หนังสือที่ฉันชอบ

ความอิ่มใจ

หนังสือเป็นแหล่งรวบรวมความรู้เป็นขุมทรัพย์ทางปัญญา เป็นบ่อเกิดแห่งการเรียนรู้ ดังพระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพิธีเปิดงานปีหนังสือระหว่างชาติ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๔ ว่า "หนังสือเปรียบเสมือนคังที่รวบรวมเรื่องราว ความรู้ ความคิด วิทยากรทุกด้าน ทุกอย่าง ซึ่งมนุษย์ได้เรียนรู้ ได้คิด อ่าน และเพียรพยายามบันทึก รักษาไว้ด้วยลายลักษณ์อักษร หนังสือแพร่ไปถึงที่ใด ความรู้ ความคิดแพร่ไปถึงที่นั่น หนังสือจึงเป็นสิ่งที่มีค่าและมีประโยชน์ที่จะประมาณค่ามิได้ ในแง่ที่เป็นบ่อเกิดแห่งการเรียนรู้ของมนุษย์" หนังสือมีความสำคัญยิ่งต่อชีวิต เพราะทำให้มนุษย์มีความเข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่นและเข้าใจสิ่งแวดล้อมได้อย่างถูกต้อง เพื่อสามารถปรับให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม

จะกล่าวถึงหนังสือเล่มโปรดนั้น มีอยู่หลายเล่ม แต่ที่ชอบและจะขอยกมาเป็นตัวอย่างในวันนี้คือ หนังสือธรรมะ  เรื่องความอิ่มใจ พุทธทาสภิกขุ ซึ่งเป็นหนังสือที่ให้สาระแง่คิดดีๆ และดิฉันอ่านแล้วได้อะไรหลายอย่างจากหนังสือเล่มนี้

อิ่มนี้คืออะไร อยู่บ้านก็รู้แต่เรื่องว่ากินแล้วอิ่ม, กินแล้ว กินอิ่ม. แล้วก็รู้แต่เรื่องความอิ่มในเรื่องกิน; นี้เลยไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับความอิ่มชนิดหนึ่งซึ่งไม่ต้องกิน ซึ่งเป็นเรื่องทางธรรมะ : อิ่มธรรมะ ความอิ่มทางธรรมะ, ความอิ่มทางวิญญาณอะไรอย่างนี้. นี่เป็นเหตุให้ไม่ได้พูดถึงเรื่องความอิ่มทางวิญญาณ หรือทางธรรมะ ถ้าจะเข้าใจให้ง่ายขึ้น ก็ลองนึกดูเถอะว่า ความอิ่มนี้มีอยู่กี่แบบ อย่างน้อยก็มี ๒ แบบ : คือ อิ่มที่ต้องกิน แล้วจึงอิ่ม และ อิ่มที่ไม่อยาก หรือเราไม่อยากกินก็อิ่ม คือไม่ต้องกิน อิ่มแบบธรรมะ

 

ความอิ่ม ไม่ใช่พอใจ แต่มันหยุดหิว. ในทางธรรมะนี้ เราสามารถทำให้ความหิวหยุดลงได้. ระงับงไปไม่ได้; แล้วก็มีความอิ่มอยู่เสมอ. ส่วนความอิ่มทางร่างกาย ทางเนื้อหนังนั้น เอาไว้คนละเรื่อง : หิวก็กินไปตามสมควร, พอหิวก็กินแต่พอทำให้อิ่มพอสมควร, ไม่ใช่ตะกละก็หมดปัญหาเรื่องนี้ เพราะว่าเราต้องทำงาน อยู่นิ่งไม่ได้อยู่แล้ว ทำงานเพื่อหาอาหารแล้วก็กินให้อิ่ม.

 

ความอิ่มใจ

ขอให้รีบขวนขวาย และรีบเอาใจใส่ เรื่อง "ความอิ่มทางวิญญาณ" เสียก่อน แล้วค่อยๆ ขวนขวายเรื่องนั้นเรื่องนี้ ซึ่งหรูหราตามโลกนิยม แล้วจะไม่เป็นอะไร; กิเลสก็ไม่รบกวน, ร่างกายก็ไม่เป็นอันตราย ฯลฯ

คนที่มีจิตใจหิวไม่รู้จักอิ่มให้เรียนรู้อะไรจนตายก็ไม่รู้ เพราะจิตไม่เป็นจิตที่ประกอบด้วยคุณสมบัติของจิต แต่เป็นจิตที่หิวเรื่อยจนไม่ใช่จิต.

เพราะฉะนั้นอย่าทำอะไร อย่าเรียนอะไรด้วยความหิวทางวิญญาณ, แต่ให้ทำอะไรๆ ด้วยความอิ่มทางวิญญาณอยู่เสมอไป.

 

 

[ดอกบัวขาว]

เอาความอิ่มใจมาฝากทุกคนคะ