นี่คือสิ่งที่เรียกว่า "ความสุข" กับสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ใ่ช่ไหม๊?
เมื่อวานเป็นอีกครั้งกับบทบาทและหน้าที่ที่ผมเองเลือกที่จะทำแม้จะแลกกับความเหน็ดเหนื่อยบ้างจนกลับมาเสียงแหบเสียงแห้งแต่ก็อัลฮัมดุลิลละฮฺอย่างน้อยๆมันก็ทำให้ผมรู้ว่าความสุขที่แท้จริงมันมีได้ทุกวัน
หลายคนมักตั้งคำถามกับผมว่า "ไม่เหนื่อยหรือ" "ไม่พักบ้างหรือ" ทำงานแทบจะไม่ได้หยุดเลย คำถามเหล่านี้ได้รับการตอบกลับไปด้วยกับรอยยิ้มของผมทุกครั้งไปที่ปราศจากเสียงหรือคำพูดที่เป็นคำตอบ บางครั้งผมคิดว่าการได้ทำงานในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้อาจเป็นความสุขหนึ่งของชีวิตที่ใครหลายคนอาจไม่เคยสัมผัสมันก็ได้ คำว่าเหน็ดเหนื่อยเลยมิใ่ช่ประเด้นของคำถามที่ถามผม แม้การทำหน้าที่ของผมวันนี้ต้องวิ่งไปเป็นวิทยากรสองที่ในวันเดียวกัน คือ โรงเรียนศาสนูปถัมภ์(บานา) กับ โรงเรียนจงรักสัตย์วิทยา
(ภาพบรรยากาศภายในโรงเรียนศาสนูปถัมภ์...
กล้องมีไว้ให้เขายืม ตัวเองเลยใช้โทรศัพท์ถ่าย อิอิ)
เมื่อวานเป็นอีกวันสำหรับความสุขที่ได้ทำงานในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ครับ ผมได้รับเชิญให้ปฏิบัติหน้าที่นี้มาครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้วครับกับการร่วมงานกับสมาคมนักเรียนนอกที่ได้จัดโครงการ "เพิ่มเติมความรู้สู่มหาวิทยาลัย" ครั้งแรกที่ได้รับทาบทามกับโครงการนี้ก็มิใช่ใครที่ไหนครับที่เป็นสื่อกลางก็ท่าน อ.จารุวจัน์ ของเรานี่แหละครับ (ขอพาดพิง อิอิ) แต่ครั้งก่อนผมติดภารกิจที่กรุงเทพฯก็เลยส่งน้องๆทีมงานในกลุ่มเสียงเล็กๆไปทำหน้าที่แทน รอบนี้เลยปฏิเสธไม่ได้ครับถึงแม้จะมีภารกิจมากมายก็ตามแต่เพราะอีกไม่กี่เดือนน้องๆก็จะเข้าสู่สนามสอบอีกครั้งคือการทดสอบโอเน็ต (O-NET)
(เห็นความตั้งใจของน้องๆแล้ว วอนผู้ใหญ่ช่วยสนับสนุนด้วยเถอะครับ)
ทุกครั้งที่ได้ทำหน้าที่กับสิ่งที่ตนเองชอบและรักมันผมมีความสุขทุกครั้งที่เห็นความตั้งใจของน้องๆ เห็นรอยยิ้ม เห็นแววตาบ่งบอกว่าเรายังมีหวังกับการศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ทุกครั้งที่ผมติววิชาภาษาไทยการทำลายกำแพงบางอย่างคือสิ่งที่ผมต้องทำจากเรื่องน่าเบื่อเป็นสิ่งน่าเรียนรู้ จากความเชื่อว่าต้องอ่านให้จำเป็นเรียนรู้เทคนิคเพื่อความเข้าใจ เสียงตอบรับที่บอกว่า "เรียนมา ๑๒ ปีก็เพิ่งเข้าใจภาษาไทยก็วันนี้" ทำให้ผมอัลฮัมดุลิลละฮฺกับทุกครั้งที่มีโอกาสได้สอน ได้ติว ได้อธิบายให้เห็นถึงคำว่า "การสอนแบบปุรณาการกับอิสลาม (มิขอใ้ช้คำว่าบูรณาการ เพราะผมมองว่า ปุรณาการ น่าจะให้คำตอบได้ดีกว่า)
(ห้องประชุมโรงเรียนศาสนูปถัมภ์)
(อีกมุมของความมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้)
(อีกมุมของการทำหน้าที่)
เสร็จสิ้นการทำหน้าที่รอบนี้เอาตอนสี่โมงเย็น ซึ่งความจริงอยากจะนำภาพบรรยากาศตอนที่ไปยังโรงเรียนจงรักสัตย์วิทยา แต่ด้วยความเมามันกับการทำหน้าที่ลืมเก็บภาพความประทับใจไว้แต่ได้เหลือไว้เพียงความทรงจำดีๆที่ได้ทำหน้าที่อีกครั้ง
พลันสิ้นการทำหน้าที่ผู้จัดเดินเข้ามาพูดคุยพร้อมกระซิบว่า "รอบหน้ามกราคมเชิญอีกครั้งนะครับ" ผมยิ้มรับกับคำตอบ ...อัลฮัมดุลิลละฮฺ
หนึ่งเสียงเล็กๆที่ยังคงขับเคลื่อนการศึกษาในพื้นที่หนึ่งเสียงนี้อยากจะบอกว่า ขอบคุณทุกท่านที่ให้โอกาส ขอบคุณสมาคมนักเรียนนอกที่ให้เกียรติและขอให้ช่วยกันทำหน้าที่เท่าที่แต่ละคนจะทำได้ต่อไป ขอบคุณอาจารย์จารุวัจน์ สองเมืองที่ให้โอกาสได้ทำหน้าที่ ขอบคุณ อ.อิบรอเฮ็ม หะยีสาอิ (Ibm ครูปอเนาะ) ที่ย้ำเตือนคำว่า "ปลาทูในน้ำเค็ม) และผมได้ทำมันอีกครั้งแล้วครับอาจารย์ ขอบคุณอีกหลายๆท่านครับ ที่สำคัญขอบคุณ มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา ต้นสังกัดที่ทำให้รู้บทบาทหน้าที่ภารกิจที่สำคัญและยิ่งใหญ่ของชาวพิกุลคืออะไร และผมเชื่อว่าการเดินทางบนถนนสายนี้ยังคงมีอะไรให้เราเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆกับความสุขที่มีอีกมากมาย
ทุกวันนี้จากเสียงเ็ล็กๆ ก่อตัวเป็น "กลุ่มเสียงเล็กๆ" ที่ร่วมขับเคลื่อนการศึกษาในพื้นที่ เตรียมพบกับการเปิดตัวเว็บไซต์ทีมงานเสียงเล็กๆที่จะร่วมกันเป็นสื่อกลางอีกช่องทางในการช่วนรังสรรค์สร้างสิ่งดีๆแก่สังคม เร็วๆนี้ครับ ด้วยความหวังและดุอาอฺ
และนี่คงเป็นคำตอบกระมังกับคำว่า "ความสุขกับการทำงานในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้" ?
ความเห็น (8)
สลามบัง
เสี่ยงเล็กๆที่มีค่าของสังคม การก่อตัวของกลุ่มคนเสี่ยวเล็กๆ ในวันนี้อาจจะไม่ใหญ่ แต่วันหนึ่งมันจะมีพลังมากมาย
เพราะเวที่ของเสี่ยง ได้สร้างคน สร้างกลุ่มชนเสี่ยงๆ ให้แพร่กระจายไปสู่ชุมชน สังคม ในพื้นที่ตรงนี้
วันหนึ่งข้างๆ ลกุ่มเสี่ยงเล็กๆ จะเป็นแรงขับ อีกแรงหนึ่ง ซึ่งจะมาพาซึ่งสิ่งที่้ราคาดหวัง สังคมวาดฝันอยากจะให้เกิดต่อไป
ขอเป็นคนหนึ่งที่ร่วมการสนับสนุนในการทำงาน
ขาดแรงงาน กรรมกร บอก คนตานี ละกัน
อดีตกรรมกรนักศึกษา พร้อมกลับสู่สังเวียนอีกครั้ง...
ขอบใจมากน้อง
กำลังใจรอบนี้ได้ใจเต็มๆ (อัลฮัมดุลิลละฮฺ) เราต้องช่วยกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆเพื่อสังคมครับแม้สิ่งที่ได้รับอาจคือความเหนื่อยแต่หากสิ่งที่ได้มากกว่าคือความสุข คือสังคมได้ประโยชน์ก็ทำเถอะครับ ชอบจังคำนี้ดูมีพลังความตั้งใจมากครับ
"อดีตกรรมกรนักศึกษา พร้อมกลับสู่สังเวียนอีกครั้ง..." ขอเป็นหนึ่งในกรรมกรนักศึกษาเช่นกันครับ
จำได้ว่า ผมเคยเจอฟู้อ้าจครั้งเเรกเลยที่ โรงเรียนแห่งหนึ่งในยะลา ชื่อ โรงเรียนธรรมวิทยา หรือเปล่าไม่เเน่ใจ ??
ก็เห็นความมุ่งมั่นและกำลังใจที่ดี แม้ว่าสถานการณ์ในคืนต่อมานั้นไม่ดีนักนะครับ
ให้กำลังใจนะครับ ทำงานหนัก ดูเเลสุขภาพด้วย
หรือไม่ก็หาสะไภ้ให้คุณแม่ และมาช่วยดูเเลฟูอ้าจอีกทางหนึ่ง
ขอบคุณมากครับพี่เอก
ครั้งแรกที่พี่เอกเจอผมคือที่ยะลา แต่เป็นโรงเรียน "พัฒนาวิทยา" ครับ กำลังที่มีให้เรื่อยมาจะเก็บไว้เติมเต็มยามที่กำลังใจขาดหายไปบ้าง จะได้รู้ว่าระหว่างทางยังมีใครคนนึงคอยเป็นกำลังใจให้ผมเสมอ "เรื่องสะใภ้ให้แม่อยู่ในแผนแล้วครับ อินชาอัลลอฮฺ ช่วยดุอาอฺด้วยครับให้สำเร็จการศึกษาเร็วๆครับ"
เป็นกำลังใจให้พี่ด้วยครับ
ฝ่ายวิชาการ คณะศิลปสาสตร์ฯ
สลามคับ
-ภูมิใจอาจารย์มากครับที่อย่างน้อยอาจารย์ไม่ลืมที่มาและที่ไปของอาจารย์
ไม่อาจารย์จะอยู่ในฐานะอะไรก็มาก ภูมิใจมากครับ
-ขอให้อาจารย์รวบรวมหนังสือเชิญทุกฉบับที่ถูกเชิญไปเป็นวิทยากรด้วยน่ะครับ
-เพราะมันเป็นสิ่งที่มีค่ามากเลยครับสำหรับมหาวิทยาลัย
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณมากครับ
ฝ่ายวิชาการ คณะศิลปสาสตร์ฯ
ยินดีที่จะทำตามครับ...อะไรที่เราจะร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้สังคมได้มันก็ควรจะทำทั้งสิ้นครับไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไร และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เรื่อยมาครับ ขอพระเจ้าโปรดชี้นำแนวทางสำหรับทุกคนครับ "ขอให้ทุกๆการงานของเราคืออีบาดะฮฺ" ครับ
ด้วยสลามและดุอาอฺ...เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
เอารูปโรงเรียนที่อาจารย์ไปประจำมาให้ดู จำได้ว่าใต้ต้นไทรและบนเก้าอี้ที่นักเรียนกำลังนั่งอยู่ ผมได้บอกอาจารย์ว่า ทุกคนต้องกลับบ้าน ตรงไหนที่เราสามารถทำประโยชน์แก่อุมมะฮฺได้มากที่สุด ควรจะอยู่ตรงนั้น
ดีใจที่อาจารย์เลือกยังไม่กลับบ้าน ความมืดมนที่เด็กนักเรียนประสบอยู่ อาจารย์คือคนหนึ่งที่ให้แสงสวางแก่พวกเขา
อัลฮัมดุลิลละฮฺ...ขอบคุณมากๆๆครับอาจารย์
คำตักเตือนและมุมคิดดีๆจะยิ่งเพิ่มทวีตราบเท่าที่ได้ทำหน้าที่ต่อไปครับ ด้วยความหวังและดุอาอฺครับ ได้เห็นภาพโรงเรียนที่อาจารย์นำมาให้ดูทีไรอดคิดถึงที่นั่นไม่ได้ครับ ขอบคุณที่ให้โอกาสนะครับ