เมื่อคนดอยหัดว่ายน้ำ...
เย็นวันเสาร์ที่ผ่านมา ไม่รู้นึกครึ้มอกครึ้มใจอะไร เลยขอให้เพื่อนสนิทช่วยหัดว่ายน้ำให้หน่อย ไม่หวังผลอะไรมาก แค่ตกน้ำไกลฝั่งระยะ 100 เมตรแล้วเอาชีวิตรอดก็พอใจ... ตกลงปลงใจกันแล้วก็ชวนกันไปที่สระว่ายน้ำของโรงเรียนเตรียมอุดมฯ ที่พิษณุโลก ไปเห็นครั้งแรกก็ตื่นเต้นนะ เพราะเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมาที่ได้ใกล้สระว่ายน้ำขนาดนี้ (555) เพราะปกติเวลาสระว่ายน้ำของโรงแรมที่เคยพัก ก็ไม่กล้าเข้า กลัวฝรั่งกระโดดงับคอ (อิ ๆ)... แต่กระนั้นไปถึงแล้วก็ยังจด ๆ จ้อง ๆ ตั้งนาน กว่าจะยอมไปเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำ (ไม่มีกล้ามให้ใครดู อายง่ะ) อาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและคุณพ่อคุณแม่ 3 จบแล้วก็ตัดสินใจกระโดดลงสระ... ตื้นแฮะ ไม่น่ากลัวเหมือนที่คิด...
ลงไปแล้วเพื่อนคงเห็นอาการกลัวน้ำเหมือนหมาของผมแล้วคงอยากให้คุ้นกับน้ำมากกว่านี้... เลยให้หัดทำท่าแมงกระพรุน (รึป่าว???) คือให้กอดเข่า (เหมือนท่าเก็บคองอเข่าที่เขาสอนให้ทำเวลาเกิดอุบัติเหตุ) แล้วลองดูว่ามันจะจมหรือเปล่า ตอนแรกก็ไม่กล้า เพราะคิดว่ายังไง (กู) ก็จม แต่พอทำเข้าจริง ๆ มันไม่จมแฮะ กลับลอยขึ้นข้างบน ก็เลยมีกะลังใจหัดขึ้นมาอีกเย้ออออเลย... เจ๋งดีว่ะ!
ต่อมาก็ให้หัดยืดแขนยืดขาแล้วใช้เท้าตีน้ำ ช่วงนี้เป็นช่วงหฤโหด เพราะตอนแรกยืดขาแล้วมันไม่จม (เกาะขอบสระไว้) แต่พอยืดแขนแล้วมันกลับไม่ลอย ลองทำจนเริ่มจะท้อละ แต่เหลียวไปมองรอบ ๆ ตัว เด็กตัวเท่าแมว กับคนแก่อายุจะ 60 ละมั้ง ว่ายกันเป็นปลาดุก ก็เลยมีแรงฮึด ทำแค่นี้ไม่ได้ก็ไม่ต้องไปทำมาหากินอะไรแล้ว... ลองใหม่อีกเกือบ 10 นาทีเริ่มทำได้ ก็ลองไปเรื่อย ๆ จนตอนนี้เริ่มออกจากขอบสระประมาณ 3-4 วาแล้วว่ายกลับเองได้ละ แต่ยังหายใจไม่เป็น ต้องกลั้นไว้รอให้ถึงขอบสระเลย... เดี๋ยววันศุกร์นี้ต้องไปซ้ำใหม่... 555
ไว้ยังไงจะมาเล่าให้ฟังใหม่คับ ถ้าไม่มาเล่า แสดงว่าอืดที่สระไปแล้ว... 55... ใครสนใจอยากเห็นคนดอยว่ายน้ำ เชิญได้ตามสถานที่ที่บอกไว้ข้างบน ยิ่งถ้าคนว่ายไม่เป็นเหมือนกันยิ่งดีใหญ่ จะได้มีเพื่อน อิ ๆ... ขอบคุณนะคับเพื่อนที่ช่วยสอนผมว่ายน้ำ... ซักวันมาแข่งกันนะ
ความเห็น (2)
อ้อ! หวังไว้เล็ก ๆ ว่าจะมีใครซักคนมาแอบถ่ายคลิปผมเหมือนเพื่อนผมโดนนะ... 555
ป.ล. ใครสนใจจะถ่าย นัดไว้ล่วงหน้าผ่านบอร์ดนี้นะครับ ผมจะได้เตรียมตัว เตรียมุมกล้องถูก... อิ ๆ
นะ พวกชอบโชว์แหงๆ ท้าผมแข่งได้ไงอ่ะ ผมนะแขนมันพิการด้วยนะ รู้รึเปล่า