สะกิตใจ เมื่อวัยสาว..
สะกิตใจอีกแล้วค่ะท่าน...
ขอเล่าเรื่องจากเหตุการณ์จริงของดิฉันน่ะค่ะ
...ครั้งหนึ่ง เคยเป็นครูสอนดนตรีไทยให้กับวิทยาลัยดุริยางคศิลป์
เสรีเซนเตอร์ กทม. ในวัน เสาร์-อาทิตย์ ดิฉันต้องนั่งรถประจำทาง
จากห้วยขวางไปศรีนครินทร์ ระยะทางก็ไกลพอควรน่ะค่ะ ดิฉันได้พบกับ
ครูสอนเปียโนคนหนึ่ง ซึ่งมาสอนในวันและเวลาเดียวกันกับดิฉัน พี่เขาเป็นคน
ค่อนข้างหล่อเลยทีเดียว(ท้วมนิดๆ) ใส่แว่นด้วย แหม! เท่จัง ห้องเรียนเปียโน
อยู่ด้านใน ส่วนของดนตรีไทยอยู่ด้านนอก พี่เขาจะแอบมาดูเราอยู่บ่อยๆ
ประมาณว่าชอบๆเรานั่นแหละ หลังๆก็กลับบ้านด้วยกันเลย พี่เขามีรถเก๋งอยู่
คันหนึ่ง ดิฉันจะเลิกสอนก่อน แล้วก็รอให้พี่เขาสอนเสร็จ แล้วกลับพร้อมกัน
ทำอย่างนี้อยู่ประมาณเดือนเศษๆ อยู่มาวันหนึ่ง พี่เขาปิดตาข้างหนึ่ง
(จำไม่ได้แล้วว่าข้างไหน) เราก็ถามเขาว่าเป็นอะไร เขาบอกว่าเล่นคอมพ์หนัก
ไปหน่อยตาก็เลยอักเสบ 1 อาทิตย์ผ่านไป เจอเขาอีก ก็ปิดตามาอีก
(2 อาทิตย์ แล้วน่ะ) ใครๆก็ถามเขาว่ายังไม่หายอีกรึ เขาก็บอกว่ายังเจ็บๆอยู่
และเขาก็พยายามหลบหน้าเราด้วย แต่ก็ยังรอกลับบ้านพร้อมกัน
และแล้ว นาทีระทึกใจก็มาถึง หัวค่ำของวันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 2
ของการปิดตา เมื่อเขาขับรถมาส่งเหมือนเคย ขณะนั่งในรถ
ทุกอย่างดูเงียบสงบ ดูเหมือนเขามีอะไรจะบอกเรา เราก็ไม่กล้าถามอะไร
ดูเครียดๆ ..จนในที่สุด เขาบอกเราว่า "พี่ไม่มีตา" โอ่ พระเจ้า
นี่เราหูฝาดไป หรือเขาพูดเล่นกันแน่ เขาหยุดรถทันทีที่พูด
เรานับ 1-10 ในใจ แล้วถามเขาว่า "ตาไปไหน"พร้อมทั้งมองใบหน้าของเขา
อย่างสงสัย และสุดเศร้า พี่เขาบอกว่า เขาเกิดมาก็มีตาข้างเดียวแล้ว
อ้าว.. แล้วที่เห็นอยู่ล่ะ นั่นมันตาปลอม.. คืนนั้นพี่ถอดตาออกมาล้าง
แล้วก็ลืมเก็บหนูมันมาแทะ เสียหาย เลยยังไม่ได้ซื้อคู่ใหม่มาใส่
(ข้างละ 5,000บาท) ก็เลยต้องปิดตาอยู่อย่างนั้น โอ่...โล่ง...ในที่สุด
ก็ไขข้อข้องใจได้เสียที หลังจากวันนั้น เขาก็พยายามหลบหน้าเราอยู่เรื่อยๆ
จนในที่สุดเขาก็ลาออกไป และไม่ติดต่อมาอีกเลย พี่ค่ะ..หากพี่ได้อ่านบันทึก
นี้...น้องคนนี้ ยังระลึกถึงพี่เสมอ และขอเป็นกำลังใจให้ ขอจงสู้ต่อไปน่ะค่ะ
จาก.....คนเคยนั่งข้างๆ
ความเห็น (13)
เพื่อนๆล่ะค่ะ เคยเจอเหตุการณ์ แบบดิฉันกันบ้างรึป่าว...
เป็นความรู้สึกดีๆในชีวิตครับ
ขอแซวนิดนะครับ
หลังๆก็หลับบ้านด้วยกันเลย
สวัสดีค่ะครูบันเทิง
* อ่านแล้วให้ทันความบันทึก...และประทับใจในความทรงจำที่ดี..ขอให้พี่เขาสู้ต่อไป
...น้องคนนี้ ยังระลึกถึงพี่เสมอ และขอเป็นกำลังใจให้ ขอจงสู้ต่อไปน่ะค่ะ จาก.....คนเคยนั่งข้างๆ
* ขอบคุณที่เข้าไปทักทาย และปลอบใจนะคะ... รู้สึกเป็นเกียรติและยินดีที่ได้รู้จักกับน้องสาวอารมณ์ และความสามารถสุดยอดไปเลย...ค่ะ
* ช่วงนี้ ครูใจดี งานยุ่งมากๆ ไม่ได้บันทึกเรื่องใหม่ ไม่ได้ไปทักทายเพื่อนๆ ทำงานที่โรงเรียนไม่มีวันหยุด กลับบ้านดึกทุกวัน วันนี้คง 5 ทุ่ม....พรุ่ง สพท. อต.1 เข้าประเมินนำร่อง ก่อนที่ สมศ.มาประเมินจริงวันพฤหัสบดีที่ 26-30 พย.นี้ค่ะ
* เลยยุ่งกันไปทั้งโรงเรียน.... คงต้องขอตัวทำงานต่อก่อนแล้วนะจ๊ะ....ว่างๆ จะมาเยี่ยมใหม่ค่ะ
* ขอบคุณมากค่ะ
มีทั้งแอบปลื้มพี่ พี่มาปลื้มเรา
อยากเล่าเหมือนกัน
เรียบเรียงก่อน..รำลึกความหลัง
สวัสดีค่ะ...ครูบันเทิง...
แวะเข้ามาทักทายค่ะ...ขออ่านเรื่องจริงด้วยคนค่ะ...
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมน่ะค่ะ Happy น่ะๆๆ
มาชม
ผมอ่านเรื่องนี้แล้ว...ผมว่านะอาจจะผิดก็ได้คือเขาน่าจะบอกความจริง ไม่ควรโกหกว่าเล่นคอม ๆ แล้วเจ็บตาเลยนะ
คนที่ชอบการโกหกนี่ มักไม่มีธรรมอยู่ในจิตใจ...
คุณครูบันเทิงจบที่ไหนคะ ขออนุญาตถาม เพราะตอนเรียนก็พักอยู่แถวๆศรีนครินทร์เหมือนกัน
ขอขอบคุณ คุณพี่ปิ่นธิดา และ คุณพี่ umi มากน่ะค่ะที่มาเยี่ยม 
เป็นอันว่าไม่ได้สานต่อความสัมพันธ์ เพราะขาดความมั่นใจในตาข้างเดียว โธ่ คุณพี่ขา พี่สอนดนตรีสากล ต่อให้ไม่มีลูกกะตา ก็ยังเทห์...
แวะมาเยี่ยมครับ
ดีใจที่ได้รู้จัก
สวัสดีคะ มาทักทายห้องสวย ๆของครูคะ สวัสดีปีใหม่นะคะ