ได้อ่านบันทึกของพี่เม่ย เรื่อง
เมื่อคุณลูกต้องสอนคุณแม่ผู้สูงวัยให้ใช้ "ไอที" แล้วชอบจังเลย
ประทับใจทั้งคุณแม่คุณลูกผู้น่ารัก และคุณพี่เม่ย ที่ช่างนำมาเล่าได้เห็นภาพ (เหมือนอยู่ในเหตุการณ์) อ่านเรื่องจบแล้ว ลองย้อนกลับมาที่ตัวเอง ที่บางครั้งมีโอกาสได้เป็นผู้บอก สอน ตอบคำถาม เรื่องการใช้งานคอมพิวเตอร์ให้กับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ อยู่บ้าง............
มองตัวเองแล้วก็เห็นว่าช่างเป็นผู้สอนที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย นอกจากผู้ถูกสอนจะไม่เข้าใจแล้วนะ.. บางทียังโกรธกันอีกแหนะ เพราะเราเองก็ปากไว...ชอบพูดว่า "อ้าว...ก็เคยบอกแล้วนี่.." เล่นเอาคนถามอึ้งไปเลย (ในใจเค้าคงคิดว่า...คราวหน้าฉันจะไม่ถามอีกแล้ว)
อันที่จริงแทนที่จะโทษคนถาม เราน่าจะหันกลับมามองตัวเองก่อนว่า สอนยังไง..ทำไมเค้าไม่เข้าใจและไม่จำ ขอยกตัวอย่างวิธีการที่ไม่ได้ผล
.
1. ผู้ถาม : กดปุ่ม (icon) นี้ใช่มั๊ย
ผู้ตอบ : ลองกดดูสิ ถ้าไม่ใช่ก็กดใหม่
(จุดประสงค์คือ อยากให้ลองเล่นดูเอง กดผิดก็เริ่มใหม่ได้ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย แต่..ผู้ถามไม่ยอมกด บอกว่า กดผิดแล้วเสียเวลา)
.
2. ผู้ถาม : ปุ่มนี้ (icon) มันใช้ทำอะไร
ผู้ตอบ : ลองเอาเมาส์ไปชี้ๆ ดูสิ มันจะมีป้ายขึ้นมาบอกว่าใช้ทำอะไร
(ไม่ได้ผล เพราะถึงแม้จะชี้ๆ ดูแล้วเห็นว่ามันเป็นอะไร แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าใช้ยังไง)
.
3. ผู้สอน : นี่นะ..ทำแบบนี้แบบนี้นะ....แต่ถ้าไม่ถนัดหรือไม่ชอบ ทำแบบนี้ก็ได้ ผลลัพธ์เหมือนกัน
ผู้ถูกสอน : งงงง..(จำไม่ได้ซักแบบ)
(จุดประสงค์คือ อยากให้เข้าใจว่าว่ามันทำได้หลายทาง ไม่ต้องจำว่าจะต้องทำแบบนั้นแบบนี้เสมอไป แต่ผู้ถูกสอนอยากให้บอกมาเลยว่า จะไปทางไหน ซ้ายหรือขวา ไม่ต้องมี option ให้เลือก)
.
เฮ้อ....ยังมีอีกหลายเรื่อง เล่ากันไม่จบ แต่สรุปได้ว่า เหตุที่สอนกันไม่เข้าใจก็เพราะ เป็นการสอนที่ไม่ได้เอาผู้เรียนเป็นที่ตั้ง คือไม่ได้รู้ใจผู้เรียนดีพอว่าต้องการอะไรแบบไหน สอนอย่างที่ผู้สอนอยากจะสอน และสุดท้ายคือไม่ได้มีใจรักที่จะเป็นผู้ถ่ายทอด...นั่นเอง
ต้องปรับปรุงตัวเองใหม่แล้วค่ะ....จะพยายามๆๆๆๆๆ