ผญา (กลอนอิสาน) ตราบที่ยังหายใจได้ อยากฝากไว้ฮักเสมอ

เหมิดเทิงลมหันใจอ้าย บ่มีหลายคำเว้าว่า บอกคิดฮอดแต่ขัวญตา ได้ถามหาย่อนคิดพ้อ อยู่ดีบ้ออ้ายคิดถึง

ความคำนึงอยากดึงฟ้า เข้ามาอยู่คู่เคียงกัน ตามเส้นฝันอยากมีเธอ อยู่เสมอบ่มีเว้น

ความคิดเห็นคำคิดพ้อ ปานหยังน้อสิเทียบไส่ โทรศัพท์คลื่นหัวใจ กดส่งไปแทนค้ำเว้า เป็นแสนเท่าเกิดมิสคอล

เทียบพุ้นบ้อดาวเหมิดฟ้า เม็ดทรายหนาเหมิดโลกเด่ น้ำทะเลในโลกนี้ ยังมีน้อยหากคิดไป

เหลียวเบิ่งในดวงตาอ้าย ทอดเป็นสายความหวงห่วง ความใหญ่หลวงเกินโลกนี้ มีเหลือล้นบนหน่วยใจ

มีอันได๋วัดคุณค่า เทียบอัตตราทางใจพี่ ฮู้แต่ว่าทุกนาที ยังมีลมหายใจได้ ขอฝากไว้ว่าฮักเด้อ

[ต้นเฟิร์น]

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ

ขอบคุณค่ะ^__^

[ปิ่นธิดา]

สาวใด ได้เป็นคนฮัก อ้ายบ่าวบ้านนอก คือสิโชคดีแท้น้อ

[พรชัย]

ขอบฟ้ากว้าง บอกใหญ่ไพศาล กะบ่ปานคึดเถิงนาง ผู้สะอางงามล้น

ใจสับสน ระคนเศร้า ที่สองเฮาอยู่ไกลห่าง

โทรศัพท์กะฮ้างๆ โทรเมิดมื้อกะบ่ติด

จั่งส่งจิต ใจมั่น ทุกคืนวัน บ่แปรเปลี่ยน

ใจยังเวียน อยู่ใกล้ๆ บ่ไลล้างห่างหาย

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะ

แวะมาทักทายค่ะ

อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ...แต่ไพเราะมากค่ะ

ขอบคุณค่ะ

(^___^)

[ชาตรี เสงี่ยมวงศ์ (ครูชา เปิงบ้าน)]

ขอให้เขียนไปถ่อน   ผญาคำคองเก่า

อย่าวางมือเด้อเจ้า  การแต้มแต่งกวี

เขียนจารไว้มื้อนี้สิมีดีมื้อหน้า  คนถ่าคองคอยอ่าน

เขียนตามฮีตบูฮาน  เจ้าผู้บ่าวนอกฝีมือเจ้าสิส่าลือ  แท้แหล่ว