ห้องอาหาร ....ล้างจาน ล้างใจ......สวนพนาวัฒน์
ชีวิตที่สวนพนาวัฒน์ เป็นไปตามตารางที่กำหนดแจ้ง
ฉันใช้ชีวิตเหมือนคณะครูและผู้บริหารอื่นๆ
และเวลาทุกวินาทีสำหรับฉันมีค่ายิ่งนัก
เรากลับเป็นนักเรียนอีกครั้งฉันนึกในใจ
เวลานักเรียนรับประทานอาหารคุณครูจะเตือน
ว่าให้ระวังคำพูด และกริยา
ไม่ส่งเสียงเอะอะรบกวนผู้อื่น
ฉันมองตัวเองนิ่งๆแล้วลงมือรับประทานอาหารเงียบๆ
กับคู่หู ฉันมีโอกาสเทคแคร์คนอื่นบ้างเล็กน้อย เช่นส่งช้อน
ส่งจานให้เพื่อนที่รอคิวต่อจากฉัน น้องครูวิรัตน์คู่หูของฉัน จะชิงดำ
รีบรินน้ำไม่แช่เย็นมาเผื่อบ่อยมากๆเกือบจะทุกมื้ออาหารกลางวัน
เรารับประทานอาหารแบบนี้ทุกมื้อกลางวัน
บางมื้อเราก็แยกกันนั่งตามแต่ว่าโต๊ะไหนจะว่าง
ทำให้ได้มีโอกาสเรียนรู้หลากหลาย
เราสองคนมาแลกเปลี่ยนกันอีกครั้งเงียบ
ก็ตอนที่เราเดินกลับที่พักเพื่อเตรียมตัวไปฟังธรรม
ปฏิบัติธรรมในภาคบ่ายจนถึงเย็น
และทำวัตรทุกเย็นจนถึง 4 ทุ่มเกือบทุกวัน
เมื่อเวลาผ่านไป วันที่ 3 ของการปฏิบัติธรรม
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแล้ว
ฉันชวนน้องคู่หูลงไปทีชั้นล่างติดกับร้านค้าของสวนพนาวัฒน์
ที่นี่มีห้องน้ำสะอาดเช่นกัน เป็นห้องน้ำที่ฉันได้วิ่งมาใช้เป็นครั้งแรก
ในวันแรกที่มาถึงตอนตี 4 กว่าๆ และวันนี้เป็นครั้งที่สอง
ที่ได้ผ่านมาทางนี้ เลยห้องน้ำมาที่ห้องล้างจาน
ด้วยเจตนาอยากตอบแทนทางสถานปฏิบัติธรรมบ้าง
โชคดีที่คนล้างจานยังไม่มา
มีน้องผู้ชายคนเดียวที่ขนถ้วยชามลงมาข้างล่าง
กว่า 1 พันใบ ที่กล่าวเช่นนี้
เพราะมีผู้เข้าร่วมปฏิบัติธรรมกว่า 300 คน
และถ้วยจาน ชามที่ใช้แต่ละคนก็ใช้ประมาณ 2 -3 ใบ
แต่วันนั้นน่าจะใช้กัน3 -4 ใบต่อ
คนเพราะมีอาหารทั้งคาว หวาน ผลไม้ และเค๊ก
ให้รับประทาน แต่สังเกตดูว่าหลายคน
ก็ใส่อาหารรวมในจานใหญ่ใบเดียว
ฉันกับน้องครูวิรัตน์ เริ่มต้นด้วยการล้างอ่างที่ 1
อ่างนี้..เต็มไปด้วยคราบไขมัน
ต้องเอาออกให้หมดก่อนส่งไปลงอ่างที่ 2
พอเริ่มล้างไปได้สองกองใหญ่ นึกขึ้นได้
"น้องวิ เราถ่ายภาพกัน"
ตลกมาก ล้างจานก็ถ่ายรูป ตกลงจะมาล้างจาน
หรือมาถ่ายรูป ฉันถามตัวเอง
น้องวิหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่าก็พี่เป็นคนชอบถ่ายนี่คะ
เราช่วยกันล้างไปได้ประมาณสักครึ่งหนึ่งโชคดีมากๆ
เพราะแขนเริ่มล้า
ฉันเริ่มมองหาคนงาน เมื่อไหร่จะมา ๆๆๆๆๆ
น้องครูวิรัตน์ขยับไปอ่างที่ 2
ก็มีน้องครูผู้หญิง อีก 2 ท่านมาช่วยล้างต่อในอ่างที่ 3และ 4
รวมทั้งยกขึ้นวางบนชั้นให้แห้งเพื่อเตรียมใช้งานในวันต่อมา
ฉันเหลือบดูนาฬิกาข้างฝา เหลือเวลาอีก 20 นาที
เราต้องเร่งมือให้ทันเวลา ไม่งั้นเราไปเข้าห้องเรียนไม่ทันแน่
ซึ่งเป็นเรื่องที่ฉันระมัดระวังมากในเรื่องนี้
ฉันมองจานชามที่ใช้แล้วอีกครั้งหนึ่งมันเหลืออีก
ครึ่งคันรถ แต่ได้ตัดสินใจแล้วจึงทำใจให้สบาย
มือทั้งสองข้างทำหน้าสที่ ฉันนึกถึงเครื่องล้างจาน
โอ..เวลานั้นมือของพวกเราไม่ต่างจากเครื่องจักรเลย
เสียงน้อง 2 คนที่มาแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นคนคุยเก่ง
เธอมีเรื่องราวมากมายเล่ากันไปมา
แรกๆฟังก็พลอยขำไปกับเธอด้วย แต่เมื่อผ่านไปๆ
ยิ่งใกล้เวลาเข้าห้องฟังธรรมแล้ว
หูฉันเริ่มอื้อเสียแล้ว ฉันก้มหน้าก้มตาล้างจาน
ขณะที่ฉันล้างไปนั้นใจฉันนึกละอายขึ้นมาว่า
เราไม่น่าจะใช้จานเยอะขนาดนี้เลย
ฉันนึกตำหนิตัวเอง วันนี้ฉันใช้จานไป 4 ใบคือ
ใบใหญ่ตักข้าวกล้อง 1 ทัพพี
ผัดผัก 1 ทัพพี
ปลาทอด 1 ชิ้น
น้ำพริกราด 1ช้อน
ใบที่สองขนาดเล็ก ฉันใส่ผักสด
ใบที่3 ฉันตักแอปเปิ้ล 3 ชิ้น
ใบที่ 4 น้องวิเอาเค็กมาให้ 1 ชิ้นเล็ก
เปลืองมากเลย ฉันละอายใจจริงๆ
และพูดออกไปว่าพรุ่งนี้พี่จะใช้ไม่ให้เกิน 2 ใบ
และพี่อยากตักอาหารตามที่เห็นสมควรแก่สุขภาพ
มาไว้ในจานใบเดียวกัน
น้องวิบอกว่า หนูก็คิดเหมือนพี่ แต่เรานั่งรับประทานในโต๊ะเดียวกัน
เกรงใจคนที่ยังไม่เคยทำอย่างพี่นะ เกรงว่าเขาจะทานไม่ลง
ตกลงเป็นอันว่าฉันจะใช้เพียง 2 ใบเท่านั้น
และฉันตั้งใจว่าทุกครั้งที่กินเค็กหมดแล้ว
ฉันจะใช้กระดาษทิชชูเช็ดจานให้เรี่ยมเลย
เหลือเวลาอีก 5 นาที พวกเราเสร็จพอดี
ตั้งใจว่าจะถ่ายรูปน้องอีก 2คน พร้อมผลงาน
ไปอวดทางบ้าน ก็หมดเวลาพอดี
เรารีบล้างมือ แล้วออกเดินเร็วมาที่อาคารปฏิบัติธรรม
เกือบไปแล้วไหมหละ...ยังไม่เห็นพระอาจารย์
โอ..นั่นไง ท่านนั่งนิ่งรออยู่หน้าห้องประชุมแล้ว
ช้า...จนได้นะเรา !
พระอาจารย์จะมาก่อนเวลา 5 นาทีค่ะ
และ I see me !
ห้องอาหาร
ความเห็น (16)
สวัสดีค่ะพี่ครูต้อยติ่งมาติดตามการมาปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ ... เชียงใหม่ จริงด้วยค่ะที่เราล้างจานทุกวันได้.. ..เราน่าจะล้างสิ่งที่ไม่ดีไม่งามในใจออกไปทุกวันเหมือนกันค่ะ....ชีวิตจะได้มีแต่สุข..สุขภาพดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ น้องRinda
ใจมนุษย์เปลี่ยนแปลงทุกลมหายใจเข้าออก
พี่คิดว่าเราล้างใจได้ทุกลมหายใจเข้าออกเช่นกันค่ะ
ห้องอาหารทำให้เราได้เรียนรู้จิตใจผู้คน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ได้รู้ และประเมินตนเอง หากเรามีสติทุกครั้งที่ทำกิจกรรมต่างๆ
พี่เองประทับใจพระอาจารย์มาก ท่านมองเรื่องนามธรรมให้เป็นรูปธรรมได้ง่ายจังเลย
ในขณะที่พี่เป็นผู้ปฏิบัติ และได้ชื่อว่าเป็นคนสอนคน กลับมองข้ามเรื่องเหล่านี้ไปได้ไง
เรามุ่งที่จะถ่ายทอดความรู้ และจัดลำดับความสำคัญของการแสวงหาความรู้
ให้อยู่อันดับหนึ่งของนักเรียน แล้วเราก็มุ่งการแข่งเก่ง แข่งเลิศทางวิชาการ
โดยลืมไปเลยว่าสิ่งสำคัญที่จะติดตัวมนุษย์ไปจนตายนั้นคือนิสัยต่างหาก
และเรามองว่านิสัยที่ดีนั้น ผู้ให้กำเหนิดเด็กน้อยต้องรับผิดชอบ
อันที่จริงพี่คิดว่าครูนั่นแหละ ครูต้องสานต่อเจตนานี้
ในช่วงเวลา 6-7 ชั่วโมงที่เด็กน้อยมาโรงเรียน
มันคอช่วงนาทีทอง ที่จะจัดกิจกรรมหลอมให้มีนิสัยที่ดี
มีหิริ โอตตัปปะ มีความอดทน ขยัน เอื้อเฟื้อ.....
กลับมาพี่จึงเริ่มงานจิตอาสาที่สะเปะ สะปะของพี่ใหม่
พี่จะไม่รับสมัครเฉพาะผู้มีจิตใตใฝ่ แต่จะเสนอกิจกรรม 5 ห้อง
ให้กับนักเรียนทุกคนถ้าพี่มีโอกาส
ขอบคุณค่ะ ที่มาแลกเปลี่ยนทำให้เกิดมุมคิด
สวัสดีค่ะ
- น้องพยายามบันทึกเก็บข้อมูลสถานปฏิบัติธรรมไว้หลายแห่งแล้วค่ะ
- ที่นี่เป็นเป้าหมายหนึ่ง ที่จะไปใกล้ ๆนี้คือเสถียรธรรมสถานค่ะ
- อยากชวนพี่ต้อยไปด้วย น้องไปกับเด็กนัทค่ะ
- รักและคิดถึงเสมอนะคะ
- แวะมาเยี่ยมชมภาพสวยๆ กับเรื่องราวจิตอาสาดีๆ ของครูต้อยนะครับ
- ไปปฏิบัติธรรมแล้วมีจิตอาสาเพื่อส่วนร่วมด้วย...อนุโมทนาด้วยครับ
- ขอบพระคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ นะครับ
ฝากหม้อมาล้างครับ
สวัสดีครับ พี่ต้อย ที่สร้างภาพมาให้ชม คนล้างใจ ที่อาสาล้างจานครับพี่
สวัสดีค่ะอาจารย์
- หนูเห็นด้วยกับอาจารย์ค่ะว่าการใช้จานไม่ควรเกิน 2 ใบ หนึ่งใบสำหรับอาหารคาว และอีกหนึ่งใบสำหรับอาหารหวานหรือผลไม้ น่าจะช่วยไม่ให้ใช้จานชามเปลืองค่ะ
- สมัยที่หนูเรียนมัธยมรับประทานอาหารกับถาดหลุมค่ะ ..ใช้จนชินค่ะ ที่บ้านหนูก็ใช้ แต่มีคนชอบแซวว่า ใช้ถาดหลุมเหมือนคนไข้ในโรงพยาบาลเลย..
- ทานเสร็จแล้วก็ล้างเก็บสะดวกดีค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ
คิดเหมือนกัน
เมื่อไหร่ดีคะ
ขอบคุณค่ะ
อนุโมทนาบุญด้วยกันนะคะ
พี่มีความสุข กับงานและงาน
ที่มักมีแถม มีแจม
มีแทรกมาในชีวิตประจำวันค่ะ
ขอให้น้องมีความสุขทุกคืนวันนะคะ
เรียนท่านJJที่เคารพ
ท่านลืมสูตรสตูมาฝากครูต้อยด้วยนะคะ อิอิ
ขอบคุณค่ะ
ข้างล่างนี้มื้อกลางวันค่ะ
น้องบ่าวรู้ไหม เกิดมาพี่ไม่เคยล้างจานอะไรมากมายก่ายกองอย่างนี้
พี่รู้สึกภูมิใจมากๆค่ะ
เป็นรางวัลอันยิ่งใหญ่ที่พี่ได้รับทีเดียว
ยังนึกต่อไปอีกนะว่าอยากหาโอกาสอีกค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เอาว่าวทางนี้มาฝาก
เผื่อน้องบาวจะมีว่าวทางใต้มาแลกเปลี่ยนบ้างนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ถาดหลุมก็ดีนะคะ
ที่โรงเรียนของครูต้อยใช้ถาดหลุมเหมือนกันค่ะ
กำลังคิดว่าน่าจะให้เด็กน้อยฝึกล้างจานให้สะอาด
เพื่อสร้างนิสัยที่ดีค่ะ
ขอบคุณมากนะครับ
น้องครูป้อม
ป้าครูต้อยแวะไปเยี่ยมบล็อกคนล่าฝันแล้ว
ประทับใจค่ะ
อยากให้แพร่หลายนะคะ
เป็นกุศลสำหรับเยาวชนที่ด้อยโอกาส
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์krutoi
- ขอน้อมนำดอกไม้มาบูชาพระ
เพื่อร่วมละโลภหลงปลงโทสา
ขอกุศลส่งให้ไร้โรคา
ภัยพิบัติจงอย่าได้แผ้วพาน
paaoobtong
15/03/53
02:48
เรียนท่านอ.เชาว์
กราบขอบพระคุณค่ะ
อ.มาเยี่ยมบันทึกนี้ของครูต้อยด้วย
ที่สวนพนาวัฒน์ ได้มีโอกาสฝึกตนเองค่ะ
ได้มุมคิด มุมมอง และเห็นแนวทาง
ที่จะปฏิบัติให้เหมาะแก่จริตแห่งตนเอง
วันนี้ภาคบ่ายครูต้อยมาจัดกิจกรรมพัฒนาอาสาสมัคร
ของกลุ่มนักสังคมสงเคราะห์ของโรงพยาบาลสมุทรสาครค่ะ
ได้น้อมนำคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เรื่องสัมมาอาชีพ เพื่อสุขภาวะค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ
ภาพนี้เรียกมะเขืออะไรคะ