พี่นางจ๋า ขนาดแค่อ่านตัวอักษร ยังรื้นๆ เลยค่ะ ...
คนเป็นพ่อแม่นี่หายใจเข้าออกเป็นลูกและเสียสละได้ทุกสิ่งอย่าง เห็นมาเกือบทุกครัวได้สะท้อนใจนะคะ ชื่นชมความเป็นพ่อแม่ ความสุขของลูกคือความสุขของท่าน
อ่านเเล้วก้สงสารคนที่รอคอยจังเลยค่ะพี่นาง คิดถึงนะคะ หายไปนานกุ้งยุ่งๆค่ะ
สวัสดีค่ะ
ครูบันเทิงไม่ค่อยได้ไปหาพ่อค่ะ..เพราะเหตุผลหลายๆอย่าง..อาจจะเป็นเพราะไม่สนิทกับพ่อ..เพราะท่านจากไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่ เพิ่งเริ่มหัดเดิน..คิดแล้วเศร้าค่ะ..มันทำให้เกิดช่องว่างระหว่างใจสองใจ..ที่ไม่มีใคร..อาจล่วงรู้..
สวัสดีค่ะ
เป็นเรื่องเตือนใจได้ดี
เพราะวันหนึ่งเราก็หนีไม่พ้น เจ็บไข้ได้ป่วย
ขอบคุณจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีคะ พี่สาว
ถ้าคนไข้ รพ.เรารอนานมากๆ คงมีคนที่รอเขากลับบ้านอยู่ใช่ไหมคะ พี่สาว
ฟัง และรับความรู้สึก สุดยอดไปเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ New.ครูบันเทิง
บางทีก็อาจมีคนคอยเราอยู่นะคะ
ไม่ได้ไปทักทายแล้วนะคะ
ชีวิตมีอะไรเยอะเหลือเกิน
สวัสดีค่ะ ตันติราพันธ์
ดีใจนะคะที่ความรู้สึกหนึ่งจะมีประโยชน์กับผู้อื่นบ้าง
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทาย
สวัสดีค่ะน้องพอลล่า♥paula .`๏'- ที่ปรึกษาตัวน้อย.`๏'-
พี่นางยังจำคำพูดของแม่ต้อยที่สอนเรื่องการฟัง
(ตอนไปประชุมworld cafe ที่ขอนแก่นปีก่อน )ได้ดีค่ะ
ฟังวันนี้แล้วรู้สึกได้อย่างนั้นจริงๆ
อ่านแล้วคิดถึงพ่อขึ้นมาทันทีเลยค่ะ
ไม่รู้ว่าพ่อจะเฝ้ารอเราแบบนี้รึเปล่า..แต่ในทุกๆวันก่อนนอนจะส่งความคิดถึงและบอกไปว่า "รักพ่อที่สุด ขอให้พ่อนอนหลับฝันดี" ทุกวัน ค่ะ
เพราะอย่างนี้
ตอนพ่อป่วย..เราต้องไปกันทุกวัน
โรงเรียนเลิก..พวกเราพร้อมหน้าไปหาพ่อกัน
สวัสดีค่ะ คุณมณีวรรณ อ่านแล้วก็มองเห็นมุมคิด "เราหลงลืมอะไรบางอย่าง" ในชีวิต บ่อยครั้งที่เรามัวแต่แสวงหาลาภยศ จนหลงลืมคนที่รักเราอย่างแท้จริง
ที่รอคอยการกลับมาบ่อยครั้งเรามัวแต่พยายามรับผิดชอบหน้าที่การงานอย่างดีที่สุด
จนลืมคนที่เฝ้าคอยห่วงใย รอรับการติดต่ออยู่ข้างหลัง...ขอบพระคุณค่ะ... ต่อไปจะไม่พยายามหลงลืมแล้วค่ะ
ใช่ค่ะบางครั้ง เรามัวแต่ยุ่งกับคนอื่นจนลืมนึกถึงใครบางคนที่รักเรา
วันนั้นตัวเองก็ได้แง่คิดกลับมาเหมือนกัน
ขอบคุณมากค่ะที่มาแลกเปลี่ยน
มาชม
มีสาระน่าสนใจนะครับผม
พี่ใหญ่เข้าใจความรักของพ่อ-แม่ มากค่ะ..ยิ่งรับหลานมาเลี้ยง..รักเหมือนลูก..เคยคอยๆเขาเหมือนกัน..แต่รู้ว่าเขากำลังจัดการชีวิตเริ่มต้นอีกหลายอย่าง..ป้าจึงทำใจปล่อยวาง..หากเขาว่างเมื่อใด..เขาจะแว๊บไปแว๊บมาหาเสมอ..อย่างนี้เรียกว่าตัวไกลใจใกล้ชิด..
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/236742
สวัสดีค่ะอ.ยูมิumi
ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยม
แวะมาอ่านสาระดีๆคะ
ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีให้นะคะ
สวัสดีครับพี่นาง ^^
ซาบซึ้งจัง เข้าใจได้ดีเชียวแหละครับพี่ ดีนะที่ไม่จบแบบโศก :) การดูแลเอาใจใส่กันนั้นง่ายมากครับ ทว่าทรงพลังยิ่งนัก ดีกว่ายาไหนๆเลยล่ะ ^^
คิดถึงนะครับพี่นาง ;)
สวัสดีค่ะ
เมื่อไม่นานมานี้คุณแม่ไม่สบายค่ะ
แต่ก็ไม่ยอมบอกลูกๆค่ะ
พอกลับไปที่บ้านถึงรู้ค่ะ
แป้งก็เลยถามว่าทำไมไม่บอกค่ะ
คุณแม่บอกว่า "กลัวลูกเป็นห่วง"
เพราะช่วงนั้นแป้งสอบอยู่ค่ะ
ก็เลยบอกคุณแม่ว่า "ถ้ามีอะไรให้บอกเลย"
เพราะแป้งยิ่งเป็นห่วงค่ะแบบนี้ ^_^
คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ จังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ εöз. . . NinG-WerN . . .εöз
ขอบคุณมากนะคะที่มาทักทาย
ขอบคุณมากๆนะค่ะที่แวะไปเยี่ยมเยือนค่ะ
ต่อไปคงได้ไปเยี่ยมชมเรื่อยๆนะคะ
สวัสดีค่ะ
สังคมไทยนับวันจะมีเรื่องแบบนี้มากขึ้นค่ะ ลูก ๆ ไม่ค่อยมีเวลาเอาใจใส่พ่อแม่ มันก็คงหมุนเวียน เป็นกงกรรมกงเกวียน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ วันหนึ่งลูกก็จะต้องตกอยู่ในสภาพเช่นเดียวกับผู้เป็นพ่อ (ความคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะ) ขอบพระคุณค่ะที่แวะไปอวยพรวันเกิดพี่ครูคิมที่บันทึกของอิงจันทร์ พี่ครูคิมได้มารับรู้และรับพรนั้นแน่นอนค่ะ
อ่านแล้วได้ความรู้สึกลึกซึ้ง ขอบคุณค่ะพี่นาง
*** เป้นเรื่องที่ไม่มีใครอยากพบเจอ แต่ในที่สุดก็เลี่ยงไม่พ้น
*** คิดถึงคำสอนของพระพุทธองค์ก็จะสบายใจขึ้น
ผมไม่ได้เข้ามานานยังคิดถึงครับ
ขอบคุณค่ะ เบดูอิน
ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียนเหมือนกันค่ะ ช่วงนี้ห่างๆไป
สวัสดีค่ะ
หากไม่ได้มาอ่านบันทึกนี้คงเสียดายแย่เลยค่ะ....
ไปอยู่เสียที่ไหนมานะเรานี่
ขอบคุณข้อคิดที่สรุปไว้ให้ค่ะ...บันทึกนี้บันทึกจากความรู้สึกหนึ่งที่อยากจะบอกว่าเวลาใครพูดกับเราให้ฟังอย่างลึกซึ้งว่าแท้ๆเขาคิดอะไร เขาอยากจะสื่ออะไรกับเรา เขาต้องการอะไร ยิ่งคนที่รักเราแล้วเราต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษนะคะ
ไม่ได้มาทักทายนานแต่ยังระลึกถึงค่ะ
(^___^)