ประวัตินางเลือดขาวและตำนานเมืองพัทลุง #1
ประวัตินางเลือดขาวและตำนานเมืองพัทลุง #2
หน้าที่ ๗
นานลึก ดึกดำพอ ชั้นลูกหลาน ชาวบ้านอยู่
ไม่รู้ว่า ขออะไหร๑ จึงจนใจ คนในหมู่
ฯ
บ้านเดิม ชื่อเกาะตู อยู่นานมา ชื่อนาปักขอ
ความจริง ข้าจำได้ เขาเล่าไว้ ก็นานพอ
ฯ
ขอพูด เพียงย่อย่อ พอเป็นข้อ เรื่องนิทาน
วันหนึ่ง ทวดตะตู ไถนาอยู่ ที่หน้าบ้าน
ฯ
ตาหมอช่อง ขี่ช้างสาร ผ่านริมชาน ชายคันนา
ทวดตะตู ร้องถามไป จะไปไหน เหวยท่านตา
ฯ
ตาหมอ รอคชา หยุดรอรา ลงปักขอ
นั่งพูด บนขออยู่ ทวดตะตู เห็นตาหมอ
ฯ
โยโค ให้หยุดรอ วางหมกโค นั่งอยู่บน
ทั้งสอง ปรึกษากัน เป็นสำคัญ ข้ออนุสนธิ์
ฯ
เสร็จแล้ว ทั้งสองคน ลงไถนา พาช้างไป
ต่อมา ชื่อนาปะขอ จนติดต่อ ถึงสมัยใหม่
ฯ
ชาวเรา พวกคนไทย นานนานไป ชวนกันเง่า๒
เรื่องนี้ เป็นนิยาย รู้เอาไว้ ไม่สูญเปล่า
ฯ
เล่าลูก หลานหลินเหล่า พอเป็นเลา ความ๓บ้านเมือง
ของด ปลดเอาไว้ ยกนิยาย ไปตามเรื่อง
ฯ
ผู้ฟัง อย่าคาเคือง เรื่องตาโม โร้แบบแผน๔
ตาโม ขี่ช้างไป ถึงทุ่งใหญ่ บายใจแสน๕
ฯ
มีรอย เป็นหลักแดน จำได้แม่น ช้างตาโม
สายป่า ช้างมีครรภ์ ชาวบ้านนั้น เรียกกันโซ่
ฯ
มีหนอง พังพ่อโต แต่ก่อนมา ตาพ่อพัง
มีหนอง ขี้ช้างลอย ใหญ่ไม่น้อย คนพูดดัง
ฯ
=============================================================
๑ อะไร ๒ โง่เง่า ๓
เค้าความ ๔ รู้แบบแผน ๕ สบายใจแสน
=============================================================
หน้าที่ ๘
เดิมก่อน ช้างพลายพัง ลงอาบน้ำ กันตามเคย
สถานที่ ช้างตายาย หนองช้างตาย มีอยู่เหลย๑
ฯ
ช้างตาโม มากเกินเลย มีมากเชือก เรียกด้วยมนต์
มีเมือง อยู่บางแก้ว ชี้เขตแนว ให้เหตุผล
ฯ
ท่าช้าง อ้างให้ชน- รู้ช้างตา เดินมาไป
ชื่อคลอง พังลุยลาย หนองพังใต้ วัดตะเขียนใน
ฯ
คอกช้าง อย่างสมัยใหม่ ไม่มีใคร สร้างช้างเหลย๒
บ่วงช้าง ที่ดักบ่วง ช้างหนีล่วง จับมาเลย
ฯ
ช้างตา มากเกินเลย ขอยุติ ที่พรรณนา
ยกเรื่อง ตาสามโม ขึ้นช้างโต ขับขี่พา
ฯ
ไปจาก บางแก้วป่า พังพลับพา กลับไปเรือน
พอค่ำ ไปถึงบ้าน ช้างเทียบชาน เรียกเพชรเพื่อน
ฯ
ลงจากช้าง ย่างขึ้นเรือน ยื่นสะพาย ให้เพชรไว
ยายเพชร รับสะพาย ตั้งลงได้ แก้แลใน
ฯ
ตาไป ได้อะไหร๓ ใครเอาให้ ตาได้มา
เรียกลูก ทั้งสองศรี ออกมานี่ พ่อเจ้ามา
ฯ
ตาห้าม อย่าฉาวฉ่า เราได้มา เป็นของดี
ยายหยิบได้ จุดไฟสอง เห็นเงินทอง แดงขาวมี
ฯ
ถามตา ว่าของนี่ ตาเห็นมี อยู่ที่ไหน
ตาว่า อย่าพูดดัง กลางวันยัง พูดทำไม
ฯ
ทุ่งมีนา ป่ามีไส คำผู้เฒ่า เขากล่าวมา
ยายฟัง คำตาแหลง๔ ยายรู้แจ้ง ค่ำสนธยา
ฯ
หยุดนอน ตอนรุ่งมา นั่งปรึกษา สนนา๕กัน
เงินทอง ยังครบสรรพ ช้างพังตลับ พบตุ่มนั้น
ฯ
=============================================================
๑ ยังมีอยู่ ๒ สร้างช้างเลย ๓
อะไร ๔ แถลง ๕ สนทนากัน
=============================================================
หน้าที่ ๙
อยู่ไกล ไปเกือบวัน ที่ริมแถว บางแก้วคลอง
ครั้นจะเอา มาไม่ได้ เพราะมากมาย มีก่ายกอง
ฯ
จำต้อง เลื่อนบ้านช่อง เพราะเงินทอง ยังมากมาย
ต้องทำ การสำรอง เงินและทอง ที่เราได้
ฯ
ควรทำขวัญ ช้างพังพลาย บุตรหญิงชาย ที่ได้มา
ครั้นถึง ซึ่งวันดี ทำบายศรี หาพฤฒา
ฯ
ผู้เฒ่า คราวเราหนา หาเขามา หวังขอพร
พฤฒา มาพร้อมกัน ต่างทำขวัญ สองบังอร
ฯ
ต่างคน ต่างอวยพร ให้นามกร สองสายใจ
บุตรชาย ชื่อเจ้าหน่อ ชื่อติดต่อ จากหน่อไผ่
ฯ
บุตรหญิง ตั้งชื่อไว หนูเลือดขาว สาวโสภา
แล้วตั้ง นามบ้านเกิด ที่กำเนิด เกิดสองรา
ฯ
เสร็จสรรพ ดับข้าวปลา เลี้ยงอาหาร การมงคล
รับประทาน อาหารเสร็จ พอสำเร็จ ศุภผล
ฯ
ชื่อเจ้า ทั้งสองคน ติดตัวตน เนื่องสืบมา
นามบ้าน ชื่อบ้านเกิด ที่กำเนิด สืบวงศา
ฯ
ตราบเท่า ตลอดมา เดี๋ยวนี้หนา ชื่อยังตรง
แต่นั้น สองตายาย มีบุตรชาย หญิงสมทรง
ฯ
ผุดผ่อง ละอององค์ สมทรวดทรง ทั่วร่างกาย
คิ้วต่อ คอเป็นปล้อง เลือดขาวผ่อง งามเพริศพราย
ฯ
ชาติหงส์ ทรงสมกาย เหมาะสมสิ้น ทั้งอินทรีย์
เจ้าหน่อ ก็ผุดผ่อง เนื้อลำยอง ดังสำลี
ฯ
เอวกลม คารมดี ช่างพาที ดีใจหาย
ตาสอน ทางไตรเพท เจ้าฟังคำ จำง่ายดาย
ฯ
เรียนรู้ การทั้งหลาย จดจำหมาย ครบทุกอย่าง
มาเป็น ลูกยายตา เลี้ยงรักษา บ่เหินห่าง
ฯ
=============================================================
=============================================================
หน้าที่ ๑๐
ปฏิบัติ จัดทุกอย่าง ทั้งสองอย่าง อายุศม
สิบเก้า เข้าปีนี้ เจ้าสองศรี ก็น่าชม
ฯ
ยายตา คิดปรารมภ์ จะเศกสม ให้ครองกัน
ยายว่า อย่างไหร่๑ตา ตาโมว่า ถ้าเช่นนั้น
ฯ
ชาวบ้าน ติเตียนกัน ยายว่านั้น ไม่เป็นไหร่๒
เพราะว่า ปาติกาเกิด ตามกำเนิด เกิดจากไผ่
ฯ
บุญสร้าง เขาปางใด ใครได้เห็น เป็นสำคัญ
เราห่วง ไว้ไม่ได้ ชาวนาไร่ เกี้ยวทุกวัน
ฯ
ถ้าว่า คู้สร้างกัน ลองถามหมัน๓ คงต้องเอา
ยายฟัง คำตาว่า นั่งยิ้มหน้า แอบบังเสา
ฯ
ตาว่า เจ้าหน่อ เรา- รับรองถาม เนื้อความเอง
พอเงียบ คนสองตายาย นั่งอภิปราย กันตามเพลง
ฯ
ตาก็เก่ง ยายก็เก่ง ทั้งสองเน่ง๔ อยู่ทำไม
เจ้าหน่อ ทำอายหน้า ลุกขึ้นมา หาตาไว
ฯ
ตาสามโม เห็นถูกใจ นั่งปราศรัย เรื่องทำกิน
เช่นทรัพย์ สินของพ่อ พ่อให้หน่อ เจ้าทั้งสิ้น
ฯ
พ่อพูด เจ้าฟังยิน หน่อตอบพ่อ หน่อตามใจ
ตาก็รู้ ในใจได้ ข้างลูกชาย ไม่เป็นไหร๕
ฯ
พอค่ำ สองทุ่มไป นางทรามวัย ยังไม่นอน
ยายเรียก เลือดขาวจำ หนูแม่อา ทรามบังอร
ฯ
ฟังแม่ เถิดสายสมร ทรามบังอร อย่าร้อนใจ
เจ้ามา อยู่กับแม่ ตัวแม่แหล่ ก็แก่ไป
ฯ
ขอถาม ทรามยาใจ ตัวเจ้าไซร้ ต้องครองกัน-
กับเจ้า หน่อกุมาร ทรัพย์ศฤงคาร มอบให้ขวัญ
ฯ
=============================================================
๑
อย่างไร
๒ไม่เป็นไร
๓ลองถามกัน
๔
ทั้งสองนิ่ง
๕ ไม่เป็นไร
=============================================================
หน้าที่ ๑๑
นางว่า ถ้าเช่นนั้น อยู่ครองกัน ด้วยจำเป็น
ยายฟัง ลูกพร้องจา ยิ้มในหน้า ไม่ให้เห็น
ฯ
รุ่งขึ้น พอตกเย็น ยายบอกตา ว่านางเอา
ตาว่า ขืนไม่ได้ อย่าภิปราย ซ่อนเงื่อนเงา
ฯ
คำผู้เฒ่า กล่าวไม่เป็น ตัวเราเล่า ฟังเฒ่าสอน
ปลูกเรือน ตามผู้อยู่ ถ้ามีคู่ รักกันก่อน
ฯ
ยายว่า ตาอย่าร้อน ตกลงให้ ได้เป็นกัน
ตาก็ดู หนังสือห้วง ปลอดทักทิน ยมขันธ์
ฯ
ได้ดี ในปีนั้น ขึ้นสามจันทร์ วันเดือนดี
ย่อย่อ ข้อเอาไว้ อภิเศกให้ เจ้าสองศรี
ฯ
หมากพลู บุหรี่มี ของอย่างดี ไม่ขัดสน
มีของ ทุกสิ่งไป ของสิ่งไหร๑ ยายไม่จน
ฯ
ใช้บ่าว ไปหาคน- เฒ่าแก่มา ปรึกษากัน
ถึงวัน เดือนปีดี อภิเศกศรี สองเอววรรณ
ฯ
ผู้เฒ่า มาพร้อมกัน นั่งปรึกษา หาความดี
เห็นถูก ตามเรื่องราว พฤฒาเฒ่า จุดอัคคี
ฯ
เวียนเทียน แว่นมณี ไปข้างซ้าย มาหาขวา
อวยพรให้ ปราศจากทุกข์ อยู่เป็นสุข ทุกทิวา
ฯ
เสร็จภิเศก เจ้าสองรา อยู่ร่วมผา- สุกด้วยกัน
แล้วมอบ ทรัพย์ข้าวของ อีกเงินทอง ผ้าแพรพรรณ
ฯ
กับช้าง ตัวสำคัญ มอบให้ขวัญ ทั้งสองรา
ทั้งสอง ครองสมบัติ เป็นสุขสวัสดิ์ ทุกเวลา
ฯ
หยุดเรื่อง ทั้งสองรา ปกครองพา บ้านเกิดนาง
ยกเรื่อง ขึ้นปรับปรุง ครั้งเมืองลุง ตอนแรกสร้าง
ฯ
=============================================================
๑ ของส่งไร
=============================================================
หน้าที่ ๑๒
ภายหลัง เมืองลุงร้าง ตั้งครั้งสร้าง สุโขทัย๑
หนึ่งพัน แปดร้อยปี สุโขมี แผ่นดินใหม่
ฯ
ปกครอง ลานนาไทย จะว่าไป ให้ขาดเด็ด
พ.ศ.
พัน แปดร้อยปี ปกครองที่ ได้สำเร็จ
ฯ
ผดุงการ ได้ขาดเด็ด สมมุติชื่อ สุโขทัย
ยกเรื่อง เมืองให้ฟัง เมืองลุงครั้ง สร้างขึ้นใหม่
ฯ
ขอพูด ไว้หนึ่งนัย สร้างเขาไชย บุรีก่อน
ความจริง ตามธิบาย เรื่องนิยาย มีแน่นอน
ฯ
ขอพูด สักหนึ่งตอน ตามข้อขอ ที่อ้างมี
พ.ศ. พันแปดร้อย ท้าวมหาพรหม ปกครองที่
ฯ
เจ้าสุโข น้ำมโนมี เกิดวีระบุรุษ ผู้อุตดม
ไทยได้ สุโขทัย เป็นของไทย ไทยนิยม
ฯ
เดิมแรก ครั้งประถม เหตุที่ได้ เป็นของไทย
แต่ก่อน ขอมปกครอง เรื่องทำนอง ครั้งแต่ไหร๒
ฯ
ไทยตั้ง สยามใหม่ เป็นของไทย ได้ขาดเด็ด
พ.ศ. พันแปดร้อย ไทยก็ปล่อย กลเม็ด
ฯ
เปลี่ยนแปลง ได้สำเร็จ ตั้งนามเสร็จ สุโขทัย
พระเจ้า กรุงสุโข มีภูมิโร้ ทันสมัย๓
ฯ
ผดุง ลานนาไท เป็นของไทย เผด็จการ
นามศรี- อินทราทิตย์ ยกประดิษฐ์ ในนิทาน
ฯ
เป็นผู้ รู้เชี่ยวชาญ พระองค์ท่าน มีศรัทธา
นามเดิม ชื่อพระร่วง ท่ายยุดหน่วง๔ ทางศาสนา
ฯ
เดิมก่อน บวชเป็นพระ ถือสิกขา นุปาทาน
รู้วินัย ไสยศาสตร์ เป็นนักปราชญ์ ผู้เชี่ยวชาญ
ฯ
=============================================================
๑ พ.ศ.
๑๘๐๐
๒แต่ไร
๓มีภูมิรู้ทันสมัย
๔ยึดหน่วง
=============================================================