"ไซรต้องจัดค่าย" (ทำไมถึงมาจัดค่าย คำถามที่ยังไม่ได้ตอบ)
การเดินทางคือการทำงาน การทำงานคือการพักผ่อน ผู้เขียนเคยพูดคำนี้ประจำ มันเป็นสิ่งเดียวกัน ไม่หนัก ไม่เหนื่อยไม่ท้อ ในการเดิน ในการทำงาน และงานที่ทำกับชุมชน ล้วนแล้วแต่ต้องออกพื้นที่เดินทางตลอด ไม่ว่าจะเป็น แผนชุมชน สวัสดิการชุมชน สภาองค์กรชุมชน กลุ่มเกษตรกร ศูนย์ พัฒนาครอบครัว และงานที่รับผิดชอบในฐานะงานประจำที่ทำเงิน ทำรายได้มีค่าเดินทาง คืองานประกันคุณภาพโรงพยาบาล (HA)
ล่าสุด จัดประชุม HA ของโรงพยาบาลเมื่อวันที่24 - 28 พฤษภาคมที่ผ่านมา ที่โรงแรม เอเชี่ยนหาดใหญ่ วันสุดท้ายของการประชุม ยังไม่สรุปเวที ก็ต้องจรลีจากหาดใหญ่ไป ภูเก็ต
ด้วยเหตุว่า ภรรยาและหลานนาเซีย เดินทางไปพักผ่อนที่ภูเก็ต ...."จงดูแลคนไกล้ชิดอย่างอาคันตุกะ" วาทกรรมนี้ที่อาจารย์ หมอสกล สิงหะ จุดประกายไว้ ผู้เขียนนำมายึดถือปฎิบัติอย่างเคร่งครัด ต่อ อาคันตุกะคนใกล้ชิด
เที่ยงขึ้นรถทัวร์ จากหาดใหญ่ ได้ตั่วรถ ป. 2 (พักนี้ถูกโฉลกกับรถ ป.2 มาตลอด) มาถึงภูเก็ต ค่ำ สัมภาระ มีเป้หนึ่งใบ โน๊ตบุ๊ก หนึ่งตัว กล่องใส่ของฝากจากน้องหนูรี หนึ่งใบ จึงไม่สามารถโดยสารมอเตอร์รับจ้างได้ ต้องรอเจ้าลูกชาย ออกมารับ กลับสู่ที่พัก
จัดการกับสัมภาระ จัดการกับตัวเองเสร็จ ก็เข้ามาทักทายพี่น้อง เข้าไปบ้านท่าน อัยการชาวเกาะ ก็ไปรายงานตัวต่อเจ้าที่ และนัดหมายจะโทรหาท่านอัยการ ต่อถึงวันรุ่งพรุ่งขึ้น เพื่อจะไปคารวะท่าน .....
แล้วก็ได้ไปคารวะท่านอัยการสมประสงค์ ณ.บ้านท่านอัยการ เคยอ่านบันทึกที่ท่านอัยการเอาก้อนหินในสวนมาทำความสะอาดด้วยตนเองแล้วประทับใจในความใส่ใจต่อสิ่งรอบบ้าน ได้เรียนรู้เรื่องต้นไม้ใบหญ้ารอบๆบ้านทั้งไม้ดอกไม้ประดับและไม้รับประทาน ไม้บางอย่างไม่ต้องปลูกแต่เขามาเอง ที่น่าสนใจคือการแต่งให้ถั่วพูเลื้อยไปตามไม้ที่เกาะท่านบอกว่าวิธีนี้ทำให้ ได้ฝักถั่วพุมากขึ้น ท่านเรียนรู้จากเกษตรกรบ้านป่าคลอก ภุเก็ต......
เวลาอันควรเอาไปเพียงภาพถ่าย เหลือไว้คือความทรงจำ .....
กลับมารับคนไกล้ชิดไปทานอาหารเที่ยงซีฟูด ที่ร้าน"ม๊ะฉ๊ะ"บ้านบางพัฒน์ ที่ทางร้านจัดให้ มี หอยกัน หอยหวานต้มตะใคร้ ต้มยำกุ้ง กุ้งราดมะมามเปียก แกงส้มปลากระบอก ปูม้าไข่ ปูดำเนื้อ ปุนิ่มผัดผงกระหรี่ปิดท้ายปับประรดภูแลหวานๆ ...เกิดอาการหนักท้องไปตามๆกัน แล้วก็แยกย้ายกัน ส่งลูกชายไป ภูเก็ต ส่งคนไกล้ชิดกลับพัทลุง
ส่วนตัวผู้เขียน มีพันธะกับนักเรียนบ้านเกาะหมากน้อย ต้องเตรียมความพร้อมในการเดินทางให้กับผู้มาจัดค่าย จึงเดินทางไป บ้านบ่อแสนดินแดนก่อเกิดกาย ...
ณ.บ้านเกิดเมืองนอน นัดกับผอ.มาคุยงานกันที่ร้านกาแฟชายค่าย แต่ผอ.ติดราชการท่านมาไม่ได้ กาแฟชายค่าย ทำให้ผู้เขียนได้ลิ้มรสข้าวเหนียวหน้าขนุนที่คุ้นลิ้นในรสชาด.....
เพื่อนเก่า บ้านเกิด หายหน้าจากบ้านเกิดมาพัทลุงตั้งแต่ พศ. 2513 คุยกันถึงเพื่อนบางคนและหลายคน ซึ่งประสบผลสำเร็จทางด้านการเมืองท้องถิ่น ทางด้านประกอบอาชีพ ทางด้านธุระกิจ ก็รู้สึกยินดี ปรีดา ปราโมทย์ กับเพื่อนๆ......แล้วคำพูดหนึ่งหลุดมาจากวงพูดคุยว่า"ไซรต้องมาจัดค่าย ได้ไหรมั่ง".........
ความเห็น (37)
สวัสดีค่ะ
ไซรต้องมาจัดค่าย ได้ไหรมั่ง
หมายหละ มันแป...ว่าไหร หม้ายเข้าใจ๋
สวัสดีค่ะ
ไซรต้องมาจัดค่าย ได้ไหรมั่ง
หมายหละ มันแป...ว่าไหร หม้ายเข้าใจ๋
สวัสดีค่ะ
ไซรต้องมาจัดค่าย ได้ไหรมั่ง
หมายหละ มันแป...ว่าไหร หม้ายเข้าใจ๋
สวัสดีค่ะ
แม่เจ้าโวย....เกลอของฉาน
แค่เน็ตล่มก็เป็นเทกกะนิก สร้างเรตติ้งได้นะเกลอ
สวัสดีครับเกลอ
มาใช้เน็ตบ้านเพื่อน คืนก่อนใช้กับโทรศัพท์ เขียนเสร็จบันทึกหายหมด......
ไซรต้องมาจัดค่าย ได้ไหรมั่ง(ทำไม่ต้องทำค่าย ได้อะไรกันบ้าง) คำถามนี้ ครูที่เปียงซ้อถามมาแล้ว และเกลอก็ได้ตอบแล้วว่า "จัดเพราะอยากจัด"(หากจำไม่ผิดในคืนครู เมา)
- สวัสดีค่ะ
- ใครๆก็รออ่านคำตอบ...
- มาเจอ...ตอบว่าเพราะอยากจัด ที่เล่าครูคิม...
- เลยไม่ถามแล้วค่ะ..
- จัดค่ายได้ ไหรมั่ง มันต้องใช้เครื่องมือวัด ได้เอกสารก็ต้องชั่งเป็นกิโล ได้คนก็ต้องนับ ได้ความรักต้องใช้ใจวัด ได้มิตรภาพ.....ต้องหาเครื่องมือมากมาย
- ตกลงจัดเพราะอยากจัด ชัดเจนที่สุด
- เป็นกำลังใจให้กับจิตอาสาทุกคนค่ะ
สวัสดีค่ะ
การหาคำตอบ...ยากนะคะ เอาแล้วแต่ใครจะคิดเองนะคะ
จัดเพราะอยากจัด...คำตอบที่มีให้คนเมาค่ะ
มาส่งกำลังใจให้ค่ะบัง
สวัสดีค่ะหนูรี
ขอขบคุณที่มาช่วยปั่นบันทึกค่ะ
บังครับ จัดแล้วมีความสุข เด็กได้ความรู้ จัดเลยครับ เย้ๆๆ
สวัสดีครับท่าน ศน. ลำดวน เตรียมการประสานงาน ความพร้อมและความปลอดภัย เพราะฟังมาว่าหลายคน ไม่กล้าลงทะเล แต่ที่เกาะหมาก มันอยู่ตอนใน เป็นที่กำบังลมได้ดี คงไม่มีปัญหา....
แล้วจะเขียนมาเล่าต่อครับ
สวัสดี ครูดาว น่าจะได้มาช่วยกันสร้างการเรียนรู้ของชาวค่ายโก
มาเที่ยวอ่าวพังงาด้วย.......อดีตนายก และที่ปรึกษาพรรคประชาธิปัตย์แล้ว(ชวนแล้ว)
สวัสดีครับท่านอาจารย์ ขจิต (จัดแล้วมีความสุข เด็กได้ความรู้ จัดเลยครับ เย้ๆๆ) อย่างน้อยๆ เรื่องประวัติศาสตร์ชุมชนเด็กได้เรียนรู้มากกว่าห้องเรียน ทำให้เกิดความภาคภูมิใจว่าเขาเป็นคนหนึ่งที่ร่วมสืบค้นประวัติศาสตร์
สวัสดีค่ะ
ตอนนี้อยุ่ กทม.ค่ะ เจอกันพรุ่งนี้ ช่วยจัดกาอุปกรณ์ รอด้วยนะคะ จะำได้ไม่เสียเวลา
กำลังรอว่าจะซื้ออะไรบ้าง จะได้ซื้อถูก รอออเดอร์อยู่
บังๆๆๆ.......
บอกเลยๆ "จัดแล่ว...ด้ายลุยแล่ะ แด็กแล่ะหนุกหนัด เรียนกั๋น..แล่นกั๋น แล้วมันด้ายนิ" 5555
มีความสุขกับหลานนาเซียตัวน้อยนะคะ
สวัสดีน้องครูแอน .....
คิดว่าน้องครูแอนก็เคยโดนแบบนี้ แบบว่าเพื่อนเรามันโอ้รดใส่ ว่าหมันพอได้ เขรถเสประตู ฟอจูเนอ เรามารถเมล์ ป2 แต่หาโร้ม้าย ว่าวันนี้เรารวยกว่าหมัน .......เราไปที่ไหนก็เรามีมิตรที่จริงใจ ไม่คบกันที่เงินทอง เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันทั้งประเทศ จึงไม่ตอบในเรื่องที่หมันถาม (เหมือนมาจัดค่ายที่เกาะหมาก หากใช้งประมาณของหน่วยงาน 500000 บาทจัดไม่ได้
แต่เราใช้เงินเพียงน้อยนิด แล้วได้ไหรลุยเหม็ด โดยเฉพาะเด็กได้ไปค้นไปถามคนเฒ่าคนแก่ เรื่องเกิดกำเหนิด สร้างบ้านแปลงเมือง คนแก่ก็บายใจที่ลูกหลานสนใจในรากเหง้าของตัวเอง .....ได้ที่ประมาณค่าไม่ได้....ฮายเนื่อยนิแหลงกับคนจันหวันนิ
พี่บังคะ
คำถามนี้มีคำตอบที่ชัดเจนอยู่ในใจผู้จัดและทีมงานอยู่แล้วนะค่ะ ก็เหมือนอย่างที่อ.ขจิตบอกไว้ ^__^
หากว่าไม่ติดภาระกิจสำคัญที่ต้องดูแลพ่อ อยากจะไปร่วมด้วยมากเลยค่ะ เพราะยังไม่เคยมีโอกาสไปช่วยค่ายของพี่ๆ เลย
ยังไงหนูก็ฝากเป็นกำลังใจให้พี่คิม พี่หนาน พี่บัง และทีมงานด้วยนะค่ะ ^_^
พี่บังคะ
อีกนิดนึงนะค่ะ อยากจะขอเชิญมาร่วมแลกเปลี่ยนกันในประเด็น"สร้างชุมชน CoPs หรือเครือข่ายทางสังคมที่ยั่งยืนอย่างไรใน GotoKnow" ด้วยค่ะ
ฝากบอกพี่คิมและพี่หนานเดียวนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^__^
อยากไปร่วมด้วย แต่ติดที่งานในหน้าที่เข้มข้นมาก และมีประชุม วิ่งไปเป็นเจ้าภาพงานศพถึงตรัง วันนี้ยังต้องไปงานบวชหลานอีก กับจัดสรรเวลาไม่ทันเพราะเพิ่งทราบข่าว จัดคราวหน้าช่วยแจ้งข่าวแต่หัววันนะครับ
สวัสดีค่ะพี่บังคนชอบอำ
ยินดีและดีใจด้วยนะคะที่จะได้จัดค่ายที่แสนจะมีประโยชน์มากมายมหาศาล
ขอให้มีความสุขมากมากนะคะฝากความคิดถึงถึงพี่ครูคิมสุดใจ
ขอบคุณนะคะกับบทกลอนข้างล่าง...อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ
"แม้นเหินห่าง ใช่ว่า จะห่างเหิน
แม้นนานเกิน ใช่ว่า จะเหินห่าง
แม้นไม่มา ใช่ว่า จะปล่อยวาง
แม้นห่างบ้าง แต่ก็ยัง มาหาอยู่"
สวัสดีค่ะบัง
พันพรื่อมัง ... ชาวค่ายบายดีหม้าย คิดถึงจ้าน
ส่งสันยานสักนิ๊ดต๊ะ...หรือว่าหาหม้ายคลื่น
^^
สวัสดีค่ะพี่วอญ่า...
ตามมาส่งกำลังใจค่ะ...คงไปไม่ทันแล้วคะ...ข้าน้อยขออภัย...:)
งานรัดตัว...จวนรัดใจ...กายไม่ไปใจส่งถึงนะคะ...สู้ๆค่ะ...จะรอชมภาพและบันทึกค่ะ...:)
ขอบคุณ น้องมะปราง
ค่ายนี้กันดารคนละแบบกับเปียงซ้อ แต่ก็ได้มิตรภาพจาพน้องพยาบาล ยะล ปัตตานีมาช่วยกันเต็มที่
ไม่ค่าแรงให้ ค่าใช้จ่ายออกกัน ยังมีคนมาช่วย ค่าคิดมาก
สวัสดีครับท่านอัยการ
ขอบคุณครับที่กรุณา เปิดบ้านให้ชมสวนไม้ประดับ ข้างบ้าน
ไม้หลายต้นยังไม่รู้จักชื่อ วันหน้ามีโอกาสขอมาทำความรู้กับต้นไม้อีกน่ะครับ
เรยนท่านผู้เฒ่าครับ
จัดค่ายไกลถึงนี่เลยนะครับ
เชียร์ด้วยคนนะครับ
"แม้นเหินห่าง ใช่ว่า จะห่างเหิน
แม้นนานเกิน ใช่ว่า จะเหินห่าง
แม้นไม่มา ใช่ว่า จะปล่อยวาง
แม้นห่างบ้าง แต่ก็ยัง มาหาอยู่"
เพราะคิดถึงน้อง ศน.แอ้ด จึงเกิดคำเหล่านนี้มา คงมีโอกาสแวะไปหาด้วยความคิดถึง
ท่าน "วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--" คะ อ่านบันทึกของท่านผสมกับบันทึกของน้องคิม รับรู้ได้ถึงบรรยากาศของ "การร่วมแรงร่วมใจ สัมพันธภาพอันอบอุ่น และจิตวิญญาณของนักจิตอาสา" ได้ชัดเจนมากค่ะ ขอแสดงความชื่นชมค่ะ เสียดายมากค่ะที่อยู่ไกลกัน ไม่เช่นนั้นจะฝากมะม่วงน้ำดอกไม้สีทอง กับมะม่วงงามเมืองย่าจาก "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" มาสนับสนุนกิจกรรมค่ายค่ะ
สวัสดีน้องหนูรี..พันพรื่อมัง ... ชาวค่ายบายดีหม้าย คิดถึงจ้าน
ส่งสันยานสักนิ๊ดต๊ะ...หรือว่าหาหม้ายคลื่น
^^. .จะส่งข่าวก็ไม่มีสัญญาณ เน็ต
สบายดี ค่ายปิดเมื่อวาน แต่น้องๆจากรพ. นึกว่าปิดวันอาทิตย์ ตามมาวันเสาร์ เราก็เลยต้องเป็นภาระนำชมอ่าวพังงาอีกวัน ฐานที่เลิกค่ายก่อนกำหนด
น้องเทียนน้อย ส้มตำปูม้าร้านยกครก พังงาเขาว่าอร่อยสุด มาวันไหนจะพาไปกิน
สวัสดีครับท่าน อาจารย์ โสภณ .....
จากการนัดหมายครั้งไปจัดค่ายที่เปียงซ้อ น่าน ว่าจะลงภาคใต้
จึงเกิดค่าย จากภูผาสู่มหานทีที่ เกาะหมากน้อยพังงา
ตามไปชมบรรยากาศการทำงาน จิตอาสา ของทีมงานแล้ว
ขอชื่นชม ทุกๆท่านครับ
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ วิไล
ไม่ง่ายเลยครับ กับการทำงาน ทำกิจกรรม ร่วมกัน กับคนที่ไม่เคยรู้ใจกันมาก่อน
แต่พวกเรา....คณะก่อการ คิดพ้องต้องกัน มาทำค่ายอาสา โดยเอาเด็กเป็นตัวตั้ง ในการคิด ทำ ทั้งที่เราแต่ละคนก็มีงานประจำทำกันจนล้นมือ แต่เราก็จับมือกัน สานฝัน จนผ่านมาถึง 6 ค่าย จำนวนครั้งไม่สคัญ เท่ากับ การเปิดโอกาส เปิด เวที ให้เด็กได้เรียนรู้ นอกระบบ ในการ ฟังถาม คิด จำ เป็นการจุดประกายให้โอกาสมากกว่า ...หนุ่มหนานเกียรติ ยายคิม และลุง วอ เด็กหลายโรงเรียน จำชื่อพวกเราได้ดี
สวัสดีครับ อาจารย์ ต้นกล้า ขอบคุณที่มาให้กำลังใจครับ
สวัสดีค่ะคุณตาฯ
ขอบคุณ คุณยายดอกไม้แห่งกำลังใจจากคุณยาย