จากบ้านมาเรียนรู้
และต่อสู้ตามลำพัง
ไม่มีคนสอนสั่ง
ห่างไร้รังเหมือนนกน้อย
เหงาหงอยคอยวันกลับ
เฝ้านั่งนับวันคืนคล้อย
สายฝนหยาดโปรยปรอย
น้ำตาพลอยจะหลั่งไหล
คิดถึงแม่กับพ่อ
จะเฝ้ารอลูกบ้างไหม ?
พี่น้องเป็นอย่างไร ?
อยากกลับไปเยี่ยมบ้านเรา
วันสงกรานต์มาถึง
ใจคนึงและคอยเฝ้า
ลมแล้งแผ่วผ่านเบา
พัดปัดเป่าความเหงาไป
ดอกคูนเหลืองชูช่อ
รับขวัญรอครั้งยิ่งใหญ่
ขนมผลหมากไม้
หอบมาให้แทนความรัก
หวนซบผืนแผ่นดิน
หอมหนอถิ่นเคยพำนัก
ไหว้พ่อแม่แทบตัก
สดชื่นนักวันสงกราต์...
สวัสดีครับน้องทิมดาบ
กาพย์กลอนสะท้อนค่า แม้เวลาจะผันเปลี่ยน
ร่องรอยจากบทเรียน ยังวนเวียนให้ชื่นใจ
ทุกอย่างเคยสร้างสรรค์ ย่อมแบ่งปันให้โลกได้
มากน้อยไม่เป็นไร อยู่ที่ให้จากใจจริง
สวัสดีค่ะ
ได้อ่านกลอนไพเราะมีความหมาย สื่อจากใจทั้งบันทึกและข้อคิดเห็น
รออ่านต่อค่ะ
พี่เป็นครูภาษาไทย คิดว่าจะเขียนหนังสือ
เป็นคำคล้องจองทำนองนี้หลายปี ยังไม่ได้เขียนสักตัว
น้องเป็นหมออนามัย..ขยันจัง
เขียนเผื่อพี่บ้างนะ เอาเรื่องเด็กๆน่ะ
ดีชอบครับ อ่านแล้วซึ้งมีความหมายได้อารมณ์
ชอบอ่านแต่ไม่ชอบเขียนแต่งกลอนไม่เก่ง