๕๙๔.จัดอย่างไรในการเขียนบล็อก
การเล่าเรื่องจุดเริ่มต้นของการเขียนบล็อก ต่อจากบันทึกที่แล้ว มีสมาชิกอยากจะทราบว่า "จัดการกับเวลาอย่างไรที่เขียนบันทึกได้ทุกวัน" นับตั้งแต่เริ่มเขียนถึงวันนี้เป็นเวลา ๖๓๔ วัน เขียนบันทึกสัพเพเหระ แบบสนุก ๆได้ ๖๗๑ บันทึก ขอประทานอภัยในการเล่าโดยไม่มีเจตนาโอ้อวดแต่อย่างใด เพียงแต่อยากจะเล่าวิธีการว่าเป็นไปได้หรือไม่ได้อย่างไร ซึ่งการเขียนบันทึกใน GotoKnow นี้ได้มีบล็อกเก่อร์หลายท่านที่เขียนได้วันละหลาย ๆ เรื่อง
ตามปกติเป็นคนเขียนไดอารี่อยู่แล้วทุกวัน เขียนมาตั้งแต่อายุ ๑๒ ปี เพราะเคยเห็นคุณพ่อคุณแม่เขียนและแอบเสียมารยาทอ่าน นอกจากนี้คุณพ่อบอกว่า "การเขียนไดอารี่ประจำวันจะทำให้กระดูกดิ้นได้เมื่อเราตาย" จึงพยายามฝึกเขียนมาเรื่อย ๆ วันละ ๓-๔ บรรทัดและเขียนได้ยาวขึ้น แต่เป็นการเขียนไว้อ่านเองภาษา สำนวน ถ้อยคำอาจเป็นไปตามระดับวัยและความคิด อารมณ์รัก โลภ โกรธ หลงการคับข้องใจ การแค้นสาหัส เป็นต้น ปัจจุบันนี้ก็ยังเขียนซึ่งเป็นเรื่องที่เตือนความจำ ที่ไม่อาจเปิดเผยสู่สาธารณะชน แต่การเขียนใช้สำนวนภาษาดีขึ้นลดความไม่ดีต่าง ๆ ลง เพราะไม่มีประโยชน์ต่อตนเอง และได้รับการพัฒนาจิตใจดีแล้วนั่นเอง
การเขียนในสมุดไดอารี่ แยกจากการบันทึกเรื่องงาน แต่เป็นการทบทวนเรื่องราว ความรู้สึกที่ดี หรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นและพบเห็นในแต่ละวัน จะเน้นหนักเรื่องที่เกี่ยวข้องกับส่วนตัวมากกว่าเรื่องอื่น ๆ
เมื่อเริ่มเขียนบล็อกก็จะแยกแยะว่าส่วนไหนน่าจะเขียนเล่า เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนหรือให้คนอ่านเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่เรายังขาด ความรู้สึกส่วนตัวเห็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นและพบเห็นประจำวันเป็นเรื่องที่เขียนง่ายเพราะทุกอย่างมาจากความจริง เพียงแต่บางครั้งก็อาจขัดข้องเรื่อง "จะสื่ออย่างไรให้ผู้อ่านเข้าใจทิศทางที่เราสื่อ" ภายหลังคุณเอกจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ได้ให้ข้อเสนอแนะการเขียนไว้มากมาย จึงได้นำมาพัฒนาต่อและที่สำคัญคุณเอกเสนอว่า "แต่ละบันทึกควรมีการสรุป อย่าจบลงห้วน ๆ " จึงขอขอบคุณเอกผ่านบันทึกนี้ด้วยที่เป็นผู้ชี้แนะชี้นำให้ได้พัฒนาการเขียนบล็อก
การเขียนได้แทบทุกวัน เขียนได้อย่างไร ? เป็นคำถามที่เพื่อน ๆ ต้องการทราบ ต้องเล่าเรื่องกิจวัตรประจำวันก่อนดีกว่า ตอนเช้าตื่นนอนตีสี่กว่า ๆ ไม่เกินตีสี่ครึ่ง ไปออกกำลังกาย อาบน้ำแต่งตัวดื่มกาแฟ เปิดเน็ต ตอนกลางวันว่างจากงานสอนก็ขึ้นอยู่กับภาระหน้าที่ แต่เปิดเครื่องตลอดเวลา ตอนเย็นกลับบ้านไปออกกำลังกาย อาบน้ำทานข้าว เปิดเน็ต อ่านหนังสือเขียนไดอารี่เข้านอน วันหยุดอาจจะมีเวลาอยู่กับเน็ตนานกว่าปกติ แต่ต้องอ่านหนังสือที่ชอบ อาหารการกินบ้านช่องครอบครัวไม่ดูแลหรืออย่างไร ขอตอบว่าเป็นเจ้าของ "ชีวิตเอกเขนก" อยากทำอะไรขึ้นอยู่กับใจทุกประการ
การเขียนบล็อกแรก ๆ เขียนใส่สมุดก่อนและอ่านตรวจทาน แล้วเขียนลงใน Word และคัดลอกมาอีกทีสำหรับใส่ในบล็อก ภายหลังเขียนลงในบล็อกเลยและคัดลอกไว้ก่อนส่ง เพราะเคยมีปัญหากับบันทึกที่เขียนแล้วเน็ตล่มจึงส่งไม่ได้บันทึกหายไปทั้งหน้า แม้จะเขียนใหม่ก็ไม่เหมือนเดิม แต่ดีกว่าเดิมเพราะความคิด(แค้น)แตกฉานขึ้นเยอะ
สาเหตุที่เขียนทุกวันเพราะมีเพื่อนมาให้กำลังใจเพิ่มขึ้น ก็ทำให้หาเรื่องหาราวมาเขียน จากการที่ไปไหนมาไหนไม่สังเกตหรือจดจำอะไรมากนัก เมื่อเข้ามาเขียนบล็อกจึงเลือกที่จะสังเกตและจดจำมากขึ้น หากกลัวลืมก็จะเขียนย่อ ๆ ใส่สมุดไว้ เพราะในกระเป๋าและในรถจะมีสมุดบันทึกติดไปด้วยเสมอ หากวันไหนไม่มีสมุดไปถ้าหากซื้อใหม่ได้ก็ซื้อหากซื้อไม่ได้ก็จะกลับมาเขียนในรถ กลับมาถึงบ้านก็ถือเป็น "กิจวัตร" ไปแล้ว
บางครั้งไม่ได้ออกไปไหนจึงไม่มีเรื่องที่จะเล่า ต้องเปิดสมุดไดอารีเล่มเก่า ๆ ขึ้นมาอ่าน เมื่อชอบใจเรื่องใดก็หยิบยกมาเล่าใหม่ หรือแม้แต่อ่านหนังสือก็เคยนำมาเล่า แต่ดูแล้วเล่าไปไม่ละเอียดและสรุปไม่เก่งอาจทำให้เจ้าของคนเขียนหนังสือเสียคุณค่าจึงเลิกเขียนถือว่าไม่ถนัด
บันทึกนี้ไม่ได้เขียนโอ้อวดว่าตัวเองเขียนเก่งแต่อย่างใด และไม่ได้เขียนแข่งใคร ๆ ทุกอย่างยังต้องเรียนรู้ เพียงอยากบอกว่าทุกคนสามารถทำได้ และมีเจตนาที่จะให้กำลังใจแก่เพื่อน ๆ ในการเขียนบันทึกเพื่อแลกเปลี่ยนสัปดาห์ละ ๑ บันทึก ตามที่ตนเองชอบ แต่ละบุคคลมีบริบทที่แตกต่างกัน ไม่มีใครอยากจะทำตามใครหรือคิดเหมือนใคร ขอเป็นกำลังใจทุกท่านค่ะ
ทำไมต้องมีเรื่องเขียนมากมาย ? ขอเชิญพบกับเรื่องเล่าสะพานบุญและเรื่องเล่าของการพัฒนาจิตใจ ในบันทึกต่อไปค่ะ
สมุดไดอารี่ พ.ศ.๒๕๕๐-๒๕๕๒
ครูคิม นพวรรณ (593 บันทึก)
นพวรรณ : ครูธรรมดา (5 บันทึก)
ความฝันของคนมีฝัน (7 บันทึก)
เมฆงามฟ้าน้ำเงิน (14 บันทึก)
รักและศรัทธา (23 บันทึก)
บันทึกจิตสาธารณะ (23 บันทึก)
วินัยเชิงบวก (6 บันทึก)
ความเห็น (30)
สวัสดีค่ะพี่คิม
- แวะมาคิดเลขเร็วค่ะ
- รวมแล้ว 671 บันทึก ฮ่า ....ฮ่า
- หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
แวะมาเยี่ยมและทักทายคะ
ไก่ยังไม่ได้โอนเงินให้เลยคะ
รอก่อนนะคะ
หายสงสัยแล้วว่าทำไมพี่คิมถึงเขียนบันทึกเก่ง น่าอ่าน สามารถนำเรื่องใกล้ตัวมาถ่ายทอดได้อย่างน่าสนใจ
รู้แล้วถ้าอยากเก่งแบบพี่คิมต้องหัดจดบันทึก
ขอบคุณที่นำเคล็ดไม่ลับมาแนะนำนะคะ :-)
ครูคิมเป็นผู้มีวินัยและความมุ่งมั่นสูงครับ ... เขียนแซงผมไปแล้วล่ะ ;)...
สวัสดีครับเกลอ ต้นผักเหลียงไปเก็บตัวอยู่ที่ดอยมูเซอแล้ว เห็นว่าแตกยอดงามแล้วครับ
สบายดีแล้วครับ กลางคืนได้นอนเต็มตื่นแล้วครับขณะนี้ เพราะไม่ต้องอยู่บุญ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม ดีใจค่ะที่บอกเคล็ดลับในการเขียนบันทึก จะต้องหมั่น...จด...จำ...เหตุการณ์รอบตัวทุกขณะ..แม้ไม่ออกจากบ้านก็มีในไดอารี่..ขอบคุณมากค่ะพี่..ตังค์ยังไม่โอน อิอิ..
ขอบคุณ ครับ ครูคิม ที่แวะอ่านบันทึกของผม
ซึ้งบางครั้ง ก้บันทึกความรู้สึกส่วนตัวไปบ้าง
- มาหาพี่คิม ครั้งใด อิ่มกับประสบการณ์ที่ได้รับไปทุกครั้ง..
- ทุกครั้งที่ชื่นชม..ไม่ใช่..ชมตามมารยาท..แต่หากชื่นชมเพราะได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่างๆ จากบันทึกพี่คิมไปเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนค่ะ..
- ได้ทั้งลีลาการเขียน..เรื่องราวที่ได้ทราบจากการถ่ายทอด..
- หนูห่างหายไป 4 เดือน กลับมาบ้านเดิม..ความอบอุ่นยังคงเดิม..
- ภาระงานเรียน เรียบร้อยแล้วค่ะ..ที่เหลือก็ภาระผลงาน ที่ต้องทำแล้วทำอีก..
- คิดถึงพี่คิม จริงๆค่ะ..
-
- บันทึกของครูคิมน่าอ่านค่ะ เป็นภาษาง่ายๆ แล้วก็หลายเรื่องที่โดนใจ อ่านแล้วอืม!!! เหมือนเราเลย อย่างบันทึกนี่ก็เหมือนกัน โดยส่วนตัวกบชอบเขียนไดอารี่ แล้วไม่ค่อยมีความลับอะไรกับใคร อะไรที่มีความสุขก็ทำ อะไรไม่ชอบก็ไม่ทำ เลยใช้G2K ป็นแหล่งประโยชน์ให้ตัวเอง เก็บเรื่องเล่าเรื่องราวในแต่ละช่วงชีวิตไว้เติมเต็ม แล้วก็ขำๆ ตัวเอง
- กบมี ปริศนาธรรม ให้ครูคิมช่วยแปลด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะน้องอิงจันทร์ ณ. เรือนปั้นหยา
วันนี้พี่คิมเข้าเน็ตหลายครั้งเหมือนกัน แต่ดูช้าและลิงค์ลำบาก สำหรับการเข้าบล็อก ก็ดูน่าเบื่อไปแล้วหละ
นอนพักในช่วงบ่ายหลังจากวางสาย ไม่นานช่างทำรั้วบ้านมาคุยด้วย อากาศร้อนจัดมากจนเหงื่อไหลเป็นทางเลยค่ะ
ตอนเช้าพาน้องหมาไปหาหมอค่ะ สักครู่จะทำแกงป่าไก่บ้านค่ะ มีผู้ปกครองให้ไก่มาตั้งแต่เมื่อวาน แกงหม้อใหญ่ ๆ ทานกันทั้งซอยค่ะ มาทานด้วยกันไหมคะ
สวัสดีเจ้า ป้าคิม
ก่อนอื่น ต้องกราบขอบคุณป้าคิม ที่ยังนึกถึงสองสาวน้อยนะคะ
และขออภัยที่ไม่ได้ส่งข่าวใดใด
เหนื่อย ยยยย เป็นคำฮิต ติดทรวง ในช่วงนี้ เพราะย้ายบ้าน เด็กๆย้ายโรงเรียน ย้ายที่ทำงานเพราะ ไปช่วยราชการ ติดตามคู่สมรส ค่ะ ป้าคิม
จากที่เคยใช้ชีวิต นอกเมีือง เป็นในเมือง เหนื่อย จริง
ขอบคุณ ป้าคิมสำหรับกำลังใจ ด้วยนะคะ
ลงชื่อ
สวัสดีค่ะพี่คิม
เป็นบันทึกที่น่าอ่านมากค่ะ
การจดบันทึกและการรักการเขียนทำให้มีเรื่องราวดีๆมาบอกเล่าให้สมาชิกฟัง
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณไก่ประกาย~natachoei ที่~natadee
วันนี้เข้าเน็ตบ่อยเหมือนกันค่ะ แต่ก็อืดมากนะคะ น้องไก่สบายดีนะ ขอแสดงคงามยินดีกับความสำเร็จด้วยนะคะ
เสื้อ...วันนี้ไปสั่งตัดแล้วค่ะ เมื่อได้รับก็จะรีบจัดส่งนะคะ
สวัสดีค่ะน้องBaby
พี่คิมมีโอกาสดีกว่าหลายคนตรงที่ อยากจะทำอะไรก็ทำได้ค่ะ ขึ้นอยู่กับใจเป็นสำคัญ
ส่วนการเขียนบล็ฌอกก็ต้องพัฒนาอยู่เรื่อย ๆ เขียนได้ตามที่ใจอยากเขียน ขอขอบคุณน้องบี๋ที่มาทักทาย และขอเป็นกำลังใจให้น้องบี๋ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn
อาจารย์สบายดีนะคะ เห็นลูกศิษย์ของอาจารย์เขียนบันทึกหลายท่าน พี่คิมได้ไปทักทายบ้างแล้วค่ะ มีประทับใจสุด ๆ อยู่คนหนึ่ง
ขอขอบพระคุณอาจารย์ที่มาให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะเกลอวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
จะถ่ายภาพต้นที่บ้านไปให้ดูนะคะ เดิมตายไปแล้วรากหลุดกระเด็นออกจากดนในกระถางแล้วและเหี่ยวก้วย แต่เราจับมันขึ้นมาปลูกใหม่ตอนนี้แตกมี ๔ ใบแล้วค่ะ ฮา ๆ ๆ ๆ ๆ โตช้าจริง ๆ เดือนหน้าขึ้นไปจัดค่ายจะไปนำลงมาค่ะ ขอขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่คุณครูคิม
แวะมาส่งความคิดถึง
ฝีมือการเขียนของพี่คุณครูคิม ระดับขั้นเทพเลยนะคะ
ชื่นชม เยี่ยมยอดจริงๆ ขอบคุณคำแนะนำดีๆ มีประโยชน์มากมายค่ะ
กิจวัตร....นี่แหละที่ทำให้การเขียนบันทึกในบล็อกง่ายขึ้น
ถึงว่าพี่คิมทำไมขยันเขียนและเก็บรายละเอียดได้ชนิดที่ว่าคนอ่านแทบจะเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ด้วย.....จริง จริ๊ง...
สรุปแล้วคือพี่คิมใช้เวลาทุกนาทีอย่างคุ้มค่าและ....ตามใจฉัน
มีความสุขกับวันหยุดนะคะ
สวัสดีค่ะน้องrinda
ขอขอบคุณนะคะ ที่กรุณาช่วยให้โจทย์บันทึกนี้กับพี่คิมค่ะ นี่แหละค่ะเขาเรียกว่าต่อยอดการแลกเปลี่ยนจริง ๆ
วันนี้พี่คิมเขียนบันทึกใหม่ ยากทีสุดค่ะกว่าจะจบก็วันเต็ม ๆ ฮา ๆ ๆ เขียนไม่ได้ก็หยุดไปและกลับมาใหม่ เขียรนไม่ได้ก็หยุดไปแบบนี้ ๆ ๆ ๆ ๆ
สวัสดีค่ะมาตายี
สาวพิณลอย...เป็นมา เป็นไปอย่างไรคะ ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลยค่ะ หมู่นี้งานคงยุ่งใช่ไหมคะ ขอเป็นกำลังใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพ.แจ่มจำรัส
ขออภัยค่ะที่ตอบเม้นท์ช้า เนื่องจากมีเวลาว่างได้แต่เขียนและไปอ่านบันทึกของเพื่อน ๆค่ะ พี่คิมชอบอ่านบันทึกแนวของคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องนัฐพร จันทร์ส่งสิงห์
ดีใจค่ะที่น้องแวะมาทักทายกันอีก สบายดีนะคะ พี่คิมเป็นคนที่กลัวคำชมมากที่สุดค่ะ ชอบคำตำหนิเพราะจะได้พัฒนาตัวเองยิ่ง ๆขึ้นไปค่ะ
เพราะทุกอย่างรู้ตัวเองดีว่า...ยังไม่มีอะไรดีพอ จริง ๆนะคะ เขียนเพราะอยากเขียน เล่าเพราะอยากเล่า
วันนี้นอนหัวค่ำจึงทำให้ตื่นเร็วถือโอกาสมาตอบเม้นท์ก่อนอื่นค่ะ
สวัสดีค่ะโรงเรียนพ่อแม่
พี่คิมไปอ่านบันทึกน้องกบมาตั้งแต่วันแรกแล้วนะคะ อ่านปริศนาธรรมแล้วตีความไม่ถูกค่ะ คิดว่าจะกลับไปอ่านอีกรอบ
ทำในสิ่งที่เราอยากจะทำ ก็รู้สึกสบายใจดีนะคะ พี่คิมไม่ชอบฝืนใจทำ ไม่ว่าเรื่องอะไร ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะน้องครูใหม่ บ้านน้ำจุน
ดีใจด้วยนะคะที่ได้มาเป็นครูในเมือง ส่วนป้าคิมยังเป็นบ้านนอกอยู่ค่ะ รอเวลาอีก ๓ เอนได้ลาออกมาเป็นชาวบ้านแล้ว ทีนี้อยู่ในเมืองค่ะ เพราะบ้านอยู่ในเมือง แม้จะไม่ใช่อำเภอเมืองก็ถือว่าอยู่เมืองค่ะ
สวัสดีค่ะน้องถาวร
ขอขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเก็บเรื่องราวที่เกิดขึ้นของพี่คิม หากมีสิ่งใดที่ควรขยายและต่อยอดหรือแก้ปัญหาอุปสรรคได้บ้าง ก็ยินดีค่ะ
สวัสดีค่ะน้องmena
ขอขอบคุณค่ะที่มาส่งความคิดถึง พี่คิมคิดถึงน้องเช่นกันค่ะ งานคงยุ่งนะคะ น้องแพะเป็นอย่างไรบ้าง ขอเป็นกำลังใจให้น้องนะคะ
การเขียนบันทึกของพี่คิมเป็นการเขียนที่อยากจะเขียนมากกว่าค่ะ
สวัสดีค่ะkrugui Chutima
การที่ได้ทำอะไร ๆ เป็นกิจวัตร ก็จึงดูเหมือนง่ายลง เพราะทำเป็นนิสัย จริงไหมคะ ขอขอบคุณน้องที่มาให้กำลังใจพี่คิมเสมอ ๆ นะคะ
สวัสดีค่ะพี่คิม
เทียนน้อยมารับแรงบันดาลใจในการเขียนบันทึก
ไม่ได้เขียนบันทึกนานมากเลยนะคะ...พี่คิมสบายดีไหมคะ
คิดถึงพี่คิมค่ะ