กระบวนการสร้างครูที่เพลินกับการพัฒนา (๕) : ผลิดอกออกผล ตอนที่ ๒

 

เรื่องที่น่าสนใจในชั้นเรียนของคุณครูสาวยังไม่ได้จบลงเพียงแค่นี้ เพราะเมื่อเด็กตื่นตัว และมีแรงบันดาลใจในการเรียนรู้ และเป็นเจ้าของการเรียนรู้ด้วยตัวเองแล้ว ความมหัศจรรย์ทั้งหลายที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนก็จะเกิดตามมา

 

เด็กหญิงตะวัน เป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่มักจะทานอาหารเสร็จเป็นคนสุดท้ายเสมอ แต่มาในวันนี้เราได้เห็นมาดใหม่ของตะวัน...

 

วันนี้ตอนที่ตะวันนั่งอยู่ในกลุ่มวันจันทร์ แล้วคุณครูให้วาดรูปบนกระดาษที่ติดไว้บนกระดานทีละคน เธอออกไปวาดรูปกลมๆ เล็กๆ มากมายที่บริเวณหางปลา แล้วบอกว่าลูกกลมๆ เหล่านี้คือไข่ปลา

 

ตอนที่คุณครูสาวแจกกระดาษวาดรูปให้ ตะวันก็ลงมือวาดลายเส้นลงบนกระดาษ แต่เมื่อวาดไปแล้วก็ยังไม่เป็นที่พอใจ เธอจึงลบออกแล้ววาดใหม่ คราวนี้ตะวันวาดเป็นลายก้นหอยโตๆ เต็มกระดาษ

 

ตอนที่เพื่อนๆ นำเสนอผลงานกันไปแล้ว ตะวันยังระบายสีไม่เสร็จเลย คุณครูจึงบอกให้เก็บงานไว้ก่อน แล้วค่อยทำต่อเมื่อมีเวลาว่าง  หลังจากที่หมดชั่วโมงก็ถึงเวลาพักรับประทานอาหารว่าง ตะวันไปหยิบถาดอาหารแล้วทานเสร็จเป็นคนแรก ! จากนั้นตะวันก็ขมีขมันเดินมาหยิบชิ้นงานที่โต๊ะคุณครูไปทำต่ออย่างขะมักเขม้น เมื่อคุณครูเดินมาถามว่า “ตะวันทานของว่างแล้วหรือคะ” ตะวันตอบสั้นๆ คำเดียวว่า “ค่ะ” แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไปอย่างตั้งใจ

 

นอกจากตะวันแล้วยังมีเด็กอีกคนหนึ่งที่เปลี่ยนไป...โช เป็นเด็กชายตัวเล็กๆ ที่มักจะทำงานเสร็จเป็นคนแรกของห้อง งานของโชจึงค่อนไปทางภาพร่างที่ยังไม่ได้ลงรายละเอียดให้เสร็จสมบูรณ์ แต่เจ้าตัวก็เห็นว่าแค่นี้น่าจะพอแล้ว

 

ดิฉันจึงชวนคุณครูสาวว่าเป้าหมายต่อไปของเราน่าจะเป็นการพัฒนาให้เด็กๆ รู้จักกับการสร้างผลงานที่ประณีต และการจดจ่ออยู่กับงานของตนให้มากขึ้น

 

แล้วโอกาสก็มาถึง เมื่อโชนำผลงานของตนไปติดบนกระดาน ดิฉันก็ชวนโชดูงานของเพื่อนอีกคนที่ติดอยู่ข้างๆ กัน แล้วพูดให้ฟังว่า “ถ้าโชตั้งใจระบายสีให้แน่นๆ เหมือนภาพข้างๆ นี้ งานของโชที่สวยอยู่แล้ว จะสวยขึ้นอีกมากๆ เลย” โชยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เดินไปหยิบสีมาระบายเพิ่ม คุณครูสาวหันมาเห็นเข้าจึงชมว่า “วันนี้โชขยันจังเลย”

 

พอเพื่อนๆ เห็นโชมาระบายสีเพิ่ม เพื่อนอีกหลายคนที่มองแล้วเห็นว่างานของตัวเองยังสวยเพิ่มขึ้นได้อีก ก็มาแต่งเติมงานของตนที่ติดไว้บนกระดานนำเสนองานกันอีกยก ภาพที่เห็นทำเอาดิฉันอดยิ้มอย่างดีใจไม่ได้ว่าในที่สุดเป้าหมายที่ตั้งไว้ก็เริ่มปรากฏรูปรอยให้เห็นแล้ว