MOM - คุณแม่ลูกสอง
15ก.พ.2554
เลิกงานวันนี้มีนัดพิเศษ... พี่หน่อง (พนักงานเอนกประสงค์ที่สสอ.) ได้บอกพวกเราตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วว่าให้ไปรับขวัญลูกสาวคนเล็กที่บ้าน เรากับพี่มุ่ย (ผู้ดูแลงานเอกสารที่สสอ.) ขับมอเตอร์ไซด์ไปด้วยกันหลังเลิกงาน
บ้านพี่หน่องอยู่ห่างจากอนามัยไปประมาณห้าร้อยเมตร เมื่อไปถึงนั้นเรากับพี่มุ่ยเห็นพี่หน่องกับแม่พี่หน่องกำลังทำอาหาร ทักทายกันเล็กน้อยแล้วเรากับพี่มุ่ยก็เดินไปดู ใฝ(ภรรยาพี่หน่อง)
ไฝนอนอยู่ในห้องด้านหลังของตัวบ้าน ใฝอยู่ในชุดผ้าถุงรัดอก มีแคร่เล็กๆที่ต่อขึ้นมาใหม่สำหรับเป็นที่นอน ด้านล่างของแคร่ไม้เป็น เตาไฟสองเตาที่มีถ่านแดงฉาน เห็นแล้วเราถึงได้รู้ว่านี่คือการอยู่ไฟของหญิงหลังคลอด
ที่นอนของคุณแม่ค่ะ
ที่นอนของคุณแม่ปูด้วยใบหนาด แล้วทับด้วยเสื่ออีกหนึ่งชั้น กลิ่นใบหนาดหอมอบอวลไปทั้งห้อง พี่หน่องเดินถือแก้วเซรามิกใส่น้ำร้อนเข้ามาวางใกล้ๆภรรยา เราเข้าไปมองดูน้ำร้อนในแก้วอย่างสนใจ ใฝบอกเราว่าเป็นน้ำฝาง และสมุนไพรอีกหลายอย่างที่ไม่รู้จักชื่อ คนเฒ่าคนแก่เขาหามาให้ ใฝบอกมาอีก
เราเลยไม่รู้ว่ามีสมุนไพรอะไรบ้าง จะถามก็เกรงใจคุณแม่ของพี่หน่องเพราะเห็นท่านกำลังยุ่ง ความสนใจของเราจึงพุ่งไปที่อาการของคุณแม่ถามไถ่เกี่ยวกับการไหลของน้ำนม การบวมของแผลฝีเย็บ น้ำคาวปลา
ใฝตอบคำถามอย่างตั้งใจ ท่าทางสดชื่นไม่อิดโรย อาการโดยส่วนใหญ่ไม่มีอะไรผิดปรกติ พี่มุ่ยถามถึงการคลอด ใฝเล่าเรื่องการคลอดด้วยดวงตาที่เป็นประกาย บอกว่าลูกสาวคนนี้คลอดง่าย เจ็บท้องไม่นานก็ออกมาแล้ว ตัวใหญ่ อ้วนท้วน แข็งแรงดี
เราเลยเดินไปดูน้องมัดใหมที่นอนหลับอยู่ในมุ้งไม่ห่างจากคุณแม่มากนัก น้องมัดใหมหน้าตาเหมือนคุณแม่มาก ผิวขาว ปากแดง โตขึ้นความสวยจะต้องได้คุณแม่มาเต็มๆ ท้องนี้ของใฝเป็นท้องที่สองแล้วค่ะ ท้องลูกคนแรกเป็นผู้หญิงเหมือนกันชื่่อน้องมัดหมี่
การเห็นเด็กตัวเล็กๆ ทำให้เราคิดได้ว่าเมื่อก่อนตัวเองก็คงจะตัวเล็กๆเท่าน้องมัดใหม กว่าจะใช้เวลาเติบโตมาจนอายุเลยยี่สิบกว่าปีก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร พ่อกับแม่ของน้องมัดใหมต้องมีหน้าที่อบรมสั่งสอนเลี้ยงดูจนกว่าผู้เป็นลูกจะยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง ยี่สิบกว่าปีหาไช่ตัวเลขที่น้อยเลย...
พ่อกับแม่ของเราเองกว่าจะเลี้ยงดูเรามาจนโตขนาดนี้คงลำบากไม่น้อยเช่นกัน
เห็นแล้วเราเกิดความรู้สึกว่า โอหนอเด็ก....โตมาก็เข้าเรียนหนังสือ...เรียนหนังสือมาแล้วก็ต้องหางานทำ....ทำงานแล้วก็แต่งงาน....แต่งงานแล้วก็มีลูก....มีลูกก็ต้องคอยเลียงลูกส่งลูกเรียนหนังสือ....เป็นกำลังใจให้ลูกหางานทำ....ทำงานแล้วแต่งงาน.....ลูกแต่งงงานแล้วมีหลาน.....อืม วนไปวนมา
เออหนอ....วัฏจักรนี้จะมีใครเห็นหรือไม่ มันเป็นเรื่องปกติของการอยู่กันเป็นสังคมแท้ๆ ทว่าเหตุใดกัน เราถึงอยากจะหลุดออกจากวัฏจักรนี้เหลือเกิน
"โตขึ้นเป็นเด็กดีนะค่ะน้องมัดใหม "
เรากระซิบระหว่างที่ผูกแขนรับขวัญลูกสาวคนเล็กของพี่หน่องและใฝ
ความเห็น (2)
ดูอบอุ่นดีจังเหนาะ
น่าศึกษานะเนี๊ยว่า เขาใช้สมุนไพร อะไร
(^_^)
ฝากรับขวัญชีวิตใหม่ที่เกิดมาเรียนรู้โลกด้วยอีกคนนะคะ
คร่า....ตั้งใจว่าจะศึกษาอยู่ค่ะ
แล้วก็จองเป็นเคสหลังคลอดด้วยค่ะ
ตั้งใจว่าจะทำอาทิตย์นี้แหละค่ะ