เมื่อเสียง(หมา)... ไม่น่ารำคาญ
เมื่อคราผู้เขียนซื้อบ้านเล็กๆหลังนี้ในปี 2528 ตอนนั้นไม่มีหมู่บ้านจัดสรรให้เลือกมากนัก ที่เลือกหมู่บ้านนี้เพราะอยู่ในเมืองแต่ไม่วุ่นวาย ผู้เขียนชอบเพราะมีทางเข้าออกทางเดียวทำให้เงียบสงบมาก ไม่มีเสียงรถวิ่งผ่าน
บ้านตรงข้ามผู้เขียนเป็นครอบครัวแม่ค้าขายของในตลาดสด ครอบครัวของเธอเงียบสงบดี จะมีก็แต่ราวตีสามที่เธอต้องลุกไปทำมาหากิน
ซึ่งสมัยนั้นเรายังหนุ่มสาว...เป็นช่วงที่เราและมนุษย์ทั่วไปกำลังนอนหลับสบาย...เราจะได้ยินเสียงรถปิ๊กอัพคันหนึ่งมาจอดหน้าบ้านของเธอ เป็นพ่อของเธอมารับเธอไปตลาด เขาจะมาเปิดเพลงในรถทิ้งไว้ ล้างรถ เช็ดรถ ขากถุย... เป็นประจำ
สามีผู้เขียนเคยรำคาญมากๆ ตะโกนบอกให้คุณตาเบาเสียงลงก็มี
พอเธอแต่งงานก็ไม่ค่อยเห็นพ่อมารับเธอเท่าไหร่ แต่ก็จะได้ยินเสียงสามีเธอลากประตูรั้วแล้วขับรถออกไปส่งกัน บางคราวก็ส่งเสียงสั่งงานกันตอนตีสาม ตีสี่นั่นแหละ
ครอบครัวเราจะตื่นตีสามตีสี่พร้อมๆครอบครัวเธอ...แล้วหลับต่อ(ได้บ้าง..ไม่ได้บ้าง..)เป็นประจำ ทั้งๆที่เราไม่ได้ไปตลาดด้วย...
ลูกๆวัยรุ่นเคยบ่นให้ได้ยินว่านอนไม่หลับ แต่แม่บอกว่า เพื่อนบ้านกัน...นิดๆหน่อยๆให้อดทนและยอมๆกันไป ...จะว่าไปบ้านเรากลับเข้าบ้านค่ำและนอนดึก ซึ่งบางวันเขาเข้านอนแล้วก็มี เราเองก็อาจจะรบกวนเขาเช่นกัน
แล้วนานวัน... เสียงนั้นมันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา... ผู้เขียนไม่ได้ยินเสียงลากประตู เสียงคุย เสียงรถเข้าออก...หรือขากถุย(เมื่อพ่อเธอมารับในบางครั้ง)อีก...มาเป็นสิบปีแล้ว ทั้งๆที่กิจกรรมเหล่านั้นครอบครัวเธอยังทำอยู่... พวกเราหลับสบายกันทั้งคืน
หลังๆมานี้เมื่อเธอเลี้ยงสุนัข เธอไม่เคยปล่อยมันออกมาวุ่นวายเลย แต่มันส่งเสียงเห่าแบบมาราธอน... ไปเรื่อยๆได้... มันเป็นพันธุ์อะไรฮึ...ปากเปราะสิ้นดี...
(หมาหน้าบ้าน...ไม่เคยได้ออกนอกบ้าน)
เวลาเห่า มันก็จะเห่าโทนเสียงเดียวประจำๆๆๆๆ....ครั้งละนานๆๆๆๆๆ.....จับทางไม่ค่อยถูกว่าเป็นอารมณ์ไหน
(หมาเพื่อนบ้านและหมาข้างบ้าน...ที่ชอบบบบ...ออกนอกบ้าน)
หากเวลาหมาคนอื่นได้ออกไปเดินฉุยฉาย โฉบเฉี่ยวอวดหน้าบ้าน ประหนึ่ง...ชีวิตนี้ฉันยังมีอิสระได้ออกมานอกรั้วบ้าง(โว้ย!) มันก็จะเปลี่ยนโทนเสียงเป็นแหลมและเห่าถี่ขึ้น... ออกทางจะอิจฉา(มั้ง)
(หมาในบ้าน...ที่ออกนอกบ้าน...)
แปลกที่บางคราวเราได้ยินเสียงเห่าของหมา... แต่บางคราวไม่ยักกะได้ยินให้รำคาญใจ อาจเป็นเพราะ(แอบ)ถือไปว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปซะแล้ว
เมื่อมีอะไรบางอย่างที่บังเอิญเกิดเข้ามาในชีวิตเรา...เป็นประจำ อย่างที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตัดความรำคาญออกไม่ได้...ก็ทำให้เกิดความเคยชินและตัดใจที่จะอยู่กับมันให้ได้ซะก็แล้วกัน แต่ละวันจะได้มีความสุขในชีวิต(เสมือนไม่มีเสียงหมาเห่า...อิอิ)
ความเห็น (5)
คิดถึงจังเลย.....คุณติ๋ว
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
- คิดถึงจังเล้ยยยย....เหมือนกันค่ะ ครูอ้อย
- สบายดีนะคะ
อยู่ในหมู่บ้านจัดสรรเหมือนกันค่ะ ที่บ้านไม่เลี้ยงหมา เคยรำคาญเสียงเห่าของหมาบ้านตรงกันข้ามเหมือนกันค่ะ แต่บางครั้งเสียงเห่านี้ก็เตือนให้เรารู้ว่ามีคนเข้ามาในซอย โดยเฉพาะตอนกลางคืน (เรียกได้ว่าที่เสียมีดี) แต่หมาตัวนี้ถูกหมาฝั่งทะเลสาป(เล็ก ๆ )ตรงกันข้ามสองตัวรุมกัดตายเสียแล้ว
สวัสดีค่ะ คุณแก้ว
- หากเพื่อนบ้านเห็นประโยชน์ของหมาบ้างเช่นคุณแก้วก็ดีค่ะ
- เวลามีคนแปลกหน้าเข้ามา...มันจะช่วยๆกันเห่า...เราพอฟังออกว่ามันเห่ามาราธอนหรือเห่าคนแปลกหน้า...ได้ประโยชน์มากๆเช่นกันค่ะ
- ขอบคุณนะคะ
อ้อ...ลืมบอกคุณแก้วว่าน่าสงสารหมาตัวนั้นที่ถูกกัดตายจังเลย...ฮือๆๆ...