คือว่าง หรือว่างเปล่า
งานชิ้นนี้ไม่ควรอยู่ใน go to know เลย เป็นคำที่อยากบอกก่อนที่ท่านจะอ่านต่อ
คนที่เขียนกลอน เขียน บางอย่าง บทกวี บทรำพึง ว่ากันว่าเป็นคน อ่อนไหว อยากรู้คนไหนบ้างที่เขียนกลอน ด้วยความมุ่งมั่นอย่างเดียวบ้าง โลกของคำกลอน จึงมีความถวิลหา ความร่ำให้ และความตั้งใจที่มาจากแรงผลักดันของความจริงในใจ
สังคมรสหวานเคลือบลิ้นในปัจจุบันเพื่อมากขึ้น ความหวังดีความจริงใจ เริ่มม้วนเสื่อ เหลือพื้นที่เพียงเล็กน้อย แคบเข้า มา กลุ่มคนก็มารวมตัวหากัน การพูดจาขวานฝ่าซากไม่หวานหู ของฉันบางครั้งเริ่มส่งผลโดยอ้อม ในสังคมรสหวานเคลือบลิ้นแบบนี้
กลับมาหาโลกแห่งความฝัน ซื่อ ด้วยอารมณ์ของตัวเองบ่อยขึ้นกับบทรำพึงของตัวเอง
ใช้เวลามามากมายเกินจะใช้ในโลกใบนี้
บางทีหยุดอยู่กับที่บางเดินบางทีถอย
บางครั้งว่างบางครั้งวุ่น
หลายครั้งเร่งหลายครั้งรีบ หรือเฝ้าคอย
สุขก็บ่อย เจ็บก็ซ้ำระกำไป
วันนี้วันที่บอกใจ ให้จับจิต
จับชีวิต จับจิต จับใจให้ฝังร่าง
ก่อนที่ผ่านเคยมีวันต้องอ้างว้าง
ขอกำลังจากคนข้างเป็นแรงใจ
กว่าจะเรียนกว่าจะรู้สู้เมื่อท้อ
กว่าจะลุกอย่างเป็นต่อทั้งอ่อนไหว
ลมที่พัดผ่านรอยว่างระหว่างใจ
หนาวข้างในมาแนบนาน
เป็นรำพึงที่ยังไม่จบ อยากจะแก้ แต่รำพึงเพียงนี้ก่อน ติดตรงว่าควรเขียนในอนุทิน แต่มันบรรจุคำได้น้อยไป
คนเราปุจฉา วิสัชนา กับตัวเองกันได้วันละกี่รอบ และเราต้องใช้อะไรบ้างในการคุมสติ จับจิตจับใจตนเอง บางครั้งเราทำได้ดี เนื่องเพราะกรรมเก่าของแต่ละคนมีมาไม่เหมือนกัน กรรมเก่า ของฉันเองอาจเหลือน้อยมาก ต่อไปนี้อาจเกิดจากรรมปัจจุบันในชาตินี้
ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน สะเปะสปะ ไม่รู้ตัวเองว่าทำไม่จึงเขียน และทำไมจึง เผยแพร่ด้วยซ้ำ แง่มุมดีที่มีอยู่หลังวันนี้ก็มีเหมือนกัน แต่ภาคนี้ เป็นภาคกึ่งท้อ กึ่งถอย กึ่งอยากสู้ กึ่งอยากปลง กึ่งคิดออก กึ่งคิดไม่ออกชอบกล ขอโทษหากท่านอ่านอีกครั้ง
ขออนุณาติเผยแพร่เพื่อรวบรวมความกล้าและอะไรบางอย่างในชีวิตอีกครั้ง
ความเห็น (7)
ครูอ้อย ก็เคย เป็นแบบนี้ บ่อย....ปกติ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทาย
ขอบคุณค่ะที่แวะไปฟังเพลงในบล็อกอิงจันทร์
ต้องขออภัยด้วยค่ะ ชื่อเพลงสงขลา เป็นเสียงเพลง คิดถึงลมว่าวซะงั้น
ตอนนี้เปลี่ยนแล้วค่ะ ไปฟังใหม่ได้นะคะ เพลง สงขลา ของชรินทร์ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณครูอ้อย พี่สาวที่ตื่นเช้ามาก ๆ นะ คะ
ขอบคุณ ท่านอิงจันทร์ด้วยนะคะ จะแวะเวียนแอบไปฟังแพลงบ่อย ๆ บล็อกสวยเหลือเกิน
สวัสดียามเช้าค่ะ
กัมมุนาวัตตีโลโก...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เป็นธรรมดาของชีวิตค่ะ
มีความสุขทุกวันนะคะ...ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ...^_^
อิ อิ งานเขียน ไม่ว่ารูปแบบไหน สื่ออย่างไร หาสำคัญไม่ อยู่ที่ใจใคร่ครวญของผู้เสพ
มองหลายมุม จากความแตกต่าง ล้วนสร้างสรรค์ ขยายผลต่อยอด ประโยชน์มากครัน
ไม่ว่าจะแง่ใด หลากรส หลายสีสัน สุดท้ายเพื่อเพียงปลดวาง พันธนาการ ... ดูที่จิต ;)
