โสภณ เปียสนิท
นาย โสภณ เปียสนิท ตึ๋ง เปียสนิท

จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม-2


เขตวัดใต้ร่มไม้ใหญ่เย็นสบาย ชายแก่นั่งอยู่ท้ายศาลา

จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม-2

โสภณ เปียสนิท

...........................    

 

                                บ่ายวันนั้นอากาศนอกวัดร้อนจัด เขตวัดใต้ร่มไม้ใหญ่เย็นสบาย ชายแก่นั่งอยู่ท้ายศาลา สมานยกมือไหว้ ชายแก่พยักหน้ารับทราบ “ไง เรา หายไปสองสามวัน” “ครับ ผมเดินทางไปสัมมนาต่างจังหวัด” ชายแก่พยักหน้ารับทราบแล้วเงียบไป “เมื่อไรผมจะบวชดีครับ” ชายหนุ่มถาม ชายแก่เปรยเบาๆ เหมือนลองใจ “คนเราเรียนจบปริญญาโท มีงานทำ มีฐานะดี แล้วจะบวชทำไม” “อาชีพทางโลกเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเท่านั้น” “ชาวบ้านเขาต้องการแค่นั้น” “ครับ แต่ผมอยากพ้นทุกข์ครับ” “ทุกข์อะไรกันนักหนา” “ทุกข์จากการเวียนว่ายตายเกิด” “เอ็งโชคดีที่ตาไม่บอด เห็นทุกข์เป็นทุกข์” “ชาวบ้านบอกว่า ผมคุยกับลุงจนบ้าไปอีกคน” ลุงยิ้มเฉย ไม่อาทรร้อนใจ

 

                              ทั้งคู่สนทนากันอย่างถูกคอ ช่วงหนึ่งเมื่อถามว่า “โลกธรรมคืออะไรครับลุง” ลุงมองหน้าชายหนุ่มนิ่งลึกเข้าไปในดวงตา เหมือนกำลังใช้อนาคตังสญาณดูอนาคตของชายหนุ่มเบื้องหน้า “โลกธรรมคือสิ่งที่เกิดขึ้นประจำโลก” “มีอยู่ 8 อย่าง มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสุข มีทุกข์ นินทา สรรเสริญ แบ่งเป็น 2 ฝ่ายที่คนอยากได้ และฝ่ายที่คนไม่อยากได้” “คนควรทำอย่างไรกับโลกธรรม” “เรียนรู้ทำความเข้าใจ และทำใจ” “ทำอย่างไรครับ” “ภูเขาหินไม่หวั่นไหวเพราะแรงลม  จิตของผู้ถึงพระนิพพานย่อมไม่หวั่นไหวในโลกธรรม” “ต้องไม่หวั่นไหวหรือครับ” “ใช่ ต้องทำอย่างนั้น” “มันยากนะลุง” “จริง มันยาก แต่ต้องพยายาม” “หวั่นไหวคืออย่างไร” “จิตหวั่นไหวคือความหวาดกลัว และความวิตกกังวล” “ต่ออะไรครับ” “ต่อโลกธรรม 8”

 

                                   สมานใช้ความคิดอย่างมาก ซึ่งเรียกทางพระว่าโยนิโสมนสิการ “เราควรมีท่าทีอย่างไรครับ” “ง่ายที่สุดคือ รู้ไว้ก่อนว่า อารมณ์สองฝ่ายนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ไม่จีรังยั่งยืน แปรเปลี่ยน ยึดถือไม่ได้” “อธิบายให้ง่ายกว่านั้นอีกได้หรือไม่” “ก็พอได้ แบ่งเป็นสองฝ่าย คือ มีลาภ มียศ มีสุข สรรเสริญ ได้รับแล้วจิตใจฟู หลงใหล ยินดีปรีดา บางคนเผลอยึดติดต้องการได้รับเพียงฝ่ายนี้ฝ่ายเดียว” “ถือว่าเป็นความผิดหรือที่ยึดติดแบบนั้น” “เป็นมิจฉาทิฐิ” “ผิดรุนแรงขนาดนั้น” “ใช่ต้องปรับเปลี่ยนท่าทีให้ถูกต้อง”

 

หมายเลขบันทึก: 410913เขียนเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2010 16:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 มิถุนายน 2012 21:37 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

วันนี้จะมีต่ออีกตอนมั๊ยคะครู....

เรียนคุณบุญครับ

วันนี้มาเร็วเหลือเกินเลยครับ ยังบันทึกไม่เสร็จ อ่านจบไปเสียแล้ว เอ๊ะ ได้ไงนี่ ได้รางวัลนักเรียนเรียนดีฐานะร่ำรวยไปเลยครับ

จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม

ปีนี้ครู ป.1 โตขึ้นเยอะค่ะ ปรุงจิตได้มากขึ้น

ไม่หวั่นไหว......ในโลกมนุษย์(ไม่ถึงธรรม)

เรียนคุณครูป.1ครับ

ขอพูดคุยแบบจริงใจว่า หลังจากที่ผ่านชีวิตถึงวันนี้ของผมเอง มองว่า หากครูทุกคนในประเทศต่างประเทศ ไม่ฝึกตนให้ยินดีในทาน ไม่ฝึกพัฒนาตนให้ยินดีในศีล ไม่ฝึกตนให้ยินดีในการฝึกจิต (อ่านหนังสือธรรมะ ฟังธรรม สนทนาธรรม ภาวนาสมาธิ (concentration) วิปัสสนา (meditation) ฝึกสติ) มีผลเสียตามมาคือ

1. ครูไม่ได้ฝึกตน พระสอนว่า ฝึกแล้วจึงประเสริฐ ไม่ฝึกไม่ประเสริฐ

2. ขาดความเชื่อมั่นในธรรม หลักแบบพุทธ ไม่อาจถ่ายทอดสู่ผู้เรียนได้ ทำให้วงจรแห่งการสืบทอดพุทธศาสนาขาดช่วง เกือบ20ปี ของชีวิตวัยเรียนแห่งเยาวชนของชาติทุกคน

ครับผม     

มาชม

โลกธรรม 8 ล้วนอยู่ให้เห็น เย็นในธรรมเท่านั้นจิตใจสงบนะครับผม...

เรียนท่านอ.ยูมิครับ

ท่านพระอาจารย์พยอมเทศน์ว่า "ยอมไม่เป็นก็เย็นไม่ได้" น่าจะตรงกับคำว่าเย็นในธรรมนะครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท