ชีวิตเหมือนสายน้ำไม่ไหลกลับ วันเวลาไม่อาจหวนคืน ไม่ว่าพุทธ คริสต์ อิสลาม ทำดีทั้งหมดไม่ได้ ก็ขอให้ทำบุญสักหาบ ทำบาปสักพาย
ออกเดินทางออกจากเกาะสมุยตั้งหวันยังไม่ตั้งดาม* นั่งเรือเฟอรี่ 150 บาท ชั่วโมงครึ่ง ตั้งตาเตรียมกล้องรอหวันขึ้น ได้ภาพงามๆ เมฆสวยๆ เอาอวด
ก่อนเรือถึงฝั่ง นั่งอ่าน"เสือเพลินกรง" ได้ไปหลายตอนคืนที่ 2 ของการไปร่วมงาน HA Forum มีกำหนดการ แวะนมัสการ พระ ทิณภัทร อาภัสโร ที่จำวัดอยู่ที่ "วัดศาลเจ้าราชบุรี" พระโทรมาบอกให้ลงรถที่สะพานดำ แล้วมารับนำเข้าวัดด้วย มอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง พระนำทางไปพักที่กุฎิ
อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ลงมานั่งที่ครั้งหนึ่งเป็นหน้าวัด เมื่อครั้งการเดินโดยสารทางเรือเป็นพาหนะ แต่ปัจจุบันเป็นหลังวัด เพราะการตัดถนนสัญจรโดยรถยนต์ เป็นพาหนะ นั่งดูผักตบชวา ลอยไหลไปตามสายน้ำ
พระ ปุจฉาว่า"ชีวิตเหมือนสายน้ำไม่ไหลกลับ" วันเวลาไม่อาจหวนคืน เกิดเป็นคนไม่ว่า พุทธ คริสต์ อิสลาม ทำดีทั้งหมดไม่ได้ก็ "ขอให้ทำบุญสักหาบ ทำบาปสักพาย" บุญมีมากกว่าจะได้เอาไว้ "ชะบุญ"เวลาเกิดปัญหาชีวิต ผู้เขียนบอกว่า"สาธุ"
แล้วเราก็ยิ้มให้แก่กัน ชวนกันไปปุจฉา วิสัชนากันต่อที่ในกุฎิ ผู้เขียน ไม่ได้มีความรู้สึกแปลกปลอมในการที่ต้องมานอนในกุฎิกับพระ เพราะความเป็นเพื่อนกันกว่าสามสิบปี ทำลาย กำแพง ศาสนา ประเพณี วัฒนธรรม ระหว่างเราออกจากกัน ครั้งเมื่อพระเพื่อนบวชใหม่ ๆ แวะมาเยี่ยมเขียนในเช้าวันหนึ่ง ด้วยดีใจ ในอาคันตุกะมาเยี่ยม มีอะไรดีๆที่เพื่อนเคยชอบ หยิบยกมาวางเรียงๆ พร้อมทั้งน้ำชา กาแฟ แล้วผู้เขียนก็คุยเพลินจิบกาแฟไปพลาง เพื่อนยังนั่งเฉย จึงนึกขึ้นสมณะเพศ ต้องประเคน *นั้นแหละเราจึงหัวเราะกันยกใหญ่ พระบวชใหม่เคร่งครัดระเบียบวินัย เพราะยังไม่แก่พรรษา
เราหนึ่งรูป กับหนึ่งคนชอบนิยาย"พันธ์หมาบ้า"กันมากเหมือนจะจำกันได้ทุกบททุกตอน และอำเพื่อนๆก็เพราะพันธ์หมาบ้า วันนี้ผู้เขียนนำนิยายเรื่อง
> เสือเพลินกรง ของ ผาด พาสิกรณ์
>"ฉันคือเอรี่ประสบการณ์ข้ามแดน" ของธนัดดา สว่างแดน
>และเล่มสุดท้าย คือ ยาแก้สมองผูก ตราควายบิน ของวิน เลียววาริน
เล่มนี้เราถกกันหลายมุม ในการเขียนวรรณกรรม นอนคุยกัน โดยบอกไม่ได้ว่าใครหลับก่อนใคร .....พระเพื่อนไปเป็นนักบิณ*(ครั้งพระจำวัดอยู่ ที่วัด ละหาร บางบัวทอง ผู้เขียนไปหาพระไม่รับสาย สักพักพระโทรกลับมา บอกว่า กำลังทำสีอยู่ ผู้ก็ทันกัน บอกไปว่า อ้อ"สีผวดอยู่ รึฮาๆๆๆ) ผู้เขียนยังนอนต่อ ลุกขึ้นมาชงกาแฟกิน นักบิณ กลับจากบิณ นำขนมมาให้กินกับกาแฟ
และชวนเดินทางไปอัมพวา สุทรสาคร กับรถพ่วง ด้วยว่าทีมโรงพยาบาลปากพะยูน ไปประชุมงาน HA 12 คน มาพักรถ พักคนที่ กันที่ "เรือนน้ำเย็น รีสอร์ท อัมพวา "และด้วยว่าผู้เขียนก็ต้องเข้าไปในงาน HA ด้วย พระให้เหตุผลว่า เดินทางข้ามจังหวัดกับรถพ่วงข้าง จะได้ชมธรรมชาติ เล่าประวัตฺศาสตร์รอบคลองอัมพวา ตัดใจโดยไม่นานนั่งรถพ่วงข้างข้ามจังหวัด ทัศนาจรประวัติศาตร์ริมน้ำ......
เมื่อนั่งรถกันมา ดูพระจะมีความสุขที่เพื่อนยอมเดินทางมาด้วย เริ่มต้นเล่าประวัติศาสตร์ให้ผู้เขียน ฟังว่า ณ.ดินแดนแถบนี้ตั้งแต่ราชบุรี ถึงสมุทรสาคร หากตามรอยไปดูจะพบสิ่งดีๆมากมาย
>บ้านวัดเพลงก็เป็นบ้านเกิดของหม่อมเจ้าศรีรัศม์ ผ่านบางนกแขวก ตำนานนักสู้แห่งบางนกแขวก
>"ขุนเข่า อภิเดช ศิษย์หิรัญ ประจัญกับ อดุลย์ ศรีโสธร ก็พลายความคิดถึงอดีตครั้งเก่าก่อน ผู้เขียนก็แลกเปลี่ยนกันถามพระว่า จำภาพยนต์ เรื่องจอมบึงได้มั้ย ...
แล้วเราก็ประสานเสียงเพลงโมฆณาหนังเรื่อง จอมบึงในอดีตว่า
" จอมบึง จอมบึง จอมบึง ตะลึดถึดชึ่งอร่อยดีแท้
ทุกกคนคนใฝ่ฝันไม่ผันแปร สาวสาวสะกิดแม่ว่าอยากแลจอมบึง" แล้วเราสามคนก็หัวเราะพร้อมกันโดยไร้เหตุผล
เพื่อนพระ เล่าต่อว่า นักร้องดัง "ทูล ทองใจ"ก็อยู่ไกล้วัดภุมรินทร์ ศิลปินนักแต่งเพลง ไพบูลย์ บุตรขัน ก็ไกล้ๆกันไม่ไกลนัก เอื้อ สุนทรสนาน อยู่บ้านแถวอัมวา หลวงประดิษฐ์ ไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) นักเพลงนักดนตรี ระดับปรมาจารย์ ท่านก็มีภูมิลำเนา อยู่บ้านย่านนี้ .....
ใช้วิวิตให้ช้าลงสักนิด เปลี่ยนเข็มทิศ เปลี่ยนเส้นทางเดิน ก็จะได้พบกับความงามในความหลากหลาย (Beauty in Divrsity)ให้กำลังใจ คนทำงาน คุณภาพ มีหลากหลายเส้นทางให้คุณเดินไปสู่คุณภาพ ที่มีความสวย ความงาม และความสุขในเส้นทางเดินสู่คุณภาพอย่างยั่งยืน
คนคุณภาพไปงานคุณภาพ
เจ้าหน้าคณะทำงานคุณภาพรพ.ปากพะยูน
*หวัน =ดวงตะวัน
*ตั้งดาม =แสงอรุณแรกของวัน
ประเคน=ศัพท์แสดง แดกดันคนที่ที่เจ้ายศ เจ้าย่าง วางมาดวางฟอร์ม(ในอีกความหมายหนึ่ง)
*นักบิณ =บิณฑบาตร
ลูกอะไรเอ่ย กินได้ ชื่อคล้ายผู้หญิงพบที่อัมพวา