กำลังใจนั้น .. สำคัญฉะนี้ ^^
จากหัวเรื่อง โดยปกติแล้วสำหรับผู้ป่วยมะเร็ง กำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด กำลังใจเริ่มต้นจากตัวผู้ป่วยเอง จากญาติมิตร จากเจ้าหน้าที่ผู้ให้การรักษา ใครว่ากำลังใจไม่สำคัญ มีหลายรายงานที่ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องกำลังใจ พบว่ามีความสัมพันธ์กับการหายของโรค การทนต่อผลข้างเคียงจากการรักษา และการฟื้นตัวจากการรักษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ มีคนเขียนบันทึกเกี่ยวกับกำลังใจสำหรับผู้ป่วยเยอะแล้ว วันนี้หนึ่งจะขอเขียนบันทึกเกี่ยวกับกำลังใจสำหรับทีมสุขภาพ ผู้ให้การดูแลรักษาผู้ป่วยบ้างนะคะ ^^
หนึ่งมักจะได้อะไรดีๆจากกิจกรรมการให้คำปรึกษารายกลุ่มของงานผู้ป่วยนอกรังสีรักษามากมายเลยค่ะ
อย่างเช่นครั้งนี้ เป็นกลุ่มผู้ป่วยมะเร็งปากมดลูก ผู้ป่วยส่วนมากที่มารักษาด้วยรังสี (รวมการใส่แร่ด้วยนะคะ^^) จะต้องใช้เวลารักษานานประมาณ 6-8 สัปดาห์ ทำให้ผู้ป่วยและพยาบาลมีความสนิทสนมและเป็นกันเอง ในการพูดคุยครั้งนี้ เราเลือกผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งปากมดลูกทั้งหมด 6 ราย เป็นรายใหม่ที่เพิ่งตีเส้น 1 ราย ระหว่างฉายรังสีในสัปดาห์ที่ 1-2 จำนวน 2 ราย ระหว่างฉายแสงและใส่แร่ 1 ราย รอใส่แร่ 1 ราย ฉายแสงสัปดาห์สุดท้าย 1 ราย เหตุผลที่เราเลือกผู้ป่วยในระหว่างฉายรังสีในระยะที่แตกต่างกันแบบนี้ เนื่องมาจาก ความวิตกกังวล ความสงสัย อาการข้างเคียง ประสบการณ์ต่างๆของผู้ป่วย ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ผู้ที่อยู่ในระหว่างรักษา ผู้ที่กำลังจะรักษาครบตามแผนการรักษา แตกต่างกัน ทำให้สามารถแลกเปลี่ยนประสบการณ์ การจัดการอาการ ได้ในแบบเพื่อนช่วยเพื่อน บางครั้งการจัดการอาการวิธีที่พยาบาลแนะนำอาจไม่ค่อยได้ผลสำหรับบางราย แต่ผู้ป่วยที่มีประสบการณ์อาการคล้ายๆกันบางรายสามารถแนะนำจากประสบการณ์ตรงของตัวเองที่เคยผ่านมาได้เป็นอย่างดี ทำให้พยาบาลเองก็สามารถนำไปบอกต่อสำหรับผู้ป่วยรายอื่นๆที่มีอาการคล้ายคลึงกันแบบนี้ได้
แต่ไฮไลท์ของการทำกลุ่มครั้งนี้ อยู่ตรงที่ คำพูดของผู้ป่วยที่ถามและตอบกันเองนี่ล่ะค่ะ
ผู้ป่วยรายใหม่ถามว่า "ทำไมต้องเป็นเรา ทำไมต้องป่วยเป็นโรคนี้ด้วย ดูซิต้องมาฉายแสงใส่แร่ตั้งเดือนกว่าๆ อยากกลับบ้านแล้ว" ประมาณนี้ค่ะ และมีผู้ป่วยอีกรายตอบคำถามนี้ว่า "อย่าคิดมากเลย พวกเรา(หมายถึงผู้ป่วย)น่ะ อยู่ฉายแสงใส่แร่แค่เดือนกว่าๆก็ได้กลับบ้านแล้ว ดูคุณหมอ(หมายถึงคุณพยาบาล)สิ ที่ต้องอยู่ต่อไป ต้องเจอกับโรคมะเร็ง อีกตั้งมากมาย ไม่ใช่แค่โรคที่พวกเราเป็นเท่านั้นนะ พอพวกเรารักษาครบกลับบ้านไป ก็ยังมีผู้ป่วยคนใหม่เข้ามารักษาต่อ คุณหมอน่ะ น่าสงสาร น่าเห็นใจ กว่าพวกเราอีกนะ พวกเราต้องให้กำลังใจคุณหมอมากๆนะ คุณหมอจะได้มีแรงมาดูแลรักษาพวกเราต่อไป" ^^
ได้ฟังแล้วรู้สึกว่า ได้กำลังใจจากผู้ป่วยมามากมาย
เลยอยากมาบอกต่อสำหรับพยาบาลและเจ้าหน้าที่ทีมสุขภาพทุกท่านที่อาจมีบ้างที่ท้อแท้ เหนื่อยหน่ายกับงานที่ทำในบางเวลา อย่างน้อยในวันนี้หนึ่งเองก็ได้รับรู้ว่ามุมมองที่ผู้ป่วยมองเรานั้น บางครั้งเราเองก็คาดไม่ถึงจริงๆค่ะ ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับงานที่ทำในทุกๆวันนะคะ
ส่งหนึ่งกำลังใจสำหรับคนทำงานทุกท่านค่ะ
ความเห็น (10)
ฮามาก...เลย คนไข้เห็นใจคุณหมอ อยู่ต่อไปนะครับคุณหมอ
สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต
ช่ายๆๆๆค่ะ ต้องอยู่ต่อไปค่า 555
ร่วมส่งกำลังใจให้ทุกๆคนด้วย ^^
สวัสดีค่ะพี่สิฐ
ขอบคุณค่า ^^
แวะมาให้กำลังใจ เจ้าของบันทึกครับ 
สวัสดีค่ะน้องFruitman
ขอบคุณมั่กๆจ้าสำหรับกำลังใจ ^^ หุหุหุ ชอบรูปประกอบเจงๆๆ น่ารักๆๆๆ
มาขอบคุณที่ช่วยรับจากเครื่องบินมาส่งที่รถทัวร์ มีโอกาสไปทานข้าวนึกว่าจะบึ่งมาขึ้นรถไม่ทันที่ไหนได้รถช้าแถมหวานเย็นอีกถึงเลยเอาเกือบหกทุ่ม ขอบใจในไมตรีของพี่น้องสองคนขอให้เจริญๆครับ
สวัสดีค่ะลุงเอก
หนึ่งและสามยินดีมากค่ะ ^^ ยังเขินๆๆเล็กน้อยเจ้าถิ่นยังไม่ได้เลี้ยงต้อนรับเลย แหะๆๆ
โอกาสหน้าขอเจ้าถิ่นเป็นเจ้ามือนะคะ
ขอบคุณค่า
สวัสดีหมอฮานะ เป็นหมอก็ดีอย่างนี้แหละมีคนห่วงใยเยอะ ถ้าหมอไม่ฉะบายแล้วใครจะมารักษาเรา อย่างนี้ต้องห้ามป่วย ห้ามขาด ห้ามลา และห้าม ต....า.....ย.....
คนหนึ่งไป อีกคนหนึ่งมา มันก็จะหมุนอยู่อย่างนี้แหละ
สวัสดีค่ะคุณหม่อมนักบิณ
อาจจะใช่อ่ะค่า ห้ามป่วย หามขาด ห้ามลา อิอิ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่า ^^