ปลูกจิตสำนึกรักษ์สิ่งแวดล้อมให้กับเด็กน้อยแบบเนียนๆ
เช้าวันอาทิตย์วันหนึ่งของเพื่อนรุ่นน้อง
เมื่อคุณแม่ยังสาวพาลูกน้อยวัย ๕ ขวบ เปิดประตูห้องเรียนสู่โลกกว้าง เกิดการเรียนรู้จากการปฏิบัติจริงที่ไม่ใช่แค่การท่องจำ ..
เมื่อวานเห็นลูกชายกินน้ำผลไม้แล้วทิ้งไม่เป็นที่ ฉันได้ทีเลยพาเขาไปเดินป่าข้างบ้าน
ฉันให้เขาพกของไปด้วย ๓ อย่าง ใบไม้ กล้วยเล็บมือนางและ ขวดน้ำผลไม้ที่เขากินหมด
ไปถึงก็ดูต้นไม้ สังเกตใบไม้ แล้วก่อนกลับก็ให้เขาทิ้งของทั้งสามอย่างนั้นเอาไว้ แล้วบอกว่าเดี๋ยววันนี้เราค่อยกลับไปดูกัน ..
วันนี้ที่ไปถึง ใบไม้กับกล้วยหายไป แต่ขวดพลาสติกที่ใส่น้ำผลไม้ยังอยู่ ..
"ใบไม้หายไปไหนครับหม่าม้า"
ใบไม้ก็กลายเป็นปุ๋ย เป็นสีเดียวกับใบไม้อื่นที่หล่นเกลื่อนในป่า เราจึงดูไม่ออก
"กล้วยล่ะครับ กล้วยหายไปไหน"
กล้วยก็คงจะถูกนกจิกกินไป แถวนี้นกเยอะ กล้วยเป็นผลไม้ทิ้งไว้ก็กลายเป็นอาหารของนก
"แต่ขวดน้ำยังอยู่นี่"
"ใช่จ้ะ มันยังอยู่เพราะมันย่อยสลายไม่ได้และไม่มีสัตว์ชนิดไหนต้องการ
นี่ก็เป็นเหตุผลที่เราไม่ควรทิ้งขยะเกลื่อนกลาด ถ้าเราทิ้งขยะไว้ในป่ามากๆ มันจะเป็นยังไง"
"สกปรกครับ"
ว่าแล้วเด็กชายตัวอ้วนก็เก็บขวดพลาสติกใบนั้นกลับไปใส่ถังแยกขยะที่บ้านโดยสวัสดี
อ่านบันทึกของเพื่อนเห็นว่าน่ารัก และมีประโยชน์ จึงนำมาอวด(ฝาก)คะ =)
ความเห็น (24)
สวัสดีค่ะ
เป็นการสอนของผู้ใหญ่ และการเรียนรู้ของเด็กที่น่ารักจังค่ะ
สบายดีนะคะ
พี่ณัฐค่ะ เจ๋งมากๆ เลยค่ะ จะได้นำไปปรับใช้และเล่าต่อ สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ ;)
สวัสดีค่ะ
น่ารักมากค่ะ แบบนี้เขาเรียกว่า "สอนให้ลูกกอดโลก" ฮา ๆ ๆ ๆ ๆ ยายคิมกำลังอินกับการอ่านหนังสือ "สองแขนที่กอดโลก" ของวินทร์ เลียววาริน ค่ะ
สวัสดีคะ พี่ณัฐรดา
- ใช่เลยคะ อ่านแล้วทำให้นึกถึงการ์ตูนของพี่ณัฐรดานะคะเนี่ยะ จะบอกให้ ^_*
- สบายดีคะ ขอบคุณคะ พี่ณัฐรดาก็สบายดีวันหยุดนะคะ =)
สวัสดีคะ คุณน้องปู : นำไปเล่าต่อ หรือนำไปใช้กับเด็กๆ แล้วผลเป็นอย่างไร นำมาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ สุขสันต์วันอาทิตย์สีแดง เช่นกันคะ ^_*
นึกว่าเป็น หม่าม้า เสียเเล้ว
ขอแอบเอาไปใช้กับลูกสาวได้ไหมเอ่ย
สวัสดีคะ พี่ครูคิม : เห็นแล้วหล่ะคะ อยากอ่านมั่งจัง ช่วงนี้มีงานหนังสือแห่งชาติ ยังไม่ได้ไปเลยคะ ทรัพย์จาง ฮ่าา ฮ่าาา ^^"
สวัสดี คุณน้องเอก : กำลังมองหา ปาป๊า มาเลี้ยงกาแฟอยู่ =oP
สวัสดีคะ คุณsunsar_king : ยินดีคะ ได้ผลยังงัยเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ =)
ใช่ได้เลย หลักการนี้สำคัญมาก ไม่ใช่สอน แต่เป็นการให้เขาได้เรียนรู้อย่างเข้าใจ
กลยุทธ์ล้ำเลิศ แบบนี้ไม่ต้องสอนกันบ่อยๆเลยค่ะ
ขอบคุณที่นำมาเล่าให้ฟังนะคะ
สวัสดีคะ ครูหยุย
- ดีใจจังคะที่ครูหยุยแวะมาเยี่ยมบันทึกนี้ ..
- เพื่อนรุ่นน้องคนนี้ เธอให้ลูกชายของเธอ (อายุ ๔-๕ ขวบ) เป็นศูนย์กลางของการเรียนรู้ด้วยคะ และเธอรู้ว่าลูกชายตัวกลมดื้อขนาดไหน ถ้าใช้วิธีสั่ง หรือสอนมากๆ เข้า เจ้าตัวกลมจะยิ่งดื้อและไม่ยอมรับฟังในที่สุด เธอใจเย็นมากๆ กับการดูแลเจ้าเด็กดื้อแต่น่ารัก และช่างคิด ช่างถามคนนี้อย่างยิ่งคะ เธอจึงใช้วิธีการเรียนรู้ในลักษณะนี้แหละคะ และได้ผลดีซะด้วย ..
สวัสดีคะ คุณครูจุฑารัตน์ : ที่บ้านของเพื่อนรุ่นน้องคนนี้ บริเวณโดยรอบยังเป็นธรรมชาติมากๆ คะ ทั้งป่าโปร่ง ป่าทึบ ทั้งบึงใหญ่ เธอจึงมีแหล่งเรียนรู้เรื่องราวของธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมที่เป็นห้องเรียนห้องใหญ่ให้กับลูกชายของเธอคะ ถือว่าโชคดีที่ได้เรียนรู้จากของจริง ไม่ต้องเรียนจากสมุดภาพ หรือคำบอกเล่าคะ ..
- เป็นวิธีทำกิจกรรมชีวิตที่ให้ประสบการณ์ในการใช้เหตุผลด้วยวิธีคิดอย่างเชื่อมโยงที่ฉลาดมากเลยละครับ
- การบันทึกถ่ายทอดเพื่อนำเสนอความลึกซึ้งง่ายๆก็น่าประทับใจมากเลยนะครับ
- ขอบคุณคะ อาจารย์ ดร.วิรัตน์
- เป็นกิจกรรมที่ทำให้เห็น เรียนรู้จากประสบการณ์ตรง แถมยังได้ผจญภัยในป่าน้อยๆ ใกล้บ้านอีก เด็กชายยิ่งชอบเข้าไปใหญ่คะ ..
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยมในวันหยุด
เรื่องนี้ แม้จะอ่านแล้ว ก็อ่านได้อย่างประทับใจอีกค่ะ
สวัสดีวันอาทิตย์สุดท้ายของเดือนตุลาคมคะ พี่ณัฐรดา ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ อากาศเริ่มเย็นแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ =)
สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยมครับ
เรื่องเล่าน่ารักมาก ๆ เลย...
สวัสดีคะหนาน :
- เพิ่งอ่านบันทึก สานศิลป์ รักถิ่นเกิด มาคะ คงได้รับแรงบันดาลใจกลับมาเยอะเลยสินะคะ
- เฌวาสบายดีนะคะ ^^
- สวัสดีครับ
- ยินดีที่รู้จักครับ การสอนเด็กที่สำคัญพ่อแม่ต้องทำให้ดูเป็นตัวอย่างครับ เด็กมักจะมีพฤติกรรมตามคนเลี้ยงดู ที่เราชอบเรียกว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
- เด็กเหมือนผ้าขาวที่รับรู้ได้รวดเร็ว การสอนเรื่อง รักสังคม สิ่งแวดล้อม คุณธรรม ความดี เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องปลูกฝังครับ
ตามมาดู กลับมาจากหาดใหญ่หรือยังครับ เป็นห่วงครับ
สวัสดีคะ คุณชำนาญ เขื่อนแก้ว
- เป็นไปตามหลักของทฤษฎีกระจกเงาเลยหล่ะคะ เด็กๆ อยู่ใกล้ใครก็จะซึบซับวิถีปฏิบัติไปเท่าที่เค้าจะสามารถจดจำได้ และก็สะท้อนออกมาตามนั้นคะ
- ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะ
สวัสดีคะ อาจารย์ขจิต : พวกเราได้รับการช่วยเหลือ และกลับมาอย่างปลอดภัยแล้วหล่ะค่ะ ต้องขอขอบคุณทุกๆ ท่าน ทุกหน่วยงานที่ระดมสรรพกำลังเข้าไปช่วยเหลือค่ะ
ขอขอบพระคุณทุกๆ ท่านที่ห่วงใย และทุกความช่วยเหลือคะ
๑) กองทัพเรือ
๒) เทศบาลนครหาดใหญ่
๓) ชาวหาดใหญ่ และน้ำใจของทุกท่านที่ไม่สามารถทราบได้คะ ..
๔) สปสช.เขต ๑๒ สงขลา ท่านผอ. นพ.ธีรวัฒน์ กรศิลป
และท่านรองผอ.ที่เดินทางลุยน้ำไปรับเราถึงที่ ดร.ทพ.วิรัตน์ เอื้องพูลสวัสดิ์
๕) ชาวโกทูโนที่ส่งแรงใจให้ความห่วงใยผ่านอาจารย์ ดร.วิรัตน์ ไปคะ ..
๖) และ ๘๐ ชีวิตที่โรงแรมวีแอล หาดใหญ่ ทุกท่านคะ