เจ้าของบล็อก ความรู้คือพลัง และ ไดอารี่ชีวิตที่พี่เม่ยติดตามอ่านเป็นประจำ....
ท่านได้เขียนบันทึกเรื่องราว "อุตรดิตถ์ไดอารี่" ในมุมมองที่พี่เม่ยประทับใจมากๆค่ะ
นั่งรถไฟไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้พบเพื่อนใหม่ๆจากหลากหลายจังหวัด เพื่อนๆก็ถามว่า "เม่ยมาจากจังหวัดไหนเหรอ.....?"
พี่เม่ยยืดอกตอบว่า "อุตรดิตถ์!"
เพื่อนทำหน้างง...งง....ถามว่า "อยู่ตรงไหนนะ จังหวัดนี้ อีสานหรือเหนือกันแน่...." ความรู้สึกตอนนั้นคือน้อยใจนิดๆค่ะ ทำไมเขาไม่รู้จักจังหวัดที่เราอาศัยอยู่บ้างหนอ.....
แต่มาถึงเวลานี้ จ.อุตรดิตถ์เริ่มเป็นที่รู้จักกันมากขึ้นแล้วค่ะโดยเฉพาะ กัลยาณมิตรใน GotoKnow แห่งนี้....
ต้องขอขอบคุณในฐานะที่พี่เม่ยเป็นคน จ.อุตรดิตถ์คนหนึ่ง...สำหรับหลากหลายบันทึกอันแสนประทับใจ
และ....ขอแสดงความยินดีอีกครั้ง ในฐานะกัลยาณมิตร ณ GotoKnow ค่ะ....
นนทลีก็เด็กเหนือเหมียนกันนะคะ ... ทำไมเป็นเด็กเหนือ ก็คือว่า เกิดที่ เจียงฮายเจ้า แล้วแบเบาะแค่ 1 ขวบปี ก็ย้ายลงมาอยู่ภาคกลาง จำบ่ได้ว่าที่ไหน ต้องไปถามแม่ก่อน
แต่ก็ได้กลับไปรับใช้บ้านเกิดปีกว่าๆ นะคะ ไปบรรจุรับราชการที่เชียงรายค่ะ
ดีใจว่า เราเป็นสาว (?) เหนือกว่าพี่เม่ย
อรุณสวัสดิ์ท่านนนทลี และพี่เม่ยคะ...
ตามมาอ่าน...สนับสนุนแม้จะไม่ใช่...คนเหนือ แต่เราคือคนไทย...เจ้าคะ (ยิ้มๆ...อารมณ์ดีแต่เช้า)
กะปุ๋มก็เป็นคนหนึ่งคะที่ตามเป็นแฟนคลับ...ท่านปภังกร..เสมอเพราะชอบความเป็น "กบฎวิชาการ"....อย่างที่ท่านว่านั่นแหละ...
.....
พอเคา enter ความเห็น...
และกลับมาอ่านอีกครั้ง...
รู้สึกพูดไม่เพราะ...เลยขอกลับมาแก้ไขนะคะ...
"อรุณสวัสดิ์คะท่านอาจารย์นนทลี...และพี่เม่ยคะ"
ตามมาอ่านคะ...สนับสนุนแม้จะไม่ใช่...คนเหนือ แต่เราคือคนไทย...เจ้าคะ (ยิ้มๆ...อารมณ์ดีแต่เช้า)
กะปุ๋มก็เป็นคนหนึ่งคะที่ตามเป็นแฟนคลับ...ท่านปภังกร..เสมอเพราะชอบความเป็น "กบฎวิชาการ"....อย่างที่ท่านว่านั่นแหละคะ...
.....
ผมเคยไปอยู่อุตรดิตถ์ ตั้งครึ่งปี ก็พบเห็นสิ่งดีๆที่ นั้นเยอะ มีผู้คนส่วนหนึ่งที่อุตรดิตถ์ พูดภาษากำเมืองด้วยครับ(อู้กำเมืองบ้านผม)
เพื่อผมอยู่ที่พิชัย ๒ คน อัธยาศัย ไมตรีดีมาก
และ "วันประทับใจ" ที่เขื่อนสิริกิตถ์ ผมก็ยังไม่ลืม
ต่อ
ลืมอีกอย่างครับ ผมไปหลงเสน่ห์สาวน้ำปาด ด้วย ตอนนั้นยังคงเยาว์วัย ต่อโลกมาก ครับ
แสดงความยินดีกับคุณปภังกรด้วยนะคะ ติดตามอ่านผลงานของท่านอยู่ค่ะ
อุตรดิตถ์เป็นเมืองที่น่าอยู่มาก
ลูกพ่อเพชรและพ่อพิชัยดาบหักคนหนึ่ง..
หลากหลายรสชาดของชีวิตที่จากอุตรดิตถ์เมื่ออายุ16ปีหลังจากจบ อ.ต.รหัส ๙o๙o มาจบปริญญาพระนคร
ย้ายงานไปเหนือ กลาง อิสาน ตะวันออก ราวๆ20บริษัทฯ ท่องแดนต่าง ปตท.มาก็มากแล้ว ไม่ค่อยมีโอกาสกับบ้านเกิดเลย 12ส.ค50 ที่ผ่านมาตั้งใจอย่างมากที่กลับไปกราบไหว้ หลวงพ่อเพชร พ่อพระยาพิชัย พระแท่นศิลาอาสน์ และกราบเท้าวันแม่.....
หวลนึกถึงบั้นปลายของชีวิต อยากกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิด เพราะวุ่นวายกับชีวิตจากต่างถิ่นมากมาย
ไม่อบอุ่นเหมือนบ้านเกิดจริงๆ
คิดถึงแม่&บ้านขึ้นมา น้ำตามันก็ไหล อยากกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่ที่บ้านเกิด ในอ้อมกอดรักจริงที่เทียงแท้..........
จากมาไกลแสนนาน .... คิดถึง ๆ บ้าน จากมาตั้งนาน เมื่อไหร่จะได้กลับ......