๗๓๙.พฤติกรรมของฉัน
"พี่คิมมาถึงหรือยังคะ มีโทรศัพท์มาจากแม่บ้านที่บ้านค่ะ" เสียงจากคุณครูท่านหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันได หยุดคิดนิดหนึ่งว่าต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับความเสียหายหรือเกี่ยวกับลูกหมา แต่การควบคุมตนเองไม่ให้ตกใจดูเป็นอัตโนมัติ
"พี่คะน้องนีน่าถูกรถชนค่ะ" สุ้มเสียงของเจี๊ยบดูตกใจและกังวล สอบความถามไถ่ทราบว่า "เปิดประตูรั้วแล้วลืมปิดทันที ไม่ทราบว่ารถคันไหนชน ชนเมื่อไรไม่ทราบ แต่เพื่อนบ้านมาพบว่านีน่าสลบไปแล้ว" เมื่อทราบว่ายังหายใจอยู่ ฉันจึงบอกให้เจี๊ยบพานีน่าไปโรงพยาบาลโดยเร็ว งานบ้านให้หยุดไว้ก่อนยังไม่ต้องทำ
"ใครหรือคะหรือว่าน้องหมา" เพื่อนครูที่ได้ยินการสนทนาถาม ฉันได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับที่บ้านให้เธอฟัง ทั้งตกใจและสงสารได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เป็นอะไรและถึงมือหมอโดยเร็วที่สุด ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาเจี๊ยบโทรศัพท์มาบอกที่เครื่องของโรงเรียนว่า "ถึงโรงพยาบาลแล้ว แต่หมอจะมา ประมาณ ๑๑ โมง" ฉันดูนาฬิกาแล้วต้องรออีกตั้ง ๒ ชั่วโมง
ฉันออกไปรับโทรศัพท์และกลับมาเข้าห้องทำงานต่อ สังเกตว่าเพื่อนครูทั้งหมดตกใจ เป็นห่วงกังวลมากกว่าฉันอย่างเห็นได้ชัดเจน พูดแสดงความคิดเห็นไปต่าง ๆ นานา แม้ว่าฉันจะห่วงมากไปกว่าเขาแต่เมื่อฉันเข้าใจความเป็นธรรมชาติจากการที่ได้เรียนรู้ทีละเล็กละน้อย ทำให้ฉันรู้สึกตัวว่าการเคลื่อนไหวภายในภายนอกของฉันเยือกเย็นและสงบได้ อย่างรู้ตัว
หลายคนคงคิดว่าพวกเราอาจจะทำงานได้ไม่ดี เพราะฉันอาจจะเครียดและกังวลกับอาการของนีน่า แต่ฉันสามารถช่วยทำงานได้เป็นปกติเหมือนวันที่ผ่านมา เมื่อถึงเวลาจึงออกไปโทรศัพท์ถึงคุณหมอ ทราบว่า "อาการดีขึ้น ให้น้ำเกลือ และในตอนบ่ายคุณหมอแจ้งว่าจะให้นอนดูอาการ" ฉันตอบตกลงไว้ก่อน และกำลังตัดสินใจว่าจะรับมาดูแลเองที่บ้าน เหมือนที่เคยทำมาแล้ว
น้องครูอยากทราบเรื่องราว ฉันได้เล่าให้เธอทราบ เธอจึงแสดงความคิดเห็นแบบเตือนสติว่า "พี่คิมเคยเสียน้องหมาไปกี่ตัวแล้วที่นอนโรงพยาบาล" ความเป็นจริงนั้นหลังจากที่น้องหมาไปนอนโรงพยาบาลแล้วได้จากฉันไปทุกตัว เพราะพวกเขาจะเหงาเมื่อห่างเจ้าของ เมื่อป่วยอยู่แล้วอาการก็จะหนักยิ่งขึ้น คราวต่อมาฉันได้รับท็อดดี้ออกจากโรงพยาบาลมาพร้อมกับขวดน้ำเกลือ กลับมาดูแลที่บ้านจึงรอดมาทุกวันนี้
หากฉันจะขอหยุดช่วยงานสัก ๑ วันเพื่อไปดูแลนีน่าก็ย่อมทำได้ และคงไม่มีใครว่า เพราะฉันไม่ได้รับราชการในระบบเหมือนคนอื่น แต่ฉันไม่เลือกเรื่องส่วนตัว ถึงอย่างไรฉันก็ไม่สามารถรักษาให้นีน่าดีขึ้นได้นอกจากหมอ ฉันได้เลือกช่วยงานของโรงเรียน เพราะเป็นประโยชน์ของส่วนรวม และช่วยทำเป็นปกติได้งานค่อนข้างสมบูรณ์มากขึ้น หากจะพูดว่า "เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน" ดูท่าทางน่าหมั่นไส้และยังไม่ถึงขนาดนั้น
คราวนี้ก็คงจะทำเช่นเดียวกัน ตอนค่ำพวกเราไปถึงโรงพยาบาลประมาณ ๑ ทุ่ม รับนีน่ากลับบ้าน มีเพื่อนครูไปเป็นเพื่อน ๒ คน ช่วยขับรถให้ ส่วนฉันอุ้มนีน่า "อาการของนีน่าดูเหมือนจะไม่รอด อ่อนเปลี้ยมาก ลืมตามองดูทุกคนและรู้ตัวเมื่อเรียกชื่อ ยืนทรงตัวไม่ได้ น้ำและอาหารไม่ทาน" คงเป็นเพราะมีน้ำเกลือแล้วนั่นเอง
ฉันเช็ดตัวและนำนีนาเข้าห้องนอนด้วย ไม่นานได้ยินเสียงกระตุก จึงลุกขึ้นมาดูเห็นนีน่าดิ้นกระแทกเตียง มีอาการแบบชัก ฉันอุ้มนีน่าไว้และท่องบทสวดมนต์ แผ่เมตตาให้นีน่า บอกว่า "ขอให้หนูหายป่วยนะคะ แม่ดูแลหนูอยู่ใกล้ ๆ หากทนไม่ไหวจริง ๆ หรือทรมานมาก ขอให้หนูจากแม่ไปอย่างสงบ รักนีน่ามากนะคะ รู้ไหมแม่รักหนูมาก" เปิดไฟไว้ตลอดทั้งคืน ตื่นเช้าพบว่ายังหายใจอ่อน ลองเรียกชื่อก็กระดิกหางได้นิด ๆ
หลายต่อหลายครั้งตั้งแต่วัยเยาว์จนโตและทุกวันนี้ ฉันได้เลี้ยงและดูแลน้องหมาตลอดมาไม่เคยว่างเว้น แต่ทุกครั้งที่ผ่านมาฉันจะมีอาการเสียอกเสียใจ ร้องไห้เสียน้ำตา โศกเศร้าและมีอาการทางจริตมากมาย ไม่เป็นอันทำการทำงานเนื่องจากน้องหมาป่วยหรือจากไป แต่ครั้งนี้ฉันได้เรียนรู้ความเป็นธรรมชาติ บนความเป็นจริงสู่การเรียนรู้ตัวเองมากขึ้น ทำให้ฉันควบคุมทุกอย่างได้จนวินาทีที่เขียนบันทึกนี้
ฉันอยากจะขอบคุณ พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชา ให้การอบรมสั่งสอน รวมทั้งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสังคมทั้งทางโลก ทางธรรม การปฏิบัติตามแนวทางพุทธธรรมร่วมสมัย ที่ให้โอกาสฉันได้เปลี่ยนพฤติกรรมภายในสู่ภายนอกของได้ในการจัดการตนเอง "การจัดการตนเองเป็นทักษะชีวิต การเกิดทักษะไม่ว่าเรื่องใด ๆ จะต้องเกิดจากฝึกฝน และเชื่อว่าทุกอย่างฝึกได้"
ความเห็น (24)
- สวัสดีครับ ครูคิม
- ประทับใจในบันทึกนี้ เป็นกำลังใจให้ครับผม
สวัสดีค่ะคุณ'คิม'
ขอเป็นกำลังใจให้'นีน่า'
หายป่วยเร็วๆนะคะ
และขอชื่นชมกับการควบคุมพฤติกรรมของคุณคิมด้วยค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- อ่านและน้ำตาซึมค่ะ
- รักเขาเพราะเราเลี้ยง และดูแลเขา
- เขาก็คงรักเราไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า
- ขอให้นีน่าหายป่วยค่ะ
- เป็นกำลังใจให้ครูคิมด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะพี่คิม....
ขอให้สภาวะภายใน...มีแต่ความสงบร่มเย็น....ค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณอาจารย์วิรัตน์ คำศรีจันทร์
คุณ ✿อุ้มบุญ ✿ และ คุณnoktalayที่กรุณามอบดอกไม้ให้เป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะนาย ฐานิศวร์ ผลเจริญ
นีน่ายังอาการทรงค่ะ กินนม กินน้ำ และให้ยาได้แล้วค่ะ
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ดร. พจนา - แย้มนัยนา
บริบทเดิมเป็นคนใจร้อนมากค่ะ ทำอะไรจริงจัง รวดเร็ว ใครทำไม่ถูกใจก็จะตัดหน้าไปทำเองค่ะ
ตอนนี้เปลี่ยนไปเอง และรู้ตัวว่ามันเป็นอัตโนมัติค่ะ มีสติแตกหรือจิตตกบ้าง แต่สามารถควบคุมได้ทันทีเหมือนกันค่ะ
ขอขอบคุณค่ะ นีน่าอาการยังทรงค่ะ
สวัสดีครับ คุณยายครับ
ผมอ่านบันทึกนี้แล้ว...มีความรู้สึกมากมายที่พรั่งพรูกับสมองที่ตีบตัน
แต่ทำให้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้นจากบันทึกของพี่
"..........ผมได้เรียนรู้ความเป็นธรรมชาติ
บนความเป็นจริงสู่การเรียนรู้ตัวเองมากขึ้น
แต่ผมไม่สามารถควบคุมทุกอย่างได้จนวินาทีที่เขียนบันทึกนี้....."
คงอีกนานนะครับ จะพยายามให้ได้เหมือนยายคิม
ผมมีความสุขและปัญญาเกิดขึ้นเมื่ออ่านบันทึกนี้ครับ
สวัสดีค่ะคุณลำดวน
ย้อนนึกถึงคุณลำดวนเล่าเรื่องเจ้าปลอด คล้ายกันเลยนะคะ
ตอนนี้อาการยังทรง ดีที่กินนม กินน้ำ กินยายได้แล้วค่ะ ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะโอ
เวลานี้เราไม่ได้ส่งเสียงกันตามสาย เพราะพี่คิมงดใช้โทรศัพท์ค่ะ งดใช้แล้วก็ดูเหมือนหลุดพันธนาการไปได้ค่ะ
อย่างไรเราก็ได้ติดต่อกันในนี้เหมือนเดิมนะคะ มีเรื่องผักก็อยากจะเล่า เรื่องงานใหม่ ๆ ที่โรงเรียนเดิมก็อยากจะเล่าค่ะ
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจ เมล็ดพันธุ์กำลังจะเติบโตค่ะ
สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ
เราสองคนยายหลาน กำลังคุยภาษาเดียวกันทุกทีแล้วนะคะ ยายคิดถึงทิมดาบเสมอ บางเวลาที่ยายอยู่ในเวลางาน ได้แต่เปิดเข้าไปแอบดูความเคลื่อนไหวของทิมดาบ แล้วกลับมาเม้นท์ตอนว่างจริง ๆ
ยายจะไม่ก้าวก่ายล่วงล้ำงานที่กำลังรับผิดชอบค่ะ อย่างเช่นแอบเม้นท์ แอบเล่นเฟสบุ๊คทำนองนี้
การที่เรามีความรู้แล้ว เราต้องทำความเข้าใจ และลงมือฝึกฝน ฝึกอย่างเอาใจใส่ ตามจริตของตนเอง ถึงเวลานั้นเมื่อกระบวนการครบก็จะเกิดทักษะและความชำนาญเมื่อถูกนำไปใช้ค่ะ
ยายขอเป็นกำลังใจนะคะ ไม่มีอะไรที่ฝึกไม่ได้ ไม่มีใครที่จะเดินไปไม่ถึงดวงดาวหากไม่หยุดเดินเสียก่อน
ยายตื้นตันที่อานเม้นท์ของทิมดาบค่ะ
สวัสดีค่ะ...พี่คิม...
- เป็นการตั้งสติให้ตั้งมั่นไงค่ะ...ใช้วิถีทางธรรมเข้ามาปรับใช้ในชีวิตประจำวันต่อตัวเราและต่อผู้อื่น แม้แต่สัตว์โลกค่ะ...คนเราบางคนก็ตั้งสติไม่อยู่ แต่ถ้าคนเราตั้งสติให้มั่นแล้วก็สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ตามหลักทางธรรมะหรือหลักทางธรรมชาติค่ะ พี่คิม...ไปปฏิบัติธรรมที่วัดกลับมา นำบุญมาฝากพี่คิมด้วยนะค่ะ...
- ระลึก + คิดถึง พี่คิมเสมอนะค่ะ....
สวัสดีค่ะ
- วันนี้อาการของนีน่าเป็นอย่างไรบ้างคะ
- เจ้าตัวเล็กของครูดาหลาเคยถูกหมาตัวโตกัดเหวี่ยง เจ้าของก็เห็นอยู่แต่ช่วยไม่ทัน
- ก็พาไปหาหมอเย็บ8เข็ม คืนแรกเจ้าตัวเล็กชักกระตุก แต่วันต่อมาก็ลืมตาขึ้นได้
- ตอนนี้หายเป็นปกติแล้วค่ะ
- ขอให้นีน่าหายเป็นปกติเร็วๆนะคะ
สวัสดีค่ะคุณบุษยมาศ
ขอขอบคุณที่มาให้ข้อคิดและกำลังใจค่ะ
พี่คิมไปอ่านบันทึกของน้องหลายบันทึก แต่ไม่สามารถเม้นท์ได้ค่ะ เครื่องมือขึ้นมาแล้วแต่มองไม่เห็นว่าจะเม้นท์ได้ที่ไหน
ไม่ทราบว่าเป็นที่เครื่องของพี่คิมไหมคะ
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณ คุณยายธี
และอาจารย์Wasawat Deemarnที่กรุณามอบดอกไม้เป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณKRUDALA
นีน่าลุกขึ้นมาเดินได้ แต่ยังสั่น ๆ อยู่ค่ะ ดีใจที่กินอาหาร กินนมได้แล้วค่ะ คราวก่อนเจ้าท็อดดี้ก็โดนหมาตัวใหญ่ในซอยกัด นำไปเย็บเหมือนกันค่ะ
ขอขอบคุณในความห่วงใยค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขณะนี้ นีน่าอาการดีขึ้นกว่าที่เล่าหรือยังค่ะ เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้มากๆค่ะ น่าสงสารดาอ่านแล้วคิดถึงบ้านสุพรรณ เจ้านิลกาหลังอานสีดำ ก็หายไปไม่กลับมา ก่อนที่จะหายไปก็โดนรถเฉี่ยวตาเสียไปข้างหนึ่ง เจ้านางพญาขาวแมวขาวก็หายไปก่อนเจ้านิลกา แม่บอกว่ามีลูก 2 ตัวกินนมแม่จนโต พอลูกของนางพญาขาว ทั้ง 2 ตัวท้องพร้อมๆกัน ออกลูกมา ปรากฏว่าเลี้ยงลูกไม่เป็น แปลกมากๆ มันไม่ยอมให้ลูกกินนม ลูกมันก็เลยไม่รอดสักตัว ดาไม่เคยเลี้ยงสัตว์ตัวโตไม่ว่า แมวหรือ หมา แต่ที่สวนมะม่วงของน้องและบ้านสุพรรณเลี้ยง ก็โดนรถชนจากไปหลายตัว ก็ได้แต่สงสาร ส่วนที่เชียงใหม่เคยเลี้ยงสัตว์เล็กๆเพราะลูกจะเลี้ยง เช่น ปลา หนูแฮมสเตอร์ กุ้ง เวลาจากไปก็สงสารและคิดถึงอยู่ช่วงหนึ่ง นีน่ากินอาหารได้เมื่อไหร่ นำน้ำมันมะพร้าวมาผสมลงไปให้บ้างนะคะ จะทำให้ระบบอวัยวะในร่างกายดีขึ้นค่ะ ลองดูนะคะ
สีม่วงต้านมะเร็งได้ด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะน้องกานดา น้ำมันมะพร้าว
ขอขอบคุณในความห่วงใยค่ะ
นีน่าอาการดีขึ้น ออกมาจากตะกร้าได้แล้ว เดินได้แต่ยังมีอาการสั่น ๆ อยู่ค่ะ พี่คิมป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนยา ทานได้แล้วหละ
สักครู่จะป้อนน้ำมันมะพร้าวค่ะ ตอนนี้ที่บ้านไม่เคยขาดน้ำมันมะพร้าวเลยค่ะ แนะนำให้มีกันทุกครัวเรือนในซอยบ้านพี่คิมนะคะ
เจ้าหลงก็หายไปตั้งแต่ปีใหม่ ไม่เคยกลับมาเลยค่ะ เขาเที่ยวเก่งก็จริง แต่ติดบ้าน เที่ยวนี้คงไปจริงแล้วหละ คนที่ชอบกลั่นแกล้งรังแกสัตว์ก็มีนะคะ
ดอกอัญชันที่รั้วบ้านกำลังงามมากค่ะ ต้องหาเรื่องนำมาใช้ประโยชน์บ้างแล้วหละ
สวัสดีครับ พี่คิม
ผมขอเป็นกำลังใจให้นีน่าด้วยคน ผมเคยมีความรู้สึกแบบนี้กับน้องหมาทุกตัวที่เลี้ยง บางครั้งเมื่อสูญเสียแทบไม่อยากเลี้ยงอีก เพราะไม่อยากเสียใจ แต่สุดท้ายก็เลี้ยงอีก
สวัสดีค่ะคุณชาญวิทย์-นครศรีฯ
ขอขอบคุณค่ะ
วันนี้นีน่าอาการดีขึ้น แต่ตอนเช้าวันนี้ยังไม่ยอมทานอาการค่ะ ยังอ้อนให้อุ้มและอยู่บนตัก รู้ตัวกระดิกหางได้ แต่หัวยังสั่นและกระตุกอยู่บ้าง
คิดเช่นเดียวกันค่ะ ไม่เอาอีกแล้ว แต่ก็ทนไม่ไหวไปหามาอีกค่ะ
สวัสดี พี่ครูคิม ครับ เป้นห่วงนีน่า ขอให้หายวันหายคืนนะนีน่า หมาตัวแรกของลุกสาวเลี้ยงได้ประมาณเดือนเดียว ไข่ต้มก็จากพวกเราไป ซึมไปทั้งบ้าน ปัจจุบัน มีเจ้าทอฟฟี่ มาทดแทน แต่ก้ยังคิดถึงไข่ต้มอยุ่ ขอบคุณพี่คิมที่ให้กำลังใจเสมอมา โดยเฉพาะการตั้งสติดูจิต เป็นสิ่งที่ผมเองฝึกอยู่เสมอ ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณค่ะ นีน่าอาการดูเหมือนดีขึ้น แต่วันนี้ยังไม่ทานข้าวเลยค่ะ อ้อนนั่งตัก ให้อุ้มค่ะ
การฝึกสติ พี่คิมขอแนะนำหนังสือ "วิถีแห่งบัวบาน" ของหลวงปู่ติชนัทฮันห์นะคะ เคยแจกเพื่อน ๆ พบว่าทุกคนบอกว่าฝึกได้ เพราะง่ายค่ะ
ขอเป็นกำลังใจค่ะ
ÄÄÄ.สวัสดีค่ะ..คุณครูคิม...ขณะที่เขียนนี้หวังว่า..คงจะไม่สายเกินไป..มีประสพการณ์จากคำบอกเล่าของ..แม่..และน้องเขย...หมาหลายตัวที่บ้าน..ถูกรถชน..เดินไม่ได้..ปางตาย..คุณแม่..ใช้น้ำมันเหลือง..(ต้นตำหรับมาจากจันทบุรี"อั้งกี้")..นวด..ให้สม่ำเสมอ..(ปรากฎว่ารอดทุกราย..เท่าที่เห็น..หมาตัวสุดท้ายที่เห็นยังวิ่งเข้าออกที่บ้านกรุงเทพให้เห็น..แถมเฝ้าบ้านให้เป็นค่ารักษาดูแล..ที่ให้อาหารกินและที่อยู่อาศัย...หมาตัวนี้เป็นลูกหมาข้างถนน..โดนรถทับ..ปางตาย..เดินไม่ได้...เดี๋ยวนี้โตแล้ว..วิ่งปร๋อเลย..เจ้าค่ะ...(คงจะเป็นผลจากความรักและเมตตาจากเพื่อนมนุษย์ที่ช่วยเหลือโดยไม่ได้รับผลตอบแทนใด..จึงมีอนิสงค์..ต่อกัน..เป็นลูกโซ่ในวงจรชีวิตนี้...ยายธีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยายธี
ขอขอบพระคุณในความกรุณาของยายธีมากค่ะ เมื่อคืนได้ทำตามคำแนะนำแล้วค่ะ นีน่าไม่มีบาดแผลมาก นอกจากขานิดหน่อยและฟันบนหักไปหลายซี่ค่ะ
แต่มีที่เป็นห่วงคือหลังของนีน่าแข็งค่ะ ที่บ้านมีน้ำมันเหลืองอยู่แล้ว แต่คนละสูตรค่ะ จึงได้ใช้นวดหลังให้ค่ะ
ตอนเช้ากินนมได้นิดหน่อย และตอนกลางวันแม่บ้านโทรศัพท์มากบอกว่ากินข้าวได้เยอะทีเดียวค่ะ
ข้อสำคัญน้องได้กอดและบอกรักนีน่าตลอดเวลาค่ะ
ด้วยความระลึกถึงยายธีค่ะ