SHA ขอนแก่น

ตามติดโครงการ SHA

  SHA

       ฉันรู้จักโครงการนี้ครั้งแรกตอนที่พี่นิตยาแนะนำให้ฉันไปเรียน  Narrative  medicine  นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาโครงการ  SHA  ก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันแบบไม่รู้ตัว  คุณเคยได้ยินไหม?  คำที่ใคร ๆ เขาเรียกคน.....คนหนึ่งที่มีความเชี่ยวชาญและชำนาญในสิ่งนั้นมากๆ  เช่น  พยาบาลหรือแพทย์ที่ดูแลผู้ป่วยจิตเวช   เขาก็จะเรียกว่าหมอบ้า    ผู้ดูแลคลีนิกเบาหวาน  เขาก็จะเรียกหมอเบาหวาน  สำหรับฉันพี่ ๆ ที่โรงพยาบาลเรียกเจ้าแม่เรื่องเล่า   หลายคนให้เหตุผลว่า  บางเรื่องที่ฉันเล่าให้ฟังมันดูเหมือนกับไม่ใช่เรื่องที่น่าจะเกิดขึ้นจริง  แต่มันกลับเป็นชีวิตจริงของคนคนหนึ่งที่พวกพี่ๆเขาไม่เคยได้มีโอกาสพบเจอ  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องยายดอน  เรื่องลุงสุขสันต์  เรื่องน้องไมล์  หรือแม้แต่เรื่องของน้องสรัญญากับน้องสาว  และอีกหลายเรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดโดยผ่านฉัน  บุคคลซึ่งเป็นเพียงสะพานที่ทอดยาวให้พวกพี่ๆ ได้มองเห็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตในเขตอำเภอโนนคูณ  ฉันอาจจะไม่คนที่เชี่ยวชาญหรือผู้ที่ชำนาญที่สุดเกี่ยวกับเรื่องเล่า  แต่ฉันก็ได้เล่าในสิ่งที่ตัวเองได้พบ  ได้เห็น  ได้สัมผัสมันมา  บางเรื่องไม่ได้เกิดกับฉัน   บางเรื่องเกิดจากพี่คนอื่น  แต่ทุกเรื่องที่เล่าเกิดขึ้นที่นี่!!!  ที่โนนคูณ......

      ไม่เพียงแต่เรื่องเล่าเท่านั้นที่พวกเราชาวโนนคูณต่างสานต่อสำหรับโครงการ  SHA  ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่ชาวโนนคูณได้ดำเนินการเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างยั่งยืน  ไม่ว่าจะเป็นโครงการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมผู้ป่วยเบาหวาน  เป็นต้น  นอกจากนี้ยังมีโครงการที่ทำร่วมกับชุมชนอีกมากมาย   เช่น  โครงการพึ่งตนเองแบบยั่งยืน   โครงการงานศพปลอดเหล้า  เป็นต้น  คงเป็นเพราะโครงการต่าง ๆ ที่ชาวโนนคูณทำมาผู้ใหญ่ใจดีจาก  งานพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลจึงได้เชิญเข้าร่วมการประชุมอีกครั้งที่ขอนแก่น  งานนี้ได้มีโอกาสพบกับอาจารย์ดวงสมรอีกครั้ง  ทำให้ฉันนึกถึงอาจารย์โกมาตรไม่ได้  มันเป็นความรู้สึกส่วนลึกจริง ๆ ที่อดคิดไม่ได้ว่า  ถ้าเอ่ยคำว่า  SHA ต้องนึกถึงอาจารย์  2  ท่านนี้ราวกับเป็น  Presenter  ของโครงการเลยก็ว่าได้ ( คิดเองคนเดียว 55555555!!!)  ถ้าเปรีบยอาจารย์โกมาตรที่สามารถพูดได้คนเดียวตลอด  4  วัน  3  คืน  เป็นดั่งขั้นเทพ  แล้วอาจารย์ดวงสมรนี่ฉันยังสงสัยอยู่ว่าจะขั้นไหน?  เพราะสามารถพูดและบรรยายได้ตลอดรายการ  3  วัน  2  คืน  และที่สำคัญร้องเพลงได้ด้วย

    สิ่งที่ฉันได้รับจากการเข้าร่วมประชุมครั้งนี้   ฉันและพี่ๆ ชาวโนนคูณได้มีโอกาสไปแลกเปลี่ยนความรู้  ความฝันของโรงพยาบาลโนนคูณร่วมกับพี่ๆ น้อง ๆ อีกหลายโรงพยาบาล   ความฝันคือสิ่งที่เราตั้งมั่น  สักวันหนึ่งในไม่ช้าฝันของเราจะเป็นจริง  ยอมรับว่าอาจจะมีอุปสรรคบ้างแต่เราเชื่อว่าไม่มีความสำเร็จใดที่ไม่ได้ฝ่าฟันอุปสรรค  เพราะอุปสรรคคือตัวชี้วัดว่าความสำเร็จนั้นยิ่งใหญ่และมีค่าแค่ไหน

 

            

 

     นอกจากนี้เรายังได้ประสบการณ์ที่คนเข้าร่วมประชุมเท่านั้นจึงจะรู้  ช่วงบ่ายของวันสุดท้าย  ขณะที่ผู้เข้าร่วมประชุมทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งแต่จะนำเสนอ(ขายฝัน)ผลงานของตัวเองให้เพื่อน ๆ ฟัง  อาจารย์ดวงสมรได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนไว้ที่สิ่งประดิษฐ์เล็ก  ที่ประสานได้ด้วยความยิ่งใหญ่แห่งจิตใจ  สิ่งนั้นก็คือ  หงส์ขาว  อาจารย์ดวงสมรเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อยว่า  นี่คือสิ่งประดิษฐ์ที่เกิดจากวัสดุเหลือใช้ในตึกผู้ป่วยมะเร็งในเด็ก  อาจารย์ได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมการทำงานและเยี่ยมผู้ป่วยตามคำเชิญของพี่กุ้ง  แล้วเห็นผู้ปกครองของเด็ก ๆ ที่เป็นมะเร็งมารับการรักษาบางคนนั่งรอลูกตัวเองทำเคมีบำบัด  เลยนั่งพับกระดาษเพื่อเป็นชิ้นส่วนประกอบกันทำหงส์ในรูปแบบต่าง ๆ จากคำบอกเล่าของอาจารย์ดวงสมรร่วมกับการอธิบายที่ไปที่มาของโครงการพับกระดาษทำหงส์ของพี่กุ้งแล้วทำให้ฉันนึกถึงรอยกรีดที่กดทับผ่านกระดาษทีละเส้น  ผู้ปกครองบางคนคงกรีดไปด้วยความหวังว่าลูกตนต้องดีขึ้น  บางคนอาจจะกรีดไปด้วยความรู้สึกเศร้า  เสียใจและสงสารลูกที่ตัวเล็ก ๆ ก็ต้องมาเผชิญกับโรคร้ายขนาดนี้  ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด  แต่ทุกรอยกรีดนั้นมันย้ำให้ฉันเห็นว่าในช่วงที่เราเผชิญกับปัญหาไม่ว่าจะยากเย็นสักเพียงใด  ก็ยังมีที่ระบาย.........นักจิตวิทยาหลายท่านบอกว่าหากเวลาที่เราเครียดแล้วได้ระบายอารมณ์ในทิศทางที่ถูกต้องและเหมาะสม  เราจะค้นพบหนทางแก้ไขทุกปัญหา  และสุดท้ายผู้เข้าร่วมการประชุมก็เลือกที่จะระบายอารมณ์ด้วยการร้องเพลง  555555555555...........แหม!!  ขอชมนิดนึงนะค่ะว่าตอนแรกที่ได้ยินเสียงพี่กุ้งนะนึกว่าต่าย  อรทัยมาเป็นแขกรับเชิญ   ยังแอบนึกในใจว่าผู้จัดลงทุนจังเลย  พอเห็นว่าเป็นเสียงพี่กุ้งถึงบางอ้อเลย  โห๋!!! ผู้หญิงอะไรทั้งสวย  เก่ง  ร้องเพลงก็เพราะอีก  เรียกว่าสมบูรณ์แบบได้ไหมนี่.

พี่นิตยาก็บ่นว่าร้องเพลงไม่เป็น  แต่จับไมล์ไม่วางเลยนะนี่ !!!!

                              ท่าแอ๊บแบ๊วของทุกคน

 

พวกเราชาวโนนคูณ + พี่กุ้ง +อาจารย์ดวงสมรและคุณพอลล่าที่ปรึกษาตัวน้อย

 

[♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥]

สวัสดีคะ แอบมาอ่านและให้กำลังใจค่ะ

[เพชรน้อย]

สวัสดีค่ะ

- ร่วมด้วยช่วยกัน

- เป็นกำลังใจค่ะ