กลับบ้านปาย : ระหว่างเดินทาง on the way
ผมเรียกรถเเท้กซี่ ยาวจากศาลายาไปสถานีนครชัยแอร์ หมอชิต คราวนี้ตั้งใจเดินทางด้วยรถ เพราะไม่ได้รีบร้อนอะไร เเต่ที่กังวลลึกๆคือ นอนบนรถทัวร์มักนอนไม่หลับ นั่งคุยกับคนขับรถเเท้กซี่จนเพลิน ลงสะพานพระราม ๕ รถติดพอสมควรสำหรับเย็นวันนี้...
ถึงสถานีนครชัยเแอร์...ราวหนึ่งทุ่ม ถือว่ามาก่อนเวลาสองสามชั่วโมงเลยทีเดียว เเต่มาก่อนก็ดีคือไม่ต้องรีบรนมากนัก นั่งใช้เวลาอ่านหนังสือ ดูผู้คน ใช้ internet หากเมื่อยมากๆว่าจะนั่งนวดรอขึ้นรถ(อะไรจะขนาดนั้น) เเต่ไม่ได้นวดเพราะมัวเเต่เพลินกับการอ่านหนังสือ จนเวลาล่วงไปจนถึงพนักงานเรียกขึ้นรถ
สถานีนครชัยแอร์ บริการดี ข้างในสถานี renovation ใหม่หมด ระบบบริการน่าชื่นชมกับการนำร่องเพื่อคุณภาพผู้บริโภคอย่างเรา ผมคิดว่า เขาจับหัวใจของงานบริการได้ คือ ผู้บริการล้วนต้องการ VIP ดังนั้นงานบริการที่ตอบรับความพึงพอใจได้ ถือว่าเป็นเลิศ เมื่อเทียบกับรถสวยๆของ บริษัทอื่นๆ ที่สวยเเต่รูป เวลาไปใช้บริการเราก็มักผิดหวังเสมอๆ
เรื่องราวอันละเอียดอ่อนที่ผมเจอคือ การปลุกผู้โดยสารหากถึงเวลา(ในขณะที่ผู้โดยสารหลับไหล) นครชัยแอร์จะใช้วิธีการเปิดเพลงเบาๆ เพราะๆ นำก่อนสักพักใหญ่ ค่อยๆเพิ่มความสว่างของไฟในรถ ผู้โดยสารก็ตื่นอย่างมีความสุข
เคยเจอรถบางคัน เขาเปิดเพลงกรอกหูเสียงดัง เปิดไฟสว่างจ้าในทันที ผู้โดยสารที่หลับไม่ทันได้ปรับท่า(ที่กำลังอยู่ในอิริยาบถส่วนตัว) ผมยุ่งเป็นกระเซิง หน้าตามันแผล็บ บางคนตกใจ ใจสั่น กับลีลาการปลุกที่ฉับพลัน เเบบนี้ผมว่าใช้ไม่ได้
ผมขึ้นรถราวสามทุ่มครึ่ง...เบาะนั่งสบายดีทีเดียวครับ สามารถปรับหมอนหนุนตรงลำคอได้ ให้กระชับเวลานอนพิง เสียงเพลงเบาๆ บรรยากาศสุนทรียะใช้ได้ครับ คนในรถล้วนเป็นหนุ่มสาว มุ่งหน้าสู่เชียงใหม่...
ผมมักนอนไม่หลับ...ครั้งนี้ก็หลับเเบบ "หลับนก" คือ หลับแป้บๆ ก็ตื่น โดยความไม่ชินของการนั่งรถที่ปวดเมื่อย รถสั่น (น่าจะเกิดจากนั่งตรงที่นั่ง ๖เอ ที่ตรงกับล้อรถด้วย) ถึงเชียงใหม่ราว ๖ โมงเช้า โทรศัพท์เเจ้ง อ.Was เพื่อนัดหมายนั่งพูดคุยประสามิตรภาพ พร้อมกับคุยเรื่องงานก่อนที่ผมจะเดินทางกลับปายต่อหลังจากนั้น
อ.เสือผู้อารี มารับผมที่สถานีขนส่งอาเขต ราว ๘ โมงเช้า คงเห็นสภาพผมที่แบกกระเป๋าหลายลูก ทั้งลากแและเเบก ส่วนหนึ่งคือ กล้องกับคอมพิวเตอร์ที่ต้องติดตัว มีกระเป๋าลากอีก พะรุงพะรังน่าดู ...จัดการฝากกระเป๋า ก่อนนั่งรถไปหาที่หลบมุมคุยกัน
เรานั่งคุยกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง...บรรยากาศเป็นกันเอง เพราะเข้าใจว่า อ.เสือ เป็นลูกค้าประจำที่นี่
ผมคุยกับ อ.เสือ เรื่องเกี่ยวกับ งานที่ผมต้องมาเป็นวิทยากรปัจฉิมนิเทศ "วิชาสุดท้ายที่ มหาวิทยาลัยไม่ได้สอน" ให้กับว่าที่ครู กว่า ๕๐๐ ชีวิตที่ภาคเหนือ ทั้งเเนวคิด กระบวนการ ผมให้ความสำคัญเรื่องนี้มาก คิดกับตัวเองว่า ผมจะมีอะไรที่จะถ่ายทอดให้ว่าที่คุณครูเหล่านั้น ที่พอจะเป็นประโยชน์กับชีวิตเขา เเละเป็นเเรงบันดาลในการทำงานได้ เเน่นอนว่าหากผมมองชีวิตผม ก็เป็นชีวิตที่ต่อสู้ ในมุมของผม...พยายามออกแบบว่าจะพูดกันกันในเรื่องราวอย่างไรดี เเต่ที่เเน่ๆ ก็มาจัดกระบวนการให้ครูได้ใช้พื้นที่ในการขบคิดกับตัวเอง สะท้อนไปสู่สังคมข้างนอกด้วยกัน
เวลามีความสุขมักจำกัด ...ผมต้องขึ้นรถกลับบ้านเเล้ว...
ผมได้รถมินิบัสน่ารักๆ มีผู้โดยสารเต็มรถ เข้าใจว่ารอผมคนเดียว.. ผมขึ้นรถพร้อมออกได้ในทันที
ตลอดระยะทางที่ไปปาย ผมรู้สึกดีมากกับ กิจกรรมของชุมชนที่ผ่านตาตลอดระยะทาง ด้วยวันนี้เป็นวันพ่อแห่งชาติ ชุมชน ออกมาทำกิจกรรมสาธารณะประโยชน์กันอย่างคึกคัก น่าชมเชยครับ...ผมชอบบรรยากาศแบบนี้มากๆครับ
ที่น่าสังเกตอีกอย่างก็คือ ร้านกาแฟ ระหว่างทางไปปาย มีเยอะมาก เเละทุกร้านต่างมีสไตล์เป็นของตัวเอง น่านั่งไปเสียทุกร้าน (เท่าที่ผ่านตา)
รถราที่มุ่งตรงไปปายมากมายราวกับมด ...อากาศกำลังดี ดอกไม้กำลังสวย..
ผมเห็นปายกวักมือเรียกผมอยู่ไกลๆ
ผมถึงปายเเล้วครับ
ความเห็น (9)
http://gotoknow.org/blog/hide-the-tree/412064#2280306
อ่านบันทึก ของ อ.เสือ ผู้อารี ที่บันทักนี้
สวัสดีค่ะน้องเอก
- สำหรับพี่อิง ปายก็คงกวักมือเรียกอยู่เหมือนกัน
- สักวันคงได้ไปเที่ยว หวังว่า ปายคงไม่กวักมือจนเหนื่อยอ่อนซะก่อน 55555555+
- มีความสุขมาก ๆ กับการพักผ่อนที่ ปาย นะคะ
- รูปที่หน้าเฟสบุ๊ค ดูดีมีสง่า จังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
คนข้างบนเบอร์ ๒ นี่ยังมีฝันปายอยู่ในหัวใจเนอะ...พี่คิมแก่แล้วคงเดินทางไกล ๆ แบบนี้ไม่ไหวนะเอก
เรื่องราวกระชับ แต่ไม่ขาดตอนเลยครับ ;)
ชอบวลีหนึ่งในบันทึกนี้ว่า "ผมยุ่งเป็นกระเซิง หน้าตามันแผล็บ" ...
คิดถึงตัวเองเวลาต้องเดินทางไกลไม่ว่าจะรถตู้ หรือ รถทัวร์ ได้อารมณ์อย่างนี้เลย
แถมด้วยคนรอบข้างก็เป็นเหมือนเราด้วย ยกเว้นก็ต้องเครื่องบินระยะสั้น ไม่เป็น
เพราะแป๊บเดียวถึงแล้ว ;)
อากาศวันเดินทางเป็นวันที่สดใสมากครับ
หลังจากไปส่งคุณเอกแล้ว ผมยังมาทำงานต่อถึงเย็นเลยครับ
ขอบคุณที่โทรปลุก แล้วทำให้ผมได้ทำกิจกรรมเยอะแยะ อิ อิ ;)
สวัสดีครับพี่อิงจันทร์
เป็นการเดินทางกลับบ้าน มาพักผ่อน มาทำงาน มาต้อนรับกัลยาณมิตร...เรียกได้ว่า "คุ้ม" มากครับเที่ยวนี้
มีโอกาสมาเที่ยวครับ
ครูคิมครับ
มาปายไม่ได้ลำบาก มีมาได้หลายทางครับ เครื่องบินจากเชียงใหม่ - ปาย แป้บเดียวครับ
อ.วัส
ผมเขียนหลากแบบครับ หากให้เล่ากระชับก็ทำได้ เขียนเเบบขยายความได้สี่ห้าหน้าเอสี่ ก็ทำได้ครับ
จัดไปครับ
ขอบคุณครับสำหรับ มุมกาแฟ ที่อบอุ่น น่านั่งครับ
ชอบชื่อ Workshop มาก เหมือนชื่อหนังสือเลยครับ เอาใจช่วยนะครับ
สักวันหนึ่งฉันจะไปๆ.....ให้ถึงปาย