บุตรคนรวยผู้ไร้บุญ
บุตรคนรวยที่ไร้บุญ
เกริกเป็นบุตรคนรวยล้นฟ้า เมื่อเขาเป็นเด็ก พ่อแม่ก็แต่งตัวให้เขาด้วยเครื่องประดับแพงๆ พวกแก้วแหวนเงินทอง ซึ่งนับเป็นบุญดีของเด็กชายเกริกแท้ๆ ที่ไม่มีไครมาจับตัวเขาไปเรียกค่าไถ่หรือจับตัวไปฆ่า เพื่อชิงแก้วแหวนเงินทองของแต่งตัวราคาแพงมากๆนั้น
"ครั้นเด็กชายเกริกเติบโต ก็ไม่ชอบเล่าเรียนเขียนอ่าน เขาชอบแต่งตัวงามๆ แพงๆ ไปเที่ยวเล่นเรื่อยไป พ่อแม่ก็ตามใจไม่ว่า ไม่ดุลูกคนเดียวของท่าน
ดังนั้นเกริกจึงเป็นคนไม่มีวิชาความรู้อะไร ในเมื่อเขาได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็ไม่มีปัญญาทำการงานอะไรเลย ชีวิตของเขาจึงว่างเปล่า วันๆ ก็ได้แต่กิน เที่ยวและนอนอย่างเกียจคร้าน แล้วก็ดีแต่แต่งตัวแพงๆ ด้วยอาภรณ์อย่างดีมีราคา และแต่งประดับเป็นประจำด้วยแหวนทอง แหวนเพชร นาฬิการเรือนทองคำ
ชีวิตเกริกไม่เคยยากลำบากอะไร เพราะมีพ่อแม่ร่ำรวยและรักเขาเหมือนแก้วตาเหมือนดวงใจ
เพื่อนๆ รุ่นเดียวกับเกริก ล้วนต้องไปทำมาหากินตัวเป็นเกลียวโดยเฉพาะในยามข้าวยากหมากแพง ใครๆ ก็ต้องขยัยทำงานเลี้ยงครอบครัวกันทั้งนั้นทุกๆคน มีแต่เกริกคนเดียวที่ใช้เงินมรดกพ่อแม่ เลี้ยงตัว และเลี้ยงครอบครัวตลอดมา
ถ้ามีไครมาขอเงินเรี่ยรายทำบุญต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นทอดกฐิน ทอดผ้าป่า เงินบริจากช่วยกันเมื่อน้ำท่วม หรือมีวาตภัย แบบวันที่ 1 พ.ย.2553 ที่สงขลา หรืออื่นใดก็ตาม แม้จะเป็นงานใหญ่ระดับชาติ ระดับโลก อย่างเชิญบริจากเพื่อกาชาด เพื่อมีคำขวัญดียิ่งกว่า กาชาดช่วยเรา เราช่วยกาชาด เกริกไม่เคยยอมบริจากให้ใครเลยแม้แต่ครั้งเดียว หรือแม้แต่บาทเดียวทั้งๆ ที่เขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่า เงินบาทเดียวจากทุกคนนั้นช่วยชาติได้
เขาบอกใครๆ ทุกคนทุกรายที่มาขอให้เขาบริจากเงินทำบุญว่า
" ฉันทำงานหาเงินไม่ได้เลยนะ ฉันไม่มีรายได้อะไรทั้งนั้นนอกจากมีเงินมรดกของพ่อแม่ให้ฉันไว้ใช้จ่ายเฉพาะเป็นค่ากินอยู่ของฉันเท่านั้นเอง จนกว่าฉันจะแก่ตายไป ท่นไม่ได้ให้เงินฉันเพื่อไว้ทำบุญทำทานหรอกจ๊ะ"
ชีวิตของเกริก บุตรคนรวย ผู้รวยเงินแต่จนน้ำใจ เป็นเช่นนี้ตั้งแต่เกิดจนเขาตายไปเพราะความชรา
ดังนั้นเมื่อเขาตายไป เขาก็ไปแต่ตัวเปล่า ไม่มี "บุญ" ติดตัวไปเลยแม้แต่น้อยนิด เนื้อตัวเขาเปลือยเปล่า เพราะไม่เคยทำบุญทำทาน แม้แต่ผ้าชิ้นเล็กผืนน้อย ไม่เคยถวายกระเบื้องมุงหลังคาวัด ไม่เคยตัดบาตถวายข้าวพระ
ครั้งเขาไปเจอเพื่อนๆ ที่ตายตามๆกันมาในโลกวิญญาณต่างก็มีผ้าปิดกาย และมีที่อยู่ที่กินพร้อม พวกเพื่อนๆ จึงถามเกริกว่า
"บ้านใหญ่โตในชาติก่อนของเธอละ ? เครื่องประดับแก้วแหวนเงินทองอีกล่ะ ที่เธอเคยมีพร้อมบริบูรณ์ในชาติก่อนหายไปไหนหมด? เธอจึงต้องเปลือยกายมาอย่างนี้"
เกริกตอบคำถามของเพื่อนๆไม่ได้ เพราะเขาไม่มีความรู้ใดๆ ในเรื่องบุญทำกรรมแต่ง และไม่รู้เรื่องธรรมใดๆ ด้วยวิญญาณ ผู้รอบรู้ จึงตอบแทนเกริกว่า
"คนเราทุกคนเกิดมาเปล่าและตายเปล่าเหมือนกันทุกคน ไม่มีเว้นเลย เมื่อเกิดมานั้นก็มาได้แต่ตัวเปล่าๆ ในมือก็ว่างเปล่า จะถืออะไรทำอะไรมาเกิดด้วยไม่ได้เลย เมื่อตายไปก็เช่นกัน ที่จะมีติดตัวไปเมื่อตายได้ มีใช้มีกินได้ในภพใหม่ก็คือ "บุญ" คนๆนี้ นายเกริกในชาติก่อน เขาไม่เคยได้ทำอะไรเลยแม้แต่น้อยนิดเดียว ที่พอจะเรียกได้ว่าเป็นการทำบุญ เขามีชีวิตอยู่ในชาติก่อนได้ด้วยเงินของพ่อแม่จนตลอดชีวิต ดังนั้นเมื่อเขาตายมาในภพนี้ เขาจึงมีแต่ตัวเปล่าไม่มีที่อยู่ ไม่มีที่กิน ไม่มีผ้าปิดกาย แต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ทำบาปกรรมอะไรไว้เลยในชาติก่อน จึงไม่ต้องไปตกกระทะทองแดงในนรก"
เพื่อนใจดีคนหนึ่งนึกเวทนา ก็ยื่นผ้าให้เขาผืนหนึ่งเพื่อเขาจะได้ใช้พันกาย แต่พอผืนผ้านั้นกระทบมือเกริก ผ้านั้นก็พลันหายกลายเป็นลมพัดผ่านไปในพริบตาเดียว
เพื่อนใจดีอีกคน จูงมือเกริกเข้ามาอยู่ในร่มไม้ขายคาเดียวกันด้วยใจอารีมีเมตตาธรรม แต่ในทันใดนั้นเกริกก็ร้องทุรนทุรายเหมือนถูกไฟเผาไหม้ จนเขาทนอยู่ไม่ไหว ต้องขอออกไปอยู่กลางแจ้งอย่างเดิมทันที่
เพื่อนใจดีในชาติเก่าของเขาคนต่อมา ม่ความกรุณาปราณีให้ข้าวให้น้ำแก่เกริก แต่โอ้อนิจจังเอ๋ย เมื่อเขายื่นมือรับอย่างกระหายหิวจัดนั้น พลันอาหารก็กลายเป็นลมและน้ำก็กลายเป็นน้ำกรด
ดวงวิญญาณของท่านผู้รอบรู้จึกบอกว่า
"อย่าให้อะไรแก่เขาเลย ทั้งข้าวของ ผ้า อาหารและน้ำ ตลอดจนที่พัก เขารับอะไรไม่ได้ทั้งนั้น แม้ไครๆอยากให้เขาและเขาอยากรับ ก็ไม่ได้หรอก เป็นเพราะว่าเขาคนนี้ไม่ได้ทำของเขาอาเองในชาติก่อน เขาจะได้บ้างก็ต่อเมื่อมีผู้คนทำบุญกรวดน้ำเผื่อแผ่มาให้วิญญาณพวกอดอยากยากแค้นอย่างเขาเท่านั้นแหละ แต่ก็คงยากมากๆที่เขาจะได้ เพราะต้องแย่งชิงกันกับพวกเปรตที่เฝ้ารอบุญทานแบบนี้อยู่อย่างมืดฟ้ามัวดินตลอดเวลา
นิทานเรื่องนี้มีคติธรรมว่า"ไม่มีอะไรช่วยเราได้เลยในยามต้องตายจากโลกนี้ไป นอกจาก"บุญ"ที่เราทำไว้เอง
ความเห็น (8)
เราไม่รู้ว่าตายแล้วเราจะมีความรู้สึกนึกคิด มีจิต มีสวรรค์มีนรกจริงหรือไม่
แต่ถ้าเราทำดี เราก็มีความสุข ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น แม้คนอื่นไม่เห็น
ว่าเราทำดีก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่ถ้าทำไม่ดี ก็ต้องซ่อนเร้น ปกปิด ทุรนทุราย
การทำบุญทำทาน ถือเป็นสิ่งดี ทำแล้วเกิดประโยชน์ทั้งผู้ให้ผู้รับค่ะ คือ
มีความสุขทั้ง 2 ฝ่าย
ขอบคุณครับ น้อง จรรย์
"พระธรรมคำสอน ท่านสอนว่าให้เราเชื่อเรื่องกรรมแล้วเราจะทำชั่วได้อยาก ทำดีก็ดี, ทำชั่วก็ได้ชั่ว และอาจทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนด้วยจากการทำชั่วของคนชั่ว การทำบุญทำทานย่อมนำสุขมาให้ผู้ทำเสมอ"
สวัสดีนายหัวเดชา ฮายปรือมั่ง โดนวาตภัยมั้งหม้าย ปากยูนโดนกันทุกบ้าน แต่โชคดีที่ไม่มีนายเกริกในหมู่บ้านจึงช่วยกันเองไปตามอัตภาพ
ขอบคุณครับ ท่านผู้เฒ่า วอญ่า ที่นับถือ
ขอบคุณที่ถามข่าวกันมา โดนพายุแต่เสียหายเล็กน้อยกระเบื้องหลังคาเปิดไป 3 แผ่น ได้วซ่อมแซมแล้วครับ แต่พักพวกชาวสวนยางที่เกาะใหญ่ครับเสียหายหนักครับ
หวังว่านายเกริก..คงเป็นคนสุดท้ายที่มีหัวใจเช่นนี้
ยาก ดี มี จน คนไทยไม่เคยทิ้งกัน
ขอบคุณครับครูป.1
"ยาก ดี มี จน คนไทยไม่เคยทิ้งกัน"
ขอให้มีความสุขครับ
สวัสดีค่ะ คุณเดชา
อยากให้เด็กวัยรุ่นที่ชอบทำตัวเสเพลได้อ่านบันทึกนี้บ้างจังค่ะ เผื่อจะเตือนสติได้บ้าง นายเกริกเขาไม่มีอะไรให้ตัวเองได้ภาคภูมิใจเลยนะคะ
คนเราโอกาสที่จะได้เกิดมาน้อยมาก ชีวิตที่ได้เกิดมาคือสิ่งมหัศจรรย์ คือชีวิตที่เก่งที่สุดมีศักยภาพสูงสุด (sperm จากพ่อตัวที่เก่งที่สุดที่สามารถวิ่งไปผสมกับไข่ของแม่ได้ก่อนใครอื่นในจำนวนคู่แข่ง 2 – 3 ร้อยล้านชีวิต) เมื่อได้เกิดแล้วเราก็ต้องใช้ศักยภาพให้เต็มที่สมกับที่ได้รับโอกาสนั้น ทำประโยชน์ให้กับสังคมและประเทศชาติ เพื่อจะได้รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า เป็นความภาคภูมิใจให้ได้ระลึกถึงก่อนตาย
สวัสดีครับ คุณอนงค์นาถ
ใช้แล้วครับ การได้เกิดมาเป็นคน คือเป็นที่หนึ่งมาแล้ว นับว่าโชคดีที่จะได้มีโอกาสทำดีเพื่อช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันให้เกิดความสุขในโลกใบนี้ ถ้าคนเราเกิดมาไม่ทำดี ไม่ได้ใช้ศักยภาพของตัวเองในการทำดี ก็เสียโอกาสในการทำประโยชน์ก่อนที่จะตายจากไป โดยบญ
ขอบคุณครับ