วันลอยกระทงกับการสูญเสีย!!!


ฝากเป็นอุทาหรณ์อีกเรื่องหนึ่งที่พึงให้ระลึกถึงความปลอดภัยในขณะไปลอยกระทงที่ท่าน้ำพร้อมๆ กับความสนุกสนานในวันลอยกระทง

วันลอยกระทงกับการสูญเสีย!!!

        จริงๆ แล้วดูเหมือนว่าเมื่อเอ่ยถึงวันลอยกระทงทุกๆ คนดูเหมือนจะยิ้มร่ารอคอยให้ถึงวันนี้กันถ้วนทั่ว...  เพราะมันหมายถึงวันที่เราจะร่วมกันทำกระทงด้วยกันในครอบครัวของเราอย่างสนุกสนาน  ช่วยกันตกแต่งและประดับประดากระทงน้อยๆ นั้นอย่างสวยงามเป็นอย่างดีด้วยดอกไม้หลากหลายสีสัน ปักธูป  ปักเทียน  แล้วก็ตัดเล็บ, ตัดผมของใครๆ ในครอบครัวแล้วก็พร่ำบ่นขณะใส่เศษเล็บและผมลงไปในกระทงด้วยภาษาใต้บ้านเราว่า “โชคดีเอาว้าย  โชคร้ายไปเสีย (โชคดีเอาไว้  โชคร้ายไปเสีย)” แล้วก็รอคอยที่จะไปลอยเจ้ากระทงใบน้อยนั้นลงในคลองที่ท่าวัด  พร้อมกับการขอขมาพระแม่คงคาและขอให้สิ่งโชคร้ายลอยออกไป  เหลือไว้แต่สิ่งดีๆ โชคดีกับตัวเท่านั้น 

        ไม่ไกลจากวัดนัก....เป็นที่ดินว่างเปล่าสาธารณประโยชน์ของหมู่บ้าน  แต่เป็นอีกฝั่งคลองของท่าน้ำข้างๆ วัดนั้น  ก็จะเป็นสถานที่ ที่ทางหมู่บ้านจัดให้มีงานรื่นเริง  โดยทางเทศบาลตำบลเป็นโต้โผใหญ่ในการจัดงานดังกล่าว  ที่นี่จะมีการแสดงบนเวทีของลูกเด็กเล็กแดง ลูกๆ หลานๆ ของเราในหมู่บ้านนั่นเอง  แต่ใช่ว่าจะมีเฉพาะเด็กน้อย  กลุ่มหนุ่มสาวหรือแม้กระทั่งกลุ่มผู้สูงอายุจากชมรมผู้สูงอายุยังร่วมส่งการแสดงเข้าร่วมด้วยช่วยกันเช่นกัน  นอกจากการแสดงต่างๆ ก็จะมีการประกวดกระทงกันทั้งประเภทสวยงามและประเภทความคิด  ที่รอคอยกันก็คงจะเป็นการประกวดหนูน้อยนพมาศ  และนาง(สาว)นพมาศนั่นเอง

       ที่บ้านครูแอนวันนี้พิเศษหน่อยตรงที่เป็นวันคล้ายวันเกิดเจ้าหลานชายตัวแสบของบ้าน  เราก็เลยจัดเค็กวันเกิดให้เค้าก้อนหนึ่งก่อนไปลอยกระทงกัน  แต่ปีนี้เราซื้อกระทงขนมปังมาลองให้ปลาในคลองมันกินดูซักปี....อิอิอิ....  แล้วเราก็ตัดผมตัดเล็บใส่  แต่มีพิเศษหน่อยตรงที่เราเอาเทียนเล็กๆ จากก้อนเค็กลงไปประดับประดาในกระทงขนมปังของเราด้วยเลย 

       พอไปถึงวัด  จอดรถปุ๊บ....เจ้าบรรดาลูกศิษย์ตัวแสบที่จบไปแล้วแซวกันเป็นแถวๆ ประสาเด็กแสบกับครูซ่าส์พอกันนั่นแหละ...ครูลอยกับผมมั๊ยครูคร๊าบ...เนี่ย...ผมรอลอยกับครูอยู่นะเนี่ย (หนอยๆๆ มันมีแซวๆๆ) ...ชาวบ้านใกล้ๆ ตรงนั้นที่ได้ยินเค้าเลยยิ้มขำๆ กันไป...ครูแอนกับน้องถุงปูนก็เลยลอยกระทงขนมปังลงในคลองในฐานะที่เราสองคนเป็นตัวแทนของครอบครัวพร้อมๆ กับการขอพรเผื่อสมาชิกในครอบครัวและคนรู้จักไปด้วยเลย  เนื่องจากมีเราสองคนที่ว่างที่สุดแล้วสำหรับค่ำคืนนี้  เพราะพี่สาวครูแอนสองคนคือครูป้าหวาด (ครูสุดสวาท  คณะทอง) และครูเพ็ญ(ครูเดือนเพ็ญ  สุขราษฎร์) ถูกเชิญไปเป็นกรรมการตัดสินการประกวดหนูน้อยนพมาศ  และนางนพมาศเสียแล้ว…

ตัวแทนของครอบครัวลอยกระทงและบรรยากาศภายในงาน

 

ที่โต๊ะประกวดกระทงประเภทต่างๆ

 

ครูป้าหวาดและครูเพ็ญเป็นกรรมการตัดสินนางพมาศและหนูน้อยนพมาศ

 

       หลายๆ ครอบครัวในหมู่บ้านครูแอนก็เป็นเหมือนๆ กับครอบครัวครูแอนนี่แหละ...ที่รอคอยวันลอยกระทงด้วยใจจดจ่อ  รอด้วยความดีใจที่จะได้สนุกสนานกัน  ลอยกระทงกัน  แต่ทว่า...ปีนี้มีอยู่ครอบครัวนึงที่เค้าเองก็คิดไม่ถึงว่าวันที่ครอบครัวเค้าจะมาร่วมงานลอยกระทงกันอย่างสนุกสนานกลับกลายเป็นวันที่เศร้าที่สุดสำหรับการสูญเสียสมาชิกในครอบครัวไปในวันลอยกระทงนั่นเอง....

        น้าบ็อกชายอายุราวๆ เกือบจะห้าสิบกว่าปีที่ใครๆ มักจะเห็นว่าเมาแอ๋ตลอดทุกงาน  และงานนี้ก็เช่นกันที่แกก็เมาเหมือนเดิม  แต่หลังจากประกวดนางนพมาศเสร็จแล้ว....แว่วว่า...มีคนเห็นแกลงไปในน้ำคลองที่ลอยกระทงกันนั้น  แต่บางคนเข้าใจว่าแกโดดเล่นเพื่อไปเก็บเศษสตังค์ในกระทง  หรือโดดเล่นเพื่อให้สร่างเมา  เลยไม่มีใครคิดว่า  แกพลัดหล่นลงไปในน้ำ  พอเวลาเลิกงาน  เลยมีประกาศเรียกหาตัวน้าแกกันจ้าละหวั่น  ถึงได้ข่าวว่าแกโดดลงน้ำ  แต่ไม่มีแล้วตรงนั้น...  พวกผู้ใหญ่ในหมู่บ้านเลยพากันมาดำหาตัวแกในคลอง  ต่างก็ไม่เจอ  จนมาเจออีกทีตอนตีสามแล้ว  แต่คราวนี้แกเป็นศพแล้วถูกน้ำพัดไปติดอยู่ท้ายวัดโน่น….เลยกลายเป็นว่าหลังงานลอยกระทงปีนี้กลับกลายเป็นมีงานสวดศพในวัดต่อเลย....กลายเป็นเรื่องเศร้าหลังงานลอยกระทงไปเลย

      ฝากเป็นอุทาหรณ์อีกเรื่องหนึ่งที่พึงให้ระลึกถึงความปลอดภัยในขณะไปลอยกระทงที่ท่าน้ำพร้อมๆ กับความสนุกสนานในวันลอยกระทงนะคะ

คำสำคัญ (Tags): #วันลอยกระทง
หมายเลขบันทึก: 310783เขียนเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2009 06:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)

เป็นเรื่องที่หวาดหวั่นกันเสมอที่วัดบ้านพี่ก็มี

คลองชลประทานอยู่ใกล้ๆวัด..แต่ ส.อบต.

คุมตลอดสองฝั่งคลองค่ะ..ไม่มีเหตุ

เศร้าครับครูแอน ดาราเมาประชุมชนมีทุกแห่ง ผู้คนผ่านพบมักไม่สนใจ เหมือนน้าบ๊อกครับ

  • สวัสดีครับ
  • น่าเศร้านะครับ
  • ขอบพระคุณมากครับ

Pสวัสดีค่ะพี่

  • ที่บ้านน้องในช่วงตอนที่ผู้คนอยู่กันเยอะๆเพื่อลอยกระทง  ตลอดจนเสร็จสิ้นงานการประกวดนางงาม  เจ้าหน้าที่(ทหารพราน / ชรบ.) เค้าก็อยู่กันเต็มตลอดฝั่งที่ผู้คนลงไปร่วมกิจกรรม
  • แต่ที่สลดใจเพราะน้าคนนี้แกพลัดหล่นลงไปตอนที่เค้าเลิกงานน่ะค่ะ
  • เลยมีคนเห็นแต่คนเห็นเค้าว่ายน้ำไม่เป็น เลยรีบไปตามคนมาช่วย  แต่ไม่ทันการเสียแล้วค่ะ
  • น้ำซัดพาไปไกลแล้วค่ะพี่...เมื่อคนแห่มาช่วยกันลงไปงมหาก็ไม่เจอเสียแล้ว
  • เลยเป็นเรื่องน่าเศร้าไปค่ะ
  • ขอบคุณพี่นงเยาว์มากค่ะ

 

Pสวัสดีค่ะบัง

  • เสียดายค่ะวันนั้นช่วงที่พี่ครูคิมมา...แอนดันไปราชการที่ทะเลน้อย  พัทลุงน่ะค่ะ
  • สวนกับพี่ครูคิมในวันนั้นเลยค่ะ  วันที่พี่เค้ามาหาดใหญ่  แอนออกเดินทางไปทะเลน้อยแต่เช้าตรู่
  • เลยไม่ได้เจอกัน...แอนอยู่จนกระทั่งถึงวันที่ 16 ต.ค. เลยเทียวค่ะ
  • แต่ไม่กล้ารบกวนบัง เพราะงานราชการทำให้ไม่ว่างเลย
  • ไว้โอกาสหน้า  เหมาะเหม็งหน่อย...คงได้เจอกันค่ะบัง
  • ขอบคุณนะคะ

 

Pสวัสดีค่ะพี่สิงห์ป่าสัก

  • น่าเศร้าจริงๆ ค่ะ
  • สบายดีนะคะพี่
  • ขอบคุณมากค่ะ

 

 

จงเอาการสูญเสียเป็นเครื่องเตือนสติ คนที่ยังอยู่ครับ

สวัสดีครับครูแอน

         หายหน้าหายตาไปเสียนานเลยนะ งานเขียนยังคงคุณภาพเหมือนเดิม.

สวัสดีค่ะ น้องแอน

- หายไปนานเลยนะค่ะ

- ทุกๆครั้งของงานรื่นเริง ก็จะมีความเศร้าแฝงมาด้วย...ถ้างดดื่มเหล้าได้ก็จะเป็นเรื่องที่น่ายินดีปลอดภัยทั้งตัวเขาและเราแน่นอนค่ะ

บ้านครูน้ำท่วมหรือเปล่าจ๊ะ ได้ข่าวว่าเทพาน้ำท่วม รักษาสุขภาพด้วยนะ

- ด้วยความห่วงใยมากมาย -

สวัสดีครับ Lioness_ann

  • เดือดร้อนพวกเราอีกแล้วซิ
  • พวกเราคงต้องสอนให้เด็กๆรู้จักคุณค่าความภาคภูมิใจ
  • ที่มีอยู่ในตัวตนเขาให้ได้ เน้นเรื่องการคิดวิเคราะห์ "คิดเป็น"
  • สิ่งเหล่านี้อาจจะช่วยทำให้การสูญเสียลดน้อยลง
  • ขอบพระคุณคุณครูมาก ทุกชีวิตล้วนมีคุณค่า

เหมือนเหตุการณ์ที่ดิฉันไปเที่ยวเชียงใหม่มา ขากลับเจะหมวกกันน็อคแตกกระจาย พร้อมกองเลือด เศษรองเท้าแตะ เข่งผักเกลื่อนตากับยายแก่แก่ นอนจมกองเลือด ตาคงจะไปแล้วหล่ะ ส่วนยายนอนหายใจระรวย ลูกๆที่นั่งมาด้วยยกมือขึ้นปิดหน้า รถมูลนิธิกำลังเตรียมแปล เพื่อเคลื่อนย้ายคุณยาย ได้แต่ภาวนาว่าขอให้คุณยายหายวันหายคืน กลับไปหาลูกหลานที่รออยู่ที่บ้าน ป่านนี้จะรู้หรือยังหนอว่าเกิดอะไรขึ้นกันตายายสองคนนี้......ลูกถามว่าแม่ยายกับตาจะเป็นไรไหม ฉันตอบว่า คุณหมอเอาไปล้างแผลที่โรงบาล ทายา กินยา แล้วก็เดินได้ลูกแล้วยายก็หายย ตอบไปพร้อมเสียงที่สั่นเครือ และฝืนทำสีหน้าที่ให้ลูกคลายกังวลมากที่สุด แล้วเด็กๆก็พยักหน้าสีหน้าคลายกังวลจริงด้วย (4ขวบ) แต่ในใจของฉันรู้ดีว่า..................

.....เฮ่อ และแล้วอาหารเย็น ที่สวนอาหารที่ใหญ่มากชานเมืองเชียงใหม่ในเย็นวันนั้น ก็เหลือเต็มโต๊ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร.....

Pสวัสดีค่ะท่าน ผ.อ.

  • เป็นเรื่องเตือนสติได้จริงๆ ค่ะ
  • ไม่ให้หลงลืมไปในกาลแห่งความสนุกสนานระหว่างการลื่นไหลไปตามครรลองแห่งวัฒนธรรมไทย
  • ในขณะเดียวกันความมีสติ รู้ระวังไม่ให้ประมาทกับชีวิตก็น่าจะเป็นเรื่องที่ต้องนำมาขบคิดค่ะ
  • ขอบคุณท่านผ.อ. นะคะ

 

Pสวัสดีค่ะหมอน้อย

  • หมอน้อยปลอดภัยดีนะคะ
  • ครูแอนเป็นห่วงค่ะ   แต่ครูแอนก็หายไปจากบล็อกพักใหญ่เช่นกัน
  • หายไปกับงานค่ะ....กลับมารายงานตัวใหม่แล้วนะคะคุณหมอ
  • เป็นกำลังใจให้คุณหมอและสมาชิกผู้กล้าหาญผู้ทำหน้าที่สำคัญของประเทศไทยทุกท่านด้วยค่ะ
  • ขอทุกท่านจงปลอดภัย....จากพวกคิดไม่ดีกับพวกท่านและประเทศไทยนะคะ

 

Pพี่สาวที่คิดถึง

  • คิดถึงจังค่ะ
  • สบายดีมั๊ยคะพี่นก
  • น้องได้ข่าวว่าที่คลองอู่ตะเภาปักธงเขียว...งั้นปลอดภัยจากน้ำท่วมแล้วใช่มั๊ยคะพี่
  • ค่ะพี่....เราคงต้องสอนเจ้าตัวเล็กในโรงเรียนของเราให้รู้จักคิดในมุมมองนี้บ้างเช่นกันค่ะพี่
  • ขอบคุณนะคะพี่สาว

 

30หวัดดีจ้า...ศิษย์ของครู

  • แต่ชื่อเรียงเสียงใดเนี่ย
  • มาแบบนินจาแล้วครูจะทราบมั๊ยคะว่าใครกันเนี่ย
  • บ้านครูน้ำท่วมลูก...แต่ตอนนี้ลดลงแล้วล่ะจ๊ะ
  • ขอบใจนะจ๊ะกับความห่วงใยครู...ขอบใจลูก..แต่ใครกันเนี่ยเข้าเมล์ครูดีกว่ามั๊ยคะ  เราจะได้คุยกันยาวไง

 

Pสวัสดีค่ะท่าน ผ.อ.ใจดี

  • สรุปว่า "ลงมาที่ครู"  เนี่ยล่ะค่ะ  แต่เราก็ต้องสอนแง่มุมของชีวิตจริงในสังคมนะคะ
  • ถือว่าเป็นทักษะชีวิตให้เค้า  ให้เค้า คิดเป็น--คิดอนาคต ในทุกๆ สิ่งที่คิดจะทำ
  • ขอบคุณท่าน ผ.อ.นะคะ...น้องม่อนคงสูงขึ้นมากแน่เลย
  • จะสูงกว่าป้าแอนแล้วมั๊ยคะเนี่ย...คิคิคิ...สูงกว่าแน่นอน....ชัวร์...5555
  • ขอบคุณค่ะ

 

30สวัสดีค่ะ คุณ pintida

  • เป็นภาพที่ติดตานะคะ....ยิ่งเพิ่งเจอมาหยกๆ คงทานอะไรไม่ลงเฉกเช่นกัน
  • เป็นเรื่องที่ใครๆ ก็ไม่อยากให้เกิด  ไม่อยากเจอ
  • ถ้า...ผู้ขับขี่จะเพิ่มความระมัดระวัง  หรือไม่ประมาทให้เกิดขึ้นอีกนิด
  • สองตายายคงไม่____  น่าสงสารนะคะ  เข่งผักเกลื่อน  ตายายคงยังต้องดิ้นรนทำงานหนักกันอยู่เลย  คุณตาคงไปสู่สุคตินะคะ  เหลือคุณยายก็คงเศร้าใจไม่น้อย  น่าสงสารคุณยายผู้ที่เหลืออยู่ที่ผู้เป็นที่รักจากไป...อย่างไม่ทันคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นนะคะ  คงต้องทำใจพักใหญ่เป็นแน่
  • เด็กๆ เค้าก็มีใจที่อ่อนโยนนะคะ...ที่เห็นเหตุการณ์แล้วอดคิดถึงความเดือดร้อนของผู้อื่นไม่ได้
  • ฝากความปราถนาดีให้มีความสุขมายังสมาชิกในครอบครัวคุณpintida ด้วยค่ะ
  • ขอบคุณค่ะที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้และเติมเต็มในบันทึกนี้...ขอบคุณมากค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท