ยืมเรื่องเล่าจากพี่จุด มาเล่าต่อ.....
23 มิ.ย. 49 พี่เม่ยได้ไปร่วมวงเสวนารวมพลคนเขียนบล็อกครั้งที่ 1 ที่จัดโดยกองการเจ้าหน้าที่ สน.อ. มีหัวเรี่ยวหัวแรงหลักคือ คุณเมตตาคนเก่งของพี่เม่ยนี่เอง บรรยากาศของการเสวนา พี่เม่ยจะเล่าให้อ่านในบันทึกอื่นนะคะ แต่เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ บังเอิญเก็บประเด็นมาได้จาก
พี่จุด ค่ะ
ระหว่างที่พวกเรานั่งทานอาหารกลางวันกันอยู่ พี่จุดก็เล่าให้ฟังถึงความยากลำบากในการใช้ "ไอที" ว่า...
- "พี่จะใส่รูปภาพแต่ละครั้งนะ ก็ต้องคอยถามลูก ให้ลูกช่วยสอน"
- "บางครั้งดึกดื่นเที่ยงคืนก็ยังโทรศัพท์ไปถามลูกอยู่เรื่อยๆ ลูกก็..ดี๊..ดี..(ลากเสียงยาว) ช่วยสอนให้แม่ทุกครั้งไป"
- "แหม! กว่าจะทำได้แต่ละอย่างนะ ก็ใช้เวลาน้าน...นาน (ลากเสียงยาวววววอีกแล้วค่ะ)"
...ไม่เท่านั้นสิคะ....มีทีเด็ดอยู่ตรงที่ว่า...
- "พอทิ้งช่วงไปนานๆ จะกลับมาทำแบบเดิมอีก ...อ้าว! ลืมไปแล้ว...ทำไม่เป็นอีกแล้ว ก็ต้องตามให้คุณลูกมาสอนกันใหม่"
คุณลูกก็น่ารักมากค่ะ (คงไม่รู้จะทำอย่างไรกับคุณแม่ดีแล้ว..)... จึงใช้วิธีเขียนเป็นคู่มือการใช้งานแต่ละอย่างทำเป็น powerpoint แขวนไว้บน desktop เสียเลย ว่ากันไปเป็นเรื่องๆ แต่ละเรื่องก็จะบรรยายโดยใช้คำสนทนาแบบแม่ลูกกันเลยค่ะ (ตรงนี้แหล่ะค่ะ ที่พี่เม่ยเห็นว่าเป็นได้มากกว่าคู่มือทั่วๆไป) มีการ capture ตัวอย่างจากหน้าจอมาใส่ในสไลด์ไว้เลย แล้วมีคำสั่งเขียนกำกับไว้ด้วย เช่น "แม่...ดูตรงนี้นะ..!" หรือบางครั้งก็ทำวงกลมสีแดงๆ ล้อมรอบปุ่มไว้แล้วเขียนกำกับว่า "แม่!..กดปุ่มนี้เท่านั้น อย่าไปสนใจปุ่มอื่น...."
ได้ผลค่ะ พี่จุดบอกว่า...หลังจากนั้น เมื่อต้องการจะทำภารกิจเกี่ยวกับ "ไอที" เกี่ยวกับเรื่องอะไรก็เปิดคู่มือเรื่องนั้นออกมาดู จะรู้สึกเหมือนคุณลูกมาสอนอยู่ใกล้ๆ.....ทำได้ด้วยตัวเองทุกคราวไปโดยไม่ต้องโทรศัพท์ไปกวนใจคุณลูกอีกแล้ว!
พี่เม่ยนั่งฟังแล้วอดใจไว้ไม่ไหว...ต้องรีบขออนุญาตพี่จุดที่จะนำเรื่องนี้มาเล่าสู่กันอ่าน เพราะเห็นว่าเป็นกลเม็ดเคล็ดลับของคุณลูกเลยนะคะ ที่จะสอนคุณแม่สูงวัยให้ใช้ไอทีได้สำเร็จ ที่สำคัญ...คู่มือแบบนี้ไม่ธรรมดาค่ะ
เพราะเป็นการสื่อสารแบบเฉพาะเจาะจง ที่ผู้เขียนและผู้อ่านต้องรู้ใจกันจริงๆจึงจะเข้าใจได้ถ่องแท้ ....พิเศษค่ะ...พิเศษ!
ในระหว่างที่พี่จุดเล่าให้ฟัง พี่เม่ยมองเห็นสายใยแห่งความรัก ความห่วงใย และความผูกพันระหว่างคุณแม่กับคุณลูก...เนียนอยู่ในทุกคำพูดของพี่จุดด้วยค่ะ...เป็นเรื่องเล่าที่ประทับใจพี่เม่ยมากที่สุด เพราะได้ฟังแล้วรู้สึก "อบอุ่น" จริงๆค่ะ