บันทึกจากเมืองลาว(4)
ตื่นแต่เช้าตั้งแต่ตีสี่ด้วยอารมณ์อันแจ่มใส อาจจะเป็นเพราะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางทำให้ข้าพเจ้านอนหลับตั้งแต่สามทุ่ม….แต่งองค์ทรงเครื่องนุ่งซิ่นเหมือนแม่ยิงลาว เพื่อให้ได้บรรยากาศ (ใฝ่ฝันมานานแล้วว่าจะนุ่งซิ่นมาตักบาตรข้าวเหนียวที่เมืองหลวงพระบาง เมืองมรดกโลกแห่งนี้) ใส่กางเกงยีนส์ตัวเก่งไว้ข้างในแล้วนุ่งซิ่นทับ เนื่องจากโปรแกรมต่อจากการตักบาตรนี้ต้องลงเรือไปเที่ยวต่อ...ถ้านุ่งซิ่นไปจะลำบาก (น้องหมีไกด์สาวอาจจะไม่ลำบาก เพราะว่านุ่งซิ่นจนชิน ส่วนข้าพเจ้าถ้าต้องนุ่งซิ่นเดินเที่ยวตะลอนๆ....เฮ้อ ไม่อยากจะคิด) แต่งตัวเสร็จพี่หยองหัวหน้าทัวร์ครั้งนี้ก็บรรจงเกล้าผมให้แล้วปักปิ่น พี่หยองบอกน่ารักดี แต่ข้าพเจ้าดูเงาตัวเองในกระจกรู้สึกเหมือนกุมารทองยังไงไม่รู้แฮะ...
หกโมงเช้าทุกคนก็ไปรวมกันที่ถนนหลักในการตักบาตรข้าวเหนียว มีนักท่องเที่ยวมารอตักบาตรข้าวเหนียวมากพอสมควร น้องหมีบอกว่าถ้าเป็นช่วง ฤดูกาลท่องเที่ยว ถนนนี้จะเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวจนแทบจะไม่มีที่นั่ง ที่เค้าเรียกว่าตักบาตรข้าวเหนียวก็เพราะว่าเค้าจะตักเฉพาะข้าวเหนียว ส่วนกับข้าวนั้น อุบาสกอุบาสิกาจะทำข้าวหม้อแกงหม้อไปที่วัด
ก่อนตักบาตรน้องหมีบอกว่า “ห้ามปั้นข้าวเหนียว ให้จกใส่เลย” ถ้าปั้นข้าวพระท่านจะฉันไม่ได้ เพราะข้าวจะแข็ง ที่นี่มีบริการจัดการตักบาตรข้าวเหนียวด้วย คือเค้าจะรับจับจองที่นั่ง จัดเตรียมกระติบข้าวเหนียว พร้อมทั้งมีผ้าสไบสำหรับผู้หญิงและผ้าพาดบ่าสำหรับผู้ชายจัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อย คิดราคาคนละ 100 บาท..นับเป็นธุรกิจที่น่าจะรายได้งามทีเดียว นอกจากนี้ก็มีแม่ค้าทำขนมข้าวต้มมาขายให้นักท่องเที่ยว ระหว่างที่รอตักบาตรซึ่งก็แล้วแต่ศรัทธาว่าจะซื้อเพิ่มเพื่อตักบาตรหรือไม่ ถ้าจะตักอย่างอื่นนอกจากข้าวเหนียวก็ได้ ไม่ได้เป็นข้อห้ามแต่ประการใด ถ้าใครตักบาตรจนข้าวหมดแล้วยังต้องการตักบาตรต่อ ที่นี่ก็มีข้าวเหนียวขาย...เรียกว่าบริการให้ความสะดวกสุดๆ จริงๆ
ระหว่างรอตักบาตรฝนตกปรอยๆ เหมือนน้ำมนต์จากเทวดาบนฟ้า โชคดีที่ไม่ตกหนัก ไม่งั้นอดตักบาตรเป็นแน่แถมด้วยหวัดอีกตะหาก
พระสงฆ์จำนวนมากเดินออกบิณฑบาตเป็นแถวยาว สร้างความตื่นตาตื่นใจแก่นักท่องเที่ยว
พระสงฆ์ที่หลวงพระบางนี้เยอะมากๆ มีมากกว่า 200 รูปเลยทีเดียว...วัดเฉพาะในเมืองหลวงพระบางนี้ น้องหมีบอกว่ามี 26 วัด แต่ละวัดมีพระไม่ต่ำกว่า 10 รูป ตอนที่ข้าพเจ้าตักบาตรต้องทำเวลาเพราะพระท่านเยอะมากๆ เดินเป็นสายอย่างต่อเนื่อง....ข้าพเจ้าหลังสู้ฟ้าหน้าสู้กระติบข้าวแทบจะไม่ได้เงยหน้า จกข้าวเหนียวใส่บาตรอย่างเดียว 555
ตักบาตรเสร็จเดินทอดน่องชมบรรยากาศเมืองหลวงพระบางยามเช้า... ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเมืองมรดกโลกแห่งนี้เป็นเมืองคนบุญ ตอนเช้ามีคนมานั่งรอตักบาตร พระสงฆ์ห่มจีวรสีส้มสดใสเดินเป็นแถวยาวอย่างสงบ ชาวหลวงพระบางพากันถือตะกร้า ปิ่นโตเดินกันไปวัด ดูแล้วเป็นบรรยากาศที่สงบ เรียบง่าย แต่ทว่าแฝงไปด้วยความอบอุ่นและ รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยไมตรีจิต สร้างความประทับใจแก่ผู้มาเยือน
ข้าพเจ้าในชุดผ้าซิ่น โดนแซวว่าเป็นไกด์ลาวอีกคน...
เดินไปเรื่อยๆก็ ไปถึงตลาดเช้าที่หลวงพระบางซึ่งไม่ไกลจากถนนที่ตักบาตรมากนัก มีอาหารให้เลือกซื้อมากมายอีกแล้ว เห็ดปลวกหรือเห็นโคนที่ประเทศลาวขาเห็ดยาวมากๆ ตอนแรกมองไกลๆ นึกว่าข่าลวกแล้วเขาม้วนไว้ แต่ที่ไหนได้เป็นเห็ดปลวก ข้าพเจ้าหมายมั่นปั้นมือว่าวันจะกลับต้องซื้อกลับไปให้ได้ อยากรู้ว่ารสชาติจะอร่อยเหมือนกันเห็ดปลวกที่เมืองไทยหรือเปล่า...ราคาก็ใช่ว่าจะถูกนะ เค้าทำเป็นมัดเล็กๆ มี 3-4 ดอก ขายราคามัดละ 10 บาท (ราคาที่ต่อแล้วนะเนี่ย)
ค่อยๆ เดินดูสินค้าในตลาดอย่างเพลิดเพลิน ก็ไปเจอข้าวเหนียวดำ หรือข้าวก่ำ...เค้านึ่งแล้วใส่มะพร้าวขูดราดกะทิเล็กน้อย ทำเป็นห่อใส่ใบตองเล็ก ดูท่าทางน่าอร่อย เลยซื้อมาชิมซักหน่อย....เดินๆ ไปอีกก็เจอปากหม้อญวน แม่ค้าทำปากหม้อท่าทางทะมัดทะแมง แต่ไม่รู้รสชาติจะอร่อยเหมือนปากหม้อญวนที่อุบลบ้านเกิดของข้าพเจ้าหรือเปล่า?
สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าประทับใจในการเดินเที่ยวตลาดในเมืองลาว คือการที่แม่เค้าใช้ใบตองห่ออาหาร มีบ้างที่ใช้โฟมแล้วก็ถุงพลาสติก แต่ส่วนมากก็ยังใช้ใบตอง ทำให้นึกถึงเมืองไทยสมัยก่อนที่ใช้ใบตองเหมือนกัน คงจะดีไม่น้อยถ้าคนหันกลับมาใช้ใบตองอีก จะได้ไม่ต้องกลัวว่าจะมีสารเคมีตกค้างในอาหาร แล้วก็ยังเป็นการช่วยลดขยะ ลดภาวะโลกร้อนด้วยอีกทาง
ผ่านจากตลาดเช้าก็พากันไปกินกาแฟที่ร้านประชานิยม เป็นร้านกาแฟชื่อดังที่นักท่องเที่ยวที่ผ่านมาหลวงพระบางต้องพากันมาลิ้มลอง ขอบอกว่ากาแฟของเขาอร่อยจริงๆ เป็นกาแฟโบราณ รสชาติเข้มข้นเป็นเอกลักษณ์
บรรยากาศหน้าร้านกาแฟประชานิยมซึ่งมีแขกมาเยือนอย่างไม่ขาดสาย นักคนมาถ่ายทำรายการทีวีด้วย....แสดงว่าของเค้าขึ้นชื่อจริงๆ
ร้านข้างๆ กาแฟ เป็นร้านขายเฝอ...ในที่สุดข้าพเจ้าก็จะได้กินเฝอแล้ว มีคนบอกว่าถ้ามาประเทศลาวแล้วไม่ได้กินเฝอก็เหมือนมาไม่ถึงประเทศลาว เฝอที่ร้านนี้คนกินเยอะมาก เป็นเครื่องการันตีความอร่อย มีให้หลายแบบ เลือกเส้นว่าจะเอาเส้นเล็กหรือเส้นใหญ่ เลือกว่าจะเอาหมูหรือว่าเนื้อ...พี่จ้อยหนึ่งในสมาชิกทัวร์กินไปตั้งสามชามแน่ะ อ๊ะ พูดผิด สามถ้วย...ถ้าสั่งเฝอหนึ่งชามจะได้เป็นเฝอขนาด 1 กะละมัง (ถ้าไปที่ลาวอย่าเผลอไปสั่งผิดนะคะ)
ข้าพเจ้ากินเฝอเนื้อหมูถ้วยหนึ่ง...แล้วก็กาแฟอีกแก้วหนึ่ง กับข้าวก่ำเล็กน้อย...เพื่อเป็นเสบียงสำหรับการท่องเที่ยววันนี้....อิ่มหนำสำราญเสร็จ เปลี่ยนผ้าซิ่นออกเป็นชุดกางเกงยีนส์พร้อมเดินทางต่อไป.....
To Be Continue.....
ความเห็น (19)
เห็นพระเดินเรียงรายทั้งผู้ศรัทธาในบุญกุศล
รู้สึกได้ว่าใจแช่มชื่นเหมือนได้ต่อแถวเดินตามหลังพระอยู่ด้วย
เลยต้องย้อนมองตัวเองว่าทำตัวตนให้ผู้คนสามารถสิบนิ้ววันทาได้ดีพอหรือยัง..
(หัวเราะไม่ออกเลย)
แต่ใจอิ่มเอิบอย่างบอกไม่ถูก
สาธุๆๆเนาะดาวฟ้า..
กราบนมัสการเจ้าค่ะ....
คิดว่าท่านอาจารย์คงรู้สึกคล้ายกับดาวเวลาที่คนไข้ยกมือไหว้ดาวมั้งคะ...ต้องหันมองย้อนดูตัวเอง ระลึกไว้เสมอว่าได้ทำตน ได้รักษาธรรมแห่งวิชาชีพไว้ สมควรแก่การรับไหว้นั้นหรือยัง
กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ
สปป.ลาว อยู่ระหว่างการพัฒนาแบบพรรคเดียว ความเร็วของการพัฒนาจึงค่อยเป็นค่อยไป
น่าใจหายนะครับกับความเจริญแต่ทางวัตถุของเมืองไทย
แต่พัฒนาการทางจิตใจของคนไทยกลับไม่ค่อยมีความคืบหน้า
ผม forward mail เรื่อง วิธีคิดไม่ธรรมดาของ มาร์ติน วีลเลอร์
ที่ได้รับมาให้อ่าน นี่คือมุมมองที่ฝรั่งอยู่เมืองไทยแล้วตกผลึก
กับชีวิตเศรษฐกิจพอเพียง และสำนึกในบุญคุณของ "ในหลวง"
และแผ่นดินไทย เชิญเปิด mail ได้ครับ
ขออภัยครับ หาที่อยู่ mail ไม่เจอ
หากสนใจจะอ่าน mail ที่แจ้ง
ช่วยส่งไปที่ mail ของผมด้วย
มาเยี่ยม มาเยือน แม่หญิง ครับ อิอิ
- โท๊ะๆๆๆ...ไม่ใช่เหมือนไกด์สาวลาวหรอกครับ..แต่ใช่เลยฮ่าๆๆๆๆ
- ช่างผสมผสาน..เป็นเนื้อเดียวกันเลยน้อ
สวัสดีค่ะน้องดาว
กลับมาตักบาตรหน้าบ้านเราดีกว่านะแม่นึ่งข้าวเหนียวให้ฟรีทุกวัน ไม่ต้องเสีย 100 บาท
รอชมภาพนุ่งซิ่นอยู่......ว่าแล้วต้องมีคนบอกว่าหนูเป็นสาวลาว อยู่ที่ความเห็นข้างบนพี่นี่ไง
แกงเห็ดโคนลาวในรูป อร่อยดีนะคะ
ตลาดเค้าดูสะอาดดีจังเลยนะ.....
คราวหน้า....ทิ้งลูกไปด้วยดีกว่า
สวัสดีค่ะ
แม่หญิงดาว นุ่งซิ่นได้งามจ๊าดนักเจ้า
ขอบคุณคุณคณิณสำหรับข้อคิดเห็นค่ะ
คิดในแง่ดีการปกครองโดยพรรคเดียวก็ดีเหมือนกันนะคะ ไม่ต้องมาคอยทะเลาะกัน ไม่ต้องมีฝ่ายตรงข้ามคอยขัดแข้งขัดขาเวลาที่มีโครงการดีๆ แต่ผลประโยชน์ไม่ลงตัว...
สำหรับ สปป.ลาว ในอนาคตที่ความเจริญทางวัตถุไปถึง...ความเจริิญทางจิตใจของผู้คนจะถดถอยลงหรือไม่...คงต้องรอติดตามกันต่อไปค่ะ
อุตส่าห์มาเยี่ยมมาเยือนกัน
เดี๋ยวบันทึกหน้าจะพาล่องเรือเที่ยวต่อนะคะ...^v^
คุณสามสักไม่ต้องมาแซวเลย ตอนไปเที่ยวลาวใต้ดาวโดนเ้ข้าใจผิดว่าเป็นไกด์ลาว...เป็นเหตุให้มาเที่ยวครั้งนี้ พอตักบาตรเสร็จต้องเปลี่ยนผ้าซิ่นเป็นกางเกงยีนส์ เดี๋ยวมีนักท่องเที่ยวมาถามทาง...ตอบไปผิดๆถูกๆ จะมีความผิดข้อหาทำให้การท่องเที่ยวเค้า่ตกต่ำ แถมโดนกักตัวไม่ให้กลับประเทศ
ไป ไป อาเจ้....ไปเดินช้อปตลาดเมืองลาวกัน
เจ้ออกตังค์นะ เดี๋ยวหนูติดสอยห้อยตามไปช่วยถือของ อิอิ
ขอบพระคุณค่ะคุณณัฐรดา
ส่งภาพคุณณัฐรดานุ่งผ้าถุงมาให้ดูบ้างสิคะ...เป็นการแลกเปลี่ยนกัน
อยากเห็นบ้างอ่ะ ^v^
ปล. ดาวมีรูปพี่นกนุ่งผ้าุถุงด้วย...ชุดนุ่งขาวห่มขาวก็มี เดี๋ยวเอาไว้ขาย 555
สวัสดีคะ...
มาเยี่ยมเยือนจ้า...
อยากบอกว่า เอื้องแสงเดือนอยากไปเที่ยวลาวมาก...แต่กำลังวางแผน และหาดอกาสเหมาะๆๆ อยู่ แต่ก็ยังไม่มีกำหนดที่แน่นอน
(มีความลับจะบอกนะคะ...เอื้องแสงเดือน เองก็มีต้นตระกูลมาจาเวียงจันทร์...อพยพมาอยู่ไทย รุ่นของทวดๆๆๆๆ อีกทีนะค่ะ..)
ชอบวัฒนธรรมของเค้ามาก...
ขอบคุณมากมาย ที่นำมาถ่ายทอดนะคะ..
แล้วจะแอบมาบ่อยๆๆนะค่ะ
บายๆๆๆ
*-* สวัสดีค่ะ
ใส่ซิ่นแล้ว สวยมากค่ะ กลมกลืนจังเลย
สวัสดีครับ blue_star
- ถ้าไม่มีคำบรรยาย ต้องนึกว่าเป็นประเทศไทย
- ทางภาคเหนือ วัฒนธรรมความเป็นลาวยังอยู่แยะ
- ยังไม่เคยไป น่าไปชื่นชม ซึ่งต่อไปคงจะหาชื่นชมยากขึ้นเรื่อยๆ
- ขอบพระคุณมากครับ
คุณเอื้องมีต้นตระกูลมาจากเวียงจันทน์เหรอคะ? งั้นต้องใส่ซิ่นสวยแน่ๆ เลย ชักอยากเห็นแล้วสิ ถ้าได้ไปเมืองลาว อย่าลืมเก็บรูปมาฝากบ้างนะคะ
ตามมาทวงสัญญาที่บอกว่าจะลงรูปใส่ซิ่นให้ดูใช่มั้ยคะ? ดาวทำตามสัญญาแล้วนะ
ขอบคุณนะคะสำหรับคำชม
สวัสดีค่ะอาจารย์ประจักษ์
ทางเหนือของไทยดาวเคยไปแค่สองครั้ง ยังไม่มีโอกาสได้สัมผัสวิถีชีวิตของชาวเหนืออย่างเต็มที่ ถ้ามีโอกาสก็อยากไปอีกค่ะ
ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาทักทายกัน
ภาพน้องม่อนน่ารักมากค่ะ