วันพฤหัสที่ 8 มิ.ย. ช่วงเย็นๆ ชาวพยาธิฯก็ยังคงมีกิจกรรม Sport day อีกเช่นเคย ถึงแม้จะต้องลุ้นฟ้าลุ้นฝนกันบ้างเล็กน้อย
คู่แรกเป็นการแข่งขันแชร์บอลระหว่างสีส้มกับสีชมพู การแข่งขันเป็นไปอย่างสนุกสนาน เอาจริงเอาจัง และเหน็ดเหนื่อยกันไปทั่วหน้า ในที่สุดสีส้มก็สามารถพลิกล็อคเอาชนะสีชมพูสุดสวยไปได้.......
ด้วยความตื่นเต้น....พี่เม่ยรีบกลับมารายงานผลกับ "พ่อสี (อ.จำนงค์)" ทันที และได้รับคำถามสั้นๆแบบยิ้มๆว่า "ทำได้ไงเนี่ย"
จึงต้องมานั่งทบทวนทีมรวมทั้งตนเองด้วย เรามีเคล็ดลับอะไรหนอ.....
- สิ่งแรก เรามีความมุ่งมั่นกันเต็มที่ ทุกคนมีเป้าหมายเดียวกันคือ "อยากชนะ" เราจึงฝึกซ้อมกันหลายๆวันก่อนหน้าวันแข่งขันจริง ด้วยความร่วมมือร่วมใจกัน ดังบันทึกที่คุณศิริได้เล่าไว้ก่อนหน้านี้ แล้ว
- นอกเหนือจากนี้ พี่เม่ยพบว่าพวกเรานำเครื่องมือ KM เข้ามาใช้แบบไม่รู้ตัวเลยค่ะ ....และต่อไปนี้...คือประเด็นการสนทนากันในระหว่างพักการแข่งขันครึ่งแรกของทีมสีส้ม.....
ได้ดังคาด
โค้ชพินิจบอกว่า "ทุกคนทำดีแล้ว ทำได้ตามที่เราตั้งเป้าไว้ทุกคนเลย"
เกินคาด
ป้าดาบอกว่า "โห...แหม่ม (คุณศิริ) เก่งมากเลย ชู้ทเอา...ชู้ทเอา..."
น้องปรายกับน้องเพ็ญบอกว่า "เหนื่อยกว่าครั้งที่แล้ว มาก..ก..ก..ก.."
น้อยกว่าที่คาด
พี่เม่ยถามโค้ชพินิจว่า "ไม่เปลี่ยนตัวนักกีฬาบ้างเหรอ?"..(ไม่ใช่ว่าเหนื่อยนะ แต่อยากให้พวกเราได้ลงเล่นกันมากๆ แต่โค้ชบอกว่าแมทช์นี้จำเป็นจริงๆ ขอยืนตัวเดิมไปก่อน)
ต้องปรับปรุง
พี่เม่ยบอกว่า "พี่เล็กช่วยจับน้องกบให้ "ติด" กว่านี้อีกหน่อยนะ"... พี่เล็กพยักหน้า
คุณกลิ่นมากระซิบว่า "พี่เม่ยวิ่งหาที่ว่างๆ จะได้มีโอกาสชู้ทได้มากขึ้นนะ"... พี่เม่ยก็พยักหน้าเช่นกัน
จะทำอะไรต่อไป
คุณนุช (นักปัดตะกร้า)บอกว่า "เดี๋ยวนุชจะออกมาช่วยเล่นอีกคนนึง เขาจะได้เล่นยากขึ้น"
และเมื่อเสียงนกหวีดของกรรมการดังขึ้น พวกเรานักกีฬาก็วิ่งลงสนามไปพร้อมๆกับแนวทางการปรับปรุงเกมแบบทันท่วงที ที่พวกเราได้ระดมความคิดกัน....และผลสำเร็จก็ตามมาแบบที่อะไรอะไรก็ฉุดรั้งไว้ไม่อยู่.....
ได้แล้วค่ะ คำตอบที่จะไปตอบกับพ่อสี ที่ถามมาว่า "ทำได้ไงเนี่ย?"......
เพราะ.....
เรามีเป้าหมายเดียวกัน
เรามุ่งมั่น ...และ...
เราทำ AAR ทันทีหลังเสร็จสิ้นกิจกรรม(ครึ่งแรก) ค่ะ....
หมายเหตุ : หลังเสร็จสิ้นการแข่งขันแล้ว ความรู้สึกประทับใจน้องๆนักกีฬาสีชมพูทุกคนก็ยังไม่จางหายไปจากใจพี่เม่ยค่ะ ได้เห็นน้องๆทุ่มเทและมีสปิริตอย่างนี้แล้วอดภูมิใจแทนองค์กรไม่ได้...สู้ต่อไปนะ..ทาเคชิ!