ค่ำวานนี้ภรรยาให้ขับรถยนต์ไปเยี่ยมผู้ป่วยท่านหนึ่ง ท่านเป็นสามีเพื่อนร่วมงานภรรยา อันที่จริงผมก็รู้จักทักทายอยู่ แต่ไม่ถึงกับสนิทสนมทักทานในฐานะที่เรามีอายุน้อยกว่า เป็นน้องแล้วท่านมีความอาวุโส
สภาพที่เห็นพี่ที่รู้จัก ท่านร่างกายผอมมาก จำรูปลักษณ์ร่องรอยเดิมไม่ได้เลย บอกตรง ๆ ว่าตกใจแต่ต้องทำใจ เพราะการเจ็บป่วยแล้วร่างการทรุดโทรมมากว่า ๖ เดือน ไม่ได้เดินเหินไปไหน รับประทานอาหารปกติไม่ได้ ต้องเป็นแบบที่เห็น
ภาวะการเจ็บป่วยของพี่ ทราบว่า ท่านป่วยเป็นโรคมะเร็ง ตั้งแต่ออกลงไปท่อนล่างจะไม่รู้สึกตัว มีผู้มาดูแลท่านเป็นพิเศษเป็นชาวอีสาน ดูแลท่านตลอด ๒๔ ชั่วโมงต่อเนื่อง ภรรยาท่านต้องทำงานหนัก แล้วลูกชายยังเรียนชั้นมัธยม พวกเราจำเป็นต้องทำใจก่อนวันที่ต้องจากกัน
อีกท่าน เป็นคนที่รู้จักมีตำแหน่งใหญ่ กว้างขวางในจังหวัดเช่นกัน ได้รับทราบข่าวช่วงบ่ายวันนี้ว่า ท่านป่วยด้วยภาระโรคปอดอักเสบ น้องชายท่านบอกว่า ไม่รู้สึกตัวและมีอาการเย็นในท่อนล่างแล้ว....โอ้....
ภรรยาไปงานแต่งงานช่วงเที่ยง เพิ่งกลับเข้ามาบ่ายโมงครึ่ง แจ้่งข่าวการเสียชีวิตของพี่ที่ไปเยี่ยมค่ำคืนนั้น ได้ตอบภรรยาไปว่า ท่านสบายแล้วไม่ต้องเจ็บปวด ที่น่าเห็นใจคือ คนที่เฝ้าไข้ร่วมปี เธอต้องไปหางานใหม่ ในการที่พี่เขาเสียชีวิตครั้งนี้
สำหรับรายที่ป่วยเป็นปอดอักเสบ พระราชทานเพลงศพไปเรียบร้อยที่วัดท่าล้อ