ลูกศิษย์ยังไม่กลับมา
ผมเขียนบันทึกนี้เป็นครั้งที่ 2 เนื่องจากครั้งแรกที่บันทึกสัญญาณเน็ตล่ม ด้วยความสงสารลูกศิษย์คนหนึ่งที่เข้ามาพักที่โรงเรียนกับครูน้องอัตราจ้าง ซึ่งบ้านพักใกล้กับที่ผมอยู่ เหตุช่วงปีใหม่ ผมกลับจากบ้านเข้ามาพักที่บ้านพักครูเพราะสงบและมีธรรมชาติที่น่าอยู่ ผมเห็นลูกศิษย์อาศัยอยู่บ้านพักลำพังคนเดียวกำลังถือหม้อหุงข้าวมาจากบ้านพักครูอีกหลัง จากนั้นสักพักใหญ่ผมนำสุกี้ถ้วยใหญ่ไปให้ลูกศิษย์ พร้อมกับหนังสือ 1 เล่ม คุณภาพแห่งชีวิต เป็นชื่อหนังสือ ที่ให้แง่คิด กำลังใจในการต่อสู้ชีวิต ด้วยความฉุกคิดขึ้นได้ว่าจากแววตาที่เห็นเขาต้องมีความทุกข์อะไรสักอย่าง เพราะปิดปีใหม่นาน เขาทำไมไม่กลับบ้าน ผมถามเขา เขาตอบว่า ไปมาแล้วและไม่อยากอยู่
ผมบอกว่าครูเอาสุกี้มาให้ทานเพราะเห็นอยู่คนเดียวและหนังสือเล่มนี้เอาลองไปอ่านดูนะ และก่อนที่ผมจะกลับ เขาพูดว่า อาจารย์ผมขอยืมโทรศัพท์โทรหาแม่หน่อย ผมก็บอกว่าให้เขาตามไปโทรที่บ้านพักเพราะไม่ได้เอาโทรศัพท์ติดมาด้วย จากนั้นปล่อยให้เขาโทร และเขาบอกว่าไม่มีคนรับสาย และผมก็นั่งพูดคุยให้เขาเล่าเรื่องว่ามีปัญหาอะไร พอสรุปใจความได้ว่าเป็นปัญหาจากครอบครัว ฟังดูแล้วน่าสงสารเพราะชีวิตเขาหักเหจากเด็กที่ผมเคยฝึกซ้อมเข้าแข่งขันตอบปัญหาวิทยาศาสตร์จนได้เข้าไปแข่งในระดับจังหวัดสมัยเมื่อเขาอยู่ ม.1 จากนั้นเขาย้ายไปอยู่อีสาน และขอย้ายกลับมาที่เดิม แต่ติดปัญหาเรื่องผลการเรียน เขาจึงหยุดเรียนไป 1 ปี ทราบว่าระหว่างที่เขาย้ายไปและหยุด 1 ปี เขามีพฤติกรรมเปลี่ยนไป
ที่สะเทือนใจมากที่สุดเขาบอกว่าไม่รู้จะได้เรียนต่อ ม.ปลายหรือเปล่า เพราะแค่จบ ม.3 ก็ลำบากมากแล้ว เขาบอกว่าพ่อแม่ไม่มีเงินส่งเรียนต่อแน่ ผมบอกว่าหากมีความตั้งใจที่จะเรียนก็ให้แน่วแน่กับตนเอง ปรับตนเองก่อนที่จะให้พ่อแม่เปลี่ยน พิสูจน์ตนเอง ทำให้ได้ โรงเรียนจะดู และครูยังมีให้กำลังใจ
เขาบอกว่ามีญาติที่ทำสวนยางอยู่ลึกจากโรงเรียนไปประมาณ 6-7 กิโล เสนอให้เขาไปช่วยกรีดยาง จะให้ค่าแรงวันละ 50 บาท แต่ปัญหาคือเขาต้องตื่นตั้งแต่ตี 3 เพราะเริ่มกรีดยางราว ตี 4 ตี 5 หกโมงเช้าค่อยกลับมาอาบน้ำไปโรงเรียน ปัญหาที่สำคัญของเขา คือ ไม่รู้ว่าจะไปยังไงเพราะไม่มีรถ นี่คือทางเลือกที่เขาคิดว่าอาจช่วยให้เขาได้เรียนต่อ
ผมได้ฟังแล้วก็เสริมว่าอย่าอายที่จะต้องรับจ้าง และให้กำลังใจว่า ขอให้ตั้งใจหากถึงวันนั้นจริงโรงเรียน และครูจะต้องหาทางช่วยเหลือ ตอนนี้ให้เราทำหน้าที่ให้ดีก่อน เขาบอกว่าเขาจะปรับตัวตั้งใจทำงานส่ง เพราะที่ผ่านมาขาดเรียบบ่อย ก่อนที่เขาจะกลับไปผมให้หนังสืออีก 3 เล่ม คือ วาสนาสร้างได้ และหนังสือวิทยาศาสตร์ที่เขาเคยชอบเรียนอีก 2 เล่ม
ฟังลูกศิษย์ที่เคยเห็นเขาพร้อม มีแววตาที่สดใส แต่ตอนนี้ทำไมช่างกลับกลายมาเป็นแบบนี้ แววตาหม่นไร้พลังที่จะต่อสู้ ในฐานะครูผมจึงได้ให้กำลังใจให้เขามีพลังที่จะต่อสู้ หวังว่าเขาจะกลับมามีแววตาที่มีพลังอีกครั้ง
วันจันทร์โรงเรียนเปิดผมเห็นเขามาโรงเรียนดูร่าเริง แต่พอวันอังคาร จนถึงวันศุกร์เขาขาดเรียน ถามเพื่อนเขาบอกว่าไปเยี่ยมญาติที่พิษณุโลก
ผมมีความหวังลึก ๆ ว่าเขาจะกลับมาสอบอาทิตย์หน้า และมีพลังที่จะสู้ต่อ และผมเชื่อว่ากำลังใจจะช่วยให้เขามีพลังขึ้นมาได้
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ
- อย่างน้อยก็ขอให้กลับมาสอบนะคะ
- ระดับต่อไปต้องช่วยกันค่ะ ปัญหามีทางออก แต่ต้องให้โอกาสและกำลังใจนะคะ
- ทำอย่างไรให้เด็กเล่าความจริงก่อน จึงจะหาทางแก้ได้สะดวก
- ขอเป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกความดีค่ะ
โลกนี้น่าอยู่และไม่โหดร้าย เพราะอย่างน้อยคุณครูก็รับฟังและช่วยเหลือลูกศิษย์เสมอ
ขอให้เขาผ่านพ้นอุปสรรคนี้ไปได้ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณครู
คุณครูสบายดีไหมคะ โรงเรียนของคุณครูจัดวันเด็กไหมคะ หนูสงสารลูกศิษย์ของคุณครูจังค่ะ
ที่โรงเรียนของหนูก็มีเด็กมีปัญหาครอบครัวมากค่ะ ถ้าเขาไม่ขาดเรียนนาน ๆ คุณครูก็จะไปติดตามให้มาโรงเรียนค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูนกหวังว่าเขาจะผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ด้วยอดทน และใฝ่ดีค่ะ
คุณครูครับ ลองตามข้อมูลจากเพื่อนนักเรียนดีไหมว่าทำไมไปหลายวันมากๆๆ รอฟังข่าวนะครับ..
- เข้าใจเลยครับ โรงเรียนสภาพอย่างเราๆ จะเจอเรื่องพวกนี้บ่อยมาก ครูจึงต้องออกแรงมากเป็นพิเศษ แต่ได้บุญได้กุศลแท้ๆครับ เป็นกำลังใจให้กับทุกคน รวมถึงเจ้าลูกศิษย์คนนั้นด้วย
- ขอบคุณที่ได้เรียนรู้ครับ
ปัญหาครอบครัว คือปัญหาที่เด็กไม่ได้ก่อ
แต่เด้กต้องมารับผล ร้อนถึงครู..ต้องตามแก้
มีให้เห็นทั่วไปค่ะ..เป็นกำลังใจให้น้องกลับมานะคะ
- สวัสดีครับ -พี่คิม
-พี่คนไม่มีราก
-น้องนัท
-พี่ครูนก
-ท่าน อ.ขจิต
-พี่ครูธนิตย์
-พี่ครู ป.1
วันนี้นักเรียนกลับมาเรียนแล้วครับ ผมเรียกมาถามสาเหตุ อบรม ให้กำลังใจ และหาแนวร่วมครูคอยสอดส่องดูแล
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ข้อเสนอแนะ และกำลังใจครับ
หวังว่า..เด็กคงจะกลับมาสอบนะคะ...ครูคือผู้หยิบยื่นโอกาสดีๆๆให้กับเด็กเสมอคะ..ฉันคิดอย่างนั้น
ไม่มีอะไรมากค่ะ
อยากแวะมาเยี่ยมค่ะ