บันทึกคนเดินทาง (๑)
สังคมแห่งการเรียนรู้ในพื้นที่ ๗๐๐ ไร่
สบายๆ วันหยุด แต่ไม่หลุดหน้าที่ เช้าวันศุกร์ที่ ๙ มิถุนายน ๒๕๔๙ เวลา ๐๖.๐๗ น.เป็นวันหยุดราชการ ล้อรถอีสานทัวร์ได้เคลื่อนที่ออกจากประตูเจ้าพ่อมอดินแดง เส้นทางมุ่งสู่ มหาชีวาลัย ของท่านครูบาสุธินันท์ ที่อำเภอสะตึกจังหวัดบุรีรัมย์ เมื่อรถเคลื่อนผ่านเจ้าพ่อมอดินแดง พวกเรา ๔๐ ชีวิต นำทีมโดย ท่านอาจารย์ ดร.กระจ่าง พันธุมนาวิน และ ท่าน รศ.นสพ.ประจักษ์ พัวเพิ่มพูลศิริ พี่ใหญ่ ของพวกเรา ทีมงานมีทั้งอาจารย์ ข้าราชการสายสนับสนุนร่วมเดินทางไปศึกษาดูงาน แหล่งเรียนรู้จริง
เป้าหมาย หรือ หัวปลา เพื่อเรียนรู้ และ นำกลับมาทำงานบริการวิชาการร่วมกัน เพื่อสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ โดยดึงเอาศักยภาพของพวกเราซึ่งมีประสบการณ์หลากหลายมาร่มกันทำงานแบบสหสาขาวิชาชีพ และ บูรณาการ ผลสัมฤทธิ์เพื่อนำประสบการณ์ที่ได้จาการบริการวิชาการกลับมาใช้เพื่อพัฒนาตัวพวกเรากันเอง และนำไปสู่มหาวิทยาลัยแห่งการวิจัยในอนาคตหลังจากเดินทางออกมาจากรั้วมอดินแดง พนักงานผู้บังคับรถก็แวะซื้อยาบำรุงกำลัง เรามาต้องหยุดรถครั้งแรกเมื่อออกมาจากท่าพระได้ไม่นาน เนื่องจาก เจ้าหน้าที่ชุดสีกากีท่านขวางไม่ให้รถวิ่งต่อ พขร.วิ่งมาขอแลกเงินจาก JJ เพื่อนำไปให้เจ้าหน้าที่สองคนนั้นเป็นค่ากาแฟตอนเช้า(๑๐๐ บาท) พวกเราไม่ได้ดื่มกาแฟเหมือนเจ้าหน้าที่สองท่านที่ดักรถ พวกเราทานข้าวร้านป้า เป็นข้าวผัดพริก และ แกงจืดครับ แต่ JJ อาศัยข้าวเหนียวหมูปิ้งของท่านอาจารย์วิพร ศิษย์เก่า คณะพยาบาลศาสตร์ รุ่น ๑ ครับ เพราะกลัวแกงจืดหก
หลังจากที่เปิดกล่องอาหารเปิบอาหารเช้า JJ นำหนังชีวิตจริงของ คุณอาจินต์ ปันจพรรณ อดีตนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งออกรั้วสีชมพูหลังเรียน จบปี ๒ คือ มหาวิทยาลัยเหมืองแร่ เป็นหนังที่ท่านอาจารย์ ดร.กระจ่าง แนะให้ นิสิต นักศึกษาทุกท่านได้ดูครับJJความเห็น (3)
ไปมาด้วยเหมือนกันค่ะ เก็บมาเล่าเหมือนกัน ตัวจริงเสียงจริง"คนนอกระบบ"
