๖๓๘.วันสุดท้ายของการรับราชการ

๓๐ กันยายน ๒๕๕๓ เป็นวันสุดท้ายของการรับราชการ ที่ได้รับราชการมาเป็นเวลา ๓๐ ปี โดยได้ตัดสินใจที่จะเกษียณอายุราชการก่อนกำหนด นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ก็จะเปลี่ยนแปลงสถานภาพของตนเองเป็น “ข้าราชการบำนาญ” แต่การที่จะทำอะไรนั้นก็ขึ้นอยู่กับความต้องการและประโยชน์ของเรื่องที่ควรทำ

ทั้งการสนทนาและการอ่านบทความต่าง ๆ จะพบว่า “มีผู้คิดแทน” คนเกษียณและคนออกก่อนเกษียณเป็นส่วนมาก ว่า “ควรทำแบบนั้น แบบนี้” และคิดแทนว่า “คงจะเหงา” นับเป็นเรื่องดีสำหรับท่านที่ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ หรือคิดไม่ออก แต่สำหรับฉันไม่คิดวางแผนอะไรมากมายแต่ก็ตระหนักได้ว่า “ควรจะทำอะไรบ้าง”

ประการหลักคือ “ฉันจะสอนตัวเอง” เพราะที่ผ่านมาฉันถูกพ่อ แม่ ถูกครูอาจารย์สอน และในที่สุดฉันก็ได้มาสอนคนอื่นคือลูกศิษย์ แต่น้อยมากที่จะสอนตัวเอง จึงขอถือโอกาสและเวลาที่เหลืออยู่ได้เรียนรู้และสอนตัวเองบ้าง

แม้ว่าฉันจะสูญเสียความตั้งใจที่จะรับราชการจนครบเกษียณอายุ ๖๐ ปีตามกำหนด แต่การตัดสินใจของฉันลาออกก่อนเกษียณก็ไม่ได้ทำให้ฉันเสียใจที่ทำตามความตั้งใจไม่ได้ เพราะเหตุผลง่าย ๆ คือ “การเลือกทางเดินที่ดีกว่าสำหรับชีวิต”

วันการจัดงาน “มุฑิตาจิต” ที่สำนักงานเขตพื้นที่ฯ เป็นเจ้าภาพที่จังหวัดสุโขทัยนั้น ทุกคนต้องไปลงทะเบียนเข้าร่วมกิจกรรม เมื่อฉันเข้าไปสำรวจรายชื่อพบว่า “ลำดับที่ ๓๗ นางนพวรรณ พงษ์เจริญ เออร์ลี่” ความรู้สึกในขณะนั้นอายมาก อยากจะมุดหรือแทรกแผ่นดินหนีให้ได้ ที่ไม่สามารถอยู่ให้ครบเกษียณได้ เดินหลบไปทำจิตใจให้ยอมรับความจริงพักใหญ่ แล้วจึงเดินออกมาพบกับเพื่อน ๆ ที่กำลังเริงร่าเฮฮา

วันต่อมาเป็นพิธีการ รุ่นพี่ที่อยู่ครบเกษียณนั่งแถวหน้า ส่วนรุ่นก่อนเกษียณนั่งแถวหลัง ความรู้สึกตอนนั้น “รู้สึกภาคภูมิใจ และชื่นชม ทุกท่านเป็นอย่างมาก อยากจะเข้าไปกราบแทบเท้าทุกท่าน ที่มีความอดทน อุตสาหะอยู่จนครบเกษียณ”

“วันนี้” เป็นวันที่ฉันอยากรู้ความรู้สึกของตัวเองมากที่สุด ว่าจะรู้สึกอย่างไรกับการที่ต้องรับราชการเป็นวันสุดท้าย ถามตัวเองบ่อย ๆ ทั้งวันได้ความรู้สึกว่า “เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับสิ่งที่อยากรู้”

บางคนเมื่อทราบเรื่องราวของฉันจึงตอบแทนฉันว่า “ลาออกแล้วก็สบาย และมีความสุขดีเสียอีก” ฉันตอบไม่ได้ว่าความสบายหรือความสุขที่ว่าหมายถึงอย่างไร เพียงแต่เตือนตัวเองว่า “จะทุกข์หรือจะสุขก็รับได้ หรือทำอย่างไรไม่ให้มันทุกข์มากกว่าสุข”

ขออวยพรให้ข้าราชการทุกท่านที่เกษียณอายุราชการในวันนี้ จงมีสุขภาพแข็งแรง อย่าได้มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนและมีจิตใจสบาย ขอให้คุณงามความดีที่ทุกท่านได้รับใช้ราชการมาจงคุ้มครองให้ท่านมีความสงบร่มเย็นตลอดไป ด้วยจิตคารวะ

เขียนใน GotoKnow โดย คิม นพวรรณ
ใน คิม นพวรรณ

คำสำคัญ (Tags): #ครูคิม นพวรรณ#๓๐ กันยายน วันเกษียณ

หมายเลขบันทึก: 400079เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2010 22:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม 2012 11:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (46)

krugui

เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2010 22:35 น. ()

ร่วมแสดงจิตคารวะต่อครูเกษียณทุกท่านด้วยคนค่ะ

ขอให้สุขภาพดีทั้งกายและใจตลอดไปค่ะ

....ความสุขของเราเราหาได้ด้วยใจค่ะพี่คิม..

ถึงจะเออร์ลี่หรือเกษียณแต่ก็มีคุณค่าในตัวตนเท่าๆกัน

นอนอย่างมีความสุขนะคะ..

ตวัดง้าวเปิดทางให้โจโฉ

เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2010 22:35 น. ()

ขออวยพรให้ครูคิมพบแต่สิ่งดีๆ ในการดำรงค์ชีวิตเบื้องหน้าครับ ครูคิมเป็นแบบอย่างสำหรับผมเสมอในการสอนลูกศิษย์ผมนับถือครูคิมเหมือนครูที่ดีของผมคนนึง ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีวาสนาเป็นลูกศิษย์ครูคิม แต่แค่เพียงเสี้ยววินาทีที่ได้พูดคุยปราศัยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการทำงาน ผมก็ได้แนวคิดหลายๆ อย่างในการดำเนินชีวิตและการจัดการเรียนการสอนจากครูคิม สุดท้ายนี้ผมขออนุญาตขอกราบแทบเท้าครูคิมผ่านบันทึกนี้จากส่วนลึกสุดของหัวใจศิษย์จากนอกห้องเรียนคนนี้ด้วยครับ

นาย ฐานิศวร์ ผลเจริญ

เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2010 22:46 น. ()

สวัสดีครับ ครูคิม
แสดงความยินดีด้วยครับ ที่เป็นเจ้านายตัวเองแล้ว
รักษาสุขภาพ และมีความสุขนะครับ
ผมเพิ่งกลับจากเที่ยว ร.ร.กาสรกสิวิทย์ ครับ

krusorn

เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2010 22:59 น. ()

มาส่งพี่ครูคิม ได้อยู่บ้าน อยู่กับตัวเอง ไม่ต้องกังวลใจกับความรับผิดชอบ ในแต่ละวัน สุขหรือทุกข์มันอยู่ที่ใจ
แต่จากการพูดคุยกับพี่ น้องคิดว่าพี่พบความสุขแน่นอน มีเพื่อนๆ น้องๆๆ มากมายให้ความรัก และเคารพ มีความคิดดีดีในการสร้างสรรค์ผลงานเพื่อคนรุ่นหลัง
พรุ่งนี้นอนตื่นสายได้แล้ว อย่ารีบไปโรงเรียนละ อิๆๆๆ

ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ ค่ะ