พระราชานิวคลีโอลัส แห่ง อาณาจักรเซลล์
เปิดเทอมนี้แม่สอนหนูเรื่องโครงสร้างต่างๆในเซลล์ และหน้าที่ของมันค่ะ เสร็จแล้วแม่ก็ให้วาดรูปและเขียนนิทานช่วยจำ หนูจึงเปรียบเทียบเซลล์กับอาณาจักรแห่งหนึ่งนี่คือภาพและเรื่องที่หนูเขียนค่ะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีอาณาจักรแห่งหนึ่งชื่ออาณาจักรเซลล์ (Cell Kingdom) ปกครองโดยพระราชานิวคลีโอลัสผู้อาศัยอยู่ในปราสาทนิวเคลียสที่เป็นศูนย์บัญชาการทุกอย่างของอาณาจักร ประชาชนต่างก็อยู่กันอย่างสงบสุขภายใต้การปกครองของพระราชานิวคลีโอลัส พระองค์เป็นพระราชาที่เฉลียวฉลาดมีเมตตาและเป็นนักดาบฝีมือดีอีกด้วย จึงเป็นที่รักใคร่และนับถือของประชาชน
อาณาจักรแห่งนี้เป็นอาณาจักรเปิด มีการติดต่อสื่อสาร ซื้อขายแลกเปลี่ยนกับอาณาจักรอื่น รอบๆ อาณาจักรมีกำแพงที่ผู้คนต่างเรียกขานกันว่ากำแพงแห่งเซลล์ (Cell Wall) ตั้งสูงตระหง่านป้องกันอาณาจักรจากจอมโจรไวรัสผู้เลื่องชื่อ อาณาจักรใดที่พ่ายแพ้ต่อจอมโจรไวรัสก็จะถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นฐานทัพใหม่ของจอมโจร นานๆครั้งลูกน้องของจอมโจรไวรัสก็จะเล็ดลอดผ่านกำแพงแห่งเซลล์เข้ามาได้บ้าง แต่ทหารของพระราชานิวคลีโอลัสก็สามารถขับไล่ออกไปได้เสมอ
ในอาณาจักรเซลล์ มีร้านอาหารดังอยู่แห่งหนึ่งชื่อคิทเช่น เดอ ลา ไรโบโซม (Kitchen Der la Ribosome) ร้านอาหารแห่งนี้ใช้ส่วนประกอบสดใหม่ทุกวัน โดยที่พวกเขาเลี้ยงวัวไว้ทำอาหารเอง และให้ ER Express (ซึ่งมีชื่อเต็มๆ ว่า Endoplasmic Recticulum) รถขนส่งประจำเมืองนี้ไปรับน้ำตาลจากคลอโรพลาสต์กรีนเฮ้าส์มาประกอบอาหาร อาหารขึ้นชื่อของร้านนี้คือสเต็กเนื้อ ทุกเช้า ER Express จะมาขนอาหารจากคิทเช่น เดอ ลา ไรโบโซมไปส่งลูกค้าทั่วอาณาจักร ส่วนสิ่งที่ Kitchen Der la Ribosome ไม่ใช้หรือใช้ไม่หมดก็จะถูกขนส่งไปไว้ที่โกดังแวคิวโอล สโตร์เรจ (Vacuole Storage) ซึ่งเป็นที่เก็บของเสียและอาหารไว้ใช้ในยามจำเป็น
ประชาชนในเมืองนี้อยู่อย่างเป็นมิตรกับธรรมชาติ ของที่ไม่ใช้แล้วจะถูกนำมารีไซเคิลที่ศูนย์รีไซเคิลไลโซโซม (Lysosome Recycle Center) และทุกคนก็ยังร่วมกันดูแลทุ่งหญ้าไซโตพลาสซึม (Cytoplasm) กันเป็นอย่างดีด้วย นอกจากนี้อาณาจักรเซลล์ยังผลิตไฟฟ้าใช้เองจากโรงไฟฟ้าไมโตคอนเดรีย (Mitochondria Power Plant) มีอาคารไปรษณีย์กอลจิแอพพาราตัส (Golgi Apparatus Post Office) ที่มีหน้าที่บรรจุและส่งอาหารจากคิดเช่น เดอ ลา ไรโบโซม ไปขายนอกอาณาจักรทางประตูเล็กๆ ที่กำแพงแห่งเซลล์ ประตูเมืองแห่งนี้มีทหารยามผลัดกันเฝ้าอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง จึงไม่เคยมีใครเข้ามาทางประตูนี้ได้เลย แม้แต่จอมโจรไวรัสก็ยังต้องหาช่องทางอื่นเข้ามา เพราะฉะนั้นอาณาจักรเซลล์แห่งนี้จึงปลอดภัยจากจอมโจรตลอดเวลา
*****************
ความเห็น (6)
บ้านเรียนน้ำอุ่น
พี่ก้านตองคะ น้องน้ำอุ่นอ่านนิทานแล้วบอกว่า สุดยอด คิดได้ไงเนี่ย น้องยังไม่เข้าใจมากนักจะสนุกกับพระราชา จอมโจร และตัวประกอบอื่นๆเท่านั้น วันนึงที่น้องต้องเรียนเรื่อง cell จะเอานิทานของพี่มาให้น้องอ่านอีกค่ะ ขอให้อย่าให้มีจอมโจรไวรัสมารบกวน cell ของพี่ก้านตอง แม่นก และพ่อเล็กนะคะ
น้องน้ำอุ่น,ป้าหญิงและลุงตุ่ม
สวัสดีค่ะ ป้าหญิง, ลุงตุ่ม และ น้องนํ้าอุ่น
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน และฝากความเห็นไว้
ตอนนี้หนูยังเขียนเรื่อง หรือ เเต่งนิทานได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
พ่อกับแม่ถึงได้ให้หนูฝึกเขียนบล็อก
หนูจะพยายามฝึกให้เก่งขึ้นนะคะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราวนะคะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ค่ะ
^__^
ที่หนูเขียนอยู่นี้ก็ดีมากแล้วจ้ะ ให้กำลังใจในการฝึกฝนของหนู ป้าจะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะจ๊ะ
ป้าหญิง
ขอบคุณค่ะพี่ต้นเฟิร์นที่แวะมาอ่าน
วันนี้หนูไปบล็อกพี่มาแต่มันโหลดช้ามาก
เลยไม่ได้เห็นตลาดร้อยปี วันหลังหนูจะเข้าไปใหม่นะคะ
ขอบคุณมากนะค่ะ สำหรับนิทานดีดี พอดีกำลังหานิทานไปสอนเด็กเรื่องเซลล์ เป็นนิทานที่เข้าใจง่ายๆ เด็กๆน่าจะเข้าใจได้เร็ว ^^