ขอบคุณภาพ : จากอินเทอร์เน็ต
ธรรมดาชีวิตลิขิตไว้
มีผู้ให้ผู้รับปรับวิถี
ทั้งรักโลภโกรธาประดามี
ล้วนเป็นที่เกาะเกี่ยวแม้ขาด-เกิน
สวัสดีค่ะ คุณธรรมทิพย์
ชอบท่อนนี่ค่ะ
กว่าจะรู้จักธรรมนำวิถี ล่วงเดือนปีแก่เฒ่าเศร้าแหนงหน่าย
หวนรำลึกอดีตเก่าเฝ้าเสียดาย เพียงแรงกายอ่อนล้าพาก้าวเดิน
เข้าหาธรรมะอย่ารอยามแก่เฒ่า *^__^*
อันความสุขสันหาพาก้าวย่าง.....
สวัสดีค่ะ
สูงสุด สู่สามัญ นั้นเตือนใจ
ว่าอย่าได้ ประมาท ขาดกุศล
ให้สำเหนียก เรียกธรรม นำใจตน
เพื่อหลุดพ้น กิเลส เขตแดนมารมาร
สวัสดีค่ะอาจารย์
มียศเสื่อมยศ
มีลาภเสื่อมลาภ
มีชีวิตหมดชีวิต
มีแต่ดีประไว้ในโลกา
***************
กลอนเพราะและซาบซึ้งจังเลย ถ้าพี่สุไม่ง่วงนอนจะแต่งตอบเลย เพราะมากคะ
พี่สุอ่านกลอนไปแล้ว ทำให้มาหวลระลึกถึงตนเอง ผ่านร้อนผ่านหนาว มาครึ่งหนึ่งของชีวิตไปแล้วคะ แล้วก็คงเหลืออีกครึ่งชีวิต ไม่รู้จะไปถึงครึ่งหรือเปล่า
ดีนะคะที่ยังได้รู้ มีคนมาเตือนสติในช่วงที่ยังไม่แก่ชราจนทำอะไรไม่ได้ ฉะนั้นเวลาที่เหลือคงจะต้องทำสิ่งดีๆให้มากๆ ทำทุกวัน ก่อนที่จะไม่มีเวลาให้ทำ เพราะหมดกำลังลง
ขอบคุณบทความดีๆที่เตือนสติกันคะ พี่สุไปนอนก่อนนะคะ ง่วงมากเลย อากาศก้หนาว เหมือนว่าจะนอนหลับดี เพราะอากาสเย็นคะ รักษาสุขภาพด้วยคะ อย่านอนดึกกัน
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมบันทึกอันตราย อาหารใส่บาตร
อนุโมทนาด้วยค่ะที่ตักบาตรด้วยอาหารที่มีคุณค่าต่อพระคุณเจ้าค่ะ
เห็นภาพในบันทึกนี้แล้ว ชื่นชมความงามตามธรรมชาติค่ะ ช่างยิ่งใหญ่นัก
ขณะเดียวกัน ก็รู้สึกถึงความ "เล็ก" ของมนุย์โลกไปด้วยค่ะ
สบาย สงบดี ครับ
อ่านแล้วได้สติเตือนใจ อย่างนี้ต้องชื่นชม
ได้เสพสุขเพียงครู่ไม่รู้เบื่อ
มัวหลงเชื้ออำนาจทาสตัณหา
เพียงประเดี๋ยวเลี้ยวลับวับวิญญา
ความชรามาเยือนเหมือนเตือนใจ
สวัสดีค่ะ
* นับเป็นโอกาสอันดีที่ได้เข้ามาเยี่ยมบันทึกของคุณธรรมทิพย์ค่ะ
* บทกลอนนี้ทรงคุณค่า ให้ข้อคิดดีเหลือเกิน
* คนเราเกิดหนเดียว ตายหนเดียว สิ่งที่ควรยึดถือมั่นและปฏิบัติคือ คิดดีทำดีต่อเพื่อนมนุษย์
* ยินดีที่ได้เข้ามาอ่านบันทึกอันทรงคุณค่ามากๆ
* ขอบคุณค่ะ
มารับพร จากกลอน สอนธรรมะ
วิริยะ หมั่นเพียร เขียนอักษร
ภาพสวยสด รินรสใจ ให้อาวรณ์
ก่อนจากจร ให้เตือนจิต พิศใจตน
"สูงสุดสู่สามัญ นั้นก็ใช่
แต่ความหมายของ"ธรรม"คือหน้าที่
มีหน้าที่ มีธรรม มีความดี
สู่วิถี"ธรรม"นำเรียนรู้
สวัสดีค่ะอ. วราภรณ์
มาอ่านกลอนที่ให้ข้อคิดเตือนใจ
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ
ข้อคิดนี้ สะท้อนการรู้แจ้งเห็นจริงในสัจจธรรมของชีวิตอย่างแท้จริง..ขอบคุณค่ะ..
สวัสดีครับ คุณครู วราภรณ์
ตามมาขอบคุณ คุณครู ที่แวะไปเยี่ยมบันทึกน้องโย่ครับ
ชอบบทนี้ครับ สรุปทั้งหมด ส่วนเกินช่างมากมาย
โลกมีเพียงเท่านี้ที่สงสัย
หนทางใจไกลแท้แทบเหาะเหิน
สิ่งมายามากมายหมายเผชิญ
ล้วนส่วนเกินชีวิตอนิจจา....
"กว่าจะเข้าถึงธรรมนำวิถี ล่วงเดือนปีแก่เฒ่าเศร้าแหนงหน่าย หวนรำลึกอดีตเก่าเฝ้าเสียดาย เพียงแรงกายอ่อนล้าพาก้าวเดิน"
เป็นข้อเตือนใจที่โดนใจค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณธรรมทิพย์
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วทำให้นึกถึงคุณค่าของชีวิตที่เหลืออยู่
รูปสวยดีนะค่ะ
อ่านแล้วก็ตรงกับชีวิตจริงของทุกๆคน