ผมมาทำอะไรที่นี่
ความเข้าใจท้องถิ่นอย่างคนใน จะทำให้กิจกรรมสาธารณสุขร่วมกับชาวบ้านเป็นไปอย่างธรรมชาติที่หลากหลายในกิจกรรม เปลี่ยนแปลงไปตามสิ่งแวดล้อมที่ถูกกำหนดโดยธรรมชาติและมีความเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน
ประโยคข้างบนที่ทำให้พอลล่าได้เรียนรู้จากรพร.ด่านซ้าย ท่านผอ.นพ.ภักดี ท่านกล่าวถึง การมีส่วนร่วมกับชุมชนอย่างแท้จริงนั้น ต้องมาจากความเข้าใจท้องถิ่น เข้าไปกลมกลืนเหมือนเป็นเขา เข้าถึงเขา เราถึงจะทำงานหรือสร้างสรรค์กิจกรรมที่สอดคล้องกับเขา เป็นกิจกรรมที่เป็นไปอย่างธรรมชาติด้วยความเอื้ออาทรอย่างแท้จริง และนั่นคือการไปสู่ความยั่งยืนของชุมชน ของการพัฒนาความคิดและจิตใจของบุคลากรสาธารณสุขที่เข้าใจคน เข้าใจวัฒนธรรมของชาวบ้าน เข้าใจมากกว่าโรคที่เขาเป็น เข้าถึงความเป็นมนุษย์ของเขา...
แล้วถ้าท่านเป็นแพทย์ ทันตแพทย์ เป็นคนกรุงเทพ คนเมืองที่จบใหม่แล้วต้องไปใช้ทุนที่ต่างจังหวัด ชีวิตเปลี่ยนไป แต่ทำอย่างไรถึงจะเข้าถึงชาวบ้านได้ วันนี้พอลล่ามีตัวอย่างจากทันตแพทย์หนุ่ม น้องใหม่ หน้าใสปิ๊ง...จากรพ.ปทุมราชวงศา จ.อำนาจเจริญ วิธีคิดของเขาน่าสนใจมากๆ แค่สามเดือน หลังจากมาทำงานที่รพ.ปทุมราชวงศา ...ชีวิตและวิธีคิดของเขาเปลี่ยนไปมากมาย จากคำถามที่เขาเคยถามว่า ผมมาทำอะไรที่นี่...เขาเริ่มจะได้คำตอบแล้วจริงว่าเขามาทำอะไรและได้อะไร ให้กำลังใจเขาหน่อยนะคะ ทันตแพทย์กฤษฎ์ ตั้งกงพานิช
“ผมมาทำอะไรที่นี่”
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งรถโรงพยาบาลไปออกหน่วยกับพี่ทันตาภิบาลและพี่ผู้ช่วย ตัวผมเองรู้สึกตื่นเต้นมาก เนื่องจากเป็นการออกหน่วยทันตกรรมครั้งแรก สายตาผมพยายามจับจ้องไปกับวิวทิวทัศน์ต่างๆ ที่ผ่านไปอย่างช้าๆ มีบ้านเรือนเรียงรายอยู่ติดๆกันหลายๆหลังสลับกับต้นไม้ใหญ่หลายต้น ถนนส่วนใหญ่เป็นถนนลูกรัง มีลักษณะเป็นหลุมเป็นบ่อ หันไปข้างหลังก็เห็นแต่ฝุ่น ทำให้ผมนึกถึงคำพูดที่เคยได้ยินอยู่บ่อยๆว่า งานออกหน่วยเป็นงานที่หนักและเหนื่อย ร้อนก็ร้อน ค่าตอบแทนก็ไม่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้ปักใจเชื่อเสียทั้งหมด และพร้อมที่จะเดินหน้าหาคำตอบหรือความจริงให้ได้!!!
พอไปถึงที่หมู่บ้านนาตากล้า ผมเห็นผู้เฒ่าผู้แก่หลายคนมายืนต่อแถวขอบัตรนัด บ้างก็ถือไม้เท้ายืนหลังงอๆ บ้างก็เคี้ยวหมากหมับๆ ยืนไปคุยกันไปเหมือนตลาดนัดก็ว่าได้ ผมรีบเดินเข้าไปในหน่วย เผื่อว่าจะมีอะไรให้ผมพอช่วยได้ แต่กลับเป็นพี่ๆที่นั่นรีบเอาข้าวต้มและผลไม้มาให้ผมทานรองท้องก่อน ด้วยความที่วันนี้คนไข้เยอะมาก หลังทานเสร็จผมก็รีบไปทำคนไข้ โดยเริ่มฉีดยาชาคนไข้คนแรกก่อน แล้วให้คนไข้ไปบ้วนน้ำ นั่งรอให้ยาชาออกฤทธิ์ก่อนสักครู่ จากนั้นก็ฉีดยาชาคนที่ 2 และ 3 ตามมา แล้วค่อยไปถอนฟันคนไข้คนแรก โดยรักษาภายใต้ aseptic technique และยึดตามหลักวิชาการอย่างเคร่งครัด คนไข้ส่วนใหญ่ที่นี่เป็นผู้สูงอายุ แต่ละคนมักชอบเล่าเรื่องราวต่างๆให้ผมฟัง เรื่องดำนาบ้าง เรื่องอาหารการกินบ้าง บ้างก็เล่าถึงปัญหาต่างๆในช่องปาก ฟังไปก็เพลินดี ผมรู้สึกได้ถึงความน่ารักและเป็นกันเองของท่านมาก
นอกจากนี้ผมยังได้มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านในละแวกใกล้เคียงกับพี่ อสม. ผมเห็นยายชราวัย 80 ปี ซึ่งนั่งอยู่บนกระท่อมไม้เก่าๆ หลังคามุมจาก มีรูรั่วอยู่หลายรู พื้นไม้ที่คุณยายนั่งอยู่ก็เป็นไม้ผุๆแทบต้อนรับผู้มาเยือนไม่ได้เลย คุณยายมีโรคประจำตัว คือความดันโลหิตสูง และเป็นโรคต้อกระจกในตาทั้งสองข้าง ทำให้ทุกวันนี้คุณยายมองเห็นความเปลี่ยนแปลงของทุกๆสรรพสิ่งบนโลกนี้อย่างเลือนลาง แม้กระทั่งตัวของท่านเอง คุณยายเล่าเรื่องต่างๆ ให้ผมฟัง ดวงตาที่มีต้อกระจกจะมีน้ำตาไหลออกมาปนเปื้อนหน้าอยู่ร่ำไป มันทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความทุกข์นอกเหนือจากความเจ็บปวดที่คุณยายได้รับอยู่ ผมและพี่ อสม.ปรึกษากัน และยินดีที่จะให้เงินคุณยายไว้ซื้อของ โดยผมคิดในใจว่าเงินจำนวนนี้แม้มันไม่มากสำหรับคนทั่วไปแต่มันอาจมีคุณค่ามากเหลือเกินสำหรับคนที่ทุกข์ยาก คนที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างเช่นคุณยาย และสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมสัมผัสได้ในตอนนั้น ก็คือ
“ความสุข” ที่ได้มีโอกาสให้ พอนึกถึงคำพูดที่ว่า การออกหน่วยเป็นงานที่หนักและเหนื่อย ไม่ได้ค่าตอบแทน จริงๆแล้วคนเหล่านี้หารู้ไม่ว่าการที่เราได้ดูแลคนทั้งคน มันมีค่ามากมหาศาลที่ไม่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินได้ เพราะคุณค่ามันคือความสุข สุขที่ได้เห็นความทุกข์ของคนอื่นลดน้อยลงหรือหมดไป
หลังจากผมได้เริ่มทำงานมาประมาณ 3 เดือน ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากขึ้น มีประสบการณ์มากขึ้น ทำให้รู้ว่าเวลาทำให้คนเปลี่ยนได้จริงๆ เมื่อก่อนเวลาผมเจอคนไข้จะจำหน้าไม่ได้ ถ้าอ้าปากให้เห็นฟัน น่ะแหละ อ๋อจำได้ละคนไข้คนนี้เอง แต่เดี๋ยวนี้เห็นคนไข้ เริ่มจำหน้าพ่อแม่ได้ จำญาติๆได้ จำได้ว่าคราวที่แล้วคุยอะไรกันบ้าง คนไข้เล่าอะไรให้ฟังบ้าง ผมเริ่มสนใจว่า ทำไมเด็กคนนี้ฟันผุเยอะจัง ทำไมเด็กคนนี้พ่อแม่ไม่พามาหาหมอด้วยตนเอง ทำไมเราแนะนำคนไข้ไปแล้วแต่เขาไม่ทำอย่างที่เราแนะนำ ผมเริ่มเรียนรู้ที่จะเข้าใจคนไข้ มองความเป็นมนุษย์ของคนไข้ มากกว่าที่จะมองที่ฟันของคนไข้เหมือนแต่ก่อนแล้ว
ทันตแพทย์กฤษฎ์ ตั้งกงพานิช
รอยยิ้ม ความสุขของแม่ลูกคู่นี้ เป็นหนึ่งในคำตอบของรพ.ปทุมราชวงศา คะ
ความเห็น (33)
ตามมาชื่นชมและอ่านเรื่องราวคะน้องสาว
สวัสดีค่ะ...น้อง ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
ขอบคุณในน้ำใจที่ทายทัก
เคยแอบรักแอบอ่านบันทึกเจ้า
เขียนคอมเม้นท์บอกความตามใจเรา
ชอบไม่เบาเรื่องที่อ่านงานที่ทำ
สวัสดีตอนบ่ายๆจ้ะ น้องพอลล่า เรื่องราวที่พอลล่าถ่ายทอดทุกเรื่องราว มีค่าสำหรับคนทำงานหน้างานอย่างพวกพี่กุ้งมากพอลล่า
ขอบคุณสำหรับการสละเวลา ในการเรียงร้อยเรื่องราวดีดี โดยเฉพาะในบันทึกนี้ คราวนี้เราต้องถามตัวเองเเล้วว่า ตอนนี้เราทำอะไรอยู่ เเละขอบคุณพอลล่ามากมายที่เเวะไปยินดีกับพี่กุ้ง คิดถึงเช่นกัน
แวะมาอ่านเรื่องราวคนที่เก็บเกี่ยวสาระ.อย่างหนู พอลล่า..คนช่างฝัน ..
กับ.เรื่องราวสุขภาพของผู้คนในถิ่นไกลปืนเที่ยง...แต่ คุณหมอกฤษฎ์...ก็แสดงตัวตนของผู้ให้อย่างแท้จริง..ท่านน่ารักมาก
น้องพอลล่าจ๋า..
อ่านบันทึกของน้องพอลล่าด้วยความชื่นชม และอิ่มใจ
ส่ง..^_____^..ก่อนไปค่ะ
- ขอตามมาฟังเรื่องด้วยคน
- ชอบใจๆ เรื่องนี้
- เป็นเรื่องราวของความสุขจริงๆเลยน้อง
- ขอบคุณนะน้อง
- .........
- แล้วถือโอกาสถามพอลล่าเรื่องการสมัครชิมชาให้น้องๆซะเลยค่ะ
- พี่ไปถามมาแล้วน้องๆสนใจจะเข้าโครงการนะคะ
- และเขาบอกพี่ว่า เขาไม่ได้รับข้อมูลโดยตรงจาก สรพ.
- เคยแต่รู้ว่ามีโครงการที่มอ. ทำอยู่
- ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องเดียวกันหรือเปล่าค่ะ
- พอลล่าช่วยหน่อย ว่าเป็นยังไง
- ใช่เรื่องเดียวกันหรือเปล่า
- แหล่งข่าวตรงไหนบ้างที่จะเข้าไปเช็คได้
- บอกหน่อยเด้อ
- ขอบคุณค่ะ
มาเยี่ยมพอลล่าที่นี่เน๊าะ...
มาอ่านเรื่องราวดีๆ จากคนที่น่ารักค่ะ
หวัดดีจ๊ะน้องคำหล้า..มาแล้วๆพี่ก็ยุ่งกับงานเข้าๆกับสรุปงานครึ่งภาคเรียน..จะเปิดเทอมใหม่งานเก่าต้องเสร็จ..ฮิ..ฮิ..ขอชื่นชมความดีงาม..ของคุณหมอท่านนี้ค่ะ
เป็น เรื่องเล่าที่งดงามมากครับ
สวัสดีครับ
“ความสุข” ที่ได้มีโอกาสให้ พอนึกถึงคำพูดที่ว่า การออกหน่วยเป็นงานที่หนักและเหนื่อย ไม่ได้ค่าตอบแทน จริงๆแล้วคนเหล่านี้หารู้ไม่ว่าการที่เราได้ดูแลคนทั้งคน มันมีค่ามากมหาศาลที่ไม่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินได้ เพราะคุณค่ามันคือความสุข สุขที่ได้เห็นความทุกข์ของคนอื่นลดน้อยลงหรือหมดไป
ชื่นชมครับ
ขอบคุณครับ สำหรับบันทึกเรื่องราวดีๆ
ขอบคุณคนเล่าเรื่องด้วยครับ
- มาขอบคุณโดยพลัน
- ตอบข้อมูลทันใจดีจริง...อิอิ
- ........
- จะอย่างไรก็ขอฝากเนื้อฝากตัวนะคะ
- ไม่ว่าจะปีนี้เกิดมีคิวว่างให้เสียบ
- หรือปีหน้า....ส่งข่าวถึงกระบี่ได้เลยนะน้อง
- คนเขากำลังอยากทำ....รีบๆเชื่อมสัมพันธ์ซ๊าเร็วๆนะจ๊ะ นะจ๊ะ
- .........
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่พอลล่า
หนูมาอ่านบันทึกของพี่พอลล่าค่ะ
พี่พอลล่าทำงานหนักนะคะ แต่ก็ทำเพื่อสังคม หนูขอเป็นกำลังใจค่ะ
- ขอบคุณคุณหมอกฤษฎ์ค่ะ ที่เปิดมุมให้มองความเป็นมนุษย์ของคนไข้ นอกเหนือจากสุขภาพช่องปาก
- และขอบคุณ "แม่ลูกสาว" ด้วยค่ะ ที่นำเรื่องเล่าดีดีมาฝาก
สวัสดีค่ะ้
มาร่วมชื่นชมและให้กำลังทั้งผู้เล่าเรื่องและเจ้าของเรื่องค่ะ
สวัสดีค่ะน้องพอลล่า ไม่ได้มาทักทายน้องสาวนานแล้ว
น่าชื่นชม...หมอฟันท่านนี้มากค่ะ เกิดมาเพื่อเป็นผู้ให้
เป็นสิ่งที่น่าคิดนะคะ หมอทั่วไป ไม่ใช่มาถึง บางทีไม่ดูหน้า ซักประวัติด้วย เขียนไปด้วย...
ไปรับยานะ...กินยาก่อนนอนนะ...เห็นไหมปอยฝ้าย...กินยาทุกครั้งที่นอน...
