ท้องฟ้า...กับน้ำตาคนเหงา..เหงา
หากท้องฟ้าครอบคลุมจักรวาล
หัวใจฉันคงถูกคลุมด้วยความเหงา
ต่างกันตรงฟ้ามีแสงแห่งดวงดาว
แต่คนเหงา มีเพียงเงาแห่งน้ำตา
ทุกครั้งที่โอบกอดตัวเอง
คล้ายโดนความเหงา ข่มเหง เข่นฆ่า
ยิ่งฟ้ากว้างแค่ไหน....ใจยิ่งอ่อนไหว....ทรมา
หรือฟ้าอยากบอกว่า.....ฉันไม่เคยมีค่าสำหรับใคร
แม้น้ำตาจะหยุดไหลริน
แต่หัวใจโดนกัดกร่อนขาดวิ่น...แตกสลาย
แค่สายลมพัดผ่าน....ยังหนาวเกินความต้านทานของร่างกาย
ทั้ง...ทั้งที่ใจยังเต้นไหว...กลับรู้สึกเหมือนว่าได้....ตายทั้งเป็น
ทุกครั้งที่แหงนมองฟ้า
ความเจ็บปวดยังชัดในแววตาให้ฟ้าเห็น
อยากให้ฟ้าตอบว่าทำไม...หัวใจต้องพบความชาเย็น
หรือเพียงฟ้าต้องการเห็น....ฉันกลายเป็น คนไร้หัวใจ
โดย......กิ่งไผ่ใบหลิว
ความเห็น (8)
เพราะแบบเศร้าๆคะ
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์
- มาเยี่ยมมาชมบทกลอนอันไพเราะแต่เศร้าครับ
โดนประฌามหยามเหยียดด้วยเดียดฉันท์
ทะเลาะกันวันละนิดจิตเศร้าหมอง
แล้วเลิกราคราหน่ายไม่ชายมอง
จิตร่ำร้องก้องระงมระทมพา
จึงรู้ค่าคำว่า"รัก" ปักดวงจิต
อยากใกล้ชิดสนิทในใจแนบหนา
แต่บุญน้อยสร้อยเศร้าเหงาอุรา
โอกาสหน้ายังมีใหม่ลืมให้ลง
เอาบทกลอนมาให้กำลังใจครับ
เศร้าจังเลยค่ะ ได้ใจพยาบาลคนเหงาๆจริงๆค่ะ
น้ำตา เป็นเพื่อน ยามเหงา
ยามเศร้า น้ำตา มาหา
อยู่เดียว นั่งคุย กับน้ำตา
ซื่อสัตย์ จริงหนา น้ำตาเอย
น้ำตากับน้ำลายมาไม่พร้อมกัน
เพราะอะไรรู้มั้ยเอ๋ย
อิอิ ไม่รู้ค่ะ
- น้องซิลเวียแวะมาอ่าน..บทกวีหน้าหนาวค่ะ
- คิดว่าเวลาเยียวยาได้ทุกบาดแผลค่ะอาจารย์ ..อิอิ
สวัสดีทุกท่านค่ะ
- คุณมะลิวัลย์......ดีใจนะคะที่มิตรใหม่แวะมาเยี่ยม
- สวัสดีค่ะคุณณัฐวรรธ์......ขอบคุณมากมายในกำลังใจค่ะ
- น้องวิไลรัตน์...พยาบาลคนสวย ยินดีที่ได้พบกันค่ะ
- ครูป.1 พี่สาวที่น่ารักมีกำลังใจมาฝากเสมอ
- น้องสุดสายป่าน....ดีใจจังที่แวะมาอีกนะ
- สุดท้ายสาวน้อยซิลเวีย.....ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
เหงาจับจิต...