ก็น่าเห็นใจนะคะ
บางทีก็คงท้อ...ตามๆกัน
อยากเชียร์ให้มุ่งหน้ากลับมาบ้าน
มุในด้านการเกษตรมีเหตุผล
ปรับกลยุทธเป็นแบบให้แยบยล
ชีวิตล้นงานหลากมีมากมายเอย
สวัสดีครับครูป.1
ครูดาหลาเคยพูดว่า "สงสารเด็กสมัยนี้เรียนก็ยาก จบมาก็หางานยากอีก"
ผู้ใหญ่บอกว่า " สมัยก่อนก็ยากเหมือนกันแหละ ดูหนังสือก็ไม่มีไฟฟ้า รุ่นน้าได้เรียนหนังสือคนที่เรียนรุ่นหลังต้องไปนอนค้างที่
บ้านกลางคืนก็สอนหนังสือกัน ที่เป็นผู้หญิงต้องไปช่วยหาบน้ำใส่ตุ่มตั้งแต่ตอนเย็น ...."
บางทีเราก็ลืมคิดไปว่าไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับอ.ลำดวน
สวัสดีครับอ.โสภณ
ไม่เหลือนาเหลือไร่ให้ปลูกสร้าง
กลับไปเป็นลูกจ้างก็ย่อมได้
เพราะยังดีเสียกว่ามาช้ำใจ
โดนใครใครตราหน้าสิ้นค่าคน
----------------------- ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายและแลกเปลี่ยนเรียนรู้
สวัสดีครับ KRUDALA
สวัสดีค่ะ
มีความเห็นเหมือนคุณลำดวน ค่ะ
การแก้ปัญหาที่การศึกษาน่าจะเป็นผลนะคะ โดยการสอนหรือฝึกให้คนเรียนได้เรียนรู้ในความถนัด และรู้จักประกอบอาชีพด้วยตนเอง ไม่ต้องไปพึ่งพาการมีงานทำกินเงินเดือน
อยากเชียร์ว่า "กลับบ้านนาเถอะนะคนดี"
เห็นด้วยกับท่านโสภณ นะค่ะ
สวัสดีครับคุณครูคิม นพวรรณ
สวัสดีครับอ.ลำดวน
สวัสดีครับคุณ noktalay
แต่ขายนาลาไร่และขายบ้าน
เมื่อไร้งานหวนไปก็ไร้ที่
เงินไม่เหลือเสื้อผ้าก็ไม่มี
แรงงานนี้มีใครบ้างจ้างงานเรา
ส่งกำลังใจแรงงานทุกชนชั้น ต้องมั่นใจ ภาคภูมิในตนเองค่ะ
อย่าไปเกรง เปรียบเทียบกับ ใครอื่นเขา
แต่ละคน เราต่างกัน อย่าหวั่นไหว
ศักดิ์ศรี เกียรติยศ คุณค่าใจ
วัดกันได้ คุณความดี ที่ยั่งยืน
... ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณครูภาทิพ
สวัสดีครับคุณ poo
สวัสดีครับน้องอุ้มบุญ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบทกลอนที่กินใจคนตกงานทั้งหลาย
และขอบคุณมากมายที่ไปให้กำลังใจกันที่บันทึกนะคะ...
สวัสดีครับคุณ krugui chutima