๓๓. Untitle ๒๕๕๓
ความเห็น (13)
- วันคืนที่ แสนเศร้า และยาวไกล
- เดินย่ำไป ด้วยใจ ที่โศกสันต์
- ไม่เคยคิด ว่าจะมี ในสักวัน
- ที่คนไทย ฆ่ากัน จนบรรลัย
- วันคืนที่ แสนเศร้า และยาวไกล
- จะเริ่มใหม่ เมื่อไร ใคร่ขอถาม
- จะต้องเซ่น อีกกี่ศพ กี่โมงยาม
- หรือสยาม ต้องพินาศ จึงพอใจ.
พระมหาแล ขำสุข
ใครจะหยุด จะหยุดใคร ใครหยุดก่อน
หยุดแน่นอน คือหยุดฆ่า แล้วพูดจากัน
สวัสดีครับ อาจารย์ครับ
ผมชอบภาพนี้มากเลยครับ สื่อได้ชัดมากในความรู้สึกผม ผมขออนุญาตนำไปโพสใน Facebook ของผมครับ...และเมื่อผมนำไปโพสเเล้วไม่เกินสองสามนาทีมี ผู้มาให้ข้อเสนอแนะ ดังนี้ครับ
-------------------------------------------------------------------
คิดแบบฮาๆ พวกสีเหลืองอาจจะไม่ชอบภาพนี้นักนะครับ เพราะว่ามีพวกน้อย แต่พวกสีแดงคงชอบพวกเพียบ อิอิ
แต่ที่ผมชอบเป็นการส่วนตัว คือดาวเทียมที่มุมซ้ายบน กำลังคิดว่า ผู้วาดสื่อถึงสิ่งใดDhiranetr Saeng-xuto สื่อความหมายได้ชัดเจน
บ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกได้ตรง ไม่ซับซ้อนค่ะ
สวัสดีครับคุณ pis.ratana ครับ อ่านบทกวีของ pis.ratana แล้ว ได้อารมณ์ร่วมจนอยากเขียนรูปอีกรูปเลยครับ
กราบนมัสการพระคุณเจ้า พระอาจารย์มหาแล อาสโย(ขำสุข)ครับ
นอกจากต้องพยายามหาทางหยุดการฆ่าและใช้วิธีพูดจากันแล้ว
ในหมู่ประชาชนและชาวบ้านอย่างเราๆ
ก็สามารถมีส่วนร่วมในส่วนที่ตนเองยืนอยู่ไปด้วยเลยเหมือนกันนะครับ
การสร้างวัฒนธรรมความรู้และการเรียนรู้ให้เห็นตนเองเสียใหม่
นอกจากจะช่วยให้สังคมชุมชนในระดับฐานรากที่ไม่ได้รับผลกระทบโดยตรง
ยังคงสามารถเดินหน้าไปได้อยู่แล้ว ก็สามารถทำสถานการณ์ของสังคม ณ เวลานี้
ให้เป็นการเรียนรู้ทางสังคม สร้างประสบการณ์ต่อสังคมร่วมยุคสมัยของเรา
ให้เกิดความสำนึกใหม่และพัฒนาตนเองอย่าให้เป็นเหมือนอย่างนี้อีกในอนาคต
โชดดี ที่ได้รับสิ่งดี ดี ท่ามกลางไอร้อน ของสังคมไทย
สวัสดี ครับ อาจารย์ วิรัตน์
ในความไม่ดี มีสิ่งดี ๆ มาให้อ่านเพื่อจรรโลงใจเสมอ ครับ
ผมอยากเห็น สำนึกใหม่ และการปฏิวัติความคิดสู่การปฏิบัติ กับบ้านของเรา ประเทศของเรา ด้วยวงล้อของชุมชน และคนในสังคม
ไม่อยากเห็นวันคืนที่แสนเศร้า ...ท่ามกลางการต้อนความคิดและจูงจิตวิญญาณ โดยขาดจิตสาธารณะ ณ เวลานี้
ขอบคุณ ภาพที่อาจารย์ตั้งใจนำเสนอ มุมคิดของอาจารย์ นะครับ
..
ปล.หนังสือ ที่มีแม่เป็นนางเอกของเรื่องตลอดชีวิตของอาจารย์ แล้ว ครับ
กราบขอบพระคุณ.. ด้วยจิตใจและความรู้สึกที่รักและเคารพอาจารย์เสมอมา
ปล.ผมได้รับหนังสือ ที่มีแม่เป็นนางเอกของเรื่องตลอดชีวิตของอาจารย์ แล้ว ครับ
กราบขอบพระคุณ.. ด้วยจิตใจและความรู้สึกที่รักและเคารพอาจารย์เสมอ
สวัสดีครับคุณเอก จตุพร
- ขอบคุณครับ ในสถานการณ์อย่างนี้ ช่วยกันสื่อสาร สะดุดความสนใจให้ได้มีเวลานั่งคิด ตั้งสติ อยู่กับตนเอง ก็ดีเหมือนกันนะครับ สื่อด้วยงานศิลปะเป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยได้เหมือนกัน ช่วยแปรเรื่องที่เลวร้ายและการสนองตอบด้วยความมีอารมณ์ มาสู่การตั้งสติและหาตัวปัญญาเพื่อเดินไปข้างหน้า ไม่เป็นตัวบวกทำปัญหาให้หนักและขยายผลได้มากยิ่งขึ้นไปอีก
- สนทนาแลกเปลี่ยนกับคุณChaip Kam และคุณ Dhiranetr Saeng-xuto ผ่านคุณเอกเลยก็แล้วกันนะครับ ขอบคุณทั้งสองท่านก่อนนะครับ
- จริงๆแล้ว การทำเรื่องที่กระทบต่อความรู้สึกและเป็นสถานการณ์ที่เลวร้าย ให้เป็นการแสดงออกทางศิลปะนั้น เป็นวิธีทำให้ได้คิดและอยู่กับตนเอง ไม่ควรอธิบายจากคนทำเพราะจะเป็นการชี้นำมุมมองของผู้ชม ทำให้ผู้ชมเดินออกนอกตนเองน่ะครับ เป็นสื่อให้หันกลับเข้าไปทบทวนการรับรู้เรื่องราวต่างๆของตนเองเพื่อเข้าใจตนเองและทำความเข้าใจเรื่องราวรอบตัวได้ดีมากๆขึ้น สถานการณ์ยามนี้ต้องเปิดกว้างและมีความเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุดครับ
- ในการเรียนรู้สังคมนั้น ยุคสมัยนี้ เราสามารถทำสงครามกันทั้งด้วยอาวุธ และอาวุธทางข้อมูลข่าวสาร ทั้งในระดับท้องถิ่นประเทศไทยและในขอบเขตทั่วโลกที่ล้อมประเทศไทย เราเดินไปสู่กลไกระดับโลกและนานาชาติเพื่อพูดคุยเรื่องตนเองที่ควรจะหารือและสร้างทางออกร่วมกันด้วยตนเอง
- ขณะเดียวกัน เราก็มีการเชื่อมโยงการกระทำต่อสังคมจากที่ไหนของโลกก็ไม่รู้เพื่อกระแทกและเคลื่อนไหวสังคมด้วยการโฟนอิน เราใช้วิทยาการและความก้าวหน้าของโลกเพื่อแสดงออกต่อส่วนรวมที่ล้าหลังมากกับประเทศตนเอง มันน่าเสียใจและเป็นเรื่องที่ชวนเศร้าใจมากจริงๆนะครับ ทั้งสองอย่างนี้ก็พอจะเขียนเป็นภาษาภาพให้บทสรุปสังคมร่วมสมัยของเราได้อย่างที่เห็นนี่แหละครับ
สวัสดีครับคุณแสงแห่งความดีครับ
มอบให้เป็นแรงบันดาลใจและเอาไว้อ่านพักผ่อน บ่มกำลังความคิดตนเองนะครับ คุณแสงแห่งความดีดำเนินชีวิตและมีวัตถุดิบจากการทำประสบการณ์ให้ตนเองอยู่เยอะมากเลย
นำภาพแม่ที่อุ้มผม ตอนเล็ก ๆ มามอบให้อาจารย์ไว้เป็นที่ระลึก
แม่ที่อยู่ในความทรงจำ...ดังลมหายใจ...
...
กราบขอบพระคุณ ครับ
- เป็นรูปที่ให้ความเป็นชีวิตดีครับ คุณแสงแห่งความดีคงกำลังคุยอ้อแอ้เลยนะครับ น้ำจิ้มกำลังไหลเป็นหยดที่ริมฝีปากเชียว ตอนเด็กๆพวกผมชอบแย่งน้องและเด็กๆในวัยขนาดนี้มาเล่นครับ เขาจะมีแต่เหงือก พวกผมชอบแแหย่หัวเข้าไปให้เขางับใบหูครับ มันไม่เจ็บ แต่จักจี้ แล้วก็ต่างคนต่างก็จะหัวเราะ
- รูปที่เลอะเป็นคราบนี่น่าเสียดายนะครับ แต่แก้ได้ครับ คุณแสงแห่งความดีเอารูปไปแช่ในน้ำเปล่าๆในภาชนะที่พอให้น้ำท่วมได้ทั่วรูปนะครับ แช่ไว้สัก ๑ ชั่วโมง น้ำยาอาบมันบนกระดาษจะอ่อนตัว จากนั้น ก็ค่อยๆใช้มือลูบ ลูบในน้ำนะครับอย่างยกออกมาลูบข้างนอก เศษสิ่งที่เปื้อนจะค่อยๆหลุด
- เมื่อลูบออกหมดแล้วก็ค่อยนำเอาไปผึ่งลมในร่มและไม่มีฝุ่นละออง
- การลูบในขณะแช่น้ำจะทำให้รูปภาพไม่ถลอกและไม่ช้ำ รูปอย่างนี้ต้องไม่ใช้ผ้าหรือทิชชูชุบน้ำลบนะครับ จะเจ๊งเลยเชียว เสียดาย
ขอบพระคุณอาจารย์มาก นะครับ
...
ด้วยความเคารพ...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
- ขอบคุณคุณแสงแห่งความดีด้วยเช่นกันนะครับ
- มีความสุขมากๆครับ