เมื่อวานนี้ขับรถไปสอนที่ศูนย์ร้อยเอ็ดด้วยตนเอง ไม่ไปกับรถมหาวิทยาลัยที่จัดให้เพราะมีภารกิจที่ต้องกลับมาทำก่อน 4 ทุ่มครับ ระหว่างที่เดินทางไปนั้น จึงเตรียมการสอนพิจารณาบทเรียน เกิด ปิ๊งแว็บ! ขึ้นมาว่า...
เอ! ทำไมเราเขียนบันทึกใน Gotoknow ได้มากขนาดนี้ และดีกว่างานเขียนที่เคยเขียนอื่น ๆ ของตนเองที่เคยเขียนมา เช่น เมื่อเทียบกับตอนเขียนงานวิทยานิพนธ์ทำไมเขียนไม่ค่อยออก เป็นต้น
พิจารณาไปมาพบว่า ที่เขียน Gotoknow ได้อย่างดีกว่า และมีความสุขมากกว่านั้น น่าจะเป็นเพราะ ผมเขียนด้วยความสนุก ๆ เบาสบาย ๆ ค่อย ๆ เขียนไปวันละนิดวันละหน่อย ส่วนการเขียนหนังสือหรืองานวิทยานิพนธ์นั้นเป็นการเร่ง บีบคั้นงานให้ออกมาดี จึงทำให้ความสนุกลดน้อยถอยลง... ประมาณนั้นครับ
เหมือนกับปราชญ์ท่านว่า ...เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ...
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์
ลูกศิษย์อาจารย์ก็มีความรู้สึกคล้ายๆกันค่ะ....ถือว่าได้ครูเก่งลูกศิษย์ก็เก่ง...คร๊า....ชิมิชิมิ
ดีใดไม่มีโทษ...ดีนั้นชื่อว่าดีเลิศครับ อนุโมทนาครับ
สวัสดีครับ ครูกระแต
นมัสการพระคุณเจ้า
สวัสดีค่ะ
หนูเป็นศิษย์เก่า มมส ค่ะ
อาจารย์สอนคณะไหนค่ะ
สอนคณะศึกษาศาสตร์ครับ
วริศรา 52190580021 ประทาย4 รายงานตัวค่ะ รถสวยจังเลยค่ะ
เขียนบันทึก กับเขียนงาน
มันต่างกันเยอะนี่คะ
สวัสดีครับ พี่ครู ป.1
วันนี้น้ำมาถึงมหาสารคามแล้วครับ ไปดูที่บ้านสวนริมน้ำชีเหลืออีกไม่ถึงเมตรก็ล้นเข้ามาแล้วครับ
แม่บ้านทำนายว่า ถ้าวันที่ 5 พ.ย.53 นี้ไม่ท่วม ก็ไม่มีปัญหาแล้วครับ ไม่ท่วมแน่ ๆ