เสือปลา (Prionailurusviverrinus)
เคยอ่านงานวิจัยเรื่องเสือปลา แต่ไม่ได้กล่าวไว้ว่ามีที่ต.โคกขาม
ก็อยากจะบอกว่าที่นี่เคยมีเสือปลา ฉันเคยเห็นเมื่อครั้งกุ้งกุลายังเริงระบำ
แต่เมื่อเศรษฐกิจตกต่ำ กุ้งกุลาพากันร้องไห้
บ่อกุ้งเข้าสู่ระบบผันเงิน ค่อยๆกลายเป็นหมู่บ้าน
เสือปลา(อ่านข้อมูลเพิ่มเติมที่นี่ค่ะ)ก็หายไป
ก่อนปิดเทอมที่ผ่านมา
มีเด็กนักเรียนหลายคนพบเสือปลามากินปลาในวัง
ยามน้ำลด วังแห้ง(วังคือบ่อเลี้ยงกุ้ง)
น้องมุกถูกเสือปลาข่วนเป็นทางยาว
เพราะนึกไม่ถึงว่ามันจะตกใจกลัวเมื่อเข้าไปเพื่อจะจับมันลงกระสอบ
ขนาดตัวโตกว่าแมวหง่าว น้องๆสุนัขไทยทั่วไป
ลายคล้ายเสือ แต่หน้าตาพิลึก
หลายคนคงจำได้ว่าในวรรณคดีที่เราเรียนมาจากเรื่อง สังข์ทองซึ่งเป็นบทละครนอก
มีกล่าวถึงเสือปลา โดยบรรยายลักษณะที่พิลึก จะเหมือนเสือก็ไม่ใช่ แมวก็ไม่เชิง
และมันจะมีส่วนคล้ายสุนัขป่าเหมือนกัน
ฉันเคยเห็นเสือปลาเมื่อ ปีพ.ศ.2525 ที่ ต.โคกขาม
แถวหมู่บ้านผีดิบ ที่ไม่ได้เป็นผีดิบ แต่มีวิถีชีวิตต่างออกไป
คือหากินในเวลาพระอาทิตย์ตกดินถึงก่อนสว่าง และนอนในเวลากลางวัน
ผู้คนในดงนี้ผิวจะเหลืองคาดว่าคงขาดวิตามินจากแสงแดด
ส่วนเด็กน้อยกลุ่มนี้ จะผอมเกร็ง ผิวคล้ำ ขาดเรียนบ่อยมาก
ปัจจุบันคนกลุ่มนี้หายไปไหนหมดไม่ทราบ
หลังจากประสบปัญหาป่าชายเลนหดหายไป
ปูแสมเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว
คนกลุ่มนี้ขาดรายได้เพราะนอกจากจับปูแสมหาเลี้ยงชีพแล้วเขาไม่ได้ทำอะไรเลย
และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เห็นเสือปลาพอๆกับชีวิตคนหาปูแสมก็ค่อยๆหายไป
อีกเหตุผลหนึ่งที่ชนกลุ่มนี้หายไป น่าจะมาจากความเจริญของบ้านเมือง
ภาพในอดีต..บ้านเรือนหลังคาจาก กั้นฝาด้วยใบจากแห้งที่มองดูแน่นหนา
พื้นบ้านไม่มี คงใช้พื้นดินแทนพื้นบ้าน ยกตั่งที่ทำด้วยไม่ไผ่ขึ้นสูงกว่าระดับพื้น
ไม่เกินศอกเพื่อเป็นที่นอนหลับผักผ่อน
ปลูกติดๆๆกันจนหลังคาเกยกันเป็นหย่อมๆ ก็ค่อยๆรื้อหายไป
จนกลายสภาพเป็นกึ่งเมืองชนบทนั้น
อาจเป็นเพราะ ป่าโกงกางและแสมถูกทำลาย
ถนนเริ่มเข้ามา การเดินทางระหว่างตำบลโคกขามเชื่อมต่อกับตำบลอื่นๆ
รวมทั้งเข้าตัวเมืองที่มีระยะห่างเพียง 7-8 กิโลเมตรเท่านั้น
แต่กลับต้องใช้การเวลาในการเดินทางนานนับชั่วโมง
ซึ่งเดิมมีเส้นทางการเดินทางเข้าเมืองโดยทางเรือ
เมื่อถนนเข้ามา รถมากขึ้น เรือกลับเข้าอู่ และบอกลาไปหลายลำ
คนเรือวางหางเสือหันมาจับพวงมาลัยรถแทน
ปีนี้เสือปลามาให้เห็นสองครั้ง
แต่ไม่มีใครคิดจะเก็บภาพของมัน
เสือปลาไม่มีความหมายในทางเศรษฐกิจของผู้คนที่นี่แล้ว
ลองค้นรูปทางอินเทอร์เน็ตดู เพื่อเอามาประกอบให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น
ขอบคุณภาพและข้อมูลเพิ่มเติมจาก
http://www.idiocentrism.com/FishingCat%20XX.jpg
เข้ามาเรียนรู้ด้วยครับ เสือปลา ได้ยินแต่ชื่อ ไม่เคยเห็นตัวจริงเลยครับ
หน้าตามันน่ากลัวจริงๆค่ะพี่ครูต้อย สงสารน้องปลา กลายเป็นเหยื่อทุกที
แถวบ้านเมื่อก่อนเป็นทุ่งนา พอบ่อกุ้งมาก็แปรผัน ระบบนิเวศน์เสียหาย ...
ชาวบ้าน คือ ปลา นายทุนที่มา คือ เสือ(กิน) ปลา ๕ ๕ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยมชมบันทึกดีๆ นะคะ
ยังไม่เคยเห็นเสือปลาเลยค่ะ^^*
แต่ที่ปราจีนมีปลาน้องเสือ..แฮ่ ๆ ...ล้อเล่น
สวัสดีคะ
ครูต้อยคะ น่าสนใจมากคะ
ยังไม่เคยเห็นเหมือนกันคะ
ท่าทางน่ากลัวจัง
พีเอดี [IP: 125.27.129.144]
เมื่อ อา. 01 พ.ย. 2552 @ 14:02
#1647704
ขอบคุณค่ะ สำหรับอารมณ์ขัน
อิอิ เสือปลา ปลาน้องเสือ เสือน้องปลา
ยังขาดเสือปลาน้อง ..อ้าว เป็นงั้น
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
แม่ต้อยว่าตัวนี้น่ารักไหมคะ
ขอบคุณภาพจาก
http://www.verdantplanet.org/catsoftheworld/top_marbledcat.jpg
สิ่งมีชีวิตที่ปรากฏในท้องถิ่น ไม่เพียงบ่งบอกถึงเรื่องปากท้องเท่านั้น แต่หมายถึงสถานะของสิ่งแวดล้อมของท้องถิ่นด้วยเช่นกัน..
ถ้าไม่นับเรื่องสัตว์แล้ว พืชผักหลายชนิดก็จวนเจียนจะหายไปก็เยอะแล้วเหมือนกัน
ขอบคุณครับ
อ.น้องแผ่นดิน
ทุกชีวิตล้วนมีคุณค่าในตัวเอง
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ krutoiting ขอบคุณที่กรุณาแวะไปเยี่ยม บัง วอญ่า แต่ บังอ่าน ลายแทงของครูไม่ออก
กรุณาแปใหม่น่ะครับ
จะได้แลกเปลี่ยนกันครับ
แวะมาชวนไปเที่ยวพิพิธภัณท์เงินตราค่ะ...
สวัสดีค่ะพี่ครูต้อย
ไม่เคยได้ยินอ่ะค่ะ เรื่อง เสือปลา เพิ่งได้เรียนรู้ที่นี่
ขอบพระคุณนะคะที่แวะไปทักทายอิงจันทร์ที่"พื้นที่เล็ก ๆ ของคนเหงา ๆ "
ระลึกถึงอยู่เสมอค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ต้อย
เสือปลา เคยไปเที่ยวเขาใหญ่ แล้วไปส่องสัตว์พบเสือปลาด้วย คงมีลักษณะเหมือนกัน
เดียวกำลังจะย้ายไปอยู่อำเภอแก่งกระจานแล้วค่ะ ช่วงนี้อากาศดีมาก ๆ ค่ะ
พี่ต้อยชอบแก่งกระจาน ยินดีต้อนรับน่ะค่ะ