๒.เมื่อถูกร้องเรียน
คราวที่เป็นครูบรรจุใหม่ ยังไม่พ้นทดลองปฏิบัติราชการครบ ๖ เดือน ฉันถูกผู้ปกครองนักเรียนร้องเรียนไปยังบ้านผู้ใหญ่บ้านและผู้ใหญ่บ้านได้นำตัวผู้ปกครองนักเรียนมาพบกับครูใหญ่
สาเหตุแห่งการร้องเรียน เนื่องจากเด็กไปฟ้องผู้ปกครองว่า "ไม่อยากมาโรงเรียนเพราะถูกครูใหม่ตี ครูใหม่คนนั้นเป็นครูผู้หญิง ผมยาว ตัวเล็กและสวมแว่นสายตา ที่สำคัญเด็กมีบาดแผลเขียวเป็นจ้ำ ๆ ยาวเหมือนโดนไม้เรียวที่ขา"
เมื่อมาเผชิญหน้ากัน ผู้ปกครองที่เป็นคุณพ่อของเด็กยืนยันว่าจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ครูใหญ่และผู้ใหญ่บ้าน รวมทั้งครูรุ่นพี่ที่บรรจุอยู่ก่อนฉัน ได้สอบถามเด็กก็ยืนยันว่าเป็น "ครูคิม" เพราะเป็นคนเดียวที่ตัวเล็ก ผมยาวและสวมแว่นสายตา เด็กและผู้ปกครองยืนยันตรงกันว่า "ลูกของเขาถูกตีเมื่อวันพุธที่ผ่านมา" วันที่มาพบกันเป็นวันจันทร์เวลาล่วงเลยมาถึง ๖ วัน
ความเป็นจริงวันพุธฉันรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เพราะเกิดอุบัติเหตุตั้งแต่วันเสาร์ และวันนั้นฉันยังอยู่ในสภาพเข้าเฝือกที่แขนข้างขวาเนื่องจากกระดูกแตก
ครูใหญ่ให้ครูบรรจุใหม่ที่เป็นสตรีเดินมาในห้องทีละคนและให้เด็กชี้ว่าครูคนไหนกันแน่ที่ตี เด็กบอกว่าไม่ใช่สักคน และฉันเข้ามาอีกรอบสุดท้ายเด็กก็บอกว่าไม่ใช่ แก้ตัวใหม่ว่า "ผมลืมครับครูที่ตีผมเป็นครูผู้ชาย" ตอนนั้นมีครูผู้ชายบรรจุใหม่ ๒ ท่าน ครูใหญ่ลองให้เข้ามาทีละคน เด็กชายคนนั้นก็บอกว่าไม่ใช่ ขั้นสุดท้ายให้ครูทั้งโรงเรียนเก่าและใหม่นั่งเรียงกันให้เด็กชี้ เด็กไม่ยอมชี้บอกว่า "จำหน้าตาของครูไม่ได้"
จนกระทั่งมีนักเรียนรุ่นพี่ทราบข่าวได้ออกมายืนยันว่า "นักเรียนคนนี้ได้ไปกระโดดน้ำที่คลองหน้าวัดแล้วขาฟาดกับท่อนไม้" จึงเห็นเป็นรอยเขียวฟกช้ำ พ่อของเด็กโมโหรุนแรงมากกระโดดตบและเตะลูกแทบกระอักเลือด ทำให้คณะครูงงและช่วยไม่ทัน
ครอบครัวของเด็กคนนี้ย้ายถิ่นฐานบ่อยมาก ไม่มีอาชีพแน่นอน ทั้งพ่อและแม่เป็นโรคติดสุรา และเด็กเพิ่งจะย้ายมาเข้าเรียนในชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ ตอนที่พวกเรา ๕ คนไปบรรจุเป็นครูใหม่นั่นเอง
ฉันจำเหตุการณ์นี้ไม่เคยลืม วันนี้กลับมาอ่านบันทึกอีกครั้ง รวมทั้งตำราและทฤษฏีว่าด้วยการจัดการศึกษาและจิตวิทยาการศึกษาสมัยใหม่ เด็กคนนี้เป็นเด็กประเภท "จินตนาการสูง" เพราะโกหกครูได้ทุกเรื่อง และถูกครูลงโทษทุกวันก็ไม่เคยหลาบจำ ตลอดชีวิตการเป็นนักเรียนคงถูกตีมากที่สุดเป็นประวัติการณ์ นึกถึงทีไรยังรู้สึกว่า...ไม่น่าเลย
สมัยนั้นทฤษฏีว่าด้วย "วินัยเชิงบวก" หรือ "การศึกษาหรือเด็กพิเศษ"หรือ"การดูแลช่วยเหลือ" ยังไม่เฟื่องฟูในวงการศึกษาของครู โดยเฉพาะฉันที่เริ่มต้นจากครูบ้านนอกทุรกันดาร พร้อม ๆกับ"ภาพยนตร์เรื่องครูบ้านนอกเวอร์ชั่นหนองหมาว้อ" บากบั่นด้วยการสอนเลขคัดเลิก ..ขอยืนยัน
ถึงแม้เด็กจะกล่าวหาว่าฉันเป็นคนตีให้เขาได้รับบาดเจ็บและสร้างเรื่องจินตนาการให้คนอื่นเดือดร้อน ฉันก็ยังคิดถึงและเห็นใจเขาเสมอ ถ้าเขาได้เกิดเป็นเด็กในสมัยปัจจุบัน "คงไม่ถูกตีมากมาย" และอาจจะได้รับการเยี่ยวยาและฟื้นฟูสภาพจิตใจ อาจถูกนำมาฝึกด้วยวินัยเชิงบวกหรือกระบวนการแก้ปัญหาที่ถูกวิธี
หากท่านใดสนใจคู่มือการลดไม้เรียวสามารถโหลดได้ที่นี่ค่ะhttp://www.noviolenceinschools.net/books/download/handbook_teacher1.pdfและหากได้อ่าน Intelligence ของ Osho แปลโดยอาจารย์ประพนธ์ ผาสุขยืด ก็คงจะเข้าใจเด็กโกหกได้มากขึ้นค่ะ
คำสำคัญ (Tags): #ครูคิม โรงเรียนวิทยสัมพันธ์ วินัยเชิงบวก#สพท.พิษณุโลก เขต ๓
หมายเลขบันทึก: 330407เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2010 22:26 น. ()ความเห็น
สวัสดีค่ะพี่ครูคิมขอบคุณมากค่ะที่มีบล็อก "วินัยเชิงบวก" สมัยนี้เด็กยังอยากให้ครูตีอยู่นะ..ชอบท้าทายครูว่าจะตีผมไหมครับ..ครูจึงไม่ยอมเอาไม้มาไว้ใกล้มือนะ..กลัวมือเร็วค่ะ..
- สวัสดีค่ะครูคิม
- ตลกมากเลย บันทึกนี้ของครูคิมชื่อเมื่อถูกร้องเรียน บันทึกเมื่อ 22.33 น.
- บันทึกของครูแจ๋วชื่อเมื่อถึงเวลา บันทึกเมื่อ 22.40 น.
- ณ วันที่ 23 มกราคม 2553
- แต่บันทึกของครูคิมให้ข้อคิด อ่านเพลิน ใช้ภาษาสละสลวย เป็นบันทึกของมืออาชีพ
- ส่วนของครูแจ๋ว บันทึกตามใจฉัน...บันทึกไปเรื่อย ๆ ตามอารมณ์
- บางทีก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับตัวเองเหมือนกันค่ะว่าเรานี่ช่างทำอะไรที่ไม่มีประโยชน์เลย...
- แต่ก็เข้าข้างตัวเองเรื่อยเลยค่ะว่า...เอาน่า...เขียนดีกว่าไม่เขียน
- อ่านดีกว่าไม่อ่าน
- ฝันดีนะคะ
ก็ไม่ทราบว่าเด็กคนนั้นปัจจุบันจะเป็นอย่างไรบ้างนะคะ
พ่อแม่ขี้เหล้าปัจจุบันนี้ก็ยังมีมาก และลูกก็ดื่มเหล้าเป็นแต่เด็ก
กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเลย ซื่งมีมากเลยวัยรุ่นปัจจุบัน
ดื่มเบียร์ เหล้ากันเป็นปกติธรรมดา ทั้งหญิงทั้งชาย
ผู้ใหญ่เห็น ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่มอง
สวัสดีค่ะพี่คิม
*** พี่คิมถุกเล่นแรงตั้งแต่เริ่มเป็นครูเลยนะนั่น...อ่านแล้วได้ลุ้นค่ะ
สวัสดพี่คุณครูคิม
เด็กโกหกเป็นคนมีจินตนาการ แต่เราต้องส่งเสริมให้เขาคิดในทางที่สร้างสรรค์ครับ
มาสอบถามวิทยากรที่ตอบรับมาร่วมค่ายจิตอาสา จะได้ลงในบันทึกใหม่ครับ
คิดถึงจังค่ะพี่คิม ไม่ได้เจอกันหลายวัน สบายดีน่ะค่ะ บรรจุคราวเดียว 5 คน คงไม่เหงาเลยน่ะค่ะ
จุ๊บ จุ๊บ
สวัสดีครับคุณครูคิม
- "พ่อของเด็กโมโหรุนแรงมากกระโดดตบและเตะลูกแทบกระอักเลือด"
- พ่อแม่ในบ้านเรามักมีพฤติกรรมอย่างพ่อแม่ของเด็กที่คุณครูคิมกล่าวถึงกันเป็นส่วนมาก แม้โดยทั่วไปไม่รุนแรงเท่านี้ แต่จะเป็นการใช้อำนาจในดีกรีต่าง ๆกันเพื่อควบคุม กำกับหรือจัดการให้เด็กเปลี่ยนพฤติกรรมไปตามที่ตนประสงค์
- แม้ในพ่อแม่ที่มีการศึกษา อาจจะดูเหมือนมีเหตุผล หรือใช้ปัญญาในการจัดการกับปัญหาต่าง ๆ กับเด็ก แต่ถ้าลองติดตามสังเกตให้ดี ๆ เราจะพบว่า ผู้ใหญ่ในบ้านเรามีจิตสำนึกของอำนาจนิยมแฝงฝังอยู่ถ้วนทั่วทุกตัวคน คนฉลาด คนมีสติก็เห็นได้ยาก ในทางตรงกันข้าม ก็จะ "โมโหรุนแรงมากกระโดดตบและเตะลูกแทบกระอักเลือด
- ในครอบครัวจึงอวลไปด้วยบรรยากาศของอำนาจนิยม ละเอียด หยาบ มากน้อยต่างกันไปตามพื้นเพของแต่ละคน แต่ละครอบครัว
- โรงเรียนก็เป็นอีกแหล่งหนึ่งที่มีบรรยากาศของอำนาจนิยมอบอวลอยู่ จากบันทึกที่แล้วกัลยณมิตรของเราหลายคนได้สะท้อนให้เห็นบรรยากาศของอำนาจนิยมที่แฝงฝังอยู่ในโรงเรียน
- ผมเห็นว่า อำนาจนิยมเป็นศัตรูตัวฉกาจของการสร้างวินัยเชิงบวก
- จึงใคร่จะเรียกร้องให้พวกเราหันมาสนใจเจ้ามารร้ายตัวนี้ด้วย
- เพียงใส่ใจในวิธีการเสริมสร้างวินัยเชิงบวกอย่างเดียวไม่พอ ตราบใดที่หัวใจของเรายังเปี่ยมด้วยอำนาจนิยม วิธีการเสริมสร้างวินัยเชิงบวกจะทำงานได้ผลน้อยมาก
- ขอบคุณครับ ที่ให้โอกาสเสนอความเห็น
- สวัสดีครับ
paaoobtong
24/01/53
04:09
เรื่องร้องเรียนไม่มีใครอยากให้เกิด
ในทุกวงการ
โดยเฉพาะในวงการสาธารณสุข
เพราะเกี่ยวกับความเป็นความตายซะด้วย
ฉะนั้นก่อนจะทำ หรือพูดสิ่งใดๆ
ให้ตรองก่อน
สวัสดีค่ะน้องrinda
- ขอขอบคุณค่ะ
- ที่กรุณาให้เกียรติมาเป็นประธานเปิดเม้นท์ค่ะ ฮิ ๆ ๆ ๆ
- คู่มือการลดไม้เรียวอยู่ที่นี่ค่ะ
http://www.noviolenceinschools.net/books/download/handbook_teacher1.pdf
- เรื่องเล่านี้คัดมาจากไดอารี่เก่า ๆค่ะ
สวัสดีค่ะครูแจ๋วคุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
- ตลกมากเลย บันทึกนี้ของครูคิมชื่อเมื่อถูกร้องเรียน บันทึกเมื่อ 22.33 น.
- บันทึกของครูแจ๋วชื่อเมื่อถึงเวลา บันทึกเมื่อ 22.40 น.
- ณ วันที่ 23 มกราคม 2553
- ขอมีใจตรงกันสักครั้งไม่เสียหาย...ไม่ใช่หรือคะ
- ครูแจ๋วคงสบายดีนะคะ เป็นห่วงค่ะ
- แต่บันทึกของครูคิมให้ข้อคิด อ่านเพลิน ใช้ภาษาสละสลวย เป็นบันทึกของมืออาชีพ
- ส่วนของครูแจ๋ว บันทึกตามใจฉัน...บันทึกไปเรื่อย ๆ ตามอารมณ์
- ไม่เป็นไรนะคะ อย่าคิดมาก ครูคิมก็คิดว่าเขียนไปตามเรื่องเหมือนกันค่ะ
- สาระขึ้นอยู่กับการรับได้ของแต่ละท่านที่อ่านค่ะ อย่าไปกังวลนะคะ
- บางทีก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับตัวเองเหมือนกันค่ะว่าเรานี่ช่างทำอะไรที่ไม่มีประโยชน์เลย...
- แต่ก็เข้าข้างตัวเองเรื่อยเลยค่ะว่า...เอาน่า...เขียนดีกว่าไม่เขียน
- ใช่เลยค่ะ..ดีกว่าไม่เขียน
- เป็นกำลังใจและห่วงใยเสมอนะคะ
- รักและคิดถึงเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกานดา น้ำมันมะพร้าว
- สมัยนั้นพวกเราเป็นครูใหม่ ไม่มีความรู้อะไรมากมายค่ะ
- ถ้าเป็นปัจจุบัน จะได้รับการดูแลจากครูทั้งครอบครัวและเด็กก็จะได้รับการอบรมให้ถูกกับจริตของเด็กค่ะ
- เรื่องนี้คัดมาจากบันทึกเล่มเก่าเก๋ากึ๊กค่ะ
- ขอขอบคุณที่มาให้กำลังใจพี่คิมค่ะ
สวัสดีครับ
- มาเยี่ยมเยือนพี่ครูคิม ด้วยความระลึกถึงครับ
- มาอ่านบทความดีๆ เรื่องราวดีๆ ครับ
- ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ครับ
เห็นด้วยกับท่านอ.เชาว์นะคะ
เป็นกำลังใจให้น้องครูคิมคนเก่งค่ะ
เรื่องเก่าที่ยังมีประโยชน์ต่อวงการค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องกิติยา เตชะวรรณวุฒิ
- โดนลองของตั้งแต่ยังไม่พ้นทดลองราชการเลยนะคะ
- ตอนแรกก็ตกใจมาก แต่วันที่เด็กอ้างนั้น พี่คิมยังนอนอยู่โรงพยาบาลค่ะ
- วันนั้นแขนยังเข้าเฝือกอยู่เลย จะเอาแรงที่ไหนไปตีเขาละ
- พ่อแม่..หน้าตาบวมฉุบ่งบอกว่าเป็นคนโรคติดสุราชัด ๆค่ะ
- นึกย้อนไป...น่าสงสารมากค่ะ
- พี่คิมคัดลอกมาจากบันทึกเก่า ๆ เก๋ากึ๊กค่ะ
- ขอขอบคุณที่แวะมานะคะ
สวัสดีค่ะ ผอ.พรชัย
- ถ้าหากได้อ่านเรื่อง เป็นไปได้ด้วยปัญญา ของท่าน Osho แปลโดยอาจารย์ประพนธ์ ผาสุขยืด
- รับรองไม่มีครูคนไหนอยากจะตีเด็กโกหกได้ลงคอหรอกนะคะ
- วันนี้จะส่งให้นะคะ ขอหาวิธีก่อนค่ะ
สวัสดีค่ะน้องNew.ครูบันเทิง
- บรรจุทีเดียวกัน ๕ คน ชาย ๒ หญิง ๓
- และครูในโรงเรียนมีคนแก่อยู่ ๑ คนคือครูใหญ่ค่ะ
- นอกนั้นหนุ่มสาวทุกคน บรรยากาศสนุกสนานมากค่ะ แต่โรงเรียนกันดารไม่มีน้ำไม่มีไฟฟ้าค่ะ
- ขอขอบคุณที่มาเยี่ยมนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
อ่านแล้วได้ลุ้นระทึก...
อุปสรรคมากมาย หมายถึงเส้นทางของความสำเร็จค่ะ
และชื่นชมพี่ครูคิมที่แม้จะถูกกล่าวโทษ แต่ก็ยังมีใจเมตตาและเข้าใจเด็ก...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะอาจารย์paaoobtong
- "พ่อของเด็กโมโหรุนแรงมากกระโดดตบและเตะลูกแทบกระอักเลือด"
- พ่อแม่ในบ้านเรามักมีพฤติกรรมอย่างพ่อแม่ของเด็กที่คุณครูคิมกล่าวถึงกันเป็นส่วนมาก แม้โดยทั่วไปไม่รุนแรงเท่านี้ แต่จะเป็นการใช้อำนาจในดีกรีต่าง ๆกันเพื่อควบคุม กำกับหรือจัดการให้เด็กเปลี่ยนพฤติกรรมไปตามที่ตนประสงค์
- ตอนนั้นพวกเราเป็นครูใหม่ ไม่มีความรู้อะไรกันมากมายยังสนุกสนานตามประสาของคนหนุ่มสาวอยู่นะคะ
- ถ้าเป็นสมัยนี้พวกเราคงไปทำหน้าที่นักพัฒนาไปเยี่ยวยาและดูแลครอบครัวและฟื้นฟูจิตใจของเด็กและพูดคุยกับผู้ปกครองในการทำความเข้าใจกับการปกครองดูแลเลี้ยงดูลูกหลาน
- และเด็กก็จะได้รับการดูแลเป็นกรณีพิเศษ ไม่ถูกทอดทิ้งหรือละเลยให้เป็นไปตามบุญตามกรรมค่ะ
- แม้ในพ่อแม่ที่มีการศึกษา อาจจะดูเหมือนมีเหตุผล หรือใช้ปัญญาในการจัดการกับปัญหาต่าง ๆ กับเด็ก แต่ถ้าลองติดตามสังเกตให้ดี ๆ เราจะพบว่า ผู้ใหญ่ในบ้านเรามีจิตสำนึกของอำนาจนิยมแฝงฝังอยู่ถ้วนทั่วทุกตัวคน คนฉลาด คนมีสติก็เห็นได้ยาก ในทางตรงกันข้าม ก็จะ "โมโหรุนแรงมากกระโดดตบและเตะลูกแทบกระอักเลือด
- อำนาจของครูอยู่ที่สายตาก็เกินพอแล้วนะคะ
- และการแสดงออกให้เด็กรักและศรัทธาเป็นการสร้างอำนาจในตัวครูได้ค่ะ
- ในครอบครัวจึงอวลไปด้วยบรรยากาศของอำนาจนิยม ละเอียด หยาบ มากน้อยต่างกันไปตามพื้นเพของแต่ละคน แต่ละครอบครัว
- โรงเรียนและครูมีหน้าที่อยู่แล้วตาม "จรรยาบรรณ" ที่ครูทุกคนท่องไปก่อนสอบบรรจุว่า "จะตั้งใจสั่งสอนอบรมให้ลูกศิษย์เป็นคนดี"
- ดิฉันไม่ได้เรียนสายครูและไม่ได้จบวิชาครูในระดับปริญญาตรีนะคะ
- และปริญญาโทก็สนใจเรียนการบริหารการศึกษา เพราะอยากเป็นลูกน้องที่ดีและเข้าใจผู้บริหารค่ะ
- จิตวิทยาการสอน ไม่ได้ร่ำเรียนมาจากสถาบันสอนครูแต่อย่างใด แต่หากเกิด้วยใจค่ะ และไม่ได้คิดว่าสิ่งที่ตนเองทำไปนั้นจะถูกหรือดีมากน้อย แต่ไตร่ตรองแล้วว่า "ควรทำ"
- โรงเรียนก็เป็นอีกแหล่งหนึ่งที่มีบรรยากาศของอำนาจนิยมอบอวลอยู่ จากบันทึกที่แล้วกัลยาณมิตรของเราหลายคนได้สะท้อนให้เห็นบรรยากาศของอำนาจนิยมที่แฝงฝังอยู่ในโรงเรียน
- หลายคนคิดว่าเป็นเรื่องใหม่ค่ะ เมื่อมีคำบัญญัติใหม่ ๆ ขึ้นมาอาจรับไม่ได้
- เพราะความมีอัตตาในตนเองสูงเกินไป เหมือนน้ำชาล้นถ้วยค่ะ
- ผมเห็นว่า อำนาจนิยมเป็นศัตรูตัวฉกาจของการสร้างวินัยเชิงบวก
- จึงใคร่จะเรียกร้องให้พวกเราหันมาสนใจเจ้ามารร้ายตัวนี้ด้วย
- เพียงใส่ใจในวิธีการเสริมสร้างวินัยเชิงบวกอย่างเดียวไม่พอ ตราบใดที่หัวใจของเรายังเปี่ยมด้วยอำนาจนิยม วิธีการเสริมสร้างวินัยเชิงบวกจะทำงานได้ผลน้อยมาก
- การเปิดใจรับรู้ การสำนึกในหน้าที่ การลดอัตตาในตนเองจะทำให้อำนาจนิยมเบาบางลงค่ะ รวมทั้งการได้ขัดเกลาภายในจากหลักธรรมและการแสวงหาความรู้บ้างน่าจะเป็นทางเลือกนะคะ
- ขอขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงค่ะ ที่กรุณามาเติมเต็ม
สวัสดีค่ะน้องมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
- ตอนอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันมันก็ทุกข์แสนสาหัสนะคะ
- แต่เวลาได้ผ่านพ้นไป นึกขึ้นได้ว่า..ไม่น่าเลย
- กลับเป็นบทเรียน..ให้มีบันทึกนี้ด้วยค่ะ
- ขอขอบคุณน้องเขี้ยวที่มาให้กำลังใจค่ะ
นมัสการพระคุณเจ้าธรรมฐิต
- กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ
- ที่มาอ่านเรื่องเล่าความหลังของพี่คิม
- แต่พี่คิมว่าเป็นบทเรียนดีในปัจจุบันนะคะ
สวัสดีค่ะน้องแมวมนัสนันท์
- อืม ๆ ๆ ๆ ๆ น้องแมวเคยเจอเด็กแบบนี้ป่ะ
- ถ้าเจอ..วิเศษเลยค่ะน้องแมวจะได้นวัตกรรมใหม่
- พี่คิมออกแรงเชียร์ ๆ ๆ ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณณัฐวรรธน์
- ขอขอบคุณค่ะ
- เรื่องเก่าจากไดอารี่แต่ให้ประโยชน์ในปัจจุบันค่ะ
- อ่านทบทวนดู..ก็รู้สึกว่า...ไม่น่าเลย
สวัสดีค่ะคุณพี่krutoiting
- ขอขอบพระคุณค่ะ
- พี่ต้อยโหลดเอกสารไปอ่านได้นะคะ น้องตั้งชื่อใหม่ว่า "เอกสารการลดไม้เรียว"ค่ะ
เพิ่งเพิ่มเติมลงในบันทึกค่ะ - พี่ต้อยสบายดีนะคะ ไปรับรางวัลอะไรมาไม่เห็นเล่าเลยนะคะ ถ้าได้เยอะก็น่าจะมาแบ่งปันกันบ้างนิ
- เรื่องเก่า..แต่คิดว่าน่าจะนำมาเล่าเพื่อเป็นข้อคิดในปัจจุบัน และคิดว่าเด็กแบบนี้และครอบครัวแบบนั้นยังน่าจะมีในสังคมอยู่นะคะ
สวัสดีค่ะน้องคนไม่มีราก
- เมื่อเรารู้ที่มาที่ไป ก็ไม่น่าจะโกรธเด็กนะคะ
- พี่คิมคิดว่าเด็กในปัจจุบันและครอบครัวแบบนั้นยังคงมีอยู่
- จึงตัดสินใจนำมาเขียนเล่า..เพื่อการแก้ปัญหาอย่างมีกระบวนการค่ะ
- ขอขอบคุณค่ะที่มาแลกเปลี่ยน