ยอมรับ (2-66)
"อย่าให้เวลากับการแสวงหา “การยอมรับ” จากคนอื่นมากนักเลย
จงสร้าง “การยอมรับนับถือ” ในตนเถิด."
มานั่งคิดเล่น ๆ อมยิ้ม ๆ กับบันทึกที่เกิดจากความคิดในวันว่าง ๆ ของตัวเอง Be yourself … อ่านคอมเม้นท์จากกัลยาณมิตร แล้วมาคิดต่อ...ตามประสาคนชอบคิดเรื่อยเปี่อย....
อ่านแล้ว...เราดูจะคล้ายคนอหังการ ทายท้าโลก ที่เชิดหน้าขึ้นแล้วประกาศว่า ... “ฉันเป็นตัวฉัน” นี่แหละ
แต่ ในความเป็นจริงแล้ว ก็ไม่ใช่เช่นนั้น... 
ฉุกคิดขึ้นมาว่า มนุษย์นี้ช่างเหนื่อยจริงหนอ เพราะเรามักจะแสวงหาการยอมรับจาก...ผู้คนรอบข้างและสังคมรอบตัว โดยจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตามที
* เรา...อยากเป็นลูกหลานที่ดีของพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ลุงป้า น้าอา วงศาคณาญาติ...
* ...ต้องเป็นสมาชิกที่ดีของครอบครัว เป็นสามีที่ดี ภรรยาที่เสียสละ...
* ...ต้องเป็นเพื่อนที่น่ารักน่าคบของเพื่อนฝูง...
*...ต้องทำงานเก่ง เป็นสมาชิกที่ดีในสังคมที่เราสังกัด...
*...ต้องเป็นคนดี คนเก่ง และคนมีความสุข…
*...ต้อง.......ฯลฯ.......
เพื่ออะไรกันนะ.....
หรือจะเป็นเพราะ...เรากลัวที่จะเป็นคนที่สังคมไม่ยอมรับเรา ไม่ชอบเรา ไม่พูดไม่คุยไม่เสวนาด้วย
เราจึงเหนื่อยเหลือเกิน...กับการสร้าง “การยอมรับ” ให้เกิดขึ้น บางครั้งต้องยอมแลกกับหลายสิ่งหลายอย่าง หลายความรู้สึก และอิสรภาพที่จะสุขสงบในมุมส่วนตัว
บางที เราก็ลืมไปว่า...การยอมรับที่แท้จริงจะต้องเกิดจากพื้นฐานของการ “ยอมรับนับถือตนเอง” ก่อนอย่างอื่น
แล้วทีนี้ก็เลยคิดต่อว่า...การยอมรับจากคนรอบข้าง จากสังคมรอบตัว จะมีคุณค่าอะไร หากสิ่งนั้นไม่ใช่... “ของจริง” ที่ทำให้เราสุขสงบและทำให้เรารู้สึกรักและนับถือตัวเองได้อย่างแท้จริง...
งั้นก่อนอื่น...เรามาสร้างความรักและการยอมรับในตัวเองอย่างแท้จริงกันก่อนดีกว่านะคะ เราจะได้รักและยอมรับผู้อื่นได้อย่างเต็มหัวใจ
(^__^)
ความเห็น (41)
สวัสดีค่ะ
เราได้ทำหน้าที่และบทบาทของเราได้อย่างเหมาะสมและดีที่สุดแล้ว ก็จะมีผู้คนยอมรับนับถือในความดีที่แท้จริงค่ะ ทุกอย่างอยู่บนความพอดี และพอประมาณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่สุนันทา
ขอบคุณข้อความที่มีคุณค่าค่ะ...
เราได้ทำหน้าที่และบทบาทของเราได้อย่างเหมาะสมและดีที่สุดแล้ว ก็จะมีผู้คนยอมรับนับถือในความดีที่แท้จริงค่ะ ทุกอย่างอยู่บนความพอดี และพอประมาณ...
ภาพงดงามมากค่ะ
(^___^)
+ สวัสดีค่ะ...ป้าคนดอกไม้สีม่วง....
+ แม่ ๆ ...ลูกจำได้...คนนี้...ที่เป็นภาพแบบนี้...ป้าชื่อ...ป้าดอกไม้สีม่วง...
+ พ่อ ๆ จำป้าดอกไม้สีม่วงได้ไหม....ป้าชอบส่งภาพไดโนเสาร์มาให้แอมแปร์....
+ แม่ ๆ ...ถามป้าดูอีกสิ...ว่าป้าคนดอกไม้สีม่วง...มีภาพไดโนเสาร์ใหม่อีกไหม....
+ ออ...บอกป้าด้วย...ว่าลูก...รักป้ามาก ๆ ....และบอกป้าด้วยว่าแอมแปร์ไม่ได้เห็นป้านานมาก...
+ เพราะ....แม่อ๋อยไม่เป็นแม่บล็อกมานานหลายนานมาก ๆค่ะ...
+ แม่ ๆ ...แล้วป้าคนดอกไม้สีม่วงจะคิดถึงลูกไหมนี่....
+ การ“ยอมรับนับถือตนเอง” เป็นสิ่งยิ่งใหญ่มากค่ะ...ต้องฝึกฝนตลอดเวลา...และตรวจความเป็นไปบ่อย ๆ.... + เมื่อนั้นเราถึงจะ....บอกกับตัวเองว่า.... ณ ตอนนี้ที่เราเป็นอยู่...เพียงพอจะ “ยอมรับนับถือตนเอง” ได้หรือยัง....
+ มีหลายครั้งที่อ๋อย...รู้สึกตัวว่า...ณ ตอนนี้ที่เราเป็นอยู่...ยังไม่เพียงพอที่จะ “ยอมรับนับถือตนเอง” ได้...
+ หมายถึงในบางเรื่อง...บางอย่างนะค่ะ...เหมือนตอนนี้...ทาง สกว. ต้องการให้อ๋อยรายงานความคืบหน้างานวิจัย 6 เดือน....แต่อ๋อยยังเฉื่อย...เนือย ๆ ยังไงไม่รู้...ไม่ส่งรายงานไปให้ทาง สกว.ซะงั้น ๆ
+ ทาง สกว. บอกมาว่าถ้าไม่รายงาน...เงิน งวดที่ 2 ก็จะไม่โอนให้....อ๋อยก้ยังเฉื่อย...เนือย...ได้อีก...
+ ทั้งที่หมายถึงการขาดความรับผิดชอบนะนี่...แต่ยังเป็นไป....ก็เลยทำให้รู้สึกว่าตัวเองแย่มาก ๆ ค่ะ
+ ท่านพี่สบายดีไหมค่ะ...คิดถึงเสมอ ๆ ค่ะ...และเมื่อมีโอกาสก็เข้ามาอ่านอะไร ๆ เสมอ ๆ เช่นกันค่ะ
คุณอ๋อยและเจ้าแอมแปร์น้อยกลับมาแล้ว.....
ดีใจจังเลย...
อ่านที่คุณอ๋อยบอกแล้วก็คงได้แต่ยิ้มปลอบใจ...มีหลายครั้งที่อ๋อย...รู้สึกตัวว่า...ณ ตอนนี้ที่เราเป็นอยู่...ยังไม่เพียงพอที่จะ “ยอมรับนับถือตนเอง” ได้...
หากคิดถึงประโยชน์ที่คนมาอ่านและได้ประโยชน์จากการนำไปใช้จริง...จากงานของคุณอ๋อย อาจทำให้คุณอ๋อยรู้สึกกระตือรือร้นก็ได้ค่ะ...
เพราะมั่นใจว่างานวิจัยที่คุณอ๋อยทำกับ สกว ไม่ใช่งานสุกเอาเผากิน และกรรมการก็ต้องพิจารณาแล้วว่า...งานของคุณอ๋อยมีคุณค่าค่ะ
สู้ ๆ นะคะ...เพื่อประโยชน์ของคนส่วนใหญ่ค่ะ
ทำงานมาก ๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หากมีเวลาจะหาภาพไดโนเสาร์มาฝากน้องแอมแปร์นะคะ
คิดถึง ๆ เสมอค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก
ศรัตรูที่ร้ายกาจที่สุด คือ การเอาแต่ใจตนเองและการเอาใจผู้อื่น
การเอาใจคนอื่นเพื่อให้คนอื่นยอมรับ ก็เหนื่อยหน่ายจริงๆ
รักตัวเอง นับถือตนเอง ดีที่สุดค่ะ
แฮะๆๆ 
เจ้าตัวโปรด
สวัสดีค่ะคุณครูจิ๋ว
เจ้าของ เจ้าตัวโปรด มาเยี่ยมแล้ว....
จริงค่ะ หากเราแสวงหาการยอมรับจากคนอื่น จนลืมนึกถึง การยอมรับนับถือตัวเอง แล้ว...
ชีวิตคงเหนื่อยมาก....
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีครั้งที่2 สำหรับวันนี้
วันหยุดที่ยัง...ต้องทำงาน
แต่ยังอยากติดตามความคิดของ..คนไม่มีรากอยู่เลยค่ะ
นั่นสินะ.. เราทำอย่างโน้นอย่างนี้เพื่ออะไร เพื่อใคร
ก็ชอบถามตัวเองอยู่เสมอๆ
โดยเฉพาะเมื่อต้องทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ
แต่..นั่นแหละหลายๆครั้งเราก็ต้องทำสิ่งที่ไม่อยากทำ
และ...หลายครั้งเราก็หาวิธีหลีกเลี่ยง...แล้วเราก็รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก
ตอนนี้เราก็หาจุดที่ลงตัวให้กับตนเองได้....
ชอบคำนี้นะคะ
จงสร้าง “การยอมรับนับถือ” ในตนเถิด."
ค่ะ รักตัวเองให้เป็น...ก่อนจะไปรักคนอื่น!!
ยอมรับตัวเอง..ก่อนจะให้คนอื่นยอมรับ
สวัสดีค่ะคุณนาง...มณีวรรณ
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับการติดตาม...ความคิดเรื่อยเปี่อยของคนไม่มีราก...
ทั้ง ๆ ที่เป็นวันทำงาน...
งานรักษาพยาบาลเป็นงานที่ต้องอาศัย...ใจที่เสียสละอย่างแท้จริงค่ะ
อ่านที่คอมเม้นท์แล้วให้ได้ยิ้ม ๆ อยู่นานค่ะ ... เหมือนได้คุยกับคนถูกคอถูกใจ...ใช่เลยค่ะ
....โดยเฉพาะเมื่อต้องทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ แต่..นั่นแหละหลายๆครั้งเราก็ต้องทำสิ่งที่ไม่อยากทำ และ...หลายครั้งเราก็หาวิธีหลีกเลี่ยง...แล้วเราก็รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้เราก็หาจุดที่ลงตัวให้กับตนเองได้....
คนไม่มีรากคิดว่า...หากเรากล้าหาญพอที่จะยอมรับความรู้สึกแท้ ๆ ของเราได้ล่ะก็...เราจะมีความสุขมากขึ้นค่ะ เพราะไม่ต้องคอยกังวลกับการยอมรับหรือไม่ยอมรับของคนอื่นๆ ...
เมื่อเราไม่ได้ทำสิ่งที่คนอื่นต้องเดือดร้อนกับเราแล้ว...หากใจรักและคิดว่า...อยากทำ ก็ทำเถิด...ดีทั้งนั้นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
คุณครูครู ป.1 คะ
มาแบบสั้น ๆ ได้ใจความ .... เลยค่ะ
ชอบ ๆ ๆ ๆ ....
รักตัวเองให้เป็น...ก่อนจะไปรักคนอื่น!! ยอมรับตัวเอง..ก่อนจะให้คนอื่นยอมรับ...
หากยังรักตัวเองไม่เป็น ไม่รักตัวเอง ไม่ยอมรับตัวเองแล้ว ...
ก็คงยากที่จะไปรักคนอื่น ยอมรับคนอื่น ... ซึ่งเป็นหลักสำคัญที่ทำให้เกิดการยอมรับซึ่งกันและกันค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ โดนใจจริง ๆ
(^___^)
มาอีกรอบนะคะก่อนจะนอนคืนนี้
เพราะรอการเม้นตอบอยู่น่ะค่ะ
พออ่านแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว
อย่างน้อยก่อนนอนคืนนี้เราก็มีความสุขอีกรูปแบบหนึ่ง
คือนั่งยิ้ม .. ยิ้มเลยค่ะไม่ใช่อมยิ้มอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
Learn from that feeling and find out the answer not for fulfill your lonely mind but for understanding.
คุณนาง...มณีวรรณคะ
ดีจังค่ะ ... เราสองคนได้ยิ้ม...อย่างมีความสุขด้วยกัน...ก่อนนอน
ขอบคุณเช่นกันนะคะที่ได้ร่วมกันแบ่งปัน...ความรู้สึกดี ๆ ด้วยกัน
หลับฝันดีนะคะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณterachai chaorattana
ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นดี ๆ ค่ะ
อ่านแล้วอมยิ้ม ๆ ... Learn from that feeling and find out the answer not for fulfill your lonely mind but for understanding... (ภาษาอังกฤษไม่ค่อยแข็งแรง สามวันดีสี่วันไข้อยู่เรื่อยค่ะ)
Infact, I'm always learning from feeling and find out the answer, not for fulfill my lonely mind and absolutely, for understanding my true self ...Ka
Goodnight, Sleep tight.
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
- มารับสาระแก่นแท้ของชีวิต
- จากน้องเรา นะครับ
- อ่านดีจังนะครับ
- ซึ้ง...
สวัสดีค่ะ
- พี่เพิ่งกลับจากการเยี่ยมเยียนครอบครัวที่ต่างจังหวัดค่ะ
- รีบติดตามอ่านเรื่องดีๆของน้องๆ
- เรื่องนี้เขียนได้น่าสนใจดีมากๆนะคะ...ใครเข้ามาอ่านจะต้องย้อนกลับมาดูตัวเหมือนกระจกส่งหน้าเชียวหล่ะ...เตือนสติเตือนใจโดนใจดีจัง
- แต่อยากเสริมว่าถ้าจะให้ไม่เหนื่อยกับการทำอะไรๆเพื่อใครๆล่ะก็ขอให้ทำด้วยความสุขใจ....ทำเพราะอยากทำ...แล้วเราจะได้รับการยอมรับด้วยความจริงใจและเต็มใจจากคนที่เขาชอบเรา..เพราะอะไรทราบมั้ยคะ..คนที่เขาไม่ดีกับเราต่อให้เราทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่ชื่นชมเราหรอก..แต่คนที่เขาดีกับเรา...โดยเฉพาะคนที่เขารักเรา..เราทำอะไรก็ดีไปหมดผิดก็อภัยได้เสมอ....อย่าเพิ่งท้อใจนะคะ..มีคนรักเราอีกตั้งมากมาย..คนยอมรับเราก็เยอะ...ยอมรับตนเอง...ก้าวไปอย่างมั่นใจ..ทำอะไรๆก็เป็นสุข
- ขอให้มีความสุขกับทุกๆอย่างนะคะ....พี่ส่งความปรารถนาดีมาให้ด้วยรักและระลึกถึงเสมอค่ะ
สวัสดีครับ คนไม่มีรากคนไม่มีราก
- พาหลานม่อนไปฝากเข้าโรงเรียนมาแล้ว
- สามขวบครึ่งพอดีปี 2553 รร.อยู่ติดกับบ้าน
- ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชอบแสดงออกมากๆ
- จะจดจำในสิ่งที่ชอบที่ประทับใจมากๆ
- หลายๆวันก็ยังจำได้ ขอบพระคุณมากครับ
- ที่ให้ความรัก-ความเมตตาหลานม่อน
- ช่วงนี้เป็นช่วงที่กำลังจะมีการปฏิรูปการศึกษา
- ฝากท่านด้วยเพราะหลายเรื่องที่ผ่านมาเราล้มเหลวสิ้นเชิง
- อยากให้ผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจในการปฏิรูปยอมรับความเป็นจริง
- ยอมรับฟังข้อเท็จจริงที่มันเกิดขึ้น อย่างน้อยๆ
- ข้อมูลต่างๆจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากครูอาจารย์
- ทั้งหลายน่าจะเป็นข้อมูลเชิงลึกที่เป็นประโยชน์
- หลายคนบ่นว่าระบบการศึกษาเราดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
- แต่โลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วมาก
- เลยดูเหมือนยิ่งเรียนยิ่งโง่ อนาคตของเด็กๆฝากไว้กับท่าน
- อิอิ.อิ.......ไม่รู้จะฝากใคร
- ขอบพระคุณ ขอให้มีความสุข
สวัสดีค่ะพี่Preeda
ดีใจที่พี่ดามีเวลามาเยี่ยมเยือนน้องค่ะ... ^_^
น้อมรับถ้อยคำที่อบอุ่นและเมตตาของพี่ดาที่นำมาฝากค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจมากมาย....
....แต่อยากเสริมว่าถ้าจะให้ไม่เหนื่อยกับการทำอะไรๆเพื่อใครๆล่ะก็ขอให้ทำด้วยความสุขใจ....ทำเพราะอยากทำ...แล้วเราจะได้รับการยอมรับด้วยความจริงใจและเต็มใจจากคนที่เขาชอบเรา..เพราะอะไรทราบมั้ยคะ..คนที่เขาไม่ดีกับเราต่อให้เราทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่ชื่นชมเราหรอก..แต่คนที่เขาดีกับเรา...โดยเฉพาะคนที่เขารักเรา..เราทำอะไรก็ดีไปหมดผิดก็อภัยได้เสมอ....อย่าเพิ่งท้อใจนะคะ..มีคนรักเราอีกตั้งมากมาย..คนยอมรับเราก็เยอะ...ยอมรับตนเอง...ก้าวไปอย่างมั่นใจ..ทำอะไรๆก็เป็นสุข
ความรัก เมตตา ปรารถนาดีของกัลยาณมิตรใน GTK นี้ เหลือจะประมาณค่ะ น้องเองมีความสุขเสมอเมื่อได้อ่านข้อความ ความคิดเห็นจากพี่ ๆ น้อง ๆ เพื่อน ๆ ...
ขอบพระคุณพี่ดามาก ๆ ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ... อิ่มค่ะ...อิ่มทั้งสาระในบทความ และสาระจาก Comment อีกทั้งอิ่มข้าวเที่ยว ฮา. ที่เกริ่นมาทั้งหมด...เพียงจะบอกว่า "ทุกสิ่งทุกอย่าง...เริ่มต้นที่ตัวเราก่อนเสมอค่ะ..."... ขอบพระคุณมากค่ะ
พี่นุส..พยายามหาที่ทางให้กับตัวเองโดยการยอมรับนับถือตัวเองแบบพอเหมาะพอควรและพอใจ..เบาสบายในระหว่างหมู่ชนที่กำลังเร่าร้อน..บางครั้งออกแนวงงๆตัวเองอยู่เหมือนกัน..บางครั้งการปรับเปลี่ยนวิธีคิดก็ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนได้นะคะ..ขอบคุณน้องมาก..สบายดีนะคะ
- สวัสดีครับพี่หญิง
- เอาดอกบัวที่หน้าอาศรมก้ามกุ้งมาฝากครับ
หวัดดีจ่ะ เห็นด้วยนะจ๊ะ คิคิ
ยอมรับ ในความจริง และ ไม่จริง
ยอมรับ ไม่ใช่จำยอมเพราะไม่มีทางเลือก
แต่เลือกที่จะยอม
ยอมแพ้ ถ้าเราแพ้
เพื่อที่จะรู้จักตนเอง
เพื่อที่จะก้าวต่อไป
ยอมรับที่จะรู้ ในสิ่งที่ไม่รู้
สุขใจกับการยอม...นะครับ
- ...สวัสดีครับ...คนไม่มีรากฯ...สบายดีนะครับ...
- ...ผมเองลุกมาตอบเมนต์ได้นิดหน่อยตอนบ่าย...ไม่ได้เข้ามาทักทายขออภัยด้วย...เพราะพิษไข้ นี่แหละ...
- ..."การยอมรับ" คือ การพร้อมที่จะสู้กับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นครับ...
ชอบคำพูดที่ว่า "บางที เราก็ลืมไปว่า...การยอมรับที่แท้จริงจะต้องเกิดจากพื้นฐานของการ “ยอมรับนับถือตนเอง” ก่อนอย่างอื่น" ซึ่งเป็นคำพูดที่ถูกต้องที่สุด เป็นกำลังใจสำหรับการสรรหาบทความและสาระดีมาถ่ายทอดครับ จะติดตามผลงานดีๆต่อไปครับ
แอบมาเรียนรู้การสร้างความรัก และการยอมรับด้วยคน
เพราะเคยมีคนเปรียบเปรยไว้ว่า..
ความสุข เหมือน ผีเสื้อ
ยิ่งเราไคว่คว้าอยากได้
มันก็ยิ่งบินหนีเราไป
แต่ถ้าเมื่อไหร่เราเฉยๆ ไม่สนใจ
เดี๋ยวมันจะบินมาวนเวียนและเกาะเราเอง
น้องสาวว่าจริงแมะ
คิดถึงนะคะ
พี่หญิงกลาง ป้าดอกไม้สีม่วงจ๋า .. จริงๆก็น่าคิดนะคะ ก็ฉันเป็นตัวฉันเองอย่างนี้ จะได้พิสูจน์ไงคะว่าจริงๆแล้วที่คบกันนะเพราะอะไร ... หากทั้งสองเผยตัวตนที่แท้จริงก่อน ไม่ใช่มาทราบภายหลังเหมือนหลายๆ คู่ มีปัญหาทีหลัง ... วกมาเรื่องหัวใจอีกแล้ว หุ หุ
สวัสดีค่ะท่านอ.ประจักษ์
น้อมรับ...คำฝาก จากท่านค่ะ ...แม้จะยังมองไม่ค่อยเห็นทางที่คนไม่มีรากจะมีส่วนร่วมในการช่วย...ลด "ความล้มเหลว" ของการศึกษาในบ้านเรานัก
ช่วงวัย แรกเกิด-5 ปี เป็น "วัยทอง" ของชีวิตที่จะเรียนรู้และปลูกฝังให้กับเด็ก ๆ ...
ข้อมูลจาก คุณครูใน GTK นี้ โดยเฉพาะของอาจารย์ คนไม่มีรากจะบันทึกเก็บไว้เป็นข้อมูลค่ะ และหากมีโอกาสก็จะนำไปเป็นข้อมูลพื้นฐานในการปรับปรุงและวางพื้นฐานนโยบายการศึกษา...ต่อไป...
ขอบพระคุณค่ะ
(^___^)
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาให้กำลังใจกับคนเก่งคิด เก่งคน เก่งงาน
- เราจึงเหนื่อยเหลือเกิน...กับการสร้าง “การยอมรับ” ให้เกิดขึ้น บางครั้งต้องยอมแลกกับหลายสิ่งหลายอย่าง หลายความรู้สึก และอิสรภาพที่จะสุขสงบในมุมส่วนตัว บางที เราก็ลืมไปว่า...การยอมรับที่แท้จริงจะต้องเกิดจากพื้นฐานของการ “ยอมรับนับถือตนเอง” ก่อนอย่างอื่น
- ขอยกทั้งประโยคมาเพราะอ่านข้อความแล้วประทับใจมาก ๆ อ่านบันทึกของคนไม่มีรากบันทึกครั้งใด เหมือนกับได้กำไรในชีวิตทุกที
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณVij
ดีใจจังค่ะ...ที่บอกว่า...อิ่มทั้งสาระในบทความ และสาระจาก Comment อีกทั้งอิ่มข้าวเที่ยว ฮา. ที่เกริ่นมาทั้งหมด...เพียงจะบอกว่า "ทุกสิ่งทุกอย่าง...เริ่มต้นที่ตัวเราก่อนเสมอค่ะ..."...
ได้ทราบเช่นนี้แล้ว คนไม่มีรากก็ถือว่า การเขียนบันทึกของตัวเอง ... ประสบความสำเร็จแล้วในระดับหนึ่งค่ะ เพราะการเขียนบันทึกใน GTK นี้ คนไม่มีราก ไม่เพียงต้องการแชร์ประสบการณ์และความคิดของตนเท่านั้น แต่อยากให้ทุกท่านมีส่วนในการแชร์ความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์กับ...คนอื่น ๆ ที่มาอ่านด้วยค่ะ
ขอบคุณดอกไม้งดงามมากค่ะ...
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่nussa-udon
การจัดวางและการหา "พื้นที่" ในสังคมที่ผู้คนต่างเร่าร้อนนี้...ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ
ส่งกำลังใจ แรงใจให้พี่นะคะ....
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
ระลึกถึงพี่ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณนายก้ามกุ้ง
มีความสุขในอาศรมที่แสนสบายสงบนะคะ
คงต้องออกมาแล้วมั้งคะ...เปิดเทอมแล้วค่ะ
ขอบคุณบัวขาบที่นำมาฝากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณPhornphon
ขอบคุณที่มาเยือนพร้อมข้อคิดที่กินใจ ได้คิดเสมอ....
คนไม่มีรากชอบความคิดของคุณพรพลค่ะ...
...ยอมรับ ในความจริง และ ไม่จริง ยอมรับ ไม่ใช่จำยอมเพราะไม่มีทางเลือก แต่เลือกที่จะยอม...
ใจที่ ยอม อ่อนน้อม ควรแก่การฝึกปฏิบัติค่ะ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
มีความสุขและหามุมสงบ...ภายในให้พบเร็ว ๆ นะคะ
(^___^)
- เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ เริ่มต้นที่ทำตัวเองให้น่านับถือเพื่อที่จะเริ่มนับถือตนเองก่อน สิ่งต่าง ๆ คือผลพลอยได้ ไม่คาดหวัง
- ไม่มีอะไรสำคัญให้เราได้เรียนรู้ไปกว่ากายใจตนเอง สุขสันต์วันเริ่มงานค่ะ
สวัสดีค่ะอ.udomran
อากาศเปลี่ยนแปลงมากมายเลยค่ะ ทั้งร้อน ทั้งฝน ทั้งหนาวมาในคราวเดียวกัน....
รักษาสุขภาพมาก ๆ นะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณดร. เมธา สุพงษ์
ความจริงทุกบันทึกของคนไม่มีรากนี่...ไม่ค่อยมีสาระอะไรเลยค่ะ เป็นการบันทึกสิ่งที่พบเห็นและคิด...แต่สิ่งที่ได้มากมายคือ...
คอมเม้นท์และความคิดของกัลยาณมิตรที่มาช่วยเติมเต็มค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่เขี้ยวมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
เปรยได้ใจจริง ๆ ค่ะ
ความสุข เหมือน ผีเสื้อ
ยิ่งเราไคว่คว้าอยากได้
มันก็ยิ่งบินหนีเราไป
แต่ถ้าเมื่อไหร่เราเฉยๆ ไม่สนใจ
เดี๋ยวมันจะบินมาวนเวียนและเกาะเราเอง
จริงค่ะ เห็นด้วยเลยค่ะ
เคยไปเที่ยวสวนผีเสื้อที่จ.ภูเก็ต... มีผีเสื้อมาเกาะแกะ ก็คงเพราะน้องไม่ได้อยากให้มันมาเกาะเลยค่ะ... ส่วนคนที่อยากให้ผีเสื้อมาเกาะ...มันไม่ยักจะมา
เอ...เกี่ยวกันหรือเปล่านี่
ขอบคุณพี่ค่ะ
(^___^)
อืม เห็นด้วยครับ
การแสวงหาการยอมรับจากคนอื่น อาจเกิดจาก...เราขาดการยอมรับในตัวเองนี้เอง
ดังนั้น จงสร้างการยอมรับ นับถือในตัวเองก่อนดีกว่า
ชอบครับ
สวัสดีค่ะ...คนไม่มีราก
ตามมาเก็บงานค่ะ
การรักและการยอมรับในตัวเองที่แท้จริง
ขอบคุณมากค่ะสำหรับสาระจากคมความคิดเรื่อยเปื่อยของคุณ
ขอบคุณค่ะสำหรับข้อคิดดีดีที่มีมาแบ่งปันเสมอค่ะ