สวัสดี ทุกๆ คนที่ติดตามลุงหนาน
หลังจากที่เมื่อกี้ที่ลุงหนานแวะทักทายทุกๆคนที่มาร่วมตัดริบบิ้นเปิดบล็อกกับลุงหนานแล้ว อย่าชักช้าให้เสียเวลาลุงหนานขอเล่าต่อเลยก็แล้วกันนะ
เหตุเนื่องจากใบมะพร้าว.. มีอยู่วันนึงลุงหนานไปตลาด รู้สึกจะเป็นช่วงปีใหม่ เห็นคนใส่หมวกสานใบมะพร้าว รู้สึกแปลกตา ก็เลยอยากทำ ก็มาหัดทำเอาเองแบบงูๆ ปลา ๆ แต่ปรากฏว่าไม่สำเร็จ แต่เพราะรักแรกจากหมวกใบมะพร้าวทำให้ลุงหนานไม่ลืมเลือน เหมือนฟ้าเข้าข้าง (สำนวนลิเกแต่ใช้ได้ยาวนาน เดี๋ยวลองอ่านต่อแล้วจะรู้ว่าฟ้าเข้าข้างจริงหรือเปล่า) วันนั้นเป็นวันสงกรานต์
ลุงหนานก็ไปดำหัวผู้หลักผู้ใหญ่ตามปกติ ฟ้าเข้าข้างอย่างที่บอก ลุงหนานไปเจอหมวกทางมะพร้าวแห้งๆ ตกอยู่ข้างทาง หันซ้ายหันขวาไม่เห็นเจ้าของ ก็เลยรีบคว้าถือไว้ด้วยความดีใจ แต่ยังเกรงๆว่าเจ้าของจะถามหา ก็เลยถือไปถามคนที่อยู่แถวๆ นั้นว่ามีใครเป็นเจ้าของหรือเปล่า แต่ในมือกำหมวกแน่น พร้อมกับภาวนาในใจ สาธุ๊ ๆๆ อย่าให้มีเจ้าของเล้ย..พระเจ้าเป็นใจ คนที่หนึ่งส่ายหัว คนที่สองส่ายหัวและ สาม..สี่ห้า หมวกใบนั้นไม่มีเจ้าของ..นี่แหละจุดเริ่มต้น รักแรกกับหมวกใบมะพร้าวของลุงหนาน..
ขออนุญาตเอามือปิดปากหาว นะเพื่อนพ้องและลูกหลาน หันมองนาฬิกา ก้อ สามทุ่มกว่าแล้ว เพื่อนพ้องและลูกหลานเอ๊ย ..ลุงหนานขอมาเล่าพรุ่งนี้ได้มั้ยว่าลุงหนานจะ จัดการกับ นางสาวหมวกใบมะพร้าวของลุงหนานยังไง
ราตรีสวัสดิ์
ลุงหนานหมวกสานทางมะพร้าว ณ.ถนนคนเดิน
ช่วยลุงหนานด้วย
ลุงหนานอยากใส่รูป
ทำงัยดี
สวัสดีเจ้า ลุงหนาน คงนอนฝันดีอยู่เนาะ อิอิ มาแอ่วหาแห๋มกำ แล้วขะเจ้าจะไปเดินตามที่ลุงหนานบอกเน้อเจ้า ฝันดีเจ้า รักแรกกับหมวกใบมะพร้าวของลุงหนาน.. ชอบๆๆกำนี่
อ้าว ลุงแล้วกันครับ ยังไม่ทันจบเล่นแบบทีวี โปรดติดตามตอนต่อไปหรือครับ งั้นขึ้นโฆษณาเสียหน่อยก็ดีซิ อิอิ
สวัสดียามเช้าอันสดใสค่ะลุงหนาน...
ใบมะพร้าวช่วยให้เกิดแรงบันดาลใจให้กับลุงหนานอย่างแท้จริงเนาะ
ขอบคุณหมวกใบที่ไม่มีเจ้าของที่ทำให้ลุงหนานเกิดรักแรกพบ