เก้าอี้ดนตรี...
เก้าอี้ดนตรีชีวิต...
บางทีนั่งแล้วเป็นคนเข้มแข็ง
บางทีนั่งแล้วดุยังกับหมาบ้า
บางทีช่างนินทาแม้กระทั่งเด็ก
บางทีคิดว่าตัวเองเป็นปราชญ์
เป็นเด็กในคราบของผู้เฒ่าเจนโลก
โอ้...บุคคลหลายบุคลิก
สวมหมวกหลายใบในแต่ละห้วงเวลา
หากจะมีเก้าอี้ที่นั่งแล้วสบาย
ไม่บ้าใบ้นิ่งเงียบ
แต่ตื่นเต็มตาชื่นเต็มใจ
จะหามาลองนั่งดูสักที
๑๘ ตุลา ๕๓
๒๐.๕๔
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ...
ชอบใจกับเก้าอี้ชีวิตจริงๆเลย
เปลี่ยนกันนั่งผลัดกันชมหลงกับคำเยินยอจนลืมว่าตัวเองเป็นใคร
อยากได้ลองนั่งดูสักครั้งจะได้รู้ว่า...มันเป็นเช่นไร!!!!
- สวัสดีค่ะ
- อ่านบันทึกนี้แล้ว เข้าใจความเป็น "เก้าอี้ดนตรี" เลยค่ะ
- แวะมาทักทายพร้อมกับสายฝนกำลังตกพรำ ๆ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ รักษาสุขภาพด้วย
- ขอบคุณค่ะ
อืมม เหมือนผมเลยครับ...อิอิ
- น่าจะลองหามานั่งดูสักทีเหมือนกัน
สวัสดีค่ะ
พี่คิมไม่ชอบนั่งเก้าอี้นาน ๆ ค่ะ ธรรมดาชอบนั่งกับพื้นมากกว่าเพราะรู้สึกสบายดี และปลอดภัยกว่าค่ะ
เก้าอี้ดนตรีชิงไหว ชิงพริบ เคยเห็นเด็กแพ้ ถูกคัดออกแล้วร้องไห้ค่ะ
โอ ภาพดี ศิลป ถูกใจพี่มาก ๆ
คำดี ดี๊ ดี
พี่เขียนแบบซ่อนเงื่อนปมคิด ไม่เป็น ต้องหัดบ้าง
ลูกชายสิคะ เขาเริ่มหัดขีดเขียน ไว้จะลิ้งค์มาให้ช่วยแนะนำค่ะ
บทกวีที่ลูกแต่ง อายุสิบสอง
ไฮกุ เรื่องที่ลูกเขียนเมื่อแปดขวบ
สวัสดีค่ะ
ตัวละครย่อมเล่นบทบาทสมมุตินานา...
ตัวละครชีวิตเช่นเราซึ่งคือปุถุชนทั้งหลาย ย่อมต้องเล่นไปตามบทนั้น
เล่นแล้ว ลงจากเวทีก็ให้รู้เนื้อรู้ตัว
เก้าอี้ใดนั่งแล้ว ลงจากเก้าอี้... จะยึดติดทำไม
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณพรพน สบายดีนะคะ หวังว่าคงรอดปลอดน้ำท่วมไหมคะ ..
ชอบภาพ ศิลป์มากๆ .. เราแต่ละคนมีหลายบทบาท เลือกแสดงตามพอใจ และมีความสุข
ถึงเวลาลุกจากเก้าอี้ ด้วยเต็มใจ ภูมิใจ ไม่มีอะไรแน่นอน สุขสันต์นะคะ
- การนั่งเก้าอี้นานไปอาจเป็นเหน็บ ลุกไม่ขึ้น
- สู้ลองเปลี่ยนไปนั่งตัวโน้นบ้างตัวนี้บ้างดีกว่า
- จะนั่งเก้าอี้ตัวไหน เวลาใด ควรไตร่ตรองให้รอบคอบ
- แต่อยากนั่งเก้าอี้ตัวสุดท้ายที่คุณหาอยู่จะขอนั่งเป็นคนแรก
- แล้วเก้าอี้ตัวนี้ขอนั่งนานเป็นพิเศษด้วยนะคะ.
ขอบพระคุณทุกท่านทีี่่มาเยี่ยมเยือนนะครับ...