ให้เด็กก่อน....
หลังจาก "แวะ" ส่งเด็กที่โรงเรียนเรียบร้อย ก็ถือโอกาส "แวะ" ซื้อกับข้าวสำหรับมื้อเที่ยงเสียเลยค่ะ เรามีเจ้าประจำในดวงใจอยู่แล้ว คุณพ่อบ้านจอดรถให้ลงไปซื้อแทบทุกวันจนคนขายจำได้ทั้งรถ และหน้าคนซื้อ...
พี่เม่ยไปยืนรอ พร้อมกับแอบจัดคิวของตัวเองไว้ในใจ......เดี๋ยวคิวพี่ช่างก่อสร้างกลุ่มนั้น แล้วก็เด็กนักเรียนอีกสองคน แล้วก็ถึงตาเราแล้ว.....ส่วนพวกที่เหลือมาทีหลังก็รอไปก่อนนะ!
"ให้เด็กก่อนก็ได้....."
"เออ!....เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย....ให้ก่อนต่ะ!" อีกคนเสริม
"ท่าทางหิวแล้วนั่น เดี๋ยวปวดท้อง....เอาเลยน้อง สั่งก่อนเลย" อีกคนช่วยเสริมอีก.....
พี่เม่ยเห็นพี่ช่างทั้งสามยิ้มให้กัน.....
เห็นเด็กนักเรียนสองคนยิ้มให้กัน
และเห็นตัวเองยิ้มให้ตัวเอง......
"ให้เด็กก่อน......"
ความเห็น (14)
เป็นเช้าที่...ส่งผลต่อความเบิกบานใจยิ่งนัก
กับการที่เราได้พบสิ่งดีดี...ในสังคม
อิอิอิ ร้านอาไรเหรอ พี่เม่ยยย หิวเหมือนกันนะ ถ้าหนูไปซื้อจะได้ลัดคิว อิอิอิ
เรื่องนี้ดีจังค่ะ เล่าอีกนะคะถ้ามี น่าจะมีทุกวันเพราะคนดีมีอยู่มาก รวมทั้งเราด้วย อิอิอิ
แอบสังเกตพบว่า พี่เม่ย นอกจากชอบคนใต้แล้ว ดูจะ อิน กับภาษาใต้ด้วย อ่านแล้วได้ยินเสียงทุกครั้งเลย เช่น ..
ท่าทางหิวแล้วนั่น
ให้ก่อนต่ะ !
..... แหล่ว ! (จากบันทึกอื่น)
ฯลฯ
ดีจังค่ะ อยากกลับไปเป็นเด็กอีกนะ จะได้มีคนผู้ใหญ่พูดว่า ให้เด็กก่อน อิอิ
คุณเม่ยช่างเก็บเอามาเล่าให้ฟังอีกแล้ว อ่านทีไรมีความสุข และยิ้มได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
- เห็นด้วยอย่างแรงค่ะว่า จิตสำนึกดีๆต้องเกิดจากใจ
- อยากให้ได้พบสิ่งดีๆทุกๆเช้าเลย เพราะจะส่งผลให้มีความเบิกบานได้ตลอดทั้งวัน เลยนะคะ!
- เพราะสังคมเมืองมีความเร่งรีบ มีภาระกิจรัดตัว จนบางครั้งทำให้ลืมเลือนที่จะทำในสิ่งดีๆไป
- เรามาช่วยกันบอกเล่าเรื่องราวดีๆ เพื่อกระตุกต่อมความดีของทุกๆคนดีกว่านะคะ
- ถ้าหนูไปลัดคิวนะ พี่เม่ยต้องสะกิดแน่เลยว่า "หนูๆไปต่อท้ายโน่นจ้ะ ขอป้าก่อน"
- ร้านนี้ไม่มีคาราโอเกะนะ จะไปซื้อเหรอ?
- เรื่องสังเกตต้องยกให้ท่านเลยนะคะ จับได้ติดหมดเลย
- เพราะการศึกษายังเน้นที่ต้องมีการแข่งขันตลอดเวลา มีการแก่งแย่งชิงดีกัน ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่จึงค่อยๆจางหายไปกับกาลเวลา....
- ดีใจค่ะ ที่มีส่วนในการสร้างรอยยิ้มให้เกิดขึ้นได้ ในวันนี้!
- ถือว่าเป็นการแบ่งปันรอยยิ้มก็แล้วกันนะคะ...
แต่บางอย่างต้องดูนะค่ะ
นานมาแล้วเดินทางไป กทม. เวลาขึ้นรถเมล์เรานั่งอยู่เห็นเด็กขึ้นมาไม่มีที่นั่งก็ลุกให้เด็ก
ตอนเดินทางกลับ กลับด้วยรถรถไผ ตอนเช้าลุกไปห้องน้ำ แต่มีคนเข้าก่อนเลยยืนคอย สักพักมีเด็กเดินมาจะเข้าห้องน้ำเด็กก็ยืนคอย พอคนในห้องน้ำเดินออกมาก็เลยให้เด็กเข้าก่อน แต่เด็กเข้านานมาก (คิดว่าไม่นาน) ไปเราเลยต้องยืนทรมาน คนอื่นก็คงคอยเวลาท่ต้องการจะถ่ายหนักแล้วเข้าห้องน้ำไม่ได้มันทรมานแต่ไหน
ตั้งแต่วันนั้สาบานกับตัวเองเลยว่าเรื่องห้องน้ำอย่างเดียวเท่านั้นทีจะไม่เสียสละให้ผู้อื่น
