น้ำตาแห่งความสุข
ไอหมอกลอยอ้อยอิ่งห่มคลุมขุนเขาในยามเช้า แลเห็นสีเหลืองทองรางๆของดวงตะวัน และเคลื่อนไหวกลายเป็นพระชราที่อุ้มบาตร ตามหลังด้วยเด็กชายที่ไว้หางเปียตัวน้อยสะพายย่ามเดินตามมาด้วย
ความอ่อนน้อมสงบเสงี่ยม หญิงชราอยู่หน้าบ้านห่มสไบเฉียงขาว ยกขันข้าวทูนขึ้นเหนือหัวขณะหลับตาปากพึมพำเบาๆ ดั่งจะขอพรให้ยามเช้านี้เป็นวันแห่งความศักดิ์สิทธิ์และดีงาม ขณะตักข้าวจากขันลงใส่บาตรพระพร้อมกับคาวหวาน มีมะม่วงสุกปากตะกร้อที่สุกคาต้นหย่อนลงมาด้วย ทำให้สายตาของเด็กหางเปียที่เดินตามหลังพระมาถึงกับตาลุกวาว
ที่สนามหญ้าหน้าโรงเรียน พวกเด็กๆกำลังล้อมวงมุมดูเด็กหางเปียคนนั้นกำลังกอดปล้ำต่อยกันกับเด็กชายอีกคนหนึ่ง ขณะที่ครูผู้หญิงวิ่งเข้ามายุติ และถามว่าใครเป็นคนต่อยกัน เด็กที่ถูกต่อยจึงชี้ไปที่เด็กหางเปียว่าเป็นคนลงมือต่อยก่อน ครูสาวจึงหันไปถามเด็กชายเปีย “เธอต่อยเขาก่อนจริงหรือเปล่า” เด็กชายเปียก้มหน้าพยักหน้ารับคำด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ครูจึงให้ยืนหันหลัง และใช้ไม้เรียวหวดไปที่ก้นอย่างแรง 5 ครั้ง
ท่ามกลางที่เด็กนักเรียนยืนมุงดูมากมาย เด็กชายเปียยังคงสงบข่มความรู้สึกเจ็บปวดไว้ในใจ ครูสาวจึงเอ่ยถามว่า “เปีย เธอต่อยสมชายทำไม” เด็กชายเปียค่อยๆเอามือล้วงประเป๋ากางเกง หยิบมะม่วงสุกปากตะกร้อลูกนั้นออกมา แล้วยื่นส่งให้คุณครูซึ่งมองดูด้วยความฉงนสงสัยโดยไม่ยื่นมือออกไปรับ แต่สายตาเพ่งใส่เด็กชายเปียด้วยความคาดคั้น เด็กชายเปียสบตาคู่นั้นแล้วกล่าวว่า “ผมขอมะม่วงสุกปากตะกร้อจากหลวงตามาฝากคุณครู แต่สมชายแย่งเอาไป ผมจึงต่อยเขา”.....
ขณะนั้นเองที่น้ำตาของเด็กชายเปียเริ่มหลั่งไหล มือยังถือมะม่วงยื่นให้คุณครูอย่างวิงวอนร้องขอให้คุณครูช่วยรับไปด้วย.........
(ผมขออนุญาตคัดลอกมาเพียงแค่นี้ เพราะแค่นี้ก็ให้อารมณ์ความรู้สึกที่สนั่น หวั่นไหวไปทั่วกายแล้วครับ ......)
-------------
จากเรื่อง “น้ำตาแห่งความสุข” หนังสือ ความสุขที่ไม่ควรสูญเสีย โดยพระอาจารย์อำนาจ โอภาโส แห่งผาซ่อนแก้ว หน้า 251
กราบขอบพระคุณป้าจุ๋มเป็นยิ่งนัก เรื่องแรกที่ผมอ่านก็ปิติเป็นล้นพ้นแล้วครับป้าจุ๋ม
ความเห็น (14)
อ่านแล้วอึ้ง ซึ้งไปเลยค่ะพี่ท่าน ขอบพระคุณนะคะ ฝันดีค่ะ
แค่นั้น....ความรู้สึกตื้นตันมันก็เอ่อล้น
จนไม่อยากรู้ว่าครูจะทำอย่างไรดีกับของฝากของเปีย
ไม่ต้องจบก็ดีที่สุดแล้ว เพราะกลัวตอนจบจะไม่เป้นไป
ดังใจคาดหวัง เหมือนหนังบางเรื่องที่จบทั้งที่ยังไม่จบ
.......ขอบคุณเรื่องเล่าที่บิ้วอารมณ์จนน้ำตาซึม กับภาพในมุมมอง
ที่งดงามนะคะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราว
อ่านแล้วรู้สึกซึ้งค่ะ
ขอบคุณนะคะ
หลับฝันดีค่ะ^__^
อยากฟังต่ออีกจังเลยค่ะ "น้ำตาแห่งความสุข" สงสัยต้องหามาเป็นเจ้าของเสียแล้วซิ
ฝันดีครับน้องสาวปู
สวัสดีครับ ปีตานามาจิตต์ เรื่องเขียนบางเรื่องจบแบบไม่จบก็ให้ความรู้สึกที่ดีดีนะครับ อย่างที่ปีตานามาจิตต์ กล่าวมาครับ
สวัสดีครับน้องต้นเฟิร์น เป็นนักเรียนซึมซับเรื่องเหล่านี้ไว้มีประโยชน์มากมายนะครับ
สวสัดีครับคุณ namsha หนังสือเล่มนี้ ผมคุยกับป้าจุ๋มว่าน่าที่จะได้รับรางวัล.. แต่มีท่านหนึ่งเตือนผมว่า ท่านเป็นพระ อย่าให้ท่านต้องมาแปดเปื้อนทางโลกเลย คุณค่าหนังสือไม่ได้อยู่ที่รางวัล แต่อยู่ที่การสร้างสะเทือนภายใน แล้วให้เรามุ่งทำดี เป็นคนดี...
ผมไม่ทราบว่าหาได้ที่ไหนครับตามร้านหนังสือคงไม่มี ฉบับนี้ป้าจุ๋มส่งมาให้ผมเพราะท่านไปปฏิบัติธรรมที่ผาซ่อนแก้วที่เขาค้อ เพชรบูรณ์ครับ
หลายเรื่องน่าอ่านมากครับ
คุณพี่บางทรายครับ
- ประทับใจทั้งเนื้อเรื่อง
- และภาพประกอบครับ อ่อนช้อยงดงามมาก งานช่างศิลป์จากที่ไหนครับ
- หรือของพี่น้องชนชาติที่ดงหลวง
- อ่านบันทึกพี่ทีไรนึกถึงเพลงบังทรายสดุดีครับ
สวัสดีครับพี่...
ไม่ได้แวะมาทักทายซะนานเลยครับ
ตอนนี้ผมตัดสินใจกลับบ้านเกิด ทำงานเล็ก ๆ ในพื้นที่่คู่ไปกับทำกิจการเล็ก ๆ เลี้ยงตัว
ผ่านมาทางนี้จะชวนพี่ทานข้าวสักมื้อนะครับ
สวัสดีครับคุณสุเทพฯ
แสดงว่าคุณสุเทพฯรู้จักดงหลวงดีนะครับ รูปประกอบนั้นผมถ่ายมาจากวัดหนึ่งที่ตลาดอินโดจีนริมโขงในเมืองมุกดาหาร เย็นวันนั้นเบื่อๆ และอยากไปดูริมโขงเห็นเขาว่าน้ำลดลงมาก วันนั้นลมพัดแรงมากๆ เย็นจนออกหนาวๆ หันหน้ามองฝั่งลาว เมืองสะหวันนะเขต เห็นสิ่งแปลกหลายประการ แน่นอนน้ำลดลงมากครับ แต่พอหันกลับเข้าหาตัวเมือง เป็นจังหวะพอดีที่ดวงอาทิตยืกำลังตก กระทบหลังคาโบสถ์ จินตนาการผมเกิดทันทีจึงวิ่งไปคว้ากล้องมาหามุมสวนๆ กดภาพเก็บไว้ซะนับไม่ถ้วนเลยครับ
หากรู้จัดเพลงบังทรายสดุดี น่าจะเล่าให้ฟังบ้างนะครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีน้องหนานเกียรติที่คิดถึง ดีครับที่คิดเช่นนั้น พี่สนับสนุนครับ และคงมีโอกาสได้พบกันบ้างครับ อยากเห็นน้องเญวาครับ
พี่บางทรายครับ แค่ตอนแรกก็น่าอ่านแล้ว ต้องไปหามาบ้าง อยากอ่านๆ
น้องขจิตครับ เป็นหนังสือที่น่าอ่านมากเล่มหนึ่งครับ พี่ไม่แน่ใจว่ามีวางขายหรือเปล่า ถ้ามีวางขาย ขายที่ไหนไม่ทราบเลยครับ ท่านเขียนเหมือนบทความสั้นๆแต่สาระนั้นสะท้อนหลักธรรม และชีวิตประจำวันของเราครับ