แพทุ่นเงินที่นครปฐม :5

ผมคิดว่า ต้องเกิดแผ่นดินไหวขึ้นในขณะนี้ อย่างแน่นอน แต่จะเป็นที่ไหน และเสียหายมากน้อยอย่างไร ผมไม่รู้

" ... ผมคิดว่า ต้องเกิดแผ่นดินไหวขึ้นในขณะนี้อย่างแน่นอน แต่จะเป็นที่ไหนและเสียหายมากน้อยอย่างไร ผมไม่รู้ วันนี้แม่ต้องเปิดทีวี ไว้ดูข่าวตลอดเวลาเลยนะ เดี๋ยวต้องมีข่าวแผ่นดินไหวแน่นอน "

ผมต่อโทรศัพท์ไปหาแม่ของผมที่ กทม. เป็นคนแรกของเช้าวันนั้น วันที่ที่ทุกคนอยากลืม ไม่อยากจดจำ ไม่ว่าคน ๆนั้นจะอยู่ไกลหรืออยู่ใกล้ชิดกับเหตุการณ์ในวันนั้น มากน้อยอย่างไร วันนั้นคือ วันอาทิตย์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2547 ก่อนผมจะย้ายมาอยู่ที่อุตรดิตถ์ 4 เดือนเศษ

ในเช้าวันนั้น หลังจากผมใส่บาตรพระเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็เก็บกวาดใบไม้พร้อมกับเปิดวิทยุฟังตามปกติ นั่งพักเหนื่อยสักครู่ ก็ได้ยินเสียงเพลงชาตืไทยดังขึ้น ต้องนั่งฟังจนจบ จึงหยิบขันข้าวเดินลงไปที่แพเพื่อจะล้างให้สะอาด แล้ววางคว่ำไว้เพื่อหยิบใช้ในวันต่อไป

ขณะที่ยืนล้างขันข้าวอยู่ที่อ่างล้างจานอยู่นั้น ผมมองลงไปในน้ำตรงหน้า เห็นปลาเสือพ่นน้ำตัวหนึ่ง มันว่ายน้ำไปมาผิดปกติ คือ มันว่ายน้ำอย่างชนิดที่ต้องออกแรงมาก ๆ ว่ายน้ำเหมือนกับว่ามันกำลังว่ายทวนน้ำ ว่ายทวนน้ำไปด้านโน้นที มาด้านนี้ที

ผมชักเริ่มสงสัยว่า มันเกิดอะไรขึ้น เพราะในบ่อนี้ไม่เคยมีกระแสน้ำไหลไป ไหลมา อะไรทำให้ปลาเสือตัวนี้ว่ายน้ำในลักษณะอย่างนั้น

ผมสังเกตุเห็นว่าเรือพายที่ผูกไว้กับแพ และอยู่ใกล้กับปลาเสือตัวนั้น ก็โยกไปโยกมาเหมือนถูกน้ำพัดไปพัดมาเช่นเดียวกัน

วินาทีนั้น ผมคิดถึงเรื่องแผ่นดินไหวทันที แต่ขอดูต่ออีกหน่อยยังไม่สรุป

ผมมองออกไปโดยรอบบ่อทุกด้าน ต้นไม้ทุกต้นที่อยู่รอบบ่อ ไม่มีลมพัดให้ใบไม้ ยอดไม้ไหวเอนผิดปกติแต่อย่างใด เรือไม่ได้โยกไปโยกมาเพราะแรงลมอย่างแน่นอน

นอกจากนั้นผมยังสังเกตุเห็นระลอกคลื่นวิ่งไปกระทบฝั่ง วิ่งไปรอบ ๆ บ่อ ความสูงของคลื่นประมาณ 20 - 30 ซ.ม.ผมไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อนเลย ตั้งแต่อยู่แพมา

ผมตัดสินใจต่อโทรศัพท์ไปหาแม่ที่อยู่ กทม.ให้แม่ช่วยดูน้ำในบ่อที่บ้านว่า มีคลื่นหรือสั่นไหวไปมาอยู่ในขณะนี้หรือไม่ แม่ตอบกลับมาว่า " เป็นเหมือนกัน มีคลื่น มีน้ำกระเพื่อมไปมาเหมือนกัน แม่กำลังเลี้ยงปลาอยู่พอดี สงสัยอยู่เหมือนกันว่า วันนี้ทำไม น้ำในบ่อจึงกระเพื่อมมาก ผิดปกติ"น้อง ๆ ของผมอีกหลายคนที่กำลังจะออกไปทำงาน ก็มาดู ทุกคนก็แปลกใจไปตาม ๆ กัน

ผมบอกแม่ว่า ต้องเกิดแผ่นดินไหวขึ้นในขณะนี้อย่างแน่นอน และให้แม่คอยติดตามข่าวต่อไป

หลังจากวางสายจากแม่ คลื่นในบ่อก็มากขึ้น ๆ จนแพเริ่มเคลื่อน เริ่มขยับตัว โยกไปโยกมา โยกมากจนกระทั่งสายสลิงที่ผมรั้งแพไว้ที่มุมทั้ง 4 มุม ถูกดึงจนตึงสลับกันไปมา แพก็ส่ายไปส่ายมา เสียงของสะพานที่พาดเดินขึ้นฝั่งโยกไปมาดัง ออดแอด ๆน่ากลัว สภาพมันเหมือนกับแพโดนลมฝนที่ตกหนัก ๆ กระหน่ำในหน้าฝน และลมนั้นจะต้องพัดแบบหมุนไปหมุนมา แพจึงจะโยกแกว่งไป แกว่งมามากถึงขนาดนี้ เคยผ่านหน้าฝน เจอลมพายุและฝนตกหนัก ๆ มาหลายปี ก็ยังไม่น่ากลัวขนาดนี้

ขณะที่แพกำลังโยกไปโยกมาอยู่นั้น ผมนึกอยากที่จะสื่อสารส่งข่าวคราว เหตุการณ์ที่กำลังเกิดกับผมอยู่ในขณะนี้ ออกไปให้คนอื่น ๆ ได้รับรู้ แต่จะเพื่อประโยชน์อะไรผมก็ยังไม่ทราบ แต่ไม่ใช่เพื่อให้มาช่วยอย่างแน่นอน เพราะผมไม่ได้เป็นอะไรและพร้อมที่จะช่วยตัวเองได้อย่างสะดวกสบายทุกอย่าง

นาทีนั้นนึกออกอันดับแรก คือ 191 ผมถามไปทาง 191 ว่า" มีใครโทร.แจ้งหรือสอบถามเรื่องแผ่นดินไหวบ้างไหม " เสียงตอบมาว่า " น่าจะมีอยู่สายหนึ่งจากแถว ๆ พุทธมณฑล เขาสังเกตุเห็นน้ำในบ่อกระเพื่อม ๆ ผิดปกติ จึงโทร.มาสอบถามเหมือนกัน

ต่อจากนั้นผมรีบโทร.ไป 1133 เพื่อขอเบอร์โทร.ของกรมอุตุนิยมวิทยา เพื่อสอบถามว่า มีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นในขณะนี้หรือไม่ เพราะเป็นหน่วยงานของรัฐที่มีหน้าที่โดยตรง เกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่แล้ว ผมได้เบอร์โทร.ของกรมอุตุนิยมวิทยามากี่เบอร์ จำไม่ได้ ผมรีบต่อสายไปทันที แต่ไม่มีคนรับสาย ( อาจเป็นเพราะ เป็นวันอาทิตย์จึงไม่มีเจ้าหน้าที่อยู่รับสาย หรือ 1133 ให้เบอร์มาผิดก็เป็นไปได้ )

คนสุดท้ายที่ผมโทร.ไปคือ นักจัดรายการที่สถานีวิทยุ ม.ก. บางเขนท่านหนึ่ง ที่ผมรู้จักเป็นการส่วนตัวมาระยะหนึ่ง ได้พูดคุยให้ท่านฟังว่า ขณะนี้เกิดอะไรขึ้นกับแพของผมที่นครปฐม น่าจะมีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นที่ใดที่หนึ่งอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นแพผมจะไม่โยกไปโยกมามากถึงขนาดนี้ ท่านยังห่วงผมให้ผมรีบขึ้นไปอยู่ข้างบน อย่าอยู่ในแพเลย มันอาจเกิดอันตรายขึ้นได้ ผมขอบคุณท่านที่ท่านเป็นห่วง และบอกกับท่านไปว่า " ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมโทร.คุยกับท่านโดยยืนอยู่ตรงประตูหน้าแพ พร้อมที่จะขึ้นไปบนบกตลอดเวลา หากสถานการณ์มันรุนแรงมากกว่านี้ ( หากแพแกว่งไปมามากขึ้น ๆ สลิงที่รั้งไว้อาจจะขาด แพก็ลอยไปกระแทกฝั่ง ทุ่นเงินก็จะแตกและแพอาจจะล่มจมน้ำได้ )

เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้กินเวลาประมาณ 10 นาทีเศษ จึงค่อย ๆสงบลงเป็นปกติ ผมได้พูดคุยกับเพื่อนบ้านที่อยู่บ้านติดกัน เขาแปลกใจมากว่า มันเกิดอะไรขึ้น ผมบอกเขาว่า ต้องเกิดแผ่นดินไหวแน่นอน แต่ไม่รู้ที่ไหน คอยติดตามดูข่าวทางทีวี น่าจะมีข่าวเรื่องนี้

หลังจากนั้น ผมไปประชุมกองทุนหมู่บ้าน ที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน ผมรีบไปก่อนเวลานัดประชุม จะได้พูดคุยกับคนอื่น ๆ เกี่ยวกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่มานี้ ผมถามหลายคนว่า เมื่อสักครู่ใหญ่ ๆ ก่อนมาประชุมนี้ มีใครรู้สึกว่าเกิดแผ่นดินไหว หรือรู้สึกมีอาการโยก ๆ โคลงๆหรือไม่ ทุกคนบอกไม่รู้สึกผิดปกติแต่อย่างใด

เมื่อประชุมเสร็จ ผมรีบกลับมาที่แพ รีบเปิดทีวีดูทันที หมุนไปทุกช่อง ยังไม่มีข่าวแผ่นดินไหวแต่อย่างใด จนกระทั่งสักพักใหญ่ มีข่าวออกมาว่า คุณติ๊ก กลิ่นสี ประสบกับเหตุการณ์คลื่นยักษ์ถล่ม หนีเอาตัวรอดได้อย่างหวุดหวิด ผมตกตระลึงกับข่าวนี้มาก มันเป็นไปได้หรือ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันจึงมาเกิดกับประเทศเรา พวกเราไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย

ผมรีบโทร.กลับไปหาแม่ที่ กทม.ว่าเปิดทีวีดู หรือเปล่า แม่ตอบว่า " เปิดไว้ตลอดเวลาตั้งแต่เช้ามาแล้ว ขณะนี้ก็กำลังดูข่าวเรื่องของติ๊ก อยู่เหมือนกัน" แล้วตลอดทั้งวันนั้นผมอยู่ในแพที่นครปฐม แม่กับทุก ๆ คนที่ กทม.ก็เฝ้าติดตามข่าวการเกิดแผ่นดินไหวที่อินโดนีเซียและการเกิดคลื่นยักษ์สึนามิครั้งที่ทำความเสียหายแก่ชีวิต ของมวลมนุษยชาติมากที่สุดในโลก ตั้งแต่มีการเก็บบันทึกไว้ ผมเฝ้าติดตามดูข่าวตลอดเวลา ข่าวก็ทยอยเข้ามาเรื่อย ๆ มากขึ้น ๆ จากที่โน่นบ้าง จากที่นี่บ้าง จากหลาย ๆ ประเทศ ยิ่งดูมากยิ่งรับรู้มาก ก็ยิ่งรู้สึกรันทด หดหู่ใจ สะเทือนใจ ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งนี้มาก จนไม่อาจจะลืมได้

หากไม่มี GotoKnow.org หรือมีอยู่ แต่ผมไม่ได้มาพบ ผมก็คงไม่คิดที่จะเขึยนบันทึกเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ในที่แห่งใด เพราะเพียงแค่บันทึกในความทรงจำของแต่ละคน ทุกคนก็คงไม่อยากเปิดขึ้นมาอ่าน บางคนอาจจะอยากลบ อยากลืมให้หมดไปจากความทรงจำของตนเสียด้วยซ้ำไป เพราะมันเป็นเหตุการณ์ภัยพิบัติทางธรรมชาติ ที่ก่อให้เกิดความสูญเสียแก่มวลมนุษยชาติอย่างมากมายมหาศาลอีกครั้งหนึ่ง ไม่มีใครอยากให้เกิด ไม่มีใครอยากจะเห็น แต่มันก็เกิดแล้วเป็นแล้ว ผมจึงบันทึกไว้เพื่อการแลกเปล่ียนเรียนรู้ร่วมกัน ของพวกเราทุกคน

ท้ายนี้ผมขอไว้อาลัยแด่ทุกชีวิต ทุกผู้ทุกนามที่สูญเสียชีวิตไปในภัยพิบัติครั้งนี้

บันทึกเพิ่มเติม

ผมไม่สามารถอธิบายได้ว่า มันเกิดจากอะไร ทำได้เพียงยืนยันว่า มันเกิดขึ้นกับผมอย่างนั้นจริง ๆ พร้อมมีพยานบุคคลที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ในครั้งนั้นหลายกลุ่ม หลายคน ที่พร้อมจะยืนยัน ขอความกรุณาจากท่านผู้มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ได้โปรดให้ความเห็นตามหลักวิทยาศาสตร์ไว้ด้านท้ายด้วย เพื่อประโยชน์ทางด้านวิชาการ เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันของพวกเราทุกคน จักเป็นพระคุณอย่างยิ่ง

เขียนใน GotoKnow โดย เชษฐ์
ใน ทุ่นแพชื่อ " ทุ่นเงิน "

คำสำคัญ (Tags): #ทุ่นแพ ทุ่นเงิน ทุ่นแพทำด้วยปูนซีเมนต์#ทุ่นแพแบบใหม่สุด เรือนแพ#แผ่นดินไหว สึนามิ ภัยพิบัติทางธรรมชาตื

หมายเลขบันทึก: 423397เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2011 21:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (44)

บุรินทร์

เขียนเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2011 10:11 น. ()

ขอบคุณครับที่เล่าประสบการณ์ในการรับรู้การสั่นสะเทือน ปกติการเกิดแผ่นดินไหวที่อยู่ไกลและมีขนาดใหญ่มาก ไกลหลายร้อยกิโลเมตรหรือเป็นพันกิโลเมตรออกไปจากแหล่งที่รับรู้ความรู้สึกนั้น คลื่นความสั่นสะเทือนที่ได้รับเป็นคลื่นความสั่นสะเทือนที่มีคาบยาวเป็นวินาทีหรือหลายวินาที เนื่องจากความสัี่นสะเทือนที่มีคาบสั้นหรือการแกว่งตัวถี่ๆ ถูกเปลือกโลกดูดซับและกรองพลังงานไว้เป็นส่วนใหญ่ เหลือแต่คาบการแกว่งตัวยาวๆ ดังนั้นตัวกลางที่ตอบสนองคาบการแก่วงแบบยาวๆนี้ได้ดีจะเป็นพวกของเหลว น้ำ หรือพวกอาคารสูง ต้นไม้สูง เมื่อมีผู้อาศัยอยู่ในน้ำหรือใกล้น้ำจะสังเกตเห็นเป็นการกระฉอกกลับไปมาของน้ำ หรือเป็นคลื่นน้ำกระทบชายฝั่ง ของแม่น้ำ บึง ทะเลสาบ เป็นต้นครับ ส่วนพวกที่อยู่บนอาคารสูงมากๆจะรับรู้ถึงการแกว่งไกวของอาคารเป็นช่วงยาวหลายวินาทีกลับไปมา

เชษฐ์