โลกและชีวิต (80) : สักวันหนึ่ง
การเดินทาง
เป็นกระบวนการหนึ่งในการเติบโตของชีวิต
หลายชีวิตพลัดพรากจากบ้านเกิด
เพียงเพราะการดิ้นรนแสวงหาทางออกแห่งการอยู่รอด
และการอยู่รอดที่ว่านั้น -
อาจหมายถึงการอยู่รอดของตนเองและคนรอบกาย...
แต่กระนั้น ก็จงเชื่อเถอะว่า
สักวันหนึ่ง...
สายลมแห่งความทรงจำ
จะพัดพาชีวิตนั้นกลับบ้าน...
ความเห็น (21)
- เพิ่งมาจากบ้าน
- เสาร์ อาทิตย์ได้พัก 1 อาทิตย์
- ดีใจ
- เลยเอามาฝากด้วย
จริงค่ะ เพราะหนูก็เป็นอีกคน
ที่ดิ้นร้นตามหาความฝันของตัวเอง
โดยการมาเรียนที่ไกลบ้าน
ตั้งแต่เด็ก
แต่พอได้อ่านข้อคิดแล้วรู้สึกว่าสักวัน
เราต้องดิ้นร้นให้ตนเอง
และคนรอบข้างมีความสุขให้ได้
ขอบคุณนะค่ะสำหรับแนวคิดดีๆ
- สวัสดีค่ะ
- สักวันหนึ่ง...สายลมแห่งความทรงจำ จะพัดพาชีวิตนั้นกลับบ้าน...รอวันที่จะได้กลับบ้าน กลับไปหาคนที่รักเราค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดี ค่ะ อาจารย์แผ่นดิน
อาจารย์ จำข้อความนี้ได้ใช่มั๊ยค่ะ
การเดินทางอันยาวไกล...
บางที อาจจะเป็นการเดินทางเพื่อค้นหาใจของเราเอง...ก็เป็นได้
...ขอบคุณครับ
ครั้งหนึ่ง อาจารย์เคยกล่าวไว้ และมันก็ยังเป็นความจริงมาเสมอ ตลอดเวลา...
หาหัวใจ ให้เจอก็เป็นสุขนะคะ อาจารย์ ดิ้นรนไปแค่ไหน ก็ไม่พ้น "บ้าน"
"คนของความรัก" ของอาจารย์ โดยเฉพาะ เด็กน้อย 2 คน น้องดิน น้องแดน สบายดีนะคะ
ขอบคุณ ข้อคิด จาก สักวันหนึ่ง ของอาจารย์ค่ะ
ดูแลสุขภาพ ค่ะ อาจารย์แผ่นดิน
ค
ถูกต้องที่สุดค่ะ...
คนเราแม้จะดิ้นรนและปรารถนาให้ตัวเองไปสู่จุดหมายที่หวังไว้
แต่เมื่อสมปรารถนานั้นแล้ว ก็อดที่มองย้อนกลับไปข้างหลังไม่ได้..
แล้วก็จะดิ้นรนเพื่อกลับไปยังที่ที่จากมา....อีกครั้ง
ชอบภาพลักษณะประมาณนี้ พอๆ กับภาพสะพานไม้ที่ทอดยาวค่ะ ;)
สักวันหนึ่ง ขอให้ความฝันนั้นเป็นจริง ด้วยระลึกค่ะ
เมื่อได้กลับมาพักกายและใจที่ "บ้าน" ..คือช่วงเวลาที่สงบสุข.. เพื่อเติมพลังให้เดินหน้าต่อไปอีกเป็นวัฏจักรชีวิตนะคะ..ขอให้กำลังใจค่ะ..
ใช่อย่างที่อาจารย์ว่าแหละ
ขอบคุณมากครับ..
หน้าตาพี่คุ้นๆ เหมือนเคยเจอกันที่ มมส.
ข้อฝากครับ..
เป็นอีกคนที่ระเหเร่ร่อน พลัดพรากจากบ้านเกิดมาเนิ่นนาน
จากแรกเริ่ม ออกเดินทางเพื่อแสวงหา
จนบัดนี้ได้รับรู้ว่า ยิ่งดิ้นรนยิ่งผูกติด
เดินทางมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำำ
ไม่มีเส้นทางไหน นำพาความสุขสงบได้เท่าหนทางกลับบ้านของเรานะคะ
*** บ้านดูอบอุ่น ชื่นบาน ของคนที่มีบ้านเป็นบ้าน
*** สำหรับบางคนอาจมีแค่เพียงแค่ความรู้สึกคิดถึงท้องถิ่นที่เคยมีบ้านที่ไม่มีนิยามคำว่าบ้าน
*** จะอย่างไรก็อยากให้ทุกคนรักบ้าน
*** ขอบคุณ อ.แผ่นดินค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
สบายดีไหมคะ หายเงียบไป ไปเมือนาหรือเปล่า อิ อิ ฮาเลย ประโยคนี้ ให้นึกถึงเมืองลาว ช่วงหน้านา
เด็กๆ ก็นั่งรอคุณครูกันหลาย ๆ ... ครูเมือนา ... สักวันหนึ่ง ๆ ... ขอให้ฝันเป็นจริงค่ะ ด้วยระลึกถึง
สวัสดีค่ะ
พี่ดาไม่ได้มานานเลยสบายดีนะคะ น้องดินน้องแดนเป็นอย่างไรบ้างอีกไม่นานก็จะปิดเทอมคงได้ไปอยู่กัยคุณปู่คุณย่าอีกนะคะ พี่ดากลับบ้าน 1 วัน 1คืน เช้ามาอยู่กับต้นไม้ สดชื่นมาก นำภาพมาฝากนะคะ
- สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- "...สักวันหนึ่ง...
สายลมแห่งความทรงจำ
จะพัดพาชีวิตนั้นกลับบ้าน..." - อ่านแล้วเข้าใจเข้าถึง
- ขอบพระคุณค่ะ
เหมือนกอเลย สายลมพัดกอกลับบ้าน
+ สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน...เด็ก ๆ ทั้งสอง และหญิงสาวของคุณ
+ สบายดีกันไหมค่ะ...คิดฮอดเสมอ ๆ ค่ะ...แม้เราจะไม่พบกัน
+ วันนี้พอมีเวลาเป็นของตัวเอง...เพราะแอมแปร์มีเพื่อนมาเล่นด้วย...
+ ท่ามกลางสายฝนพรำ..หยิบหนังสือที่คุณเขียนมาอ่าน...อ่าน...อ่าน...ว่าแล้วเลยทำให้ต้องเลียบเคียงเข้ามาดูความเคลื่อนไหวของคุณในนี้...เจอพอดี...
สักวันหนึ่ง...
สายลมแห่งความทรงจำ
จะพัดพาชีวิตนั้นกลับบ้าน...
+ ทำให้รู้สึกอบอุ่นใจจังเลยค่ะ...
+ ด้วยความคิดถึง
ขอบคุณค่ะ สำหรับหนังสือดีๆ
คำที่พี่พูดนั้นหลายสิ่งที่ทำให้คิดตาม มีทั้งที่เข้าใจและไม่เข้าใจ แต่ก็สามารถทำให้หนูได้ประสบการณ์จากการร่วมกิจกรรมในครั้งนี้มากมายเลยค่ะ
บางทีอาจไม่ต้องรอสายลมครับ
บันทึกนี้ มองเหงา ๆ นะครับ คุณแผ่นดิน
..
แต่โลกและชีวิตก็เป็นเช่นนั้น จริงๆ ครับ
..
...ชีวิตในทุกย่างก้าว..จึงน่าจดจำเสมอ..และสักวันสายลมแห่งความดีงามก็จะพัดพามาสู่เราเสมอ...
ผมเชื่อเช่นนั้น ครับ
..
ด้วยความระลึกถึงคุณ นะครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ความรู้สึกทุกครั้งเลยนะคะเวลาเดินทางกลับบ้านเกิดจะรู้สึกได้ว่าสบายใจดีใจร่าเริงเป็นพิเศษค่ะ แต่พอเดินทางกลับมาทำงานที่กรุงเทพฯ รู้สึกเหงา ๆ ค่ะ ขอบคุณค่ะอาจารย์