นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์
นาง มณีวรรณ นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์ ตั้งขจรศักดิ์

รอคอย


ความเป็นพ่อเป็นแม่เห็นแก่ลูกทุกเวลาแม้เวลาที่ตัวเองอ่อนแอที่สุด

วันนี้ดิฉันได้ไปสอบสัมภาษณ์ที่อุดรธานีหลังจากสอบเสร็จได้มีโอกาสไปนั่งคุยกับญาติคนหนึ่ง  เล่าอะไรต่ออะไรให้กันฟังมากมายเพราะไม่ได้เจอกันเสียนาน

ครอบครัวนี้มีเพียง3 คน มีลูกสาวคนเดียวก็ไปอยู่ที่ต่างประเทศ ก็ไม่ไกลนัก แต่ไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเยียนกันเลย

วันหนึ่ง สามีเธอไม่สบายมากได้ไปนอนที่โรงพยาบาล ความรู้สึกของคนป่วยนั้นห่อเหี่ยวเหลือเกิน  กลัวตาย และคิดถึงลูก แม่โทรบอกลูกสาวอยากให้มาเยี่ยมพ่อ  แต่พ่อก็บอกว่า ไม่เป็นไรไม่ต้องมาหรอกเพราะกลัวลูกลำบาก  เธอบอกว่าสามีเธอพูดแบบนั้นก็จริงแต่ตาก็คอยมองที่ประตู ทุกวัน

 

คำพูดที่ว่าตาคอยมองที่ประตูทุกวันมันทำให้ดิฉันรู้สึกสะเทือนใจมาก  รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เธอใช้คำพูดที่พูดแล้วทำให้นึกถึงภาพพ่อที่คอยลูกตลอดเวลา  จนแล้วจนรอดลูกก็ไม่ได้มาเยี่ยมพ่อหรอก มีเพียงโทรศัพท์ถึงกัน  ความเป็นพ่อเป็นแม่เห็นแก่ลูกทุกเวลาแม้เวลาที่ตัวเองอ่อนแอที่สุด  แต่ด้วยจิตใจที่เข้มแข็งพ่อก็อาการดีขึ้นและได้กลับบ้าน แต่ลูกจะรู้หรือไม่หนอ

บันทึกนี้บันทึกจากความรู้สึกหนึ่งที่อยากจะบอกว่าเวลาใครพูดกับเราให้ฟังอย่างลึกซึ้งว่าแท้ๆเขาคิดอะไร เขาอยากจะสื่ออะไรกับเรา เขาต้องการอะไร ยิ่งคนที่รักเราแล้วเราต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษนะคะ 

 

คำสำคัญ (Tags): #คิดถึงลูก#รอคอย
หมายเลขบันทึก: 345095เขียนเมื่อ 17 มีนาคม 2010 21:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (44)

พี่นางจ๋า ขนาดแค่อ่านตัวอักษร ยังรื้นๆ เลยค่ะ ...

คนเป็นพ่อแม่นี่หายใจเข้าออกเป็นลูกและเสียสละได้ทุกสิ่งอย่าง เห็นมาเกือบทุกครัวได้สะท้อนใจนะคะ  ชื่นชมความเป็นพ่อแม่ ความสุขของลูกคือความสุขของท่าน

อ่านเเล้วก้สงสารคนที่รอคอยจังเลยค่ะพี่นาง คิดถึงนะคะ หายไปนานกุ้งยุ่งๆค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • เวลาเจ็บป่วย พ่อแม่ก็อยากให้ลูกอยู่ใกล้ๆค่ะ..แต่ส่วนใหญ่กลับไม่กล้าบอกให้ลูกรู้ กลัวว่าลูกจะลำบากเป็นกังวลใจ..ไม่อยากรบกวนเวลาของลูก..ครอบครัวไทยส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ค่ะ
  • คิดว่าลูกต้องเป็นฝ่ายมาเยี่ยม มาดูแลพ่อแม่โดยที่ไม่ต้องให้ท่านออกปากร้องขอก็น่าจะดีค่ะ
  • เศร้าจัง..หนูอยากกลับบ้าน..

ครูบันเทิงไม่ค่อยได้ไปหาพ่อค่ะ..เพราะเหตุผลหลายๆอย่าง..อาจจะเป็นเพราะไม่สนิทกับพ่อ..เพราะท่านจากไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่ เพิ่งเริ่มหัดเดิน..คิดแล้วเศร้าค่ะ..มันทำให้เกิดช่องว่างระหว่างใจสองใจ..ที่ไม่มีใคร..อาจล่วงรู้..


สวัสดีค่ะ

เป็นเรื่องเตือนใจได้ดี

เพราะวันหนึ่งเราก็หนีไม่พ้น เจ็บไข้ได้ป่วย

ขอบคุณจังเลยค่ะ

สวัสดีค่ะน้องปู P

สิ่งที่ได้รับรู้ทำให้เรานึกถึงหัวใจคนไข้มากยิ่งขี้นค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • คิดถึงคุณพ่อค่ะ
  • ตอนคุณพ่อเสียพี่คิมอยู่ขอนแก่นค่ะ

สวัสดีค่ะน้องกุ้ง P

พี่เองก็ห่างหายไปนานเหมือนกันค่ะ

วันนี้พอมีเวลาได้เข้ามาค่ะ

คิดถึงนะคะ

สวัสดีคะ พี่สาว

ถ้าคนไข้ รพ.เรารอนานมากๆ คงมีคนที่รอเขากลับบ้านอยู่ใช่ไหมคะ พี่สาว

ฟัง และรับความรู้สึก สุดยอดไปเลยค่ะ

P

น้องซิลเวียพูดถูกต้องที่สุดเลยค่ะ

 คิดถึงบ้านก็หาเวลากลับ้านนะคะ

สวัสดีค่ะ  P  New.ครูบันเทิง

บางทีก็อาจมีคนคอยเราอยู่นะคะ

ไม่ได้ไปทักทายแล้วนะคะ

ชีวิตมีอะไรเยอะเหลือเกิน

สวัสดีค่ะ Pตันติราพันธ์

ดีใจนะคะที่ความรู้สึกหนึ่งจะมีประโยชน์กับผู้อื่นบ้าง

ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทาย

สวัสดีค่ะพี่คิมP

 คิดถึงพี่คิมนะคะ

สวัสดีค่ะน้องพอลล่าP♥paula .`๏'- ที่ปรึกษาตัวน้อย.`๏'-

 พี่นางยังจำคำพูดของแม่ต้อยที่สอนเรื่องการฟัง

(ตอนไปประชุมworld cafe ที่ขอนแก่นปีก่อน )ได้ดีค่ะ

 ฟังวันนี้แล้วรู้สึกได้อย่างนั้นจริงๆ

อ่านแล้วคิดถึงพ่อขึ้นมาทันทีเลยค่ะ

 ไม่รู้ว่าพ่อจะเฝ้ารอเราแบบนี้รึเปล่า..แต่ในทุกๆวันก่อนนอนจะส่งความคิดถึงและบอกไปว่า "รักพ่อที่สุด ขอให้พ่อนอนหลับฝันดี" ทุกวัน ค่ะ

  • สวัสดีค่ะ คุณมณีวรรณ
  • อ่านแล้วก็มองเห็นมุมคิด "เราหลงลืมอะไรบางอย่าง" ในชีวิต
  • บ่อยครั้งที่เรามัวแต่แสวงหาลาภยศ  จนหลงลืมคนที่รักเราอย่างแท้จริง
    ที่รอคอยการกลับมา
  • บ่อยครั้งเรามัวแต่พยายามรับผิดชอบหน้าที่การงานอย่างดีที่สุด 
    จนลืมคนที่เฝ้าคอยห่วงใย 
    รอรับการติดต่ออยู่ข้างหลัง...
  • ขอบพระคุณค่ะ...  ต่อไปจะไม่พยายามหลงลืมแล้วค่ะ

เพราะอย่างนี้

ตอนพ่อป่วย..เราต้องไปกันทุกวัน

โรงเรียนเลิก..พวกเราพร้อมหน้าไปหาพ่อกัน

  • อิสระภาพ..ครอบครัว...ความหวัง....การรอคอย..

สวัสดีค่ะ 15.

เป็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตค่ะ

 เข้าใจความรู้สึกของพ่อแม่เลยค่ะ

สวัสดีค่ะครูธรรมทิพย์P

  • สวัสดีค่ะ คุณมณีวรรณ
  • อ่านแล้วก็มองเห็นมุมคิด "เราหลงลืมอะไรบางอย่าง" ในชีวิต
  • บ่อยครั้งที่เรามัวแต่แสวงหาลาภยศ  จนหลงลืมคนที่รักเราอย่างแท้จริง
    ที่รอคอยการกลับมา
  • บ่อยครั้งเรามัวแต่พยายามรับผิดชอบหน้าที่การงานอย่างดีที่สุด 
    จนลืมคนที่เฝ้าคอยห่วงใย 
    รอรับการติดต่ออยู่ข้างหลัง...
  • ขอบพระคุณค่ะ...  ต่อไปจะไม่พยายามหลงลืมแล้วค่ะ
  • ใช่ค่ะบางครั้ง เรามัวแต่ยุ่งกับคนอื่นจนลืมนึกถึงใครบางคนที่รักเรา

    วันนั้นตัวเองก็ได้แง่คิดกลับมาเหมือนกัน

    ขอบคุณมากค่ะที่มาแลกเปลี่ยน

     

     

    สวัสดีค่ะ Pครู ป.1

    เป็นครอบครัวที่น่ารักมากเลยค่ะ

     ท่านคงภูมิใจที่ลูกหลานมาดูแลกันพร้อมหน้า

    สวัสดีค่ะน้องปรีดาP

     ครอบครัวนี้ก็น่ารักทีเดียว

    มาชม

    มีสาระน่าสนใจนะครับผม

    พี่ใหญ่เข้าใจความรักของพ่อ-แม่ มากค่ะ..ยิ่งรับหลานมาเลี้ยง..รักเหมือนลูก..เคยคอยๆเขาเหมือนกัน..แต่รู้ว่าเขากำลังจัดการชีวิตเริ่มต้นอีกหลายอย่าง..ป้าจึงทำใจปล่อยวาง..หากเขาว่างเมื่อใด..เขาจะแว๊บไปแว๊บมาหาเสมอ..อย่างนี้เรียกว่าตัวไกลใจใกล้ชิด..

    http://gotoknow.org/blog/nongnarts/236742

                

    สวัสดีค่ะอ.ยูมิPumi

     ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยม

    สวัสดีค่ะพี่ใหญ่P

    ผู้ใหญ่ก็จะเข้าใจเด็กนะคะ ไม่อยากรบกวน

    เห็นคนไข้หลายคนจะเกรงใจและไม่อยากให้ลูกลำบาก

    พูดแต่ว่าไม่เป็นไรแต่จริงๆแล้วเขาก็ต้องการให้ลูกหลานมาดูแลในยามเจ็บไข้

    แวะมาอ่านสาระดีๆคะ

    ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีให้นะคะ

    สวัสดีครับพี่นาง ^^

    ซาบซึ้งจัง เข้าใจได้ดีเชียวแหละครับพี่ ดีนะที่ไม่จบแบบโศก :) การดูแลเอาใจใส่กันนั้นง่ายมากครับ ทว่าทรงพลังยิ่งนัก ดีกว่ายาไหนๆเลยล่ะ ^^

    คิดถึงนะครับพี่นาง ;)

    สวัสดีค่ะ

    เมื่อไม่นานมานี้คุณแม่ไม่สบายค่ะ

    แต่ก็ไม่ยอมบอกลูกๆค่ะ

    พอกลับไปที่บ้านถึงรู้ค่ะ

    แป้งก็เลยถามว่าทำไมไม่บอกค่ะ

    คุณแม่บอกว่า "กลัวลูกเป็นห่วง"

    เพราะช่วงนั้นแป้งสอบอยู่ค่ะ

    ก็เลยบอกคุณแม่ว่า "ถ้ามีอะไรให้บอกเลย"

    เพราะแป้งยิ่งเป็นห่วงค่ะแบบนี้ ^_^

    คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ จังเลยค่ะ

    สวัสดีค่ะน้องแป้งP

     ชาวAI นี่เอง

    ไปเยี่ยมบล็อกมาแล้ว น่ารักมากค่ะ

    สวัสดีค่ะน้องเดย์ P

    เรื่องนี้ก็จบแบบไม่เศร้าแต่จริงๆยังมีความเศร้าแฝงอยู่ลึกๆนะคะ

    สำหรับคนที่รอคอย

    ขอบคุณมากๆนะค่ะที่แวะไปเยี่ยมเยือนค่ะ

    สวัสดีค่ะ

    สังคมไทยนับวันจะมีเรื่องแบบนี้มากขึ้นค่ะ  ลูก ๆ ไม่ค่อยมีเวลาเอาใจใส่พ่อแม่ มันก็คงหมุนเวียน เป็นกงกรรมกงเกวียน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ วันหนึ่งลูกก็จะต้องตกอยู่ในสภาพเช่นเดียวกับผู้เป็นพ่อ  (ความคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะ) ขอบพระคุณค่ะที่แวะไปอวยพรวันเกิดพี่ครูคิมที่บันทึกของอิงจันทร์ พี่ครูคิมได้มารับรู้และรับพรนั้นแน่นอนค่ะ

    อ่านแล้วได้ความรู้สึกลึกซึ้ง ขอบคุณค่ะพี่นาง

    *** เป้นเรื่องที่ไม่มีใครอยากพบเจอ แต่ในที่สุดก็เลี่ยงไม่พ้น

    *** คิดถึงคำสอนของพระพุทธองค์ก็จะสบายใจขึ้น

    สวัสดีค่ะครูอิงP

     ชีวิตคนปัจจุบันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

    สวัสดีค่ะน้องเกดP

     พี่ฟังแล้วรู้สึกว่าคำพูดของเขามันกินใจ

     จนอยากจะพูดถึงความรู้สึกนั้น

    P

    จริงอย่างครูกิติยาพูดนะคะ

     มันเป็นเช่นนั้นเอง

    ผมไม่ได้เข้ามานานยังคิดถึงครับ

    ขอบคุณค่ะ P เบดูอิน

    ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียนเหมือนกันค่ะ ช่วงนี้ห่างๆไป

    สวัสดีค่ะ

    หากไม่ได้มาอ่านบันทึกนี้คงเสียดายแย่เลยค่ะ....

    ไปอยู่เสียที่ไหนมานะเรานี่

    ขอบคุณข้อคิดที่สรุปไว้ให้ค่ะ...บันทึกนี้บันทึกจากความรู้สึกหนึ่งที่อยากจะบอกว่าเวลาใครพูดกับเราให้ฟังอย่างลึกซึ้งว่าแท้ๆเขาคิดอะไร เขาอยากจะสื่ออะไรกับเรา เขาต้องการอะไร ยิ่งคนที่รักเราแล้วเราต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษนะคะ 

    ไม่ได้มาทักทายนานแต่ยังระลึกถึงค่ะ

    (^___^)

    สวัสดีค่ะ P

    ต่างคนต่างมีภารกิจมากมาย

    ขอบคุณที่แวะมา

    ยังระลึกถึงเสมอค่ะ

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท