๑๙๑.ความทุกข์ใจกับเป้าหมายของชีวิต คิดดูให้ดี...มันคุ้มไหม???
วานนี้หลังจากเลิกงาน เตรียมจะเข้าบ้าน พบว่าเพื่อนครูคนหนึ่งได้มารอพบจึงเชิญเข้ามาพูดคุย ดื่มน้ำเย็นๆก่อน ด้วยเห็นสีหน้าของเพื่อนไม่สู้ดีนัก จากนั้นจึงค่อยๆชวนคุยและเป็นผู้ฟังที่ดีเพื่อให้เธอได้ระบายสิ่งที่ก่อให้เธอเกิดความทุกข์ใจที่แท้จริง..
เธอบอกว่าทุกวันนี้รู้สึกกลุ้มใจมาก เพราะมองตัวเองแล้วให้รู้สึกต่ำต้อยเหลือเกิน ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ โชคร้ายไปเสียทุกเรื่อง ยิ่งมาดูญาติพี่น้องสิเขาต่างร่ำรวย มีกิจการใหญ่โต เงินทองมากมาย เราสิเป็นแค่ครู อุตส่าห์หารายได้เสริมตั้งหลายอย่างก็ถูกเขาโกง ที่ไม่โกงก็ไม่มีจะให้ นี่ก็ไปหุ้นทำธุรกิจรายใหม่ กู้ธนาคารมาเป็นเงินอีกจำนวนหนึ่ง นี่ก็ต้องคิดอีกว่าจะหมุนเงินยังไงดี ให้เราช่วยคิดอีกต่างหาก
พิจารณาดูเธออยู่กับแม่สองคน มีบ้าน มีรถและที่ดินแม้จะไม่มาก แต่ก็เป็นของตนเอง เงินเดือนที่รับราชการก็โขอยู่ มากพอที่เธอกับแม่จะอยู่ได้อย่างสบายๆ แต่การใช้ชีวิตประจำวันของเธอนี่สิคะ ที่ครูแป๋มเคยเตือนเพื่อนหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล นั่นคือ การเอาใจใส่ดูแลแม่ที่แก่มากแล้ว ปล่อยให้แม่อยู่บ้านคนเดียว กับหมาแมวที่เธอจัดซื้อมาในราคาแพง เพื่ออยู่เป็นเพื่อนแม่ หารู้ไม่ว่านี่แหละเป็นการเพิ่มภาระ ในการเลี้ยงดูสัตว์เลี้ยงให้กับแม่ผู้ชราภาพโดยไม่รู้ตัว แถมยังไม่มีลูกจ้างมาช่วยงานบ้านอีก
หลังจากรับฟังด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แต่มีสิ่งหนึ่งที่ขัดกับจริตของครูแป๋มอย่างแรง คือความกตัญญูค่ะ ล่าสุดที่ไปบ้านของเธอพบว่าแม่ของเธอมีอาการของโรคเบาหวานบวกด้วยความดันโลหิตสูง ต้องไปรับยามาทานประจำ... อืม.. คำแนะนำในสภาพการณ์เช่นนี้ สำหรับเธอ ก่อนที่บทสนทนาระหว่างเราจะจบลง แล้วลากลับว่า..
1 หันกลับไปดูเป้าหมายในชีวิตคุณ
2 สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ใช่เป้าหมายในชีวิตคุณหรือไม่
3 จำเป็นมากไหม....ที่จะต้องทำให้ถึงจุดนั้น
4 ถ้าคุณลดเป้าหมายลงสักนิด...คุณจะอยู่ได้ไหม
5 ลองถามตัวเองว่า...คุณต้องการไปที่เป้าหมายชีวิตเพื่ออะไร
6 ลองมองดูคนที่ดิ้นรนมากกว่าคุณ...แล้วคิด...ว่ามันคุ้มไหม...
7 หากคิดได้แล้ว...จงมีความสุข ณ ปัจจุบันที่คุณเป็นอยู่..
ความเห็น (34)
- อาการน่าเป็นห่วงค่ะ นะคะ ... เพื่อนของคุณครูแป๋ม
- เพราะใจที่ไม่เคยรู้จักพอ ความพอใจจึงไม่มี
- ความทุกข์เกิดที่ใจ ต้องดับที่ใจค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณธรรมทิพย์
- เพราะความที่ใจเธอไม่เคยพอ ความทุกข์ใจเลยดับไม่ได้
- รั้นมากเลยค่ะ เพื่อนคนนี้ หวังว่าพอได้อ่านความคิดเห็นที่นี่ เธอจะดีขึ้น...
- ขอบคุณที่ช่วยแนะนำค่ะ
บ้านที่โชว์เป็นบ้านเพื่อนคนนี้หรือเปล่าคะน้องครเเป๋ม ถ้าใช่พี่กุ้งเเนะนำให้ ลบออกค่ะหากเพื่อนเข้ามาอ่านอาจจะไม่พอใจ
พี่กุ้งคิดว่าความพอดี เเละรู้จักพอ เป้าหมายชีวิตของคนไม่เหมือนกัน เหนือสิ่งอื่นใดหากไม่ดูแลพระในบ้านเเล้วยิ่งหนักไปใหญ่ค่ะ
ทำอะไรไม่ขึ้นค่ะ
- แวะมาเยี่ยมครูแป๋มและอ่าน
ความทุกข์ใจกับเป้าหมายของชีวิต คิดดูให้ดี...มันคุ้มไหม???
- มหา ก็อยู่แบบพอเพียง
สวัสดีค่ะ พี่กุ้งนาง ที่คิดถึง
- เธอยินดีและอนุญาตแล้วค่ะ พร้อมกับสำนึกที่ดีที่อยากให้เรื่องของเธอเป็นอุทาหรณ์ให้กับผู้อื่น....
- "พี่กุ้งคิดว่าความพอดี เเละรู้จักพอ เป้าหมายชีวิตของคนไม่เหมือนกัน" อืม...
- แต่ความที่เธอไม่ดูแลพระในบ้านทำให้ต้องพูดตรงๆไปกับเธอ...รอคำตอบอยู่ค่ะพี่
สวัสดีค่ะ พี่มหาเหรียญชัย
- ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมแป๋ม ช่วงเรื่องราวบันทึกที่ค่อนข้างซีเรียสนิดนึงค่ะ
- พี่มหาเป็นตัวอย่างการใช้ชีวิตแบบพอเพียงที่น่ายกย่องจริงๆ... ชื่นชมค่ะ
สวัสดีค่ะน้องครูแป๋ม
ทำให้พี่รุ่งได้ข้อคิดกลับไปด้วย
ถ้ายังไม่เข้าใจตัวเอง
ก็ตอบไม่ได้สักข้อค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่รุ่ง ที่คิดถึง
- สิ่งหนึ่งที่แป๋มนับถือพี่คือความใจเย็น สุขุม รอบคอบ
- แง่คิดจากบันทึกดีของพี่ก็ทำให้องศาใจของแป๋มเย็นลงอย่างน่าอัศจรรย์
- นี่ก็อีกเคสของผองเพื่อนกับวิถีชีวิตที่แตกต่างเป็นการบ้านให้เราได้ใคร่ครวญ
- ขอบคุณพี่รุ่งที่แวะมาเยี่ยมน้องค่ะ..
สวัสดีค่ะคุณครูแป๋ม
ขอบคุณสำหรับข้อคิดเตือนใจดีๆ นะคะ
ชอบข้อนี้เป็นพิเศษเลยค่ะ
7.หากคิดได้แล้ว...จงมีความสุข ณ ปัจจุบันที่คุณเป็นอยู่..
ขอบคุณค่ะ^^
มาชม
ขึ้นอยู่ที่วิธีคิดชีวิตก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้นะครับ
สวัสดีจ๊ะ หนูต้นเฟิร์น ที่น่ารัก..
- ทุกข้อที่กล่าวเกิดจากสำนึกในใจของครูเองจ๊ะ
- และเพื่อนของครูเขาก็ยินดีที่จะรับฟังนำกลับไปคิด
- เชื่อว่าเขาจะมีความสุขขึ้น..เพราะมาใส่ใจพระในบ้าน
- เป็นมงคลกว่าการแสวงหาเงินตราเพียงเพราะหน้าตาในสังคม
- ขอบใจหนูมากจ๊ะที่มาเยี่ยมครู... ตั้งใจอยู่ว่าจะไปเยี่ยมบล็อกหนูด้วยจ๊ะ
สวัสดีค่ะ ท่านอ.umi
- เรื่องที่ยากที่สุดก็คือเรื่องของการเปลี่ยนวิธีคิดนี่แหละค่ะ
- จะคิดดีคิดร้ายชีวิตเปลี่ยนแน่นอน แต่ต้องเลือกที่จะคิด
- ขอบคุณที่แวะมาค่ะอาจารย์..
- ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ พอกับไม่พอทำให้ใจและการกระทำของเรา เปลี่ยนเป็นคนละคน อะไรที่ทำแล้วสบายใจ..ทำไปเถอะ ถ้าไม่เดือดร้อนตัวเอง ไม่เดือดร้อนคนอื่น แต่ถ้าทำแล้วไม่สบายใจ..คงต้องทบทวนและทำใหม่ ตัวเองคิดอย่างนี้ครับ และพยายามเลือกเอาแบบที่เราสบายใจ
- เห็นด้วกับคำแนะนำของครูแป๋มครับ
สวัสดีค่ะ
- เห็นด้วยกับความคิดเห็นของน้องแป๋มค่ะ
- ทุกอย่างอยู่ที่ความพอดีนะคะ ทำแล้วต้องสบายใจด้วย
- ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งรัดตัวนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณครูธนิตย์
- สภาพแวดล้อมรอบด้านน่าจะมีส่วนไหมคะ คุณครูธนิตย์
- ครั้งแรกเธอบรรจุที่สุรินทร์โรงเรียนประจำตำบลที่อยู่ไกลจากตัวอำเภอพอสมควร
- ชีวิตที่แวดล้อมด้วยธรรมชาติ กับสภาพความเป็นอยู่ในหมู่บ้านที่เรียบง่าย
- ความสุขมากมายกับรายได้ที่มาถึงแม่พร้อมตัวเธอทุกๆวันสิ้นเดือนเป็นอาจิณ
- หากพอย้ายมาโรงเรียนใหญ่ในตัวจังหวัดความทุกข์เพราะจมไม่ลงสะสมมาเรื่อย
- และนี่เองค่ะ...เป็นการพบกันกับแป๋มในรอบ 3 ปีที่เธอย้ายกลับมา..ฟังคร่าวๆ
- จึงแนะนำเพื่อนไปแบบคร่าวๆค่ะ.ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเผื่อเพื่อนได้มาอ่านค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่คิม ที่คิดถึง
- คำถามที่แป๋มถามเพื่อนก็นึกเอาเดี๋ยวนั้นเลยค่ะ
- พอจับประเด็นว่าเธอต้องการความสุขในชีวิตที่สุขทั้งกายและใจ
- มีบ้าน,รถ,เฟอร์นิเจอร์ นี่ไงความสุขทางกาย
- แล้วอะไรคือความสุขทางใจของเธอเล่า..คนที่รอเธออยู่ที่บ้านใช่ไหม..ลองคิดสิ..
- ไม่น่าเชื่อใช่ไหมคะพี่คิม.แต่เรื่องง่ายๆในสายตาคนอื่นเจ้าตัวอาจมองผ่านเลยไป..
- ก็แนะไปเท่าที่จะทำได้ค่ะ..พี่คิมพูดถูกเผงเลยว่า"ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งรัดตัวนะคะ"
โดยมากแล้วคนมักชอบเอาเวลาในอนาคตมาใช้ไงขอรับคุณครู..
เลยเกิดปรากฏการณ์อย่างที่เห็น
สาธุๆๆ
อ๋อ..ยืมเวลาของอนาคตมาก่อน แล้วค่อยไปใช้คืน.. เหรอคะ ..มอเห็นภาพเลยค่ะท่าน.
สวัสดีคะแวะมาเยี่ยม สบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูแป๋ม
ตอบคำถามได้บ้างไม่ได้บ้าง...
ขออนุญาตออกความเห็นเรื่องเพื่อนของคุณครูแป๋มนะคะ....
บางทีที่เธอรู้สึกไม่มีความสุข อาจไม่ได้เป็นผลมาจากสิ่งแวดล้อมภายนอกเหมือนที่เธอคิด เพราะคนเราหากรู้สึกภาคภูมิใจ พอใจในตัวเอง ... สิ่งอื่น ๆ จะเป็นรองลงไปทันที
และหากเธอหันมาใส่ใจคุณแม่...มากขึ้นสักหน่อย เธอจะมีความสุขทันที เพราะคนที่รักเธอ ชื่นชมเธออย่างไม่มีเงื่อนไขก็คือ คุณแม่...
ส่งกำลังใจให้ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณครู mena
- ขอบคุณนะคะที่เข้ามาเยี่ยมยามถามไถ่กัน หลังจากที่ไม่เจอกันตั้งนานนะคะครู
- ช่วงนี้ก็มีความสุขตามสภาพค่ะ ต้องให้คำแนะนำนักเรียนม.6ในเรื่องการสอบเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยต่างๆ
- คุณครูmena ก็คงจะมีสภาพคล้ายๆกัน แต่ก็จะหาเวลามาพูดคุยที่นี่เสมอค่ะ
คิดถึงจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก ที่คิดถึง
- นับเป็นความกรุณาเป็นอย่างยิ่งที่คุณได้ให้คำแนะนำที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ โดยเฉพาะปะโยคนี้ค่ะ
- "คนเราหากรู้สึกภาคภูมิใจ พอใจในตัวเอง ... สิ่งอื่น ๆ จะเป็นรองลงไปทันที"
- และที่สำคัญสิ่งที่ย้ำความเป็นคน คือความกตัญญูต่อคุณแม่ของเธอ คือสุขที่แท้จริงที่สุด
จำนำกำลังใจของคุณไปส่งให้ถึงมือเธอนะคะ....
- สวัสดีครับครูแป๋ม
- ขอบคุณที่เข้าไปทักทายครับ
- ขอให้เป็นวันที่มีความสุขกาย สบายใจนะฮะ
- สวัสดีค่ะ คุณครูแป๋ม
- แวะมาเยี่ยมเยียนและเป็นกำลังใจให้คนทำงาน "ข้าวงามเพราะฝน คนงามเพราะบุญ"
- มีความสุขในชีวิตการทำงานนะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณกุ้ง
- ขอบคุณค่ะ และขอให้เป็นวันสุขกาย สบายใจของคุณกุ้งเช่นกันนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณบุษรา
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม และให้กำลังใจอีกด้วย
- ชอบมากกับคำกล่าวนี้ "ข้าวงามเพราะฝน คนงามเพราะบุญ"
- จะมีความสุขในการทำงานตามที่คุณกล่าวนะคะ
อรุณสวัสดิ์กับเช้าวันใหม่ค่ะ
- ได้อ่านแง่งามความคิดดี ๆ จากคุณครู
- ชวนให้ย้อนคิดถึงวิธีดำเนินชีวิตของตนเองและคนรอบข้าง
- เรามีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ไม่นานนะคะ "ควรกระทำในเรื่องที่สำคัญ ๆ"
สวัสดีค่ะ
- มาร่วมแลกเปลี่ยนด้วยค่ะ
- เมื่อใดที่ใจเราไม่พอ เมื่อนั้นเราก็เติมไม่เต็มสักที
มีอีกมากมาย ที่เขาไม่มีสักอย่าง
แต่เขาไม่เดือดร้อน มีบ้านใหญ่โต
รถรามากมาย แต่ไม่เคยมีสุขใจ
ต่างจาก .... บ้านเล็ก
แต่เต็มด้วย ความรัก
เอาใจใส่กันและกัน สิ่งนั้นน่าจะเพียงพอ..
สิ่งที่เราเห็น กับ สิ่งที่เขาเห็นไม่เหมือนกัน ก็ย่อมคิดไม่เหมือนกัน
พอดีในความพอใจ กับพอใจในความพอดี คงจะคนละด้าน
..
ต่างกรรม ต่างวาระ
...
ขอให้ยืนข้างความสุข หรือ ข้างความไม่ทุกข์ แล้วกัน
...
สวัสดีค่ะ คุณครูตาลป.
- เห็นด้วยกับคุณค่ะว่าชีวิตคนเราสั้นยิ่งนัก
- ควรคิดหาทำเรื่องดีดี และสำคัญๆ
- ด้วยการพิจารณาด้วยใจของเราเอง...
ขอบคุณแง่คิดดีดีในการใช้ชีวิตค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณเพชรน้อย
- เยี่ยมเลยค่ะ เมื่อใดที่ใจยังไม่รู้สึกพอ
- ต่อให้มีบ้านใหญ่เพียงใด
- มีรถใช้หลายคันแค่ไหน
- ชีวิตก็คงหาความสุขไม่ได้
มีความสุขมากๆกับการทำงานทุกๆวันนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณตาหยู
- เป็นมุมมองอีกแง่ที่น่าสนใจดีค่ะ
- ทุกคนมีมาตรฐานความสุขความพอดีต่างกัน
ขอบคุณที่มาร่วมแสดงความคิดเห็นนะคะ
อยู่แบบพอเพียงในสิ่งที่เรามี เพื่อนน้องครูแป๋มโชคดี ที่มีเพื่อนที่ดีอย่างครูแป๋มค่ะ การมีสติและไม่ประมาท คิดให้รอบคอบ ชีวิตก็จะเป็นสุข ไม่ได้มานั่งกลุ้มใจแบบนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่เกด ที่คิดถึง
- เป็นความห่วงใยเพื่อน ที่เพื่อนคนหนึ่งจะให้กันได้
- แป๋มเองก็แนะก็นำในสิ่งที่เราเองได้ปฏิบัติอยู่และเห็นว่าดี
- ส่วนเพื่อนจะฟัง จะปรับ จะเปลี่ยนหรือไม่ ตัวเขาเท่านั้นจะตัดสินค่ะ
- เป็นจริงที่สุดกับคำกล่าวของพี่เกดที่แนะนำมาว่า....
- การมีสติและไม่ประมาท คิดให้รอบคอบ ชีวิตก็จะเป็นสุข
ขอบคุณแง่คิดชีวิตงามนะคะ